Τα Αγαπημένα Παιχνίδια του 2022

To άρθρο με τα αγαπημένα παιχνίδια της συντακτικής ομάδας του GameOver για το εκάστοτε έτος που φεύγει είναι πια μια μακρόχρονη παράδοση. Είναι ένα γράμμα αγάπης σε εκείνα τα παιχνίδια που μας κράτησαν γλυκιά συντροφιά σε καλές ή δύσκολες περιόδους, μια στιγμή αναπόλησης των καλύτερων στιγμών που περάσαμε παρέα με αυτό το υπέροχο μέσο, που όσο και αν αλλάζει τελευταία προς το χειρότερο, τόσο -την ίδια στιγμή- επιμένει και συνεχίζει να μας προσφέρει σπουδαίες στιγμές και έντονες συγκινήσεις. Συνεχίζει να καταφέρνει να μας ταξιδεύει και να μας κάνει να ξεχνάμε, έστω για λίγο, το γκρίζο της καθημερινότητας.

Σε αυτό το μέσο ψυχαγωγίας έχουμε αφιερώσει μεγάλο κομμάτι της ζωής μας, και έτσι αφιερώνουμε κάθε τέλος του χρόνου (ή αρχή, φέτος καθυστερήσαμε λίγο είναι η αλήθεια…) λίγο ή περισσότερο ψηφιακό μελάνι για να το ευχαριστήσουμε για όλα όσα μας πρόσφερε. Έτσι, για μια ακόμα φορά διαλέγουμε όσα αγαπήσαμε, τα παραθέτουμε, τα σχολιάζουμε, τα μνημονεύουμε και σας παρακινούμε να γράψετε και εσείς στα σχόλια λίγες λέξεις για εκείνα τα κομμάτια κώδικα, που με τον ιδιαίτερο και μαγικό τρόπο τους, σας ταξίδεψαν.

Προσωπικά φέτος έπαιξα λιγότερο από κάθε άλλη χρονιά λόγω διαφόρων προβλημάτων, αλλά αν θα έπρεπε να διαλέξω για να δημιουργήσω μια σύντομη λίστα, αυτή θα περιελάμβανε τα παρακάτω.

• God of War Ragnarok
• The Last of Us Part I Remake
• Gran Turismo 7
• Moss: Book 2

Γιώργος Καλλίφας

Αλέξανδρος Παπαδόπουλος

Άλλη μια – περίεργη – χρονιά φτάνει στο τέλος της και αφήνει πίσω της ανάμικτα συναισθήματα, μας κάνει να θέλουμε να έρθει το 2023 και να ατενίσουμε το μέλλον, θετικότερα. Μια χρονιά που στο καθαρά gaming δε μας έφερε και πολλά πράγματα, μιας και περισσότερο αναλωθήκαμε σε συζητήσεις για συνδρομητικά μοντέλα και πακέτα, για εξαγορές εταιρειών και αποκλειστικότητες τίτλων που ήρθαν και θα έρθουν και λιγότερο για αυτό καθεαυτό το gaming. Απόρροια ίσως, και της έλλειψης κυκλοφορίας πολλών μεγάλων τίτλων, μιας και δεν υπήρξαν πολλά ΑΑΑ παιχνίδια που κέντρισαν το ενδιαφέρον. Μια έλλειψη, που ίσως οδήγησε και πολλούς που μέχρι τώρα δίσταζαν, να ψάξουν και να δοκιμάσουν indie τίτλους.

Αυτό αντικατοπτρίζεται άλλωστε και στην παρακάτω λίστα, με τα πέντε προσωπικά αγαπημένα μου παιχνίδια που κυκλοφόρησαν το 2022 και τα οποία με τον έναν ή τον άλλο τρόπο μου άφησαν θετικό πρόσημο κατά την διάρκεια της ενασχόλησής μου με αυτά. I know what I’m gonna do tomorrow, and the next day, and next year, and the year after that.

God of War Ragnarok: Το sequel που έκλεισε το ταξίδι του Kratos στη Σκανδιναβική μυθολογία, ήταν όπως θα έπρεπε. Επικό, πομπώδες, μεγάλο σε έκταση και διάρκεια. Ολοκλήρωσε μια μεγάλη –και επικίνδυνη – πορεία με τρόπο εμφατικό, ταυτόχρονα φρέσκαρε και έφερε βελτιώσεις σε διάφορους τομείς της σειράς.

Horizon Forbidden West: Η Guerilla κατάφερε να εμπλουτίσει και να βελτιώσει αρκετά κομμάτια του πρώτου παιχνιδιού. Το οπτικό αποτέλεσμα σε συνδυασμό με τον τεχνικό τομέα του τίτλου, έδωσαν μια μοναδική εμπειρία, παρά το σχετικά αδύναμο σενάριο.

Signalis: Ένας indie τίτλος, που ήρθε από το πουθενά και ξεχώρισε με την ατμόσφαιρα, τους γρίφους του, το ηχητικό αποτέλεσμα, αλλά κυρίως για το level design του και την αισθητική του. Με τη χρήση του ραδιοφώνου να ξεχωρίζει και να ανεβάζει ένα ακόμη σκαλί την εμπειρία.

Return to Monkey Island: Δε θα μπορούσε να λείπει από την λίστα η επιστροφή του Guybrush Threepwood δια χειρός Ron Gilbert. Με όλα τα θετικά του και τα αρνητικά του, μας επέστρεψε στο παρελθόν, στο χιούμορ, τη γραφή και την ατμόσφαιρα του Monkey Island, όπως εύκολά παρατηρεί κανείς και από τον τίτλο του.

Stray: Η υλοποίηση του post-apocalyptic cyberpunk κόσμου και ο οπτικός τομέας και το art direction του τίτλου, έκρυψαν τεχνηέντως τις όποιες αδυναμίες του τίτλου στο κομμάτι των γρίφων και του περιορισμένου gameplay.

Απογοητεύσεις της χρονιάς: Δύο τίτλοι, παρά τις προσδοκίες που γέννησαν δεν μπόρεσαν να «σταθούν» στο ύψος τους εν τέλει, το “Τhe Callisto Protocol”, με το συνολικά χλιαρό του τελικό αποτέλεσμα. Το “Trek to Yomi”, με τον τίτλο, να φαίνεται πολύ πιο ωραίος και γεμάτος από ότι τελικά ήταν, με ρηχό σύστημα μάχης και αδιάφορη ιστορία.

Honorable Mentions: Σαν αναφορές θα κρατήσω μερικούς τίτλους που ξεχώρισαν αλλά δεν χώρεσαν στη προσωπική λίστα με τα top-5 της χρονιάς για τον έναν ή τον άλλο λόγο. Two Point Campus, Norco, Hard West 2, Far: Changing Tides, Tunic, Sifu, Cult of The Lamb, Immortality και Call of Duty: Modern Warfare II.

Εύχομαι μια καλή και δημιουργική νέα χρονιά, με υγεία, ηρεμία και περισσότερα χαμόγελα.

Κώστας Παπαμήτρου

Με τη ζωή να μπαίνει σε μια στοιχειώδη κανονικότητα, συνειδητοποίησα ότι το μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζω σχεδόν πάντα με τα βιντεοπαιχνίδια επέστρεψε δριμύτερο. Μιλάω, φυσικά, για την έλλειψη χρόνου. Με το κομμάτι δουλειάς/σπουδών να απασχολεί το μεγαλύτερο κομμάτι της καθημερινότητάς μου, αντιλαμβάνομαι τώρα, στο τέλος της χρονιάς, πως δεν είχα την ευκαιρία να παίξω όσο θα ήθελα. Ευτυχώς, πάντως, έπαιξα παιχνίδια που ήθελα. Και έτσι μπορώ να αναπτύξω τις σκέψεις μου σε μερικές αράδες και αυτή τη χρονιά.

Η αγαπημένη μου εταιρεία φέτος με κέρασε τόσο όμορφες στιγμές, όσο και στιγμές μεγάλων απογοητεύσεων. Σε αυτές τις τελευταίες, δεν θα αναφερθώ καθόλου. Στις όμορφες στιγμές θα ξεχωρίσω τις κυκλοφορίες των Pokemon Legends: Arceus, αλλά και του Kirby and the Forgotten Land. Στην αρχή της νέας χρονιάς, η περιπέτεια στην αρχαία Sinnoh (ή περιοχή Hisui, όπως είναι ορθά γνωστή) μου προσέφερε στο πιάτο έναν τίτλο Pokemon γνώριμο και συνάμα διαφορετικό, με μια gameplay συνταγή που με ικανοποίησε και μου έδωσε το έναυσμα να ακολουθήσω τον in-game χαρακτήρα μου στο ταξίδι ανακάλυψης της αλήθειας πίσω από τους θρύλους της τέταρτης γενιάς Pokemon.

Η 3D platforming περιπέτεια του Kirby ήταν ένα άλλο κομμάτι των gaming ενασχολήσεών μου για τη φετινή χρονιά που ξεχώρισα, μετά τις ομολογουμένως στάσιμες εμπειρίες που προσέφεραν τα τελευταία παιχνίδια της σειράς. Νέες και ενισχυμένες μεταμορφώσεις και μεγάλα, ανοικτά επίπεδα θέτουν τις βάσεις για μια νέα, εξελικτική πορεία για τη σειρά, αφήνοντάς με να περιμένω πως και πως για τη συνέχεια.

Το καλοκαίρι συνοδεύτηκε με την κυκλοφορία του Xenoblade Chronicles 3. Για αυτό το παιχνίδι θα μπορούσα να μιλάω για ώρες. Θα αρκεστώ μόνο στο να πω πως ο Noah και οι σύντροφοί του κατάφεραν να ολοκληρώσουν μια ιστορία που ξεκίνησε έντεκα χρόνια και δύο παιχνίδια πριν, με έναν τρόπο που μπορεί να μην έχει ενδεχομένως ικανοποιήσει όλους τους παίκτες. Πολλές φορές, όμως, σημασία δεν έχει ο προορισμός, αλλά το ίδιο το ταξίδι.

Και το Xenoblade Chronicles 3 προσέφερε ένα ταξίδι χορταστικό, γεμάτο με ενδιαφέροντες χαρακτήρες, γεγονότα και μια πλοκή που πολλές φορές με έβαλε σε σκέψεις για την ίδια τη ζωή και για το πόσο δεδομένα θεωρούμε κάποια πράγματα. Χωρίς αμφιβολία, ο τίτλος αυτός μοιράζεται τη θέση του πλέον αγαπημένου μου παιχνιδιού μαζί με το Elden Ring. Για αυτό το παιχνίδι μιλήσαμε ξανά και ξανά και ξανά, κάτι που επίσης δεν θα κάνω σε αυτό το κείμενο. Όμως η ανοιχτωσιά του κόσμου, η ελευθερία στην εξερεύνηση, η σκοτεινή φαντασία και το μέστωμα της gameplay συνταγής που έχει τελειοποιήσει η From Software και η ομάδα του Miyazaki δεν μου άφηναν περιθώρια να μην ασχοληθώ μαζί του από την πρώτη ημέρα κυκλοφορίας, όπως και το να μην επιστρέφω σε αυτόν τον κόσμο πολλές φορές με νέα playthroughs.

Δεν συνηθίζω σε αυτό το κείμενο να μιλάω για τίτλους προηγούμενων ετών. Φέτος, όμως, θα κάνω μια εξαίρεση. Και αυτό γιατί, προς το τέλος της χρονιάς, είχα την ευκαιρία να δω και μερικούς παλαιότερους τίτλους και να τους χαρώ εξίσου. Το Resident Evil Village και η προοπτική τρίτου προσώπου μου επέτρεψε να απολαύσω το τελευταίο κεφάλαιο του Ethan Winters, όσο δεν το είχα καταφέρει με το Resident Evil 7. Απομένει μόνο το DLC κομμάτι με την Winters τη νεότερη, αλλά αυτό είναι κάτι που θα παιχτεί στο μέλλον. Για την ώρα, το ενδιαφέρον μου μονοπωλεί το Yakuza: Like A Dragon, με ένα ανατρεπτικό σύστημα turn-based μαχών και με ένα έντονο άρωμα Ιαπωνίας να διαχέεται σε κάθε πτυχή του.

Και κάπως έτσι συνοψίζονται όλες οι gaming αναμνήσεις των πιο δυνατών στιγμών για φέτος. Το 2023 αναμένεται έντονο, δυνατό, καυτό, γεμάτο αναμενόμενες κυκλοφορίες. Από πλευράς μου να ευχηθώ πρωτίστως μια καλή και όμορφη χρονιά, με Υγεία, που θα μας επιτρέπει να τη χαρούμε με τους αγαπημένους μας ανθρώπους και θα μας επιτρέψει να απολαύσουμε το δυνατό line-up που ετοιμάζεται ήδη από τους πρώτους μήνες. Εύχομαι να είμαστε όλοι καλά, δυνατοί και να μπορούμε να συνεχίζουμε να μιλάμε για τίτλους που απολαύσαμε και τίτλους που μας δίνουν κάθε δικαίωμα να γκρινιάζουμε!

Απόστολος Καρβούνης

Το 2022 ήταν αρκετά μεγάλο και για μένα. Καταρχάς, είχαμε την ένταξη μου στην ομάδα του GameOver, ένα όνειρο που είχα καιρό. Δε θυμάμαι ακριβώς πότε, αλλά σίγουρα πάνε λίγο παραπάνω από 10 χρόνια που έγραψα για να μπω στην ομάδα -και απέτυχα τότε- και αυτό γέννησε μέσα μου το σαράκι του να γράφω. Μπορείς να πεις ότι η ένταξη είναι μία ολοκλήρωση σε κάτι. Η αλήθεια είναι όμως ότι δεν είμαι τόσο δραστήριος όσο θα ήθελα/περίμενα να είμαι στο site. Μέσα στο ‘23 ευελπιστώ να αλλάξουν αυτά που παλεύω να αλλάξω -στη επαγγελματική ζωή μου κυρίως- και να μπορέσουν να γίνουν κάποια πραγματάκια έτσι όπως τα είχα στο μυαλό μου -και για το GameOver αλλά και για πολλά άλλα.

Στα του gaming τώρα, καταρχάς είναι η 1η χρονιά μου με τη “καινούργια γενιά”. Το μόνο που έχω να πω είναι για τα loadings και το Quick Resume του Xbox Series X. Και τα δύο είναι καταπληκτικές προσθήκες στις “quality of life” βελτιώσεις που έχουμε. Αυτό και μόνο όμως… Δυστυχώς, είναι πολύ λίγοι οι τίτλοι που είναι καθαρά για αυτή τη γενιά και θα μπορούσαμε να δούμε κάτι πραγματικά καταπληκτικό και “καινούργιο” σε αυτούς. Οπότε ας αρχίσουμε με backlog.

Αρχίζω με το ότι μεγάλη εντύπωση μου έκαναν οι δύο Psychonauts τίτλοι. Ακόμα και ο original τίτλος δείχνει πολύ όμορφος -σε Xbox Series X- και παίζεται πολύ εύκολα. Όσοι δεν έχετε δει τον 2ο, να το κάνετε άμεσα παρακαλώ πολύ! Τα θέματα που καταπιάνεται και το πως καταπιάνεται με αυτά τον κάνει ένα από τα λίγα δείγματα που έχουμε στη βιομηχανία “μας” που μπορούν να χαρακτηριστούν και ως Τέχνη.

Έκανα και ένα πέρασμα από τη σειρά Borderlands και τώρα καταλαβαίνω το κόλλημα όλων αυτών -σαν τότες- που έλεγαν πόσο τρελή και εθιστική είναι αυτή. Το δε 3ο ξαναέβαλε τη σειρά μέσα στα looters shooters -ακόμα και αν δεν είναι στα κλασσικά πλέον μονοπάτια των MMO παιχνιδιών. Να σημειωθεί εδώ, ότι όλα τα έπαιξα μόνος μου, πράγμα που θα πει ότι μάλλον θα είμαι δέκα φορές πιο ενθουσιασμένος με τη σειρά αν δω κάποια από αυτά με έναν φίλο παρέα. Τέλος, ήρθε στην κατοχή μου και το Tiny Tina’s Wondrelands και δε βλέπω την ώρα να το αρχίσω και αυτό. Σειρά έχει το ΚΑΛΥΤΕΡΟ παιχνίδι της χρονιάς, Vampire Survivors. Παναγία μου και Χριστέ μου! Πόσο πιο εθιστικός μπορεί να γίνει ένας τίτλος; Δεν έχετε δικαιολογία για να μην το δοκιμάσετε και να δείτε γιατί γίνεται Ο χαμός γύρω από αυτό το όνομα.

Υπάρχει πλέον στα κινητά και είναι free-to-play. Πέρασα καλά με το Gotham Knights -σαν fanboy των superheroes γενικά- αλλά η μεγάλη έκπληξη ήταν σίγουρα το Marvel’s Midnight Suns. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν το έχω τερματίσει ακόμα αλλά είναι από τους τίτλους που ειλικρινά δε θέλω να τελειώσει -τόσο πολύ μου αρέσει. Τέλος, στις απογοητεύσεις σίγουρα θα βάλω το The Callisto Protocol. Όχι γιατί ήταν κακό παιχνίδι, αλλά γιατί οι ίδιοι ανέβασαν τόσο πολύ τον πήχη και τελικά δεν έπρεπε. Σίγουρα θα περάσεις καλά με τον τίτλο αλλά εμένα με έκανε απλά να περιμένω για το επόμενο κεφάλαιό του.

Εκεί ελπίζω να έχουν πάρει το feedback και να κάνουν κάτι πολύ καλύτερο πατώντας στις βάσεις που έβαλαν εδώ. Για το ‘23 τι να πρωτοπώ ότι περιμένω; Dead Space Remake, Resident Evil 4 Remake, Hogwarts Legacy, Star Wars: Jedi Survivor, είναι μερικά από τα ονόματα που θα έχουμε στα χέρια μας μέσα στο πρώτο τρίμηνο μόνο και μάλλον το πορτοφόλι θα κλάψει και του χρόνου! Για κλείσιμο να ευχαριστήσω την ομάδα του site για το καλωσόρισμα, και να ζητήσω ένα συγνώμη από τον αρχισυντάκτη μας -αλλά και το Νικόλα και τον Κώστα- για τα άπειρα λάθη στα νεάκια που γράφω -ειδικά αν είναι από events και πρέπει να γραφτούν και ανεβούν γρήγορα!

Μιχάλης Χασάπης

Άλλη μια χρονιά έφτασε στο τέλος της. Ανάμεσα σε όσα μικρά και μεγάλα συμβαίνουν σε προσωπικό, επαγγελματικό και παγκόσμιο επίπεδο, βρήκαμε λίγο χρόνο και ασχοληθήκαμε όσο μπορούσαμε με κάποια αξιόλογα παιχνίδια. Για τον γράφοντα, αυτό σήμαινε κυρίως ενασχόληση με το PS5, μιας και αυτή τη χρονιά η μαμά Nintendo δεν κυκλοφόρησε κάτι κοσμοϊστορικό για το Nintendo Switch ή τουλάχιστον κάποιοι τίτλοι μπήκαν στο backlog. Mιλώντας για backlog, επιτέλους ασχοληθήκαμε με το Eternal Sonata, το Dead Space και το Earthbound… Κατά τ’άλλα, αυτές είναι οι νέες κυκλοφορίες που σημάδεψαν τη gaming χρονιά μας:

5. LIVE A LIVE

Ένα ιδιαίτερο jrpg από τα παλιά σε ένα εξαιρετικό remake. Η HD2D τεχνοτροπία εξακολουθεί και μας αρέσει και η μετρημένη διάρκειά του μας έδωσε ένα συμμαζεμένο, σφιχτό δείγμα του είδους μακρυά από χρονοβόρες πρακτικές (grinding).

4. Μario Kart 8 Deluxe

Ναι, δεν είναι νέο παιχνίδι. Φέτος όμως η Nintendo κυκλοφόρησε ένα εκτενές DLC με μέχρι στιγμής 24 (!) νέες πίστες, ενώ του χρόνου οι νέες πίστες θα φτάσουν τις 48. Με τόσο πολύ νέο και ποιοτικό υλικό, οι ώρες που περάσαμε για να πάρουμε 3 αστέρια σε όλες τις δυσκολίες ήταν πολλές και διασκεδαστικές.

3. Return to Monkey Island

H είδηση της κυκλοφορίας του έσκασε σαν κεραυνός, το παιχνίδι κυκλοφόρησε σύντομα και ήταν ότι ακριβώς περιμέναμε: ένα αυθεντικό Monkey Island με το γνωστό χιούμορ, πανέξυπνους γρίφους και φουλ νοσταλγία για τους παλιούς φανς. Ότι το 2023 θα παίζαμε νέο Monkey Island και βγήκε και καλό, ούτε στα πιο τρελά μας όνειρα.

2. God of War Ragnarok

Mόνο η λέξη έπος μπορεί να περιγράψει αυτόν τον τίτλο, τόσο όσον αφορά την ιστορία και το setting όσο και το μέγεθός του και το περιεχόμενο που μας πρόσφερε. Το σύστημα μάχης ήταν στιβαρό και συναρπαστικό, το ταξίδι μας στα Βασίλεια της Σκανδιναβικής Μυθολογίας θα μας μείνει αξέχαστο και γενικά το παιχνίδι κατάφερε το αδύνατο και ταυτόχρονα το αυτονόητο, να ξεπεράσει σε όλα τον άψογο προκάτοχό του.

1. Elden Ring

Το έτερον έπος της χρονιάς. Η From έχει βαλθεί να μας τρελάνει, καθώς η πρόοδος της εταιρίας σε κάθε της βήμα είναι αποσβολωτική. Παντρεύοντας το γνωστό Souls gameplay με έναν ανοιχτό κόσμο στο στυλ του Skyrim και του Breath of the Wild, μας πρόσφερε τόνους υλικού, αλησμότητες μάχες και bosses για άλλη μια φορά και ένα low fantasy σύμπαν που σε έπιανε από το λαιμό και δε σε άφηνε προτού εξερευνήσεις κάθε του σπιθαμή.

Εύφημος μνεία: The Last of Us Part 1. Ουσιαστικά το ίδιο παιχνίδι που παίξαμε και παλιότερα, με βελτιωμένο οπτικό τομέα που το αναδεικνύει ακόμα περισσότερο. Τι παιχνίδι όμως… Η μελαγχολική, συγκινητική, περιέργως ελπιδοφόρα και ανθρώπινη ιστορία συγκινεί ακόμα και έχοντας παίξει πλέον και τη συνέχειά του, κάποιες συγκεκριμένες στιγμές μας έκαναν να συγκινηθούμε ακόμα περισσότερο. Αυτή η συναισθηματική σχέση του Last of Us με τον παίκτη το κάνει να κρατάει γερά τη θέση του ως ένα από τα καλύτερα παιχνίδια όλων των εποχών.

Καλή χρονιά με υγεία!

Άγγελος Ζλατινούδης

Έφτασε η στιγμή που θα πρέπει να βρούμε λίγο ελεύθερο χρόνο , για να κάτσουμε και να κάνουμε μέσα μας μια ανασκόπηση για τον/τους τίτλο/τίτλους που κατάφεραν να μας κάνουν κλικ, μέσα στο 2022.

Μετά από ώριμη σκέψη αποφάσισα στο ετήσιο άρθρο- ανασκόπηση της χρονιάς που είμαστε έτοιμοι να αφήσουμε πίσω, να αναφερθώ σε τρεις τίτλους στο Forza Horizon 5, στο Lego Star Wars: The Skywalker Saga και στο Vampire Survivors.

Forza Horizon 5

Όσοι με γνωρίσουν, ξέρουν πολύ καλά ότι το franchise Forza αποτελεί έναν από τις τρεις έρωτες της gaming ζωής μου.

Ακολουθώντας την διαδρομή που είχε χαράξει το Forza Horizon 4, το Forza Horizon 5, κατάφερε να τελειοποιήσει λίγο πολύ την φόρμουλα του open world driving και racing της σειράς. Υπάρχει τεράστιος όγκος περιεχομένου (που αυξάνεται σε μηνιαία βάση με νέα αυτοκίνητα, events, story quests κτλ), σε διάφορες περιοχές του μεξικάνικου εδάφους και όχι μόνο…καθώς με το Hot Wheels expansion, βρισκόμαστε στα σύννεφα. Ο χειρισμός των οχημάτων λειτουργεί καλύτερα από ποτέ, προσφέροντας μια καλή δόση ρεαλισμού χωρίς να μπαίνει σε sim μονοπάτια. Για τους λάτρεις των αυτοκινήτων, το Forza Horizon 5 εξακολουθεί να είναι ένας κορυφαίος τίτλος που πρέπει πραγματικά να δοκιμάσουν.

Lego Star Wars: The Skywalker Saga

Μπορεί να φαίνεται παράξενο το γεγονός που επέλεξα να αναφερθώ σε ένα Lego τίτλο, αλλά το Lego Star Wars: The Skywalker Saga δεν αποτελεί μια μικρή και βιαστική κυκλοφορία που έχει ως σκοπό την απόκτηση των χρημάτων μας, εκμεταλλευομένη το όνομα της. Αντίθετα, είναι ένας από τους καλύτερους τίτλους Star Wars που έγιναν ποτέ, καθώς συνδυάζει αβίαστα και τις εννέα βασικές ταινίες σε ένα mega action adventure τίτλο, που είναι ταυτόχρονα μια απόλαυση για τους fans των Star Wars και ιδανικός για παιδιά και οικογένειες για να παίζουν μαζί.

Ο τίτλος περιλαμβάνει εκατοντάδες γρίφους, χαρακτήρες, πλανήτες, διαστημόπλοια και πολλές αστείες στιγμές. Και όλα φαίνονται καταπληκτικά, με κάθε χαρακτήρα και όχημα Lego, να είναι “καλυμμένος” με λεπτομέρειες όπως γρατσουνιές, σκόνη και βρωμιά. Αν αγαπάτε το Star Wars, θα πρέπει να βάλετε στο πρόγραμμα σας, το να δοκιμάσετε το Lego Star Wars: The Skywalker Saga.

Vampire Survivors

Από το πουθενά το Vampire Survivors ήρθε να ταράξει τα νερά ενός μέρους της gaming σκηνής, παρόλο που έχει μια ξεκάθαρα αισθητική παλαιότερης γενιάς, ένα βαρετό και παρωχημένο user interface που ταιριάζει περισσότερο σε mobile συσκευές και που ζητάει ελάχιστα από τον παίκτη εκτός από το να περπατά μέσα από ατελείωτες ορδές από νυχτερίδες, ζόμπι και άλλα διάφορα τέρατα, το Vampire Survivors μπορεί άνετα να συμπεριληφθεί στην λίστα με τα καλύτερα παιχνίδια του 2022 μέχρι στιγμής.

Η “δύναμη” του Vampire Survivors έγκειται στη σχεδόν συνεχή έκρηξη της επιθυμίας για ακόμη ένα πέρασμα. Είναι ο τέλειος τίτλος για να περάσει χαλαρά η ώρα κατά τη διάρκεια μιας βαρετής συνάντησης εργασίας ή ενώ περιμένουμε σε μια μεγάλη ουρά στις τράπεζες ή στα ΕΛΤΑ.

Λίγες εμπειρίες στο gaming σήμερα, δημιουργούν την αίσθηση της ικανοποίησης όσο το να “καθαρίζουμε” την οθόνη από τους κακούς, να ανοίγουμε ένα σεντούκι και να λουζόμαστε με αντικείμενα και χρυσό. Το ακόμα καλύτερο, είναι ότι το Vampire Survivors δεν προσπαθεί να μας πάρει χρήματα, στο στυλ άλλων mobile τίτλων, παρόλο που θα ήταν το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο για τον δημιουργό του. Αυτό και μόνο αξίζει επαίνους.

Παρακάτω μπορείτε να βρείτε τους top 5 τίτλους, σε αλφαβητική σειρά, που δοκίμασα μέσα στο 2022 και κέρδισαν ένα μέρος στην gaming καρδιά μου.

• A Plague Tale: Requiem
• Forza Horizon 5 : Hot Wheels
• Lego Star Wars: The Skywalker Saga
• Tiny Tina’s Wonderlands
• Vampire Survivors

Αυτά τα ολίγα από μένα και εύχομαι να έχουμε μια ευτυχισμένη και καλύτερη από το 2022, νέα χρονιά σε όλους τους τομείς της ζωής μας.

Χρήστος Ντίνος

Με βάση την ανασκόπηση του PlayStation 464 ώρες και 21 τίτλους έγραψε το κοντέρ για φέτος, νούμερο που περιγράφει το σύνολο σχεδόν της gaming ενασχόλησης μου για το 2022, αφού με τίτλους στο PC ασχολήθηκα ελάχιστα όλο το έτος. Ως συνήθως έπαιξα games και καινούργια και παλιότερα, όπως το Marvel’s Guardians of the Galaxy που μου άφησε πολύ καλές εντυπώσεις, το Assassin’s Creed Origins που το είχα «παραμελήσει» για χρόνια, ενώ ακόμα δεν έχω πιάσει το God of War Ragnarok που πλέον πάει για το επόμενο έτος.

Για το 2023 αναμένω με ανυπομονησία το νέο PlayStation VR 2, με την ευχή να δούμε επιτέλους τίτλους αντάξιους της τεχνολογίας και όχι demos ή απλά games των 4 με 5 ωρών. Η είσοδος μου στον μαγικό κόσμο του VR έγινε με το πρώτο PlayStation VR , και μέχρι και σήμερα οι τίτλοι που είχα παίξει αποτελούν κάποιες από τις καλύτερες gaming εμπειρίες μου, παρά τα μειονεκτήματα που είχε η πρώτη προσπάθεια της Sony στο πεδίο. Και βέβαια περιμένω με το καλό να κυκλοφορήσουν τα Marvel’s Spider-Man 2, Star Wars Jedi: Survivor, Diablo IV, Final Fantasy XVI, Final Fantasy VII Rebirth και το Horizon Forbidden West: Burning Shores.

Horizon Forbidden West – Ένας από τους καλύτερους τίτλους που έπαιξα για φέτος. Ναι δεν εφευρίσκει ξανά τον τροχό, αλλά ότι κάνει το εκτελεί σε υψηλό επίπεδο, βελτιώνοντας σχεδόν τα πάντα από τον προκάτοχο του. Περιμένω να δω αν το expansion που βγαίνει το 2023 θα διατηρήσει το ίδιο επίπεδο.

Gran Turismo 7 – Ο βασιλιάς επέστρεψε, τίποτα περισσότερο τίποτα λιγότερο. Το μόνο κακό είναι ότι δεν έχω αφιερώσει όσες ώρες θα ήθελα, γεγονός που πρέπει να το διορθώσω μέσα στο 2023. Kαι ένα update με υποστήριξη PlayStation VR 2 νομίζω ότι επιβάλλεται.

Stray – Ένας τίτλος που ξεκίνησα καθαρά εξαιτίας της αγάπης μου για τις γάτες, αλλά στην πορεία με κέρδισε. Η διάρκεια του είναι όσο πρέπει, μηχανισμοί με ενδιαφέρον και δεν κουράζει παρά τον ιδιαίτερο πρωταγωνιστή του.

The Last of Us Part I – Nαι πιθανότατα δεν υπήρχε λόγος να γίνει remaster και όλα τα υπόλοιπα που έχουν γραφτεί και ειπωθεί. Παραμένει όμως ένας ογκόλιθος του gaming που όσα remasters ή remakes και να γίνουν πάντα θα σε τραβάει πίσω ξανά και ξανά η ιστορία του Joel και της Ellie.

The Witcher 3: Wild Hunt next-gen update: Κανονικά δεν θα έπρεπε να το συμπεριλάβω στην φετινή λίστα αφού ο τίτλος δεν κυκλοφόρησε φέτος, αλλά δεν μπορούσα να μην κάνω αναφορά σε ένα από τα πιο αγαπημένα μου games. Το next gen update ήταν η αφορμή που περίμενα πολύ καιρό για άλλο ένα playthrough, και δεν σας κρύβω ότι όταν ξεκίνησα να παίζω αυτές τις ημέρες ήμουν αρκετά επιφυλακτικός.

Μετά από τόσα χρόνια δεν ήξερα αν όλο αυτό μεγαθήριο που είχα κρατήσει στο μυαλό μου από όταν έκανα το πρώτο μου playthrough θα μπορούσε να σταθεί αντάξιο των προσδοκιών μου. Μετά από τις πρώτες ώρες διαλύθηκαν οι όποιες αμφιβολίες, το Wild Hunt παραμένει ένας τίτλος ορόσημο που αντέχει στον χρόνο, και με το next gen update αξίζει να το δουν όσοι δεν το έχουν παίξει ακόμα, αλλά και να κάνουν άλλο ένα playthrough όλοι οι fans του είδους.

Καλή χρονιά με υγεία, ευτυχία, αγάπη και χαρά σε εσάς και τους αγαπημένους σας!

Σταύρος Λιναρδάκος

Το 2022, ήταν ακόμη μια δύσκολη χρονιά, η οποία τουλάχιστον, όσο αφορά το gaming, άφησε μια πλούσια βιβλιοθήκη τίτλων, που καλύπτουν όλα τα γούστα, για όσους βέβαια είχαν την άνεση να ασχοληθούν.

Σε αυτό το σημείο, καλούμαστε να πραγματοποιήσουμε μια ανασκόπηση και να επιλέξουμε τους αγαπημένους μας gaming τίτλους (ή όχι μόνο), οι οποίοι είτε κέρδισαν το ενδιαφέρον και το χρόνο μας, είτε μας απογοήτευσε το τελικό τους αποτέλεσμα. Οπότε, σε αυτό το σημείο, θα ήθελα να ευχηθώ, ότι το καλύτερο και με υγεία να υποδεχτούμε το 2023.

Παρακάτω, ακολουθούν τα αγαπημένα παιχνίδια του 2022 με τυχαία σειρά.

Relayer – Ένα mech turn based strategy, το οποίο έσκασε από το πουθενά, πανέμορφα combat animations, συμπυκνωμένη διάρκεια σεναρίου και ικανοποιητική πρόκληση.

Omori – Ένας τίτλος που εμπνέεται από το Mother-Earthbound, εξαιρετικό σενάριο με ανατροπές, καλογραμμένοι χαρακτήρες, όμορφη παρουσίαση με ιδιαίτερο ύφος, έξυπνο σύστημα μάχης και αρκετές θεματικές ενότητες.

Elden Ring – Ο επόμενος τίτλος της From Software είναι Open World, με τη γνώριμη συνταγή των Dark Souls, τουτέστιν, μην τον προσπεράσετε.

The Legend of Heroes: Trails from Zero – Ένα από τα καλύτερα κεφάλαια της σειράς The Legend of Heroes, ήρθε επίσημα και στη δυτική αγορά.

GranTurismo 7 – Ο 7^ος βασικός τίτλος της θρυλικής racing σειράς Gran Turismo, καταφέρνει και βρίσκει τη χρυσή τομή, αφού παρέχει ισορροπία ανάμεσα στο online και offline περιεχόμενο και παράλληλα προσφέρει υψηλή πρόκληση και αρκετές ώρες για τους φίλους της αυτοκίνησης.

Η απογοήτευση της χρονιάς για το 2022, για τα JRPGS, είναι με άνεση το Disgaea 6, το οποίο είχε αδιάφορους ήρωες, αδιάφορο σενάριο και πανεύκολη πρόκληση, πράγμα που δεν θυμίζει καθόλου τους προηγούμενους τίτλους και κατά συνέπεια δεν τιμά καθόλου το ύφος της συγκεκριμένης σειράς.

Λάμπρος Δημακόπουλος

Από την μία, θέλω να ξεκινήσω λέγοντας ότι αυτή ήταν με περίεργη χρονιά. Από την άλλη, είναι πολύ κλισέ κάτι τέτοιο και θέλω να αποφεύγω τα κλισέ. Αλλά ρε διάολε, δεν μου αφήνουν πολλά περιθώρια, αυτή ήταν πράγματι μια πολύ περίεργη χρονιά. Ή μάλλον, μία ακόμη περίεργη χρονιά. Αφού περάσαμε δύο από τις πιο τρελές χρονιές της ζωής μας, φτάσαμε στο σημείο να προσπαθούμε να θυμηθούμε πως ζούσαμε πριν. Η αλήθεια βέβαια, είναι ότι δεν δυσκολευτήκαμε στην προσαρμογή, όλα ήρθαν και πάλι φυσικά, σαν να μην πέρασε μια μέρα.

Μέσα σε όλα τα γνωστά αλλόκοτα λοιπόν, που έχουμε συνηθίσει όλη μας την ζωή, φέτος κάνουμε και χειμώνα με τα κοντομάνικα, γιατί μάλλον θα ψηθούμε ζωντανοί όπου να ΄ναι, ενώ παράλληλα, παρακολουθήσαμε το μουντιάλ δίπλα στο χριστουγεννιάτικο δέντρο, καθώς τα πάντα έχουν την τιμή τους σε αυτή την ζωή για κάποιους.

Η gaming χρονιά από την άλλη, δεν ήταν και τόσο περιπετειώδης. Με πολλές αναβολές και καθυστερήσεις σε αναμενόμενους τίτλους, ανομβρία αποκλειστικών παιχνιδιών, ειδικά σε συγκεκριμένα στρατόπεδα (ονόματα δεν λέμε, υπολήψεις δεν θίγουμε), ενώ τα consoles wars, αντί να τσακώνονται γραφικοί νέρντουλες μεταξύ τους, πλέον γίνονται σε δικαστικές αίθουσες και επιτροπές εμπορίου. Φλωριές, αν θέλετε την άποψή μου. Αυτό που δεν θα καταλάβω ποτέ όμως, είναι το γιατί παραπονιέται τόσο ο κόσμος για τις καθυστερήσεις των παιχνιδιών. Πέραν του ότι έχουμε φάει πολλές φορές τα μούτρα μας με βιαστικές κυκλοφορίες, ποιος έχει τόσο χρόνο που δεν έχει πάντα κάτι καλό να παίξει; Αυτό είναι ένα ερώτημα που ποτέ δεν θα πάρω απάντηση. Μια λογική τουλάχιστον απάντηση.

Υπάρχει τέτοια υπερπροσφορά σε video games πλέον, που είναι αδύνατο να μην έχεις κάτι να παίξεις ανά πάσα στιγμή. Και δεν λέω να παίξεις ό,τι να ‘ναι. Να παίξεις κάτι πραγματικά καλό σε οποιαδήποτε κατηγορία σου κάνει κέφι. Τα παιχνίδια πλέον είναι ατελείωτα, όσα ελεύθερο χρόνο και να έχει κάποιος. Οι λίστες όλων μας με τα καλύτερα της χρονιάς είναι πάντα γεμάτες και αν δεν είναι, φταίει ο περιορισμένος χρόνος του καθενός και όχι η έλλειψη τίτλων ή οι αναβολές. Παιχνίδια υπάρχουν, είναι αμέτρητα και αρκετά εξ αυτών, εξαιρετικά. Ενημερωθείτε, διαβάστε, βρείτε τι σας ταιριάζει και απολαύστε τα. Καλά να είμαστε όλοι, να παίζουμε κάθε χρόνο και περισσότερα.

Καλή χρονιά σε όλους, πάντα με υγεία (σωματική και ψυχική) και ισορροπία.

5) Card Shark

4) Return to Monkey Island

3) Nobody Saves the World

2) Cuphead in the Delicious Last Course

1) Elden Ring

Οδυσσέας Γιαννιώτης

Μέσα από όλους του τίτλους που έπαιξα το 2022 θα ξεχωρίσω τους παρακάτω. Πλην του πρώτου, που είναι κυκλοφορία του 2021 αλλά έπαιξα το 2022, οι υπόλοιποι είναι τίτλοι που κυκλοφόρησαν εντός της χρονιάς που πέρασε.

Αγορά ύστερα από σχόλια: Astalon: Tears of the Earth
Αυτό το βρήκα διαβάζοντας ένα thread στο Reddit όταν έψαχνα για metroidvania στο Switch. Oι δύο φράσεις-κλειδιά που μου κίνησαν τη περιέργεια ήταν ότι «είναι exploration/action, θέλοντας κατά αυτό το τρόπο να τονίσει ότι το βάρος πέφτει στην εξερεύνηση, με level design που θυμίζει A Link to the Past ή A Link’s Awakening στο τρόπο μετάβασης από οθόνη σε οθόνη του χάρτη». Είδα ένα βίντεο, ψήθηκα, το πήρα.

Τελικά το παιχνίδι αποδείχθηκε πολλά περισσότερα από αυτό. Όταν πεθαίνεις σε γυρνά στην είσοδο του Κάστρου, όπου για να γυρίσεις εκεί που έχασες το παίρνεις όλο ποδαράτο ή χρησιμοποιείς τα shortcuts που έχεις ανακαλύψει. Το σπουδαίο εδώ της υπόθεσης είναι ότι κάθε θάνατος ανοίγει την ευκαιρία αγοράς μόνιμων upgrades (εκτός εκείνων που βρίσκεις εξερευνώντας), δημιουργώντας κατά αυτό το τρόπο μια εξαιρετική roguelike λούπα σε ένα, κατά τα άλλα, κλασσικό metroidvania τίτλο.

Η εξερεύνηση είναι κορυφαία, η μάχη ικανοποιητική, η ιστορία και οι χαρακτήρες πολύ συμπαθητικοί και το ρέτρο στυλ του να το πιεις στο ποτήρι. Astalon: Tears of the Earth. Οι φίλοι του είδους να το τσεκάρουν.

Η καλύτερη έκπληξη της χρονιάς: Μου την έκανε το Chained Echoes. Ο άνθρωπος που έφτιαξε το παιχνίδι απλά τη «νιώθει» την κατηγορία και παρέδωσε αριστούργημα. Σε διαφορετική περίπτωση, θα επέλεγα το Signalis. Είναι δύσκολη η επιλογή. Είναι και οι δύο κορυφαίοι τίτλοι γιατί παραδίδουν μια αυθεντική εμπειρία για το ύφος παιχνιδιού που αντιπροσωπεύουν, φέρνοντας τις σωστές quality of life παρεμβάσεις που βελτιώνουν δραστικά το συνολικό αποτέλεσμα. Πάνω σε αυτό ακριβώς, θεωρώ ότι η επίδραση στο Chained Echoes ήταν θεαματικότερη. Οι φίλοι των JRPGs να μην το χάσουν.

Δεύτερη Ευκαιρία το 2023: Στο Trails from Zero, που έπεσε θύμα της λαιμαργίας μου όπου ύστερα από ένα σερί παίξιμο των τριών πρώτων Trails μπούκωσε και δεν είχε χώρο και για τέταρτο. Εκεί κοντά στο Azure θα είναι ότι πρέπει να το πιάσω για να πάνε σερί. Έδειξε πολλά υποσχόμενα στοιχεία, θυμίζοντας πολύ τα Trails in the Sky αλλά με φρέσκο setting και ωραίο cast χαρακτήρων.

Μπλιάξ του 2022: Στον κάγκουρα Silver και το The Last Oricru. Ό,τι ήταν να πω για αυτό το παιχνίδι το έγραψα στο review.

GOTY 2022: Στο Elden Ring θα πάει, δεν είχε καν ανταγωνισμό. Μου χάρισε τόσες και τόσες αυθεντικές στιγμές που θα μου μείνουν αξέχαστες. Είναι από τα παιχνίδια που θέλω να «διαγράψω» από μνήμης ώστε να εκπλαγώ το ίδιο ξαναπαίζοντας το.

Most Wanted 2023: Ο κακός χαμός έχει να γίνει το 2023 από κυκλοφορίες. Είναι πολλοί οι τίτλοι που θέλω να παίξω, αλλά εάν το περιόριζα στην επιλογή μόνο ενός, τότε αυτό θα ήταν το Final Fantasy XVI.

Αλέξανδρος Μιχαλιτσιάνος

Καραντίνες τέλος οπότε αυτομάτως, ο χρόνος για gaming λιγόστεψε απότομα και μάλλον έπαιξα τις μισές ώρες απότι το 2021. Και με πολλά παιχνίδια να γίνονται ολοένα μεγαλύτερα αυτές τις μέρες, Elden Ring, God of War, A Plague Tale: Requiem και Chained Shadows είναι όλα στο backlog αλλά δεν έχω προλάβει να τα δω ακόμα οπότε θα απουσιάζουν από την φετινή λίστα μου. Δε πειράζει, εικάζω ότι θα είναι στις λίστες πολλών άλλων οπότε αφήστε με εμένα να μιλήσω για παιχνίδια που μάλλον δεν θα αναφέρουν άλλοι!

Αγαπημένο – Syberia The World Before: Η μεγάλη έκπληξη της χρονιάς για εμένα, ιδικά μετά το Βατερλό που ήταν το Syberia III. Ούτε στηρίχθηκε σε καταιγισμό από fanservice (εσένα κοιτάω Return to Monkey Island), ούτε ανακύκλωσε περασμένα μεγαλεία και μαεστρικά απέφυγε το ανούσιο τουρλουμπούκι του σεναρίου του προηγούμενου τίτλο. Αντιθέτως, έδωσε μια βαθιά προσωπική και ιδιαίτερα συγκινητική ιστορία που έφερε ένα ιδανικό τέλος στην εικοσάχρονη περιπέτεια της Kate Walker. Υπέροχο παράδειγμα του πως κάνεις ένα σωστό sequel και ένα θαυμάσιο κύκνειο άσμα από τον Benoit Sokal.

Αγαπημένο – Pathfinder: Wrath of the Righteous: Ok, το παιχνίδι κυκλοφόρησε αρχικά προς το τέλος του 2021 αλλά η enhanced edition βγήκε φέτος οπότε θεωρώ ότι μπορώ να το βάλω ως έναν από τους αγαπημένους μου τίτλους για το 2022. Και τι τίτλος…τι υπέροχο RTwP isometric RPG. Πνιγμένο σε τόσο πολύ υλικό, τόσα side quests, τόσα πλούσια puzzles και τόσα μα τόσα πολλά διαφορετικά μονοπάτια και επιλογές για να πάρει κανείς που σπάνια βλέπεις σε παιχνίδια. Ένα από τα πλουσιότερα RPGs που έχω δει εδώ και πολλά χρόνια, θα άγγιζε το καθαρό 10άρι στα μάτια μου αν δεν ήταν ολίγον τι υπερμπουκωμένο και σε μάχες. Χαλάλι, πέρασα υπέροχα παρά τις εκατοντάδες ώρες ξύλου που έφαγα.

Αγαπημένο – Sonic Frontiers: Σκουπίδι περιμέναμε από τα αρχικά trailers, ειδικά μετά τα πρώτα gameplay videos του IGN. Ίσως για αυτό να μπήκαμε στο παιχνίδι με τον πήχη ριγμένο στα τάρταρα και για αυτό να μας εξέπληξε έτσι. Απέχει πολύ από το να είναι τέλειο παιχνίδι και έχει ορισμένα παιδαριώδη σχεδιαστικά λάθη. Όμως, για πρώτη φορά στην ιστορία του, ο Sonic πραγματικά βρήκε την ταυτότητά του στο 3D περιβάλλον, με έναν τίτλο που είναι σκέτη απόλαυση στον χειρισμό και στον έλεγχο του υπερηχητικού σκαντζόχοιρου.

Αφήστε δε που αφήνει στην άκρη τα σαχλοκούδουνα φιλαράκια και ιστορίες του και δίνει μια ιστορία που ευχαριστιέσαι να παίξεις. Μακάρι η Sega να παραμείνει σε αυτή την πορεία και αν διορθώσει τα δύο βασικά (και σημαντικά) προβλήματα που ανέφερα στο review, ένα Sonic Frontiers 2 θα μπορούσε να είναι απλά αριστουργηματικό.

Αγαπημένο – The Excavation of Hob’s Barrow: Άλλος ένας υπέροχος adventure τίτλος από την WadjetEye, το Excavation of Hob’s Barrow είναι απλά το φετινό αγαπημένο μου throwback στην εποχή των 1990’s adventure. Απλά τα έχει όλα: Όμορφα pixelart γραφικά, εξαιρετικό voice acting (όπως κάθε WE τίτλος), συναρπαστική horror mystery ιστορία, καλογραμμένοι χαρακτήρες, έξυπνα puzzles. Τι άλλο να ζητήσει κανείς!

Νικόλας Μαρκόγλου

Άλλη μία χρονιά που δείχνει σαν να διαιωνίζει το μεταβατικό στάδιο της παρούσας γενιάς κονσολών. Μεγάλες παραγωγές από τη Sony που ακόμα επιμένουν να κυκλοφορούν και στις δύο γενιές (και καλά κάνουν θα πεις αφού τις σηκώνουν, αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση), μία Microsoft που ακόμα υπόσχεται ότι “από του χρόνου” θα είναι μία πλούσια χρονιά για το οικοσύστημά της και μία Nintendo που… ζει στο δικό της μικρόκοσμο.

Ανάλογη σύγχυση υπάρχει και στους third party developers καταλήγοντας έτσι σε μία χρονιά που ναι μεν δεν λείπανε τα βαρύγδουπα ονόματα αλλά, όσον αφορά στο ΑΑΑ προσκήνιο, τελικά ήταν μάλλον λιγοστές οι πραγματικά αξιόλογες προτάσεις, οδηγώντας σε μία από τις πλέον φτωχές χρονιές από θέμα ποικιλίας.

Είναι ένα συμπέρασμα που προσωπικά τονίστηκε κοιτώντας τη λίστα για την ψηφοφορία των καλύτερων τίτλων του 2022, όπως τη συνέταξε ο αγαπητός Αλέξανδρος Μιχαλιτσιάνος. Ίσως για πρώτη φορά το πρόβλημα δεν ήταν να απομονώσω τους πέντε αγαπημένους τίτλους ανάμεσα από 7-8-10. Αντιθέτως, το πρόβλημα ήταν να συμπληρώσω πεντάδα από τίτλους που επάξια θα μπορούσαν να έχουν θέση σε μία τέτοια λίστα. Για να μην μακρηγορώ ακολουθούν οι πέντε τίτλοι που μου χάρισαν τις καλύτερες εμπειρίες το 2022, τοποθετημένοι χρονολογικά.

Sifu – Η Sloclap τιθάσευσε πλήρως την αίσθηση του κουνγκ φου, παραδίδοντας έναν εξαιρετικό φόρο τιμής στις ασιατικές ταινίες δράσης. Μέσα από μία ευφυή ιδέα πίσω από τη σταδιακή γήρανση του πρωταγωνιστή τα roguelite στοιχεία δούλεψαν σε σύμπνοια με το σύστημα μάχης προσφέροντας μία εμπειρία με υψηλότατη πρόκληση και καθόλα εθιστική χάρη στο απολαυστικότατο σύστημα μάχης.

Elden Ring – Μπορεί η λίστα να είναι με χρονολογική σειρά αλλά το game of the year ήρθε νωρίς φέτος με το Elden Ring να βρίσκεται αδιαμφισβήτητα σε μία από τις καλύτερες εμπειρίες μου όχι μόνο της χρονιάς αλλά γενικότερα. Η From Software μετέφερε την Dark Souls φιλοσοφία στο open world σκηνικό με ιδανικό τρόπο δίνοντας τη μοναδική ευκαιρία να “χαθούμε” για δεκάδες ώρες στον μαγευτικά εχθρικό κόσμο των Land Between.

Neon White – Μπορεί το Neon White να μην δημιούργησε την οποιαδήποτε αίσθηση, ακόμα και στους indie κύκλους, κάτι που είναι ίσως λογικό καθώς, εκ πρώτης όψεως, είναι δύσκολο να τραβήξει την προσοχή. Εντούτοις, η ολιγόλεπτη ενασχόληση αρκεί για να αντιληφθεί κανείς την έξυπνη ιδέα πίσω από τη gameplay φιλοσοφία που συνδυάζει το FPS με το card-based (παρότι δεν είναι card-based με την παραδοσιακή έννοια) και το level design που κλέβει την παράσταση.

God of War: Ragnarok – Το ταξίδι προς το Ragnarok ήταν πραγματικά επικών διαστάσεων, πατώντας με αυτοπεποίθηση στις βάσεις του soft reboot από το 2018 και εμπλουτίζοντας σημαντικά το περιεχόμενο σε όλους τους τομείς. Για μία ακόμα φορά η Santa Monica Studios δείχνει ότι ίσως θα πρέπει όντως να υπάρχει κατηγορία ΑΑΑΑ.

Chained Echoes – Και από τα ΑΑΑ μονοπάτια του God of War ερχόμαστε στον αντίποδα, σε μία καθαρόαιμα indie εμπειρία. Από αυτά τα παιχνίδια που τονίζουν ευθαρσώς ότι δεν χρειάζονται φωτορεαλιστικές μηχανές γραφικών για να καταφέρουν να μας απορροφήσουν στον κόσμο τους. Ένα JRPG (γερμανικής καταγωγής) ωδή στην δεκαεξάμπιτη εποχή, οδηγώντας μας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο σε ένα νοσταλγικό ταξίδι στην εποχή των 90s.

Εάν θα έπρεπε να γράψω για μία απογοήτευση αυτή θα ήταν για το CrossfireX, όχι για κάποιον άλλο λόγο, αλλά γιατί δεν περίμενα από την Remedy να κάνει μία τόσο εξόφθαλμη εργολαβία. Επίσης θα ήλπιζα να μπορούσαμε να μιλήσουμε για εξάδα καλύτερων παιχνιδιών και όχι πεντάδα γιατί πραγματικά νοιώθω να μειώνω πολύ το εξαιρετικό Signalis.

Ευελπιστώ σε μία πλουσιότερη gaming χρονιά το 2023, που από ό,τι φαίνεται από τις προγραμματισμένες κυκλοφορίες μάλλον θα είναι. Ακόμα περισσότερο εύχομαι το 2023 να είναι ένα “νορμάλ” έτος, που δεν θα κρύβει νέες δυσάρεστες εκπλήξεις και πάνω από όλα εύχομαι σε όλους σας υγεία και ευτυχία (και μπόλικο gaming)!