Είναι κάποιες στιγμές στη ζωή που σταματάς, κοιτάς πίσω και συνειδητοποιείς ότι κάπου, χρόνια πριν, πήρες μια πολύ λάθος στροφή. To ΝΒΑ 2Κ24, review για το οποίο θα διαβάσετε στις ακόλουθες γραμμές, είναι αυτή η στιγμή για τη σειρά NBA 2K και εκείνη η στροφή ήταν περίπου 4 χρόνια πριν. Δεν είναι ότι το 2K24 κάνει κάτι δραματικά διαφορετικό απο τα προηγούμενα, αλλά είναι το πρώτο κατά τον γράφοντα που δείχνει πλέον ξεκάθαρα και ξεδιάντροπα μια άκρως επιθετική διάθεση με microtransactions να ενοχλούν ενεργά και στοχευμένα τους παίκτες.
Συνεχίζει φυσικά να αποτελεί μονοπώλιο για όσους αγαπούν τον μαγικό κόσμο του ΝΒΑ πατώντας γερά στο κορυφαίο gameplay που έχει χτιστεί λιθαράκι με λιθαράκι όλα αυτά τα χρόνια, αλλά φέτος οι δικαιολογίες δεν φτάνουν ούτε για τα τυπικά. Καταρχάς, πέρα απο ένα νέο Era στο Eras mode και τα Mamba Moments, η νέα πρόταση δεν έχει να προσφέρει και πολλά. Αυτό που οφείλουμε να παραδεχτούμε είναι ότι για μια ακόμη χρονιά η Visual Concepts βρίσκει μικρούς τρόπους να βελτιώσει την ήδη πολύ καλή συνταγή του gameplay.
Ταυτόχρονα, δεν φέρνει καμία επανάσταση και τίποτα το πραγματικά καινούριο. Έχει το πιο φιλικό gameplay και την καλύτερη ροή μέχρι σήμερα, σε μεγάλο βαθμό χάριν στην ProPLAY Technology, η οποία φέρνει πιστή αναπαράσταση κινήσεων απο γνωστούς παίκτες. Ο τρόπος που τοποθετούνται, που σηκώνουν τους ώμους, οι παραμικρές κινήσεις στον καρπό, ο βηματισμός, όλα είναι όσο αληθοφανή γίνεται. Για να το πούμε απλά, οι κινήσεις του Durant στο 2K24 δεν μοιάζουν με τις κινήσεις του Durant στην πραγματικότητα. Οι κινήσεις του Durant στο 2Κ24 ΕΙΝΑΙ οι κινήσεις του Durant στην πραγματικότητα.
Αυτό βέβαια έχει και κάποιες επιπτώσεις. Ακριβώς επειδή αυτά τα animations είναι τόσο ρεαλιστικά, οι ρομποτικές κινήσεις και οι γκάφες της ΑΙ ξεχωρίζουν φέτος περισσότερο απο ποτέ. Η ProPLAY δεν αλλάζει θεμελιωδώς το gameplay, απλά εμπλουτίζει ένα μεγάλο εύρος απο animations και τα εντάσσει πιο οργανικά στην όλη ροή. Αυτό σημαίνει ότι οι φρίκες που τρώει το παιχνίδι χρόνια τωρα, υπάρχουν κανονικότατα και φέτος, και σπάνε πιο εμφατικά τον όποιο ρεαλισμό.
Παίκτες κλειδώνουν σε scripted animations, διαιτητές εξαφανίζονται, παίκτες δεν πανυγηρίζουν τα buzzer beater τους, η μπάλα παίρνει αφύσικες τροχιές, η ΑΙ των συμπαικτών είναι θλιβερή, συχνά παρακολουθούμε στάσιμα plays, παίκτες να βγαίνουν μόνοι τους εκτός γηπέδου, να κάνουν μπρος πίσω, και γενικά να παθαίνουν εγκεφαλικά σε κάθε ευκαιρία.
Κυρίως όμως, αυτό που μας ενόχλησε είναι ότι τα δύσκολα σουτ δεν μπαίνουν με τίποτα. Είναι προσβολή για τον Kobe, στον οποίο είναι αφιερωμένο το παιχνίδι, αλλά στα τόσα ματς που έχουμε παίξει, είτε offline είτε online, είτε απο εμάς είτε απο την ΑΙ, είτε με γεμάτο το shot meter, δεν έχει μπει ούτε ένα. Τη στιγμή που βλέπουμε παίκτη, ανεξαρτήτως ικανοτήτων, να παίρνει ένα τραβηγμένο σουτ με άμυνα πάνω του, μαζευόμαστε αυτομάτως για rebound. Τα βλέπει και γελάει ο άνθρωπος που απογειωνόνταν απο κάθε πιθανό σημείο του παρκέ με triple team πάνω του και μετέτρεπε χιλιάδες θεατές σε αγάλματα επί δύο ολόκληρες δεκαετίες με τα πιο αλήτικα fadeaways.
Το Mamba mode, αφιερωμένο στις μεγαλύτερες στιγμές της καριέρας του τεράστιου Kobe Bryant, είναι ένα ευχάριστο και νοσταλγικό mode, αλλά δυστυχώς τίποτα το φοβερό και σαφώς ένα σκαλί πιο κάτω απο τα Jordan Challenges του 2K23. Καταρχάς, προσπερνούν τα πρώτα 5 χρόνια της NBA καριέρας του Κόμπι, ξεκινώντας απο το 2001 και τη σειρά με τους φοβερούς (και πολύ αδικημένους) Kings των Chris Webber, Vlade Divac, Peja Stojakovic, Jason ‘White Chocolate’ Williams, και Doug Christie, μεταξύ άλλων. Κατά δεύτερον, δεν περιέχει ούτε το ματς με τους 81 πόντους, ένα απο τα πλέον κλασικά παιχνίδια στην ιστορία του ΝΒΑ, ούτε το τελευταίο ιστορικό ματς του Κόμπε με τους 60 πόντους.
Όπως και να έχει, τα MyNBA Eras και Mamba Moments είναι τα μόνα modes που αξίζει να πάρει κάποιος σοβαρά στο NBA 2K24, γιατί πέρα απο αυτά… το χάος. Το MyTeam περνάει με τη σειρά του και αυτό πλέον σε ένα ξεδιάντροπο microtransaction λούνα πάρκ. Έφυγε λοιπόν το auction house όπου γινόταν αγοραπωλησίες μεταξύ των παικτών, μέσω του δικού της player market η 2Κ αποφασίζει την τιμή του κάθε παίκτη και κάνει η ίδια τις αγοραπωλησίες, και όλες οι κάρτες και παίκτες μπορούν να αγοραστούν απευθείας με λεφτά απο την τσέπη μας.
Εικονικές κάρτες, εικονικές τιμές, πραγματικά χρήματα και πραγματική μιζέρια. Και φυσικά εμφανίζεται και η φράση που ενώνει όλους τους executives του κόσμου: Season Pass. Του οποίου το Premium tier όχι μόνο μπορεί να αγοραστεί, αλλά μπορεί και με άλλα λίγα λεφτά να μαξαριστεί άμεσα αντί να χρειαστεί να περιμένετε! Τα modes που ασχολείται η συντριπτική πλειοψηφία του παικτών είναι τα MyCareer και MyTeam, και σε αυτά ακριβώς η 2Κ επιδίδεται σε μαθήματα αφαίμαξης κέρδους. Συνεχίζουν να δίνουν πολλές επιλογές και άπειρο content, αλλά είναι δύσκολο να συγκεντρωθεί κανείς πια σε αυτά.
Το MyCareer από την άλλη, το κεντρικό mode του NBA 2K εδώ και χρόνια, είναι η πλέον χυδαία pay-to-win έκφανση του 2Κ μέχρι σήμερα, και ήρθε η ώρα να παραδεχτούμε αυτό που υποψιαζόμασταν εξαρχής: η καριέρα φάνηκε να παίρνει μια αμφιβόλου ποιότητας στροφή όταν εισήγαγε τη “City”. Κάποτε ονειρευόμασταν την καριέρα με G-League, κολλεγιακό, τη δυνατότητα να πάει ο παίκτης και να κάνει το αγροτικό του στην Euroleague ή στην Κίνα, ονειρευόμασταν μια καριέρα με βάθος και επιλογές στο πώς, πότε και προς ποιά κατεύθυνση θα εξελιχθεί ο παίκτης μας.
Στο NBA 2K24 πάει λοιπόν και η ιστορία και η Euroleague, πάνε και τα κολλεγιακά πρωταθλήματα και τα πανεπιστήμια. Το μόνο πανεπιστήμιο που βγάζει ο MP είναι το πανεπιστήμιο της ζωής, στους δρόμους της City. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα MMO σύμπαν, σε ένα παιχνίδι όπου το online δεν έχει κανένα νόημα. Ουσιαστικά εδώ η VC έχει πυροβολήσει το παιχνίδι και το community στο πόδι. Έχει δώσει τα κλειδιά του παιχνιδιού σε όσους τα σκάνε, και οι υπόλοιποι έχουν απλά το προνόμιο να τους παρακολουθούν και να γίνονται έρμαιο των ορέξεών τους. 95-rated πιτσιρικάδες περνούν σαν άλλοι Vince Carter κυριολεκτικά πάνω απο τον κακομοίρη MP μας (ο πρωταγωνιστής πανάθεμάτονε) και του δημιουργούν ψυχολογικά.
Και μήπως θέλαμε να το υποστούμε αυτό; Όχι, αλλά τα quests δεν είμαστε σίγουροι σε ποιον ακριβώς απευθύνονται και το μόνο σίγουρο είναι οτι βρίσκονται εκτός πραγματικότητας. Ήδη τα πρώτα quests που μας δώθηκαν απαιτούσαν να κερδίσουμε κάτι ματσάκια στα πάρκα απέναντι σε παικταράδες και παίκτες του NBA και να πάμε πρώτα 90 Overall τον παίκτη μας για να μας βάλουν σε κουβέντα. Απλά να αναφέρουμε ότι το κάθε ματς δίνει κάπου 900 coins, και για 90 OVR χρειάζονται περισσότερα απο 200Κ. Θα μπορούσαν έστω να είναι πιο χαμηλές οι τιμές μέχρι να φτάσει ο παίκτης μας τα 75 OVR, αλλά όχι, θα πήξετε στόνεα.
Η τιμή έχει ανέβει σε σχέση με πέρυσι – τι περιμένατε με τέτοιο πληθωρισμό – και υπάρχει μεγάλο κενό στο content που είναι διαθέσιμο για απλούς παίκτες. Ουσιαστικά αυτό που έχει κάνει η VC είναι ότι έστησε έτσι το παιχνίδι ώστε να μπορεί να πει “κοιτάξτε όλο το content που μπορείτε να παίξετε αν σκάσετε τώρα 50 ευρώ αντί να περιμένετε 6 μήνες (γιατί έχουμε και δουλειές ε;)”.
Optional objective να ξεπεράσει στο NBA ντεμπούτο του τα στατιστικά που είχε γράψει ο MJ και ο Λεμπρόν. Ποιός ρε; Ο 60-rated γαλατάς που ελέγχουμε; Αυτοί ήταν ήδη άντρες όταν ξεκινούσαν στο ΝΒΑ και είχαν ήδη γράψει ένα μικρό κομμάτι ιστορίας στο κολλεγιακό. Ο MP απο την άλλη, απλά προσγειώνεται στο κέντρο της City και είναι αυτομάτως το “hottest prospect” στην ιστορία. Δεν μαθαίνουμε κάτι άλλο, δεν χρειάζεται κιόλας. Σημασία έχει ότι απο το πρώτο κιόλας παιχνίδι υποτίθεται ότι ελέγχουμε έναν παικταρά, ο οποίος ξεκινάει κιόλας βασικός κι αναντικατάστατος σε όποια ομάδα διαλέξουμε.
Τι προϋποθέτει εδώ η VC; Ουσιαστικά στήνει το παιχνίδι έτσι ώστε να στείλει τους παίκτες στο ταμείο για να μπορέσουν να το ευχαριστηθούν. Τα πρώτα ματς του παίκτη μας θα είναι είτε στο NBA (γελάμε, το παιδί δεν κάνει ούτε για τον Αθλητικό Όμιλο Βόνιτσας), είτε στα πάρκα που μας περιμένουν τα πιτσιρίκια με τους 95άρηδες δολοφόνους τους τρίβοντας τα χέρια. Δεν υπάρχει πέτρα να κρυφτούμε.
Αφού λοιπόν δεν ντρέπεται η VC, δεν ντρεπόμαστε και εμείς να δώσουμε copy-paste το παρακάτω κομμάτι απο το περσινό review, που μας εκφράζει απολύτως και φέτος: «Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι έρχεται δύσκολος χειμώνας. Κόβουμε λίγο από τη θέρμανση γιατί δεν φτάνουν τα λεφτά. Κόβουμε λίγο από τους καφέδες και τις αγορές γιατί δεν φτάνουν τα λεφτά. Και βγαίνουμε λιγότερο τα βράδια και βάζουμε MyCareer για να ξεχαστούμε, και μαντέψτε: Δεν. Φτάνουν. Τα. Λεφτά. Δεν φτάνουν για τίποτα, και δεν υπάρχει πλέον τρόπος ούτε στον ψηφιακό κόσμο να ξεφύγουμε από την κατάντια μας: είναι θάλασσα ο πόνος και οι χαρές νησιά. Είναι φτωχό το ελληνικό λεξιλόγιο για το πόσο άμπαλος είναι ο παίκτης μας, και πόσο κόπο και χρόνο χρειάζεται για να μπορεί έστω να βλέπεται.
Και φυσικά, ούτε λόγος για τους παίκτες που ήδη στις δύο πρώτες μέρες του παιχνιδιού αγόρασαν αρκετά coins για να φτάσουν 90+ rating, και ο point guard τους ταπώνει ανελέητα τον κακομοίρη δίμετρο σέντερ που παίζει με τις πενταροδέκαρες που δίνει το παιχνίδι. Καλά κάνουν αυτοί λοιπόν που τα σκάνε εκεί, καλά κάνει και η VC που βρίσκει κάθε χρόνο τρόπο να τους τα παίρνει, καλά κάνουμε και εμείς που μετά το πέρας του review δεν θα ξαναπατήσουμε σε διαδικτυακό γήπεδο – όπως κάθε χρόνο άλλωστε – sorry not sorry.»
Ο υπογράφων ήταν απο τους τελευταίους που έγραφαν τα τελευταία χρόνια ότι τα microtransactions υπάρχουν μεν, αλλά υπάρχει χώρος για πραγματική διασκέδαση για όσους κλείσουν τα μάτια και προτιμήσουν τα άλλα, πιο ρομαντικά γηπεδάκια του NBA 2K. Φέτος όμως τα νέον φώτα τυφλώνουν.
Και το αποτέλεσμα είναι το ΝΒΑ 2Κ24. Ένα παιχνίδι βγαλμένο απο την μεγαλύτερη ονείρωξη των απανταχού executives και shareholders. Με αυτούς εμείς δεν έχουμε να μοιράσουμε κάτι. Έξω από τα παιχνίδια μας. Και έξω και απο τα γήπεδά μας.
Το NBA 2K24 κυκλοφορεί από τις 6/9/23 για PS5, PS4, PC, Switch, Xbox Series και Xbox One. Το review μας βασίστηκε στην έκδοσή του για το PS5, με review code που λάβαμε από τη CD Media.
