Metroidvania, αυτό το αγαπημένο είδος που πλέον έχει “υιοθετήσει” για τα καλά η indie σκηνή, κι ας βγαίνουν (πολύ) αραιά και που ορισμένες πιο βαρύγδουπες παραγωγές, τύπου Metroid: Dread. Αυτό το είδος που αν πετύχει η συνταγή, τότε μπορεί απλά να σε βυθίσει στον κόσμο του και στον “εθισμό” της εξερεύνησης και του ξεκλειδώματος του χάρτη μέχρι τελευταίας γωνίας. Το Aeterna Noctis έρχεται ακριβώς ως μία τέτοια περίπτωση, ένα από αυτά τα metroidvania που οδηγούν στην πλήρη αφοσίωση και απορρόφηση.
Το πόνημα της ισπανικής Aeternum Game Studios έρχεται ως ένα φιλόδοξο παιχνίδι τόσο ως προς τον όγκο του όσο και ως το απαιτητικό gameplay του, αποτελώντας επίσης μία δημιουργία που όχι μόνο δεν κρύβει την άντληση εμπνεύσεως από το Hollow Knight αλλά αντιθέτως θα λέγαμε την προτάσσει με αυτοπεποίθηση.
Πολλές είναι οι συγγένειες που μπορούν να εντοπιστούν μεταξύ αυτών των παιχνιδιών, όπως η ανάγκη εύρεσης του χαρτογράφου σε κάθε υποπεριοχή προκειμένου να ξεκλειδωθεί ο χάρτης της, η φανταστική γλώσσα με την οποία μιλάνε οι διάφοροι χαρακτήρες, ο τρόπος που μπορούμε να αναπληρώσουμε ζωή ενώ ακόμα και κάποιες εικαστικές επιλογές παραπέμπουν έντονα στον εξαιρετικό τίτλο της Team Cherry.
Εντούτοις, θα πρέπει να αναφερθεί ότι η ισπανική ομάδα ανάπτυξης είναι εμφανές πως αντιλαμβάνεται το Hollow Knight ως πηγή έμπνευσης, αποφεύγοντας κάποια ανερυθρίαστη αντιγραφή (κάτι για παράδειγμα που θα μπορούσε κάλλιστα να υποστηριχθεί στην περίπτωση του Mortal Shell, αναφορικά με τα “δάνεια” από τα Dark Souls). Tο Aeterna Noctis δανείζεται διάφορες gameplay ιδέες από το καλύτερο, κατά τον γράφοντα, σύγχρονο metroidvania, τις οποίες όμως τις αξιοποιεί με τον δικό του τρόπο, τοποθετώντας μας τελικά σε ένα ξεκάθαρα διαφορετικό σύμπαν, με τις δικές του προκλήσεις σε platforming, μάχες και εξερεύνηση.
Ο βιβλικών διαστάσεων και θεματικής κόσμος του Aeterna Noctis μάς μαθαίνει στην εισαγωγή ότι το υπέρτατο ον του σύμπαντος, το Χάος, δημιούργησε τον κόσμο της Aeterna και όλα τα όντα που κατοικούν σε αυτή. Οι συνεχείς συγκρούσεις μεταξύ ανθρώπων οδήγησαν σε ένα αιώνιο αιματοκύλισμα που προκάλεσε την οργή του Χάους. Λόγω της ύβρεώς τους οι δύο ηγετικές μορφές των αντιμαχόμενων ομάδων, στα πρόσωπα του Βασιλιά του Σκότους και της Βασίλισσας του Φωτός, τιμωρήθηκαν με την κατάρα της αιώνιας ζωής, μία σισύφεια ποινή που τους οδήγησε σε έναν αέναο αλληλοσκοτωμό.
Εμείς παίρνουμε τον έλεγχο του Βασιλιά του Σκότους αμέσως μετά από μία από τις δεκάδες ήττες του από τη Βασίλισσα του Φωτός (η οποία βέβαια με τη σειρά της έχει δει το δικό της χαμό ουκ ολίγες φορές), κάτι που θα τον ωθήσει στην προσπάθεια επανάκτησης των δυνάμεών του από το μηδέν.
Σαν σεναριακή βάση λειτουργεί ως ένας ταιριαστός καμβάς για το εικαστικό ντύσιμο των επιπέδων και μία αρκούντως ικανοποιητική δικαιολογία για τη δράση καθώς και την ύπαρξη μυστήριων NPCs που βρίσκουμε διάσπαρτους στον χάρτη. Όπως είναι φυσικό όλοι γνωρίζουν τον Βασιλιά του Σκότους και όλοι κάτι έχουν να ζητήσουν από αυτόν. Εκεί που δεν τα καταφέρνει τόσο καλά είναι στη συνοχή των εξηγήσεων που έρχονται σποραδικά, επιχειρώντας να δώσουν βάθος στη διαμάχη μεταξύ του πρωταγωνιστή και της βασικής αντιπάλου του. Στις λιγοστές cutscenes που θα παρακολουθήσουμε η κατάσταση δείχνει το λιγότερο ελαφρώς μπερδεμένη, δημιουργώντας ερωτηματικά σχετικά με το ποιος είναι τελικά ο βασικός μας στόχος -πέρα από την ανάκτηση των δυνάμεών μας.
Βέβαια αυτή η αδύναμη σεναριακή πτυχή τελικά δεν έχει ιδιαίτερη επίπτωση στη βασική δομή του παιχνιδιού και την ιδανική υλοποίηση των metroidvania κανόνων που τον διέπουν. Το μπέρδεμα της ιστορίας θα ξεχαστεί με χαρακτηριστική ευκολία όταν θα έχετε τον έλεγχο του πρωταγωνιστή και θα επιδοθείτε στην ακατάπαυστη εξερεύνηση, ένα από τα πλέον νευραλγικά τμήματα των metroidvania.
Η εξερεύνηση είναι ένας τομέας όπου το Aeterna Noctis τα πάει περίφημα αν και με ορισμένα θεματάκια ως προς τις ευκολίες που θεωρούμε ότι θα έπρεπε να παρέχει, κυρίως στα αρχικά στάδια της περιπέτειας. Είναι μία από αυτές τις περιπτώσεις όπου θα χρειαστεί να επενδύσετε ορισμένες ώρες προτού καταφέρει να σας απορροφήσει στον κόσμο του.
Στα αρχικά στάδια η αλήθεια είναι ότι το παιχνίδι πατάει σε τυπικότατα μονοπάτια όσον αφορά στις ικανότητες του χαρακτήρα. Πέραν αυτού, όμως, ένα άλλο θέμα στις πρώτες ώρες προκύπτει από το ογκωδέστατο μέγεθος του χάρτη, που συνεχώς μας φέρνει μπροστά από παρακλάδια και προαιρετικές διαδρομές. Το πρόβλημα εμφανίζεται όταν διανύσουμε μεγάλες αποστάσεις, ανάμεσα από απαιτητικά εμπόδια, μόνο για να φτάσουμε σε ένα αδιέξοδο, όπου εμφανέστατα μας λείπει κάποια ειδική δύναμη για να συνεχίσουμε. Σε αυτές τις περιπτώσεις το κουραστικό και συνάμα απαιτητικό backtracking είναι μονόδρομος, κάτι που θα μπορούσε να αποφευχθεί εάν τα fast travel points δεν ήταν τόσο απομακρυσμένα μεταξύ τους.
Συχνά θα πρέπει να έχετε ένα αρκετά αναίτιο backtracking στην αρχή του παρακλαδιού, συν το backtracking όταν αργότερα αποκτήσετε την κατάλληλη δύναμη που θα σας επιτρέψει να ξεπεράσετε το αδιέξοδο. Το παραπάνω πρόβλημα είναι πολύ πιο αισθητό στις πρώτες ώρες, δημιουργώντας μία αίσθηση κόπωσης, κάτι που τουλάχιστον μειώνεται αργότερα όταν οι νέες δυνάμεις θα σας λύσουν τα χέρια στη μετακίνηση. Σαν μειονέκτημα δεν έχει τελικά σημαντικό αντίκτυπο στη συνολική αίσθηση που θα αποκομίσει κανείς, αλλά είναι πιθανό στα αρχικά στάδια να αποθαρρύνει κάποιον και να μην τον πείσει για την πραγματική αξία του τίτλου ως metroidvania.
Σταδιακά θα αποκτηθούν οι ικανότητες για διπλό άλμα, dash αλλά και η άκρως χρήσιμη ικανότητα της τηλεμεταφοράς στα βέλη που εκτοξεύουμε, μία κίνηση που θα αποτελέσει το άλφα και ωμέγα των περιβαλλοντικών γρίφων και –ιδίως- των προκλήσεων στο platforming. Η Aeternum Game Studios επένδυσε πολλά σε αυτήν την ικανότητα, αξιοποιώντας τη με ευφάνταστο τρόπο σε ποικίλες περιπτώσεις, αποτελώντας επιπλέον ένα από τα βασικότερα στοιχεία που αυξάνουν ακόμα περισσότερο τον ήδη υψηλό βαθμό πρόκλησης.
Εδώ θα πρέπει να αναφέρουμε ότι το Aeterna Noctis έρχεται ως ένα από τα πλέον απαιτητικά metroidvania, ίσως το πιο δύσκολο με το οποίο έχει ασχοληθεί ο γράφων. Η καμπύλη αύξησης της δυσκολίας είναι απότομη, απαιτώντας εξ αρχής άλματα μεγάλης ακριβείας και ταχύτατες εναλλαγές μεταξύ των διαφόρων ικανοτήτων. Πολύ συχνά οι ικανότητες του διπλού άλματος, του dash και της τηλεμεταφοράς πρέπει να αλληλοσυμπληρώνονται εντός 1-2 δευτερολέπτων, με τη μία λάθος κίνηση να οδηγεί στο θάνατο του χαρακτήρα.
Το Aeterna Noctis δείχνει εμφανώς να αναπτύχθηκε με γνώμονα ότι θα απευθυνθεί σε πεπειραμένους παίκτες δισδιάστατων platforms που επιθυμούν υψηλότατο βαθμό δυσκολίας. Αν και σίγουρα υπάρχουν σημεία που θα φέρουν τα νεύρα σας στα άκρα, παρόλα αυτά το gameplay βρίσκεται στο ύψος των περιστάσεων για τις ανάγκες του βαθμού πρόκλησης. Η δυσκολία έρχεται αποκλειστικά και μόνο από τη δομή του εκάστοτε απαιτητικού τμήματος και όχι από τον ίδιο το χειρισμό. Η αλήθεια είναι ότι λιγοστές φορές ο χαρακτήρας μας φάνηκε να μην ανταποκρίνεται στις εντολές που του δίναμε, αλλά θα λέγαμε ότι αυτές οι περιπτώσεις ήταν σπάνιες ενώ επίσης οι ταχύτητες είναι τόσο υψηλές ώστε κάλλιστα το λάθος πιθανόν να ήταν δικό μας θέμα και όχι του παιχνιδιού.
Τα εύσημα επίσης αξίζει η ομάδα ανάπτυξης για τις ποικίλες καταστάσεις στις οποίες μας τοποθετεί, εκμεταλλευόμενη στο έπακρο όλες τις ικανότητες του χαρακτήρα και θέτοντας ορισμένες φορές νέους κανόνες που ανανεώνουν τις προκλήσεις με ενδιαφέροντα τρόπο. Όσον αφορά στον τομέα της εξερεύνησης η δουλειά που έχει γίνει βρίσκεται σε υψηλότατα επίπεδα, με τις παράπλευρες διαδρομές να μας οδηγούν -στην πλειοψηφία τους- σε ενδιαφέροντα ευρήματα είτε είναι μόνιμα power ups είτε διαφόρων ειδών collectibles που συνδέονται με ποικίλα side quests (όπως η εύρεση κομματιών ενός βιτρό που συμπληρώνουν μία επική εικόνα, προσφέροντας σταδιακά έπαθλα).
Μοναδικό στραβοπάτημα σε αυτόν τον τομέα θα λέγαμε ότι είναι το ελλιπέστατο inventory, κάτι πραγματικά αξιοπερίεργο σε σχέση με τα υπόλοιπα ποιοτικά στοιχεία του Aeterna Noctis. Περιέργως δεν υπάρχει τομέας στα μενού που να περιέχει τα διάφορα κλειδιά και αντικείμενα που έχουμε αποκτήσει καθώς και τα όπλα που έχουμε ξεκλειδώσει.
Όποτε αποκτάτε καινούριο όπλο θα βγει μία και μόνο φορά ένα tutorial μήνυμα για το πώς το χρησιμοποιείτε. Το αυτό ισχύει και για τα διάφορα κλειδιά, τα οποία δεν γίνεται να τα βρείτε πουθενά μέσα στα μενού. Το αποτέλεσμα είναι να απαιτείται με έναν άχαρο τρόπο από τη μία πλευρά να θυμάστε τι κλειδιά και αντικείμενα έχετε βρει, και από την άλλη τον τρόπο με τον οποίο ενεργοποιούνται οι διάφορες κινήσεις.
Πραγματικά δημιουργεί ερωτηματικά η προβληματική φύση των μενού, ιδίως λαμβάνοντας υπόψη ότι ο χάρτης βρίσκεται στην αντίπερα όχθη όντας καλοσχεδιασμένος και άκρως λειτουργικός, επιτρέποντάς μας με άνεση να ξεχωρίζουμε τα μέρη που είναι ανεξερεύνητα, τα αδιέξοδα κ.λπ. Η σημασία του χάρτη σε ένα metroidvania είναι φυσικά ιδιάζουσας σημασίας και ευτυχώς εδώ διαδραματίζει καταλυτικό ρόλο στην ευχάριστη αίσθηση της εξερεύνησης και του προσανατολισμού.
Όσον αφορά στο μέγεθος του χάρτη το Aeterna Noctis διεκδικεί κάλλιστα μία υποψηφιότητα για έναν εκ των μεγαλύτερων κόσμων του είδους, ο οποίος ενδέχεται να είναι και ο μεγαλύτερος που έχουμε δει (η συνολική διάρκεια ξεπερνάει με άνεση τις 40 ώρες). Ευτυχώς το μέγεθος δεν υποκαθιστά την ποιότητα, περιέχοντας διψήφιο αριθμό από περιοχές με διαφορετικές θεματικές, όλες εκ των οποίων έχουν χορταστικό μέγεθος, τους δικούς τους μοναδικούς εχθρούς και –βέβαια- τα δικά τους bosses.
Οι μάχες ακόμα και με τους απλούς εχθρούς μπορεί να γίνουν απαιτητικές αλλά ποτέ κουραστικές, απαιτώντας να βρίσκεστε πάντα σε εγρήγορση. Αυτή η απαίτηση φυσικά συνάδει με όλη τη φιλοσοφία του τίτλου που θέλει έναν υψηλό βαθμό δυσκολίας σε όλη τη διάρκειά του. Τα boss fights θα σας φέρουν στα άκρα, αλλά εν τέλει το κάνουν με αρκετά δίκαιο τρόπο, απαιτώντας να μάθετε τις κινήσεις τους και τις μεθόδους αποφυγής των ποικίλων επιθέσεών τους.
Το σύνολο του παιχνιδιού ντύνει ένας όμορφος οπτικός τομέας, με απαλές γραμμές που παραπέμπουν σε δυτικό, σκοτεινό animation και ξεκάθαρη γεωμετρία όσον αφορά στα platforming σημεία. Οι περισσότερες περιοχές είναι εμπλουτισμένες με ζωντανά και όμορφα backgrounds που φέρνουν το κατάλληλο βάθος στην εικόνα αλλά με ευχάριστα διακριτικό τρόπο ώστε το αμιγώς gameplay περιβάλλον να είναι πάντα στο επίκεντρο.
Συνολικά το Aeterna Noctis έρχεται ως μία αναπάντεχη έκπληξη στο είδος των metroidvania, φέρνοντας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο μία εικόνα Hollow Knight, που άλλωστε αποτελεί τον βασικό εμπνευστή του. Βέβαια, δεν είναι σε θέση να εκθρονίσει το συγκεκριμένο παιχνίδι από την πρώτη θέση, δεδομένου ότι η έμπνευση που αντλεί από αυτό -αν και προείπαμε ότι δεν πατάει σε μονοπάτια αντιγραφής- δεν παύει να του στερεί κάποια ουσιαστική πρωτοτυπία.
Μικρό το κακό βέβαια όταν ένα παιχνίδι καταφέρνει να προσεγγίσει τόσο πολύ ποιοτικά έναν από τους καλύτερους (αν όχι τον καλύτερο) τίτλους του είδους. Εάν και εφόσον είστε προετοιμασμένοι να ασχοληθείτε με ένα platform που εξαρχής “κλειδώνει” σε ένα very hard mode (ακόμα και insane θα το έλεγε κανείς σε σημεία) και ιδίως εάν είστε φαν του είδους και ψάχνετε διαρκώς τον επόμενο κόσμο όπου θα εξερευνήσετε έως και στο τελευταίο του pixel, τότε έχετε έρθει μπροστά από μία ιδανική επιλογή.
To Aeterna Noctis κυκλοφορεί από τις 15/12/21 για PS5, PS4, PC, Switch, Xbox Series και Xbox One. Το review μας βασίστηκε στην έκδοσή του για PC με review code που λάβαμε από την Aeternum Game Studios.