Agatha Christie – Death on the Nile | Review

To μυθιστόρημα Death on the Nile είναι μάλλον ένα από τα διασημότερα και δημοφιλέστερα βιβλία της κατηγορίας “murder mystery” και μάλλον το πιο διάσημο βιβλίο της Agatha Christie με τον δημοφιλή πρωταγωνιστή της, Ηρακλή Πουαρό. Η ιστορία είναι τόσο γνωστή που έχει μεταφερθεί ουκ ολίγες φορές σε ταινίες, θεατρικές παραστάσεις, ραδιοφωνικά έργα αλλά και βιντεοπαιχνίδια, με τη φετινή προσπάθεια της Microids να είναι απλά η πιο πρόσφατη από αυτές.

Όπως όμως και η ψιλοαπογοητευτική, κινηματογραφική έκδοση του Keneth Branagh το 2022 (ειδικά στεκόμενη απέναντι από αυτές των Suchet και Ustinov), οι δημιουργοί του Agatha Christie – Death on the Nile θέλουν να ανακαλύψουν και πάλι τον τροχό, και αντί να εκμεταλλευτούν σωστά το συγκεκριμένο σενάριο, το γεμίζουν αλχημείες και αχρείαστο filler λόγω μιας ξεκάθαρης αδυναμίας να προσφέρουν κάτι πιο ουσιαστικό μέσα στο πλαίσιο του βιβλίου.

Στην ουσία έχουμε να κάνουμε με δύο εντελώς διαφορετικές ιστορίες, που με συρραπτικό και UHU Stick έχουν… ζουληχθεί μαζί σε ένα παιχνίδι. Και είναι κρίμα, γιατί η μεταφορά της κανονικής ιστορίας γίνεται με αξιόλογο τρόπο, και παρά τον γενικότερο (πολύ) low budget σχεδιασμό, θα λέγαμε πως είναι και το δυνατό σημείο του παιχνιδιού.

Από την άλλη, η δεύτερη ιστορία είναι ένα εντελώς παράπλευρο μυστήριο, στο οποίο χειρίζεστε έναν εντελώς διαφορετικό χαρακτήρα, και που χρησιμοποιεί κάποιους από τους χαρακτήρες της βασικής ιστορίας σαν background υλικό για ένα εντελώς άλλο μυστήριο. Δεν υπάρχει όμως κάποια ουσιαστική σύνδεση, ούτε θα δείτε κάποιο σημείο που και οι δύο ιστορίες με ωραίο τρόπο θα δέσουν – τρέχουν και οι δύο σχεδόν παράλληλα και αυτό κάνει ακόμα πιο εύκολο να συγκρίνεις το πόσο χαμηλότερο είναι το επίπεδο της νέας ιστορίας δίπλα στην κλασική.

Στον αντίποδα, η Microids ξεκάθαρα έλαβε υπόψιν τα παράπονα του κοινού για το φτωχό gameplay από τα προηγούμενα παιχνίδια της σειράς και αυτή τη φορά παρέδωσε ένα παιχνίδι με αναπάντεχα σοβαρά puzzles σε ορισμένα σημεία. Ο τίτλος εκ πρώτης όψεως δείχνει πως θα είναι ένα εύκολο και προσβάσιμο παιχνίδι και ξαφνικά, σου πετάει ένα πολυσύνθετο puzzle με 7-8 διαφορετικούς μηχανισμούς που ξεκάθαρα θα αφήσει πίσω του κόσμο και κοσμάκη.

Ταυτόχρονα, το detective mind palace και οι μηχανισμοί των deductions έχουν και αυτοί βελτιωθεί αρκετά, προσθέτωντας νέο ενδιαφέρον στην εξιχνίαση των μυστηρίων και εγκλημάτων.

Κάπου εδώ όμως τα καλά πράγματα τελειώνουν και αρχίζει η απότομη κατρακύλα προς τα κάτω. Και μιλάμε για μία κατρακύλα σε α-να-τρι-χια-στι-κά α-ργό slo-w mo-ti-on, γιατί όλο το παιχνίδι μπορεί να εξοργίσει τον παίκτη με τον αργό ρυθμό του. Το πρόβλημα ξεκινάει από το απαράδεκτα φτωχό animation, το οποίο γίνεται ιδιαίτερα ενοχλητικό λόγω της απελπιστικά αργής κίνησης. Ακόμα και με το κουμπί για τρέξιμο, οι χαρακτήρες κυριολεκτικά σέρνονται μέσα στον χώρο, κάνοντας κάθε εξερεύνηση και βήμα να φαντάζει ορειβατικό ταξίδι στα Ιμαλάια.

Η κίνηση; Αργή σαν χελώνα με αρθρίτιδα. Διάφορα mini games; Αργά και τραβηγμένα. Ομιλίες; Σαν να έριξε κάποιος την ταχύτητα στο Walkman και δυστυχώς χωρίς επιλογή να προχωρήσετε το speech αν (και όταν) έχετε διαβάσει ήδη τους υπότιτλους. Ακόμα και το mind palace πέφτει θύμα μπουκώματος πληροφοριών, ανοίγοντας ντουζίνες από συννεφάκια και υποσυννεφάκια, πνίγοντας τον παίκτη σε σωρούς ανούσιας πληροφορίας.

Θέλαμε να το συμπαθήσουμε αυτό το παιχνίδι, αλλά ειλικρινά δεν θυμόμαστε πότε παίξαμε ξανά ένα τόσο κουραστικό και αργόσυρτο adventure. Το λογοτεχνικό Death on the Nile είναι ένα αριστουργηματικό μυστήριο και η οποιαδήποτε μεταφορά του χρειάζεται μαεστρία και τέχνη. Δυστυχώς, εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα παιχνίδι που δείχνει να βγήκε βιαστικά, με πενιχρό budget και μπόλικες ατασθαλίες, που ούτε ο Πουαρό δεν μπορεί να διορθώσει.

Το Agatha Christie – Death on the Nile κυκλοφορεί από τις 25/9/25 για PS5, PC, PS4, Switch, Xbox Series και Xbox One. Το review μας βασίστηκε στην έκδοσή του για το Xbox Series με review code που λάβαμε από την Enarxis Dynamic Media.