«Μικρέ, ανόητε και τιποτένιε Tarnished. Δε φτάνει που έρχεσαι πέρα από την Ομίχλη στο Κάστρο μου, σπιλώνοντας με τη μιαρή παρουσία σου τις αίθουσές μου, έχεις και την απαίτηση να καθαιρέσεις τους Demigods και να γίνεις Elden Lord. Μαλώνεις ρε;» Είπε ο Godrick the Golden του Elden Ring στον μικροσκοπικό ήρωα μας, για να αποκριθεί εκείνος όλο σθένος «Μαλώνω ρε».
Γενναίος ο Tarnished, δε λέμε, αλλά πολύ ξεροκέφαλος. Έπρεπε να πέσει και να ξανασηκωθεί καμιά εικοσαριά φορές πριν το πάρει απόφαση. «Ε, δε γίνεται να με ξαπλώνει συνέχεια ο Τέρης Χρυσός. Δε φτάνουν όλες οι προσβολές, με κάνει να φαίνομαι και άχρηστος από πάνω. Θα διαμαρτυρηθώ στο Reddit για Easy Mo… », και πριν προλάβει καν να ολοκληρώσει τη φράση του, τον αρπάζει ο Godrick με το δρακόχερο που φύτρωσε στο αριστερό του χέρι στη δεύτερη φάση της αναμέτρησης και με χαρακτηριστική απάθεια φτύνει το καρβουνιασμένο σώμα του σε μια γωνιά της αρένας. «Είσαι και παραπονιάρης».
Βασισμένο σε αληθινή ιστορία (με τα απαραίτητα disclaimers ότι πρόκειται για φανταστικούς χαρακτήρες) που έλαβε χώρα πριν από λίγες μέρες στην οθόνη ενός laptop μέσω remote play της PC έκδοσης του παιχνιδιού. Λίγο πριν σφυρίξει λήξη ο Γενάρης και μπούμε για τα καλά σε αντίστροφη μέτρηση, έρχεται email από τη Bandai Namco Ευρώπης για ένα τελευταίο βασανιστήριο της σταγόνας ονόματι “preview”, λίγες πλέον ημέρες πριν την αναμενόμενη κυκλοφορία του Elden Ring. Αυτοί έχουν βάλει σκοπό να μας αποτελειώσουν στο hype πριν την ώρα μας, λες και δεν έχουμε μαζέψει ήδη μπόλικο από δαύτο.
Κατά τα φαινόμενα και παρά τα γραφόμενα της επιστήμης των ειδικών του internet, το είδος εκείνο των ανθρώπων που ενθουσιάζεται με τα video games δεν έχει εκλείψει ακόμα. Ευχαριστώντας τους θερμά πάραυτα, και έχοντας ήδη πάρει μια γενναία δόση από το Elden Ring της From Software στις αρχές του Νοέμβρη σε κείμενο και εντυπώσεις που μπορείτε να διαβάσετε, ο Tarnished πήρε τις βαλίτσες του για μια τελευταία επίσκεψη στα Lands Between πριν τη μόνιμη εγκατάστασή του στις 25 Φλεβάρη.
Από εκείνο το αρχικό preview του Closed Network Test του Νοέμβρη και ύστερα από την αυστηρά εξάωρη διάρκεια που είχε τούτη τη φορά, το μοναδικό πράγμα που δεν άλλαξε σε σχέση με το παιχνίδι είναι ένα: Ο ενθουσιασμός. Όλα τα υπόλοιπα φάνηκαν κατά τι διαφορετικά. Μέχρι και θέση στο loot αλλάξανε οι μπαγαπόντηδες για να ταλαιπωρήσουν τον Tarnished στην επίσπευση της δεύτερης επίσκεψής του. Ας είναι, αυτό είναι το λιγότερο. Εκείνο που πραγματικά ήταν πολύ διαφορετικό ήταν ότι πλέον μας έδιναν ολόκληρο τον κόσμο διαθέσιμο, χωρίς περιορισμούς, χωρίς τεχνητούς αόρατους τοίχους, γεγονός που αμέσως λειτούργησε άκρως αγχωτικά διότι τι στο καλό να προλάβεις να πρωτοδείς όταν το ρολόι κυλάει και οι έξι ώρες εξανεμίζονται μπροστά σου σαν δευτερόλεπτα.
Αυτό ήταν το τελικό build του παιχνιδιού που σημαίνει ότι είδαμε κανονικά Εισαγωγή και περάσαμε στην επιλογή Class και δημιουργία χαρακτήρα πριν εισέλθουμε κανονικά στο παιχνίδι. Αυτονόητα, ας επισημανθεί όμως, εάν δεν θέλετε να ξέρετε απολύτως τίποτα για το παιχνίδι παραβλέπετε οτιδήποτε θα γραφτεί από εδώ και κάτω.
Αν και σε πολύ μεγάλο βαθμό θα γίνει προσπάθεια αποφυγής για γραπτή μεταφορά όλων των θαυμαστών εκείνων εκπλήξεων που έχει ετοιμάσει το Elden Ring για εμάς, τα παραδείγματα δεν δύναται να αποφευχθούν, ειδικά δε όταν τα δείγματα προς περιγραφή είναι τόσο ποικίλα και πλούσια τον αριθμό. Το χρονικό διάστημα ήταν τρομερά περιορισμένο, ο ρυθμός με τον οποίο είδαμε και παίξαμε σε καμία περίπτωση αντιπροσωπευτικός ενός κανονικού playthrough, κι όμως, ακόμα και η τηλεγραφική επαφή με διάφορα δρώμενα του τίτλου, που έλαβαν χώρα μόλις στη πρώτη περιοχή, ήταν ικανή να εκτινάξει στα ύψη την προσμονή.
Η εισαγωγή του Elden Ring ευθύς αμέσως θέτει το πνεύμα μέσα στο οποίο κινείται ο νεότερος τίτλος της FromSoftware. Ξενίζει ενώ ταυτόχρονα αντηχεί οικείος. Μια αίσθηση που λαμβάνουμε εν πολλοίς στα πρώτα μας πατήματα έως ότου ο νέος αυτός κόσμος τελικά μας καταπιεί στη ζεστή αγκαλιά του. Οι δέκα Classes προς επιλογή παντρεύουν το παλιό με το νέο, με μερικές εξαιρετικές πρώτες ματιές στη μυθοπλασία εάν σταματήσουμε λίγο να διαβάσουμε τις περιγραφές των διαφορετικών φυλών (ή “Origins” όπως τις ονομάζει).
Πέρα από ένα εξαιρετικό και όμορφο για Souls τίτλο Character Creation, η τελευταία επιλογή είχε να κάνει με το εναρκτήριο αντικείμενο που θα έχουμε στην κατοχή μας, μια επιλογή που δεν πρέπει να ληφθεί ελαφρά την καρδία. Στη συνέχεια, το μυστηριώδες Chapel of Anticipation μάς δίνει ανορθόδοξα τον έλεγχο του νεοφερμένου Tarnished. Δεν είναι εκείνο που θα περιμέναμε ως πρώτη επαφή, ως περιοχή tutorial. Μια προκλητικά κλειδωμένη πόρτα, ένας προκλητικά ανυπέρβλητος εχθρός, θάνατος και μεταφορά στο Cave of Knowledge των Lands Between.
Ερχόμενος ξανά αντιμέτωπος με τα χρυσόφυλλα δέντρα της αγέρωχης Limgrave, ο Tarnished στεκόταν γερά στα πόδια του. Γνώριζε καλά μεγάλο μέρος της περιοχής, ήξερε πού πρέπει να πάει και τι πρέπει να κάνει. «Στο Stormveil Castle». Το απότομο κόψιμο της εξερεύνησης του Legacy Dungeon της Limgrave κατά τη διάρκεια της πρώτης του επίσκεψης, του έμεινε απωθημένο. «Στο Stormveil Castle και τον Godrick the Golden, τον πρώτο από τους έξι Demigods.» Καταπληκτική ιδέα. Απόλυτα στοχευόμενη για το περιορισμένο διάστημα διαμονής του. Μια γεύση του ανοιχτού κόσμου πήρε τον περασμένο Νοέμβρη, τώρα ήταν η ώρα για μια εξόρμηση στο Κάστρο για μια αληθινή αναμέτρηση με έναν Demigod. Ναι, αυτή είναι πράγματι μια πάρα πολύ καλή ιδέα. Τι να ρίχνει άραγε όταν τον σκοτώνεις;
Ώπα, ώπα παιδιά, μισό λεπτό, να το συζητήσουμε. Τι με περάσατε, για τον Jedi Master που χωρίς καμιά εκπαίδευση σήκωσε το φωτόσπαθο και άρχισε να θερίζει; Δείτε τα ρούχα μου σας παρακαλώ, κουρέλια είναι όχι σπάντεξ. Ένας μικρός Tarnished είμαι που μόλις έφτασα πέρα από την Ομίχλη, όχι ο υπερήρωας Hollow-man. Αφού χάθηκα τόσες ώρες μέσα στο Κάστρο, έφαγα το ξύλο της αρκούδας, έπεσα επάνω σε κάθε παγίδα που υπήρχε, ξαφνικά τι, να μπω με μώλωπες σε όλο μου το σώμα στο boss fight όπου μπροστά στην απέραντη ομορφιά μου και επειδή είμαι δήθεν ο Εκλεκτός θα πέσει γονυπετής παρακαλώντας «Με δύο hits, ω τρανέ Εκλεκτέ, κάνε με κύβους!».
Καθίστε λίγο, να μπει σε ένα πλαίσιο το πράγμα γιατί μάλλον πρόκειται για θέμα προσανατολισμού. Περνώντας την Ομίχλη η πινακίδα έγραφε «προς Lands Between» όχι προς κάποιο narrative cinematic corridor crawler. Να δούμε πρώτα τι παίζει και ύστερα.
Μονολογούσε ο Tarnished μεταξύ σοβαρού και αστείου καθώς έβαζε σε σειρά τις σκέψεις του. Στην αρχή, το γρήγορο προσπέρασμα όσων ήδη είχε δει στο Closed Network Test του Νοέμβρη στάθηκε ως αφορμή για εφόρμηση σε μέρη που δεν υπήρχε πρόσβαση, υπερεκτιμώντας τις ικανότητές του. Η αναμέτρηση με τον Godrick του έφερε βίαιες μνήμες από κάποιο εφιαλτικό παρελθόν, σε μια συνάντηση με τον Orphan of Kos που πλέον μοιάζει με όνειρο. Με αδυσώπητες αλυσιδωτές επιθέσεις και ένα ρεπερτόριο κινήσεων που ξαφνιάζει, ο Ημίθεος έκανε τον Margit the Fell να φαίνεται προπόνηση μπροστά του.
Η τρομακτική δυσκολία του ξεπερνά οτιδήποτε έχει παρουσιαστεί ως «πρώτο boss», έχοντας όμως πάντα κατά νου ότι 1) οι Demigods αποτελούν τη κλιμάκωση των Legacy Dungeons και θεματικά πρόκειται για τα ισχυρότερα πλάσματα του Elden Ring, 2) είναι άγνωστο εάν και οι έξι θα είναι τέτοιου είδους αναμετρήσεις, 3) αποτελεί τοίχο μόνο για τον speedrunner και εκείνον που εμφανίστηκε κατώτερος των περιστάσεων στην αναμέτρηση -o Tarnished αμέσως κατάλαβε. Ελάχιστα αναβαθμισμένος και με την ψυχή στο στόμα, κοντοστάθηκε να πάρει μια ανάσα πριν στιγμιαία το βλέμμα του πέσει στο ρολόι. «Τέρμα με το speedrunning. Τέρμα με τα σκοτάδια, τη σύγχυση και τα ατελείωτα πατώματα του Κάστρου. Ώρα για τουρισμό στον έξω κόσμο».
Άνοιξε το μενού και εκτελώντας το emote “πριτς” γύρισε την πλάτη του και απομακρύνθηκε από το site of Lost Grace που βρισκόταν ακριβώς έξω από το κατώφλι του Άρχοντα του Κάστρου. Η λαχανιασμένη εξερεύνηση, σχεδόν σε μορφή επιδρομής λόγω ελλιπούς χρόνου που είχε λάβει χώρα νωρίτερα, δεν του έδωσε την ευκαιρία να χαρτογραφήσει όλες τις σύντομες οδούς ενώ θα ορκιζόταν ότι είχε αφήσει αρκετά δωμάτια ανεξερεύνητα. Ανέβηκε σε ταράτσες, κατέβηκε σκάλες, πήδηξε σε περβάζια, απέφυγε στα μουλωχτά κάθε περίπολο μέχρι να κατορθώσει να ανασάνει ξανά τον καθαρό αέρα των καταπράσινων λιβαδιών της Limgrave.
Από τη μια, άπαξ και ξαναβρεθεί εντός του Legacy Dungeon δεν υπάρχει τρόπος άμεσης διαφυγής μέσω του βολικότατου teleport από site of Lost Grace σε site of Lost Grace όπως συμβαίνει στον έξω κόσμο. Από την άλλη, άπαξ και βρεθεί ο δρόμος για τον Goldrick μέσα από τους δαιδαλώδεις διαδρόμους, είναι πάρα πολύ εύκολο να τον προσεγγίσει ξανά ενώ στην αρχή φαινόταν λαβύρινθος. Κούνησε καταφατικά το κεφάλι του μπροστά στη σκέψη «φοβερό level design έχει εκεί μέσα» και συνέχισε την πορεία του.
Ένας εσωτερικός παρατηρητής θα μπορούσε να πει πως τα Legacy Dungeons του Elden Ring μοιάζουν με επίπεδα βγαλμένα από κάποια αόρατη Archstone του Demon’s Souls ή κάποια κρυφή περιοχή τύπου Undead Settlement, Anor Londo ή Old Yharnam σε εύρος, κλίμακα, ατμόσφαιρα, πολυπλοκότητα level design και να έπεφτε μέσα. Με τη μόνη διαφορά ότι η εμπλοκή πλέον του άλματος ως φυσιολογική ενέργεια και όχι ως κάτι που προσπαθεί να μιμηθεί το άλμα εις μήκος να αλλάζει εντελώς τα δεδομένα της εξερεύνησης. Ενέδρες, διακλαδωμένες διαδρομές, κρυμμένοι NPCs, κρυφές περιοχές αινιγματικά κλειστές, σε ένα Κάστρο που εντός των τειχών του ζει και αναπνέει σαν αυτόφωτη οντότητα.
Ένας εξωτερικός παρατηρητής κάλλιστα θα μπορούσε να προσθέσει πως το Legacy Dungeon, έτσι όπως είναι τοποθετημένο στο χώρο σε σχέση με το ανοιχτό περιβάλλον που το περικλείει, θα μπορούσε να ήταν κάποιο αλληλένδετο επίπεδο βγαλμένο από τα σπλάχνα του πρώτου Dark Souls -και δεν θα έπεφτε πολύ έξω. Πόσο δε μάλιστα όταν ανακαλύψει το απόκρημνο μονοπάτι στη βάση του Κάστρου που το παρακάμπτει τελείως και οδηγεί απευθείας στην επόμενη περιοχή, στον Βορρά.
H Liurnia of the Lakes εκπέμπει τελείως διαφορετικές δονήσεις από τη Limgrave. Μια πλημμυρισμένη κοιλάδα λουσμένη με ομίχλη και έναν απόκοσμο μπλε φωτισμό, όπου στο βάθος της μακριά στέκεται επιβλητική η Raya Lucaria, η Ακαδημία μαγείας της φημισμένης Glinstone magic. Ο Tarnished δεν κάθισε πολύ εκεί. Αφού σιγουρεύτηκε ότι νέες προκλήσεις με τελείως διαφορετικά τέρατα τον περιμένουν εδώ, πάλεψε για να διαπιστώσει ότι με πολλή υπομονή μπορεί να προχωρήσει, αλλά η ίδια η περιοχή του έλεγε με εμφατικό τρόπο ότι δεν ήταν έτοιμος ακόμα.
Τράβηξε τα λουριά του Torrent οδηγώντας τον στα ερείπια της κοντινότερης Εκκλησίας. Ως συνήθως, κάτω από το άγαλμα της Queen Marika βρισκόταν ένα Ιερό Κύπελλο που αυξάνει τα ποσά ίασης που λαμβάνει από τα Flasks. Χρησιμοποιώντας το site of Lost Grace στο κέντρο της Εκκλησίας, αναβάθμισε τα Flasks του, ξόδεψε Runes για να αυξήσει λίγο τα στατιστικά και το level του, και επίλεξε να τηλεμεταφερθεί ξανά πίσω στη Limgrave, μια Limgrave που του επιφύλασσε μικρές, μεγάλες και αναπάντεχες εκπλήξεις.
Καθήμενος τώρα σε μια γωνιά του Roundtable Hall, ο Tarnished βρισκόταν βυθισμένος στις σκέψεις του. Αναφωνήματα των μουρμουρητών του αντηχούσαν στην αίθουσα, σαν κάποιου ημίτρελου NPC από κάποιο άλλο βασίλειο. Οι παροικούντες του νέου HUB τον κοιτούσαν απορημένοι. Μυστήριες φιγούρες οι ίδιοι, με το δικό τους παρελθόν, άνθρωποι με πάθη από κάθε γωνιά της επικράτειας, είχαν νωρίτερα μοιραστεί μαζί του τις δικές τους περιπέτειες. Κι όμως, μέσα σε αυτές τις αίθουσες, ανάμεσα σε όσους φιλικά προσκειμένους στον σκοπό του βρήκαν εδώ καταφύγιο, με τον υπόκωφο ήχο από το αμόνι του blacksmith να διαπερνά σαν καρδιοχτύπι τους ρυθμούς της ανάσας του, ο Tarnished έμοιαζε ο πιο σαστισμένος από όλους.
«Πώς είναι δυνατόν…; Δεν μπορεί όλα αυτά να έγιναν στα αλήθεια…». Μόλις είχε επιστρέψει από την περιοδεία του στη Limgrave όπου αλλόκοτες συναντήσεις, τρανές ανακαλύψεις, μάχες θανάτου σώμα με σώμα με απερίγραπτα πλάσματα, εκτείνονται σε μήκος και πλάτος, ύψος και βάθος στη χρυσοφορεμένη επικράτεια που ζει και αναπνέει κάτω από τη σκιά του Stormveil Castle. Κάθε καλπασμός του Torrent τον οδηγούσε ακόμα πιο βαθειά προς τα Mistwood της ανατολής και τη Weeping Peninsula του νότου. Μέρη θαυμαστά, αθάνατα, ρημαγμένα μετά τη διάλυση του Elden Ring.
Θυμήθηκε την Irina που συνάντησε στο στενό πέρασμα της Weeping Peninsula που οδηγεί στο Castle Mourne. Την κόρη του άρχοντα του κάστρου, που μετά βίας κατόρθωσε να ξεφύγει από την επιδρομή της beast tribe και την υπόσχεση που της έδωσε να παραδώσει το γράμμα στον πατέρα της. Δεν θα ξεχάσει τη φρίκη που αντίκρισε περνώντας την ορθάνοιχτη πύλη του κάστρου. Σε μια εκατόμβη νεκρών στρατιωτών κάποιοι έδιναν ακόμα μάχη για τη ζωή τους με τους εισβολείς, ενώ λίγο παρακάτω τα τέρατα είχαν αρχίσει τις δεήσεις κάτω από τα παλουκωμένα κουφάρια ευγενών ενός κάποτε σπουδαίου μέρους.
Θυμήθηκε τη γριά μάγισσα που στεκόταν στη συμβολή μεταξύ της επικράτειας της Limgrave και της Liurna of the Lakes, στην άκρη της μεγαλοπρεπούς γέφυρας που στολίζεται από αγάλματα των Μεγάλων Μάγων της Ακαδημίας και που πλέον κείτεται γκρεμισμένη. Την ορμήνια που του έδωσε ώστε να παρακάμψει τελείως το Stormveil Castle, ακολουθώντας το στενό πέρασμα στις παρυφές του και τις πολύτιμες συμβουλές για την παρούσα κατάσταση στην επικράτεια των μάγων. Δεν θα ξεχάσει τον ηλεκτρισμό της πλάτης του από το δέος μόλις αντίκρισε για πρώτη φορά την κοιλάδα της Liurna.
Θυμήθηκε τον Undead Hunter D, που τον βρήκε να στέκεται πάνω από ένα πτώμα στο νεκροταφείο λίγο έξω από ένα ρημαγμένο χωριό. Την προειδοποίηση που του έδωσε για τον Undead Mariner που λυμαίνεται το κοντινό χωριό και πόσο ευγνώμων θα ήταν εάν ο Tarnished δεχόταν να βοηθήσει στον σκοπό του να εξαλείψει τους απέθαντους. Δεν θα ξεχάσει την τρομερή αναμέτρηση με τον Mariner, το απέθαντο πνεύμα που περιπολούσε μέσα στη βάρκα του τη λίμνη στο κέντρο του χωριού. Ούτε μετά που συνάντησε ξανά τον Hunter D στο Roundtable Hall, όπου έγινε κοινωνός του σκοπού του αποδεχόμενος το επόμενο βήμα της αποστολής του.
Έφερε ξανά στη θύμησή του δύο συγκεκριμένες στιγμές που συνέβησαν τόσο απρόοπτα και απροειδοποίητα, που αμέσως ισχυροποίησε τη πεποίθησή του ότι το Elden Ring θα είναι η χαρά του sequence breaker. Τον άφησε άναυδο η πυκνότητα με την οποία εμφανιζόταν διαφορετικές τοποθεσίες που πολύ θα ήθελε να ψάξει ενδελεχώς.
Εντυπωσιάστηκε με όλα εκείνα που αντίκρισε να συμβαίνουν ανεξάρτητα από τη παρουσία του την ώρα που συνέβαιναν. Λυπάται για τα πάμπολλα διάσπαρτα dungeons που δεν μπήκε καν στον κόπο να ανοίξει τη πύλη τους να δει έστω πως λέγονται. Λησμονεί τους δεκάδες μοναδικούς χαρακτήρες που θα ήθελε να συζητήσει μαζί τους άλλη μια φορά. «Λίγες ημέρες απόμειναν» είπε στο τέλος, με μια φωνή γεμάτη προσμονή. «Λίγες ημέρες ακόμα».
To Elden Ring κυκλοφορεί στις 25/2/22 για PS5, PS4, PC, Xbox Series και Xbox One.
