Noir και adventure παιχνίδια πάνε μαζί χέρι-χέρι 40 χρόνια τώρα. Από τις περιπέτειες του Tex Murphy και του Manny Calavera έως αυτές της Erica Reed και του Ethan Mars, το noir style ταίριαζε πάντα γάντι στο είδος των adventure games, συνδυάζοντας πλούσιους χαρακτήρες και βαθιά γραμμένες ιστορίες με περίπλοκα puzzles και συναρπαστικές αποκαλύψεις. Είναι ένα συγγραφικό είδος που μπορεί να αναπτυχθεί πανέμορφα και να σταθεί από μόνο του σχεδόν μόνο με τη γραφή του, είτε έχει ΑΑΑ γραφικά των εκατομμυρίων, είτε είναι ένα low budget indie game μιας μικροσκοπικής ομάδας.
Το Lacuna λοιπόν, είναι από αυτά τα παιχνίδια της δεύτερης κατηγορίας, για το οποίο δεν θα πρέπει να νιώθετε άσχημα αν δε το γνωρίζατε μέχρι σήμερα καθώς κυκλοφόρησε δίχως κάποιον ιδιαίτερο ντόρο ή προώθηση, και δεν έχει κοσμήσει κάπου πρωτοσέλιδα ή κερδίσει την καρδιά των γιαλατζί gamer “influencers”. Παρόλα αυτά όμως, το παιχνίδι το ακολουθούν μια σειρά από πολύ θετικά σχόλια από όποιον τόλμησε να το δοκιμάσει. Έτσι, αδράξαμε και εμείς την ευκαιρία να του ρίξουμε μια ματιά μιας και οι 5-6 ωρίτσες του αποτελούσαν ένα ιδανικό, κυριακάτικο binge.
Το Lacuna λοιπόν, παρουσιάζεται σαν ένα sci fi adventure σε έναν κόσμο που θυμίζει αρκετά αυτόν του Expanse. Η ανθρωπότητα έχει αποικίσει ορισμένους πλανήτες και ένας πλανήτης από αυτούς έχει στο υπέδαφός του ένα υπερπολύτιμο υλικό. Με τα χρόνια, οι κάτοικοι του πλανήτη θέλουν να ανεξαρτοποιηθούν, οι άνθρωποι που τους ελέγχουν δεν το θέλουν και, κλασικά, η κατάσταση μυρίζει μπαρούτι. Τυπική, σχεδόν κλισέ βάση για το είδος; Ναι, απολύτως.
Πατώντας όμως σε αυτήν την κλισέ βάση, οι δημιουργοί απλά τη χρησιμοποιούν ως ένα background σκηνικό για να υφάνουν μία πλούσια και βαθιά ιστορία, γεμάτη ίντριγκα, σασπένς, δολοφονίες και μπόλικες ανατροπές. Και όλα αυτά δίνοντας μεγάλη ελευθερία στον παίκτη (που κλασικά αναλαμβάνει το ρόλο ενός αστυνομικού) για το πώς θα προχωρήσει την έρευνά του, πώς θα προσεγγίσει τους υπόπτους, ποια συμπεράσματα θα βγάλει αλλά και τι τέλος θα δώσει στην ιστορία.
Σε όλη τη διάρκειά του το Lacuna κράτησε το ενδιαφέρον μας αμείωτο, και με το που το τελειώσαμε, αμέσως το πιάσαμε για ένα ακόμα playthrough, για να δοκιμάσουμε διαφορετικές απαντήσεις αλλά και να δούμε άλλες πτυχές της ιστορίας. Και γιατί όχι, για να απολαύσουμε ξανά την piano jazz μουσική επένδυση του τίτλου και την υπέροχη jazzpunk ατμόσφαιρα που δίνει. Γιατί μπορεί ο σχεδιασμός του να είναι περιορισμένος σε 8bit αισθητική, αλλά είναι από αυτά τα πλούσια 8bit σκηνικά που δίνουν αρκετή πληροφορία έτσι ώστε να συμπληρώσει η φαντασία σας τα κενά και να σας ταξιδέψει σε ένα σκηνικό που θυμίζει όμως τη σημερινή Γη και όχι κάτι πιο sci-fi ή διαστημικό.
Εδώ θεωρούμε πως οι δημιουργοί έχασαν την ευκαιρία να δώσουν το κάτι παραπάνω και διαφορετικό στο παιχνίδι τους, να βάλουν τη δική τους, εκκεντρική πινελιά και να δώσουν κάτι πιο αξιομνημόνευτο από μια απλοϊκή παραποίηση της Νέας Υόρκης. Εξίσου κρίμα είναι η έλλειψη voice acting στο μεγαλύτερο τμήμα του τίτλου, στοιχείο που εμποδίζει τους χαρακτήρες να έρθουν πιο κοντά στον παίκτη.
Κατανοούμε πως αυτό έγινε κατά πάσα πιθανότητα λόγω του περιορισμένου budget, αλλά με το voice acting του πρωταγωνιστή στους μονολόγους του (στα μόνα σημεία που κάποιος μιλάει) να είναι εξαιρετικό, η απουσία ηχητικών διαλόγων από το υπόλοιπο cast χτυπάει λίγο περίεργα.
Το Lacuna λοιπόν, είναι ένα μικρό και απλό παιχνίδι. Δεν υπάρχει περίπτωση να κολλήσετε σε κάποιο γρίφο καθώς ακόμα και δίχως τη σωστή λύση θα σας αφήσει να προχωρήσετε παρακάτω. Αυτό βέβαια θα δημιουργήσει άλλα προβλήματα στην ιστορία και πιθανά οι επιπτώσεις να μη σας αρέσουν, αλλά όλα αυτά είναι στο χέρι σας. Σκεφτείτε το σαν το indie μακρινό ξαδερφάκι τίτλων της Quantic Dream, χτισμένο με μεράκι και αγάπη. Kαι παρά τις ελλείψεις του, είναι μια επένδυση που σίγουρα θα σας αφήσει ικανοποιημένους.
Το Lacuna: A Sci-Fi Noir Adventure κυκλοφορεί για PC από τις 20/5/2021 ενώ για PS4, Switch και Xbox από τις 21/12/21. Το review μας βασίστηκε στην έκδοσή του για το Xbox με review code που λάβαμε από την Assemble Entertainment.
