Οι παλιές αγάπες και οι παλιές συμπάθειες είναι δύσκολο να μείνουν βαθιά κρυμμένες, καταχωνιασμένες σε κάποιο ντουλάπι μακρινών αναμνήσεων. Η αγάπη για τη σειρά Saints Row κρατάει πολλά χρόνια. Πιθανότατα γιατί πρόκειται για μια πιο ανάλαφρη εμπειρία σε σχέση με την πιο βίαιη προσέγγιση της σειράς Grand Theft Auto. Η σειρά Saints Row γεννήθηκε για να προσφέρει μπόλικες δόσεις ελευθερίας και παλαβομάρας, με τον πλέον, ίσως, ανορθόδοξο τρόπο. Το βασικό χαρακτηριστικό των τίτλων Saints Row είναι η απόλυτη ελευθερία που δίνεται στον παίκτη να κάνει σχεδόν ό,τι θέλει πάνω στον χάρτη, όταν δεν κυνηγά τα objectives μιας αποστολής. Τα παιχνίδια της σειράς Saints Row δύσκολα μπορούν να χαρακτηριστούν ως η επιτομή του σεναρίου και της κεντρικής υπόθεσης. Πολύ εύκολα, όμως, μπορούμε να πούμε πως προσφέρουν την απόλυτη sandbox εμπειρία: μια εμπειρία πλούσια σε χιούμορ, δράση, gunplay, εκρήξεις – και όλα αυτά δοσμένα πολλές φορές με υπερβολή και, ολίγον τι, παράνοια.
Αυτό ακριβώς υπόσχεται να κάνει, πολύ σύντομα, το Saints Row. Η Volition, αντί να προσφέρει το επόμενο αριθμημένο παιχνίδι της σειράς, επιλέγει να συνεχίσει με ένα reboot. Έχοντας πια πειραματιστεί με προεδρικά αξιώματα, εξωγήινες αλλά και κολασμένες δυνάμεις που άφησαν ανάμεικτες αντιδράσεις, η ομάδα ανάπτυξης επιλέγει να επιστρέψει σε αυτό που ίσως χαρακτηρίζει καλύτερα τη σειρά.
Με την επανεκκίνηση της σειράς, επιστρέφουμε στα…γνώριμα εγκληματικά μας λημέρια, με μια νέα οργάνωση που απαρτίζεται από μέλη πανέτοιμα να εγκαθιδρύσουν μια νέα εγκληματική τάξη πραγμάτων, με όλες τις απρόβλεπτες συνέπειες. Με μια ευρεία γκάμα σε όπλα, οχήματα και gameplay στιγμές που θα μας κάνουν να γελάσουμε. Και τέλος, με μια σωρεία ζητημάτων που έρχεται να ρίξει απότομα τη… hype-ίστικη διάθεση που είχαμε απέναντι σε αυτό το νέο reboot, ψάχνοντας να ανακαλύψουμε τους λόγους για τους οποίους το παιχνίδι πήρε κάπου τη λάθος πορεία.
Οι πρώτες ώρες στο νέο παιχνίδι της σειράς έρχονται για να εισάγουν τους νέους χαρακτήρες, την τοποθεσία και το υπόβαθρο πίσω από την πλοκή. Το Santo Ilesso είναι μια νέα περιοχή του κόσμου της σειράς, που δίνει μια έντονη γεύση western και Άγριας Δύσης. Στους αμμώδεις λόφους και πεδιάδες της περιοχής, εκεί που ο δυτικός πολιτισμός δεν έχει καταφέρει ακόμα να επικρατήσει, τρεις φατρίες πολεμούν για την επικράτησή τους: οι Los Panteros, η de facto γκαγκστερική οργάνωση της περιοχής, οι Idols, εν δυνάμει κακοποιοί που βρίσκονται ακόμα στα σπάργανα της εγκληματικής ιδεολογίας, και οι Marshalls, οργάνωση που προσπαθεί να επιβάλει τον νόμο και την τάξη στην περιοχή. Ο ανώνυμος πρωταγωνιστής του τίτλου πολύ σύντομα θα δει την πόρτα της εξόδου από την οργάνωση στην οποία συμμετέχει, μετά από μια αποστολή που δεν είχε την κατάληξη που έπρεπε να έχει. Η ανεργία, όμως, δεν θα κρατήσει πολύ. Υποκινημένος από φίλους του που ανήκουν στις υπόλοιπες φατρίες του San Ilesso, θα ξεκινήσει το μεγαλεπήβολο σχέδιό του για τη δημιουργία της δικής του οργάνωσης, που θα παραγκωνίσει τις υπόλοιπες και θα θέσει ολόκληρο το San Ilesso υπό τον δικό του έλεγχο.
Αναφέραμε και προηγουμένως ότι τα παιχνίδια της σειράς Saints Row δεν φημίζονται για το καθηλωτικό τους σενάριο. Οι γραμμές που γράφτηκαν παραπάνω αποτελούν και τον βασικό σεναριακό σκελετό του τίτλου. Ο παίκτης καλείται να εκτελέσει τη μία αποστολή μετά την άλλη, δημιουργώντας και διακοσμώντας το κέντρο ελέγχου της οργάνωσής του, στρατολογώντας νέα μέλη σε αυτήν, ενώ την ίδια στιγμή έρχεται σε πλήρη αντιπαράθεση με τις κραταιές οργανώσεις του Santo Ilesso. Την ίδια στιγμή, οι άνθρωποι της Volition έκριναν πως ο νέος κόσμος οφείλει να είναι ένα από τα τμήματα του τίτλου που αξίζει να εξερευνηθεί και να αξιοποιηθεί περισσότερο από τον παίκτη.
Δεν αποτελεί, λοιπόν, έκπληξη το γεγονός ότι το χάρτης του Santo Ilesso είναι γεμάτος με μια σωρεία από collectibles, περισσότερα από κάθε άλλη φορά σε παιχνίδι της σειράς. Κάποια από αυτά τα collectibles μπορούν να αποκτηθούν πιο άμεσα και εύκολα, ενώ άλλα στοιχεία του χάρτη απαιτούν τη δική τους εξερεύνηση και αλληλεπίδραση του παίκτη με viewpoints για να ξεκλειδωθούν. Ο υπερβολικά μεγάλος αριθμός, όμως, αυτών των στοιχείων καταλήγει να γίνεται υπερβολικά κουραστικός, καθώς ο παίκτης ωθείται σε ένα αδιανόητο κυνήγι θησαυρού άνευ λόγου και αιτίας και που σίγουρα δεν μπορεί να ταυτιστεί με τη σειρά Saints Row. Κάνοντας, μάλιστα, την απαραίτητη σύνδεση του τίτλου με τη σειρά, διαπιστώνουμε ότι ορισμένες μόνο κεντρικές αποστολές είναι αυτές που, εν τέλει, δικαιολογούν τη χρήση του ονόματος Saints Row.
Πρόκειται για τις αποστολές εκείνες που διακρίνονται για την αφθονία σε εκπληκτικές action σκηνές, εκρήξεις, το χιούμορ, τις θανατηφόρες ατάκες και όλη εκείνη τη γνώριμη παλαβομάρα που χαρακτηρίζει τη σειρά και τη διαφοροποιεί από τα πιο «προσγειωμένα» Grand Theft Auto. Και για να είμαστε ειλικρινείς, αυτές οι συγκεκριμένες αποστολές αποτελούν και τα κομμάτια εκείνα του παιχνιδιού που εν τέλει μας κρατούν το ενδιαφέρον να συνεχίσουμε παρακάτω. Ίσως και τα Wanted missions, που αποτελούν στην ουσία τα in-game bounties. Εξολοθρεύουμε τους στόχους για να κερδίσουμε χρηματικές αμοιβές και πόντους εμπειρίας. Κάθε Wanted αποστολή, ωστόσο, έχει μοναδικές απαιτήσεις, διαφορετικά settings και διαφορετικό τρόπο προσέγγισης των εκάστοτε στόχων, που μας προσφέρει αυτό το κάτι διαφορετικό, έστω και αν ο συνολικός αριθμός τους είναι δραστικά περιορισμένος σε σχέση με τα υπόλοιπα στοιχεία του παιχνιδιού και του χάρτη.
Και φυσικά, δεν πρέπει να ξεχνάμε το customization τμήμα του τίτλου. Αν υπάρχει ένα χαρακτηριστικό στο Saints Row για το οποίο οι άνθρωποι της Volition μπορούν να είναι υπερήφανοι, αυτό έχει να κάνει με τις επιλογές παραμετροποίησης. Είχαμε πάρει μια γεύση από το Boss Factory μερικούς μήνες νωρίτερα, ενώ η επαφή μας με τον τίτλο απλά επιβεβαίωσε όσα ήδη γνωρίζαμε: πως έχουμε να κάνουμε με την απόλυτη ελευθερία στον σχεδιασμό του πρωταγωνιστή μας.
Αυτές οι επιλογές δεν περιορίζονται μόνο στον χαρακτήρα, αλλά και σε κάθε όχημα που αποκτάμε κατά τη διάρκεια της περιπέτειάς μας. Όπως είχαν υποσχεθεί οι δημιουργοί, όλες οι επιλογές παραμετροποίησης είναι διαθέσιμες μέσα στο παιχνίδι, χωρίς να κρύβονται πίσω από κάποιο DLC. Αρκεί να υπάρχει διαθέσιμο το χρηματικό αντίτιμο για το ξεκλείδωμα κάθε επιλογής που δεν γίνεται διαθέσιμη ως ανταμοιβή από κάποια αποστολή ή bounty hunting. Και φυσικά, ούτε λόγος για χρήματα. Το σύστημα οικονομίας είναι από τα πιο γενναιόδωρα που μπορούμε να συναντήσουμε σε παιχνίδι, ενώ όσα περισσότερα venues κατασκευάζουμε πάνω στο χάρτη, τόσο περισσότερο θα αυξάνονται τα οικονομικά οφέλη μας. Και κάπως έτσι συνεχίζουμε, διακοσμώντας τα κτίρια μας, τροποποιώντας τα οχήματα και τα ρούχα που αγοράζουμε με τον τρόπο που εμείς διαλέγουμε, αφήνοντας το δικό μας στίγμα στον εγκληματικό χάρτη του Santo Ilesso.
Κάπου εδώ, όμως, στερεύουν τα θετικά χαρακτηριστικά του τίτλου. Μακάρι να μπορούσαμε να αναφέρουμε και άλλα περισσότερα σε αυτό το σημείο. Δεν μιλάμε για τους μηχανισμούς shooting και οδήγησης – εν έτει 2022 αυτά πρέπει να θεωρούνται αυτονόητα, και το Saints Row καταφέρνει να τα προσφέρει σωστά. Όμως, όσο και αν απεγνωσμένα προσπαθούμε να εντοπίσουμε και να στηριχθούμε στα θετικά χαρακτηριστικά του παιχνιδιού, τα αρνητικά έρχονται να τα υπερσκελίσουν και, εν τέλει, να αμαυρώσουν τη συνολική μας εμπειρία.
Δεν αναφερόμαστε, φυσικά, σε μικρά, «αθώα» bugs. Σε ένα παιχνίδι ανοικτού κόσμου, κάτι τέτοια μικρά θεματάκια είναι σχεδόν αναμενόμενα, ενώ είναι απολύτως βέβαιο πως θα διορθωθούν με ένα μελλοντικό update. Αναφερόμαστε, όμως, σε άλλα ζητήματα, πιο σοβαρά, που δεν θα έπρεπε να έχουν θέση σε ένα παιχνίδι με βαριά φανέλα, πόσο μάλλον σε ένα παιχνίδι που έχει ήδη καθυστερήσει να κυκλοφορήσει, και θα περίμενε κανείς πως θα ερχόταν στην καλύτερη δυνατή μορφή του. Ε, το reboot του Saints Row δεν είναι αυτό το παιχνίδι. Φέρει τον τίτλο “Saints Row”, αλλά εν τέλει αποτελεί ένα κακέκτυπο ενός GTA κλώνου, χωρίς προσωπικότητα και με πολύ επανάληψη. Έρχεται με τα πιο περίεργα animations, που συχνά δίνουν την αίσθηση τηλεμεταφοράς σε ένα όχημα, ή μια περιοχή, παρά της φυσιολογικής εισόδου ή μετάβασης σε αυτά.
Eίναι ένα παιχνίδι που σου δίνει την αίσθηση πως ο παίκτης μπορεί να γλιτώσει το θάνατο στα πιο περίεργα σημεία, χάρη σε κακό προγραμματισμό και μη σωστή εφαρμογή των physics. Είναι ένα παιχνίδι που μπορεί ανά πάσα στιγμή να εξαφανίσει ως δια μαγείας το όχημα που οδηγεί ο χαρακτήρας που ελέγχουμε (ιδιαίτερη προτίμηση δείχνει στα περιπολικά), αφήνοντάς μας στη μέση του πουθενά και με ένα τεράστιο «πώς στην ευχή έγινε αυτό;» ζωγραφισμένο στα πρόσωπά μας.
Είναι, επίσης, το παιχνίδι με την πιο τεμπέλικη διάθεση των δημιουργών να προσφέρουν διαφοροποιημένα μοντέλα εχθρών/ NPCs. Αυτό είναι ένα μοτίβο που συναντάμε συχνά σε τίτλους δράσης και ανοικτού κόσμου, αλλά πολύ σπάνια φτάνουμε στο σημείο να βλέπουμε εχθρούς με την ίδια ακριβώς μορφή να εμφανίζονται ο ένας πίσω από τον άλλο. Και τέλος, ένα gamebreaking bug σχετίζεται άμεσα με το πιο δυνατό σημείο του τίτλου – την παραμετροποίηση. Μέχρι να διορθωθεί το συγκεκριμένο πρόβλημα, οι παίκτες καλούνται να είναι φειδωλοί στη διάθεσή τους να πειραματιστούν με τις customization επιλογές κατά τη διάρκεια μιας αποστολής, καθώς το μενού παραμετροποίησης μπορεί πολύ εύκολα να αγνοήσει τις επιλογές του χειριστηρίου, μένοντας στάσιμο και αναγκάζοντάς μας να κλείσουμε το παιχνίδι και να το ξεκινήσουμε από την αρχή.
Στον τεχνικό τομέα του Saints Row τα πράγματα είναι ελαφρώς περίεργα. Το παιχνίδι της Volition προσφέρει πέντε διαθέσιμες προεπιλογές γραφικών στα συστήματα νέας γενιάς. Δοκιμάσαμε το παιχνίδι στο Quality Mode σε 1080p ανάλυση, με τον ρυθμό ανανέωσης των καρέ να βρίσκεται σε ικανοποιητικότατο επίπεδο απόδοσης. Εν τούτοις, όμως, δεν διαπιστώσαμε ιδιαίτερες αλλαγές σε σχέση με το Framerate Mode της Full HD ανάλυσης – ο οπτικός τομέας παρέμεινε σχεδόν στάσιμος, με το ρυθμό να μένει κλειδωμένος στα 60 καρέ. Το Saints Row εξακολουθεί να είναι από εκείνους τους τίτλους που ο τεχνικός τομέας τους παραμένει στάσιμος, λόγω της ύπαρξης εκδόσεων σε κονσόλες προηγούμενης γενιάς.
Για να είμαστε ακριβείς, ελάχιστες απεικονιστικές παρεμβάσεις, πέραν του ανώτερου ρυθμού ανανέωσης των καρέ και της υποστήριξης ray tracing δικαιολογούν μια αγορά στις κονσόλες νέας γενιάς. Έστω και σε αυτές τις ρυθμίσεις, όμως, το Xbox Series X δεν μας απογοήτευσε ως προς την απόδοση του τίτλου. Ακόμα καλύτερα τα πράγματα γίνονται με το soundtrack. Το άκουσμα αληθινών κομματιών, κατάλληλα με το ύφος του τίτλου και ανάλογα με τα γούστα του κάθε παίκτη, είναι μια από τις πιο ευχάριστες προσθήκες στον κόσμο του Saints Row. Το ίδιο το παιχνίδι μάς δίνει και τη δυνατότητα να δημιουργήσουμε τη δική μας in-game λίστα, ξεχωρίζοντας και ακούγοντας τα αγαπημένα μας κομμάτια οπουδήποτε μέσα στο Santo Ilesso, ακόμα και εκτός οχήματος. Το ίδιο το soundtrack δεν είναι κάτι ιδιαίτερο, αλλά στο τέλος της μέρας η μουσική στο in-game κινητό τηλέφωνό μας αρκεί για να κάνει την περιπλάνησή μας στο Santo Ilesso πολύ πιο ευχάριστη.
Καταληκτικά, το Saints Row θυμίζει κάτι από τα παλιά. Έχει ένα άρωμα από τα μακρινά, παλιά παιχνίδια της σειράς, όταν το όνομα Saints Row έκανε πραγματικά τη διαφορά. Ένα reboot κάποιες φορές λειτουργεί σωστά και κάποιες φορές όχι και τόσο. Το Saints Row θα μπορούσε να ήταν ένα παιχνίδι που θα μπορούσε να καλύψει το πολυετές κενό που έχει αφήσει μια νέα κυκλοφορία του αντίπαλου δεος της Rockstar. Στο τέλος, όμως, παίρνουμε ένα παιχνίδι με τεχνικά θέματα, έντονη επανάληψη στα όσα προσφέρει και μια βεβιασμένη απόπειρα να μας πείσει ότι έχουμε να κάνουμε με ένα γνήσιο τέκνο της σειράς.
Είναι ένας action adventure open-world τίτλος, με χιούμορ και κάποιες διασκεδαστικές στιγμές, που όμως ακόμα αναζητά τα πραγματικά στοιχεία του ονόματος Saints Row. Ενδεχομένως, μερίδα των παικτών να περάσει καλά μαζί του, αγνοώντας τα όποια προβλήματά του. Αν όμως αναζητά να παίξει κάποιο παιχνίδι του είδους, υπάρχουν καλύτεροι τίτλοι στην αγορά. Ακόμα και οι αρχικοί τίτλοι της σειράς Saints Row μπορούν να είναι μια πολύ πιο τίμια εναλλακτική.
Το Saints Row κυκλοφορεί από τις 23/8/22 για PS5, PS4, PC, Xbox Series και Xbox One. Το review μας βασίστηκε στην έκδοσή του για το Xbox Series, με review code που λάβαμε από την Enarxis Dynamic Media.
