Τέσσερα χρόνια πριν, το God of War επανέφερε δυναμικά ένα από τα πλέον εμβληματικά franchises της Sony, επαναπροσδιορίζοντας τους κανόνες και εξυψώνοντας τον Kratos από έναν επιφανειακά οξύθυμο σφαγέα, σε μία άκρως πιο ενδιαφέρουσα πατρική φιγούρα. Ως εκ τούτου δεν γινόταν παρά να ξεκινήσουμε το God of War: Ragnarok με υψηλότατες προσδοκίες. Θα πρέπει να τονίσουμε εδώ ότι το παρόν preview περιέχει τις εντυπώσεις μας από τις πρώτες -περίπου 6- ώρες ενασχόλησης, τις οποίες η Sony ονόμασε ως “αρχή του παιχνιδιού”, κάτι που προδιαθέτει για μία ογκωδέστατη εμπειρία. Εξυπακούεται ότι στο παρόν κείμενο θα υπάρξουν πληροφορίες για ορισμένους χαρακτήρες αλλά και τις πρώτες σεναριακές βάσεις. Αυτό προς ενημέρωση όσων δεν θέλουν να γνωρίζουν το παραμικρό.
Θα πρέπει να αναφέρουμε εδώ το πόσο θετική δείχνει η απόφαση του Santa Monica Studio να κλείσει οριστικά το κεφάλαιο της σκανδιναβικής μυθολογίας σε αυτό το sequel, αποφεύγοντας να προχωρήσει σε μία τριλογία. Αν μη τι άλλο είναι ανακουφιστικό να γνωρίζει κανείς ότι θα αποφύγει το άγαρμπο, σεναριακά, δεύτερο μέρος μίας τριλογίας, για την οποία, σε άλλη περίπτωση, θα έπρεπε να περιμένουμε άλλα 3-4 χρόνια μέχρι να ολοκληρωθεί.
Αλλά ας περάσουμε στο προκείμενο. Το God of War: Ragnarok ξεκινάει μέσα στον Μεγάλο Χειμώνα, τον Fimbulwinter, ο οποίος ξεκίνησε έπειτα από τον θάνατο του Baldur και σηματοδοτεί την αρχή του καταστροφικού Ragnarok. Ο Kratos και ο Atreus επιμένουν στην προσπάθειά τους να ζήσουν στα κρυφά στον Midgard, επιχειρώντας να αποφύγουν οποιεσδήποτε επαφές και συγκρούσεις με θεούς.
Έπειτα από ένα έντονο κυνηγητό μεταξύ των πρωταγωνιστών και της Freya (άλλωστε δεν γίνεται God of War άνευ εντυπωσιακής εισαγωγής), θα επέλθει μία μικρή νηνεμία ώστε να επαναπροσδιοριστεί η σχέση μεταξύ των Kratos και Atreus. Βλέπετε, βρισκόμαστε μερικά χρόνια έπειτα από τα γεγονότα του προηγούμενου God of War, ένα διάστημα που μπορεί να μην σημαίνει πολλά για τον Kratos, αλλά για τον Atreus μετφράζεται ως το πέρασμα από την παιδική ηλικία στην εφηβεία.
Σαν χαρακτήρας ο γιος του (πρώην;) θεού του πολέμου δείχνει να έχει ωριμάσει, όπως επίσης και η σχέση του με αυτόν. Πλέον δεν υπάρχει αυτή η υποψία φόβου προς τον πατέρα του, ένα άτομο με τον οποίο ήταν εμφανές ότι δεν είχε αναπτύξει ιδιαίτερες σχέσεις, αλλά αντιθέτως βλέπουμε σεβασμό, υπακοή αλλά ταυτόχρονα και την ανάγκη να τραβήξει τον δικό του δρόμο της ανεξαρτητοποίησης.
Είναι αναμφίβολα ιδιαίτερα ενδιαφέρον να βλέπουμε ότι το God of War έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο ωρίμανσης της γραφής του, ώστε στις πρώτες γραμμές του κειμένου να νοιώθουμε την ανάγκη να σχολιάσουμε πρωτίστως την ανάπτυξη των χαρακτήρων. Το παραπάνω ισχύει για ένα franchise που έως το 2018 κοιτούσε ουσιαστικά μόνο επιφανειακά αυτόν τον τομέα (κάτι που βέβαια δεν του μείωνε σε καμία περίπτωση την γενικότερη υψηλότατη ποιότητα).
Φυσικά, ο Kratos συνεχίζει να είναι ο σπαρτιάτικος, αυστηρός αλλά και υπερπροστατευτικός χαρακτήρας (έστω με τον δικό του τρόπο) που αγαπήσαμε στο προηγούμενο God of War. Όπως και στο παιχνίδι του 2018, έτσι και εδώ ο οπτικός τομέας δεν είναι τίποτα λιγότερο από χάρμα οφθαλμών, βρίθοντας με λεπτομέρειες στα περιβάλλοντα και τους χαρακτήρες.
Αυτό που τραβάει ακόμα περισσότερο την προσοχή όμως είναι η εξαιρετική δουλειά που έχει γίνει στους μορφασμούς των προσώπων. Ιδίως στον Kratos, πολλές φορές ακόμα και οι αμυδρές αλλαγές στο πρόσωπό του μπορούν να πουν με διακριτικό τρόπο πολλά περισσότερα από ό,τι θα έλεγε ποτέ με λόγια.
Ιδιαίτερα ενδιαφέρον παρουσιάζει και η εισαγωγή δύο εκ των σημαντικότερων θεών της μυθολογίας, που λάμπανε διά της απουσίας τους στο προηγούμενο παιχνίδι. Αν και μία μυστική σκηνή μετά το τέλος του προηγούμενου God of War έδινε ένα hint για την αναπόφευκτη συνάντηση μεταξύ Kratos και Thor, τελικά αυτή η σκηνή εκτυλίσσεται κάπως πιο αντισυμβατικά από ότι θα περίμενε κανείς. Το αυτό ισχύει και για την είσοδο του Odin. Και οι δύο θεοί έρχονται με αρκετά διαφορετικό τρόπο από τον στερεοτυπικό που ίσως θα περίμενε κανείς, κάτι που είναι θετικό και δίχως να λειτουργεί σε αντίθεση με τη μυθολογία.
Δεν θα πούμε περισσότερα για αυτό το κομμάτι, καθώς είναι μία σκηνή που καλύτερο θα είναι να τη δει ο καθένας από μόνος του, αλλά αρκεί να πούμε ότι η εισαγωγή σίγουρα ιντριγκάρει για τις επόμενες συγκρούσεις μεταξύ θεών, ενώ η αντισυμβατικότητα που αναφέραμε δεν σημαίνει ότι δεν θα δείτε και πιο εκρηκτικές καταστάσεις.
Η σεναριακή βάση από εκεί και πέρα αφορά στην παράκληση του Atreus να σταματήσουν να ζουν στα κρυφά, προκειμένου να ξεμυτίσουν από την περιοχή τους (προστατευμένη με ειδικούς ρούνους) ώστε να μάθουν τον λόγο για τον οποίο οι γίγαντες ονόμασαν τον Atreus, “Loki”. Ως επιπλέον στόχο θα έχουν την εύρεση κάποιου τρόπου για να εμποδίσουν τα όποια σχέδια έχει ο Odin για την αποφυγή του Ragnarok.
Αυτή η σεναριακή τροπή έρχεται σε αντίθεση με τη βασική πλοκή του God of War (2018), όπου ήθελε τους Kratos και Atreus να μπλέκονται -ουσιαστικά- τυχαία στα σχέδια των θεών, καταλήγοντας τελικά να μεταφέρει μία εντελώς προσωπική περιπέτεια στον πυρήνα της. Εδώ, εξαρχής η κατάσταση φαίνεται ότι αλλάζει, με τον Atreus να προσπαθεί διαρκώς να πείσει τον πατέρα του να πάρουν ενεργό μέρος στα τεκταινόμενα αυτού του μυθικού κόσμου, κάτι που προδιαθέτει για μία περιπέτεια επικών διαστάσεων, με κάθε έννοια του όρου.
Σε αυτές τις πρώτες ώρες η περιπέτεια θα μας οδηγήσει στον Svartalfheim, τον κόσμο των νάνων και μία τοποθεσία στην οποία περιηγούμαστε κυρίως μέσω βάρκας (επαναφέροντας μνήμες από το κεντρικό hub του God of War). Ο σχεδιασμός του είναι αρκετά ξεχωριστός, μεταφέροντας έμπρακτα την εικόνα ενός νέου περιβάλλοντος, με ανοικτό καιρό και βραχώδεις εκτάσεις, σποραδική χλωρίδα και κατιτίς εναλλακτική απεικόνιση από αυτήν που θα περίμενε κανείς σχετικά με τον κόσμο των νάνων (κι ας μην λείπουν βέβαια και τα ορυχεία).
Σε αυτό το σημείο το παιχνίδι ανοίγει αρκετά, επιτρέποντας αρκετά εκτενή εξερεύνηση. Η δομή του God of War Ragnarok είναι άμεσα γνώριμη για όποιον ασχολήθηκε με το προηγούμενο God of War. Δεν μιλάμε για παραδοσιακό open-world παιχνίδι, αλλά επιμέρους περιοχές που ενώνονται με το εκάστοτε κεντρικό hub καθώς και διάφορα παρακλάδια που οδηγούν σε άλλες προαιρετικές περιοχές.
Γενικά το gameplay ακολουθεί ευλαβικά τη συνταγή του προκατόχου του, κάτι για το οποίο βέβαια δεν έχουμε κανένα παράπονο, δεδομένου ότι ήταν ήδη αριστοτεχνικά δοσμένο. Η εξερεύνηση, όπως και τότε, έτσι και τώρα είναι απολαυστική, προσφέροντας πλειάδα από περιβαλλοντικούς γρίφους που απαιτούν τη σωστή χρήση των δυνάμεών μας, αλλά και την έντονη παρατηρητικότητα τόσο για να εντοπίσουμε κρυμμένους θησαυρούς και περάσματα, όσο και για τους τρόπους με τους οποίους θα μπορέσουμε να αποκτήσουμε πρόσβαση σε αυτά.
Το ίδιο ισχύει και για το σύστημα μάχης, επαναφέροντας την έντονη ωμότητα του προηγούμενου God of War, εξοπλίζοντάς μας εξαρχής και με τα Blades of Chaos, πέρα από το τσεκούρι Leviathan (ένα από τα πλέον αγαπημένα melee όπλα σε παιχνίδι όσον αφορά την γνώμη του γράφοντα). Τουλάχιστον σε αυτό το αρχικό κομμάτι του παιχνιδιού δεν θα πρέπει να περιμένετε καίριες εκπλήξεις στο σύστημα μάχης.
Μία νέα κίνηση μάς επιτρέπει να “φορτίζουμε” το όπλο μας, πατώντας το τρίγωνο, ώστε έπειτα να πραγματοποιούμε μία ειδική επίθεση. Είναι κάτι που δεν αλλάζει βέβαια τη συνταγή, αλλά θα πρέπει να τονίσουμε ότι, από τη μία, αργότερα το σύστημα μάχης ενδέχεται να εμπλουτιστεί (ίσως με κάποιο νέο όπλο), και από την άλλη το σύστημα μάχης έτσι κι αλλιώς βρισκόταν ήδη σε εξαιρετικό επίπεδο.
Αυτό που έλειπε από το προηγούμενο God of War ήταν τα boss fights και ίσως ένα ελαφρώς εκτενέστερο bestiary. Στις πρώτες ώρες ενασχόλησης συνολικά ήρθαμε αντιμέτωποι με τρία bosses, τα οποία προσέφεραν έντονες και καλοστημένες συγκρούσεις.
Το στοίχημα βέβαια θα είναι να μην δούμε ανακύκλωση αυτών των μαχών ή αν δούμε να συνοδεύονται έστω και από άλλες μοναδικές προσθήκες διακριτών bosses. Σαν πρώτο σημάδι όμως φαίνεται πως το Santa Monica Studio μάλλον έλαβε υπόψη του ότι αυτός ήταν ένας τομέας που υστερούσε. Το ίδιο δείχνει να ισχύει και με τους απλούς εχθρούς, παρουσιάζοντάς μας διαφορετικά όντα στον Svartalfheim, και ευελπιστούμε πολλά περισσότερα και στους υπόλοιπους κόσμους (και οι εννιά της σκανδιναβικής μυθολογίας θα είναι επισκέψιμοι).
Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά περισσότερα σε αυτό το preview. Οι πρώτες ώρες του God of War: Ragnarok θέτουν τις βάσεις για μία κατακλυσμικών διαστάσεων περιπέτεια. Είναι μία από αυτές τις ελάχιστες περιπτώσεις “ΑΑΑΑ” παιχνιδιών, που δείχνουν να έχουν δουλευτεί σε όλους τους τομείς ανεξαιρέτως, ικανές να μας βυθίσουν πλήρως στον κόσμο τους. Αν μη τι άλλο ο Fimbulwinter δείχνει να μπαίνει με το δεξί και εμείς είμαστε πανέτοιμοι για να υποδεχτούμε το Ragnarok.
Το God of War Ragnarok κυκλοφορεί στις 9/11/22 για PS5 και PS4. Η δοκιμή μας βασίστηκε στην έκδοση για το PS5 και σε review code που λάβαμε από το PlayStation Greece.
