Είστε fan των Persona και θα θέλατε κάτι ανάλογο, κατά προτίμηση με indie φιλοσοφία; Μία τέτοια ερώτηση φαίνεται να έθεσε στον εαυτό της η Necrosoft Games ώστε να την απαντήσει κι όλας φέρνοντας το Demonschool. Παρόλο όμως που κάνει “τικ” σε πολλά από τα κουτάκια των μοναδικών JRPGs της Atlus, η αλήθεια είναι ότι η ομάδα ανάπτυξης μάλλον επιχείρησε ολίγον τι πάνω από τις δυνάμεις της.
Το Demonschool ξεκινάει χωρίς πολλές περιστροφές, συστήνοντάς μας τον αλλοπρόσαλλο και παραφυσικό κόσμο του απευθείας. Παίρνουμε τον ρόλο της νεαρής Faye, πάνω σε ένα πλοίο με προορισμό το κολλέγιο μίας μικρής κωμόπολης ενός απομονωμένου νησιού. Σε αυτήν τη διαδρομή θα γίνει φίλη με τη Namako, μία κοπέλα που είναι μάλλον απρόθυμη να έχει οποιαδήποτε σχέση με τον εκρηκτικό και γεμάτο ζωντάνια χαρακτήρα της Faye.
Πολύ νωρίς, οι δυο τους θα διαπιστώσουν ότι το κολλέγιο όπου πάνε να φοιτήσουν κάθε άλλο παρά νορμάλ είναι. Οι καθηγητές είναι κάτι περισσότερο από εκκεντρικοί ενώ δεν θα αργήσουν να βρεθούν πρόσωπο με πρόσωπο και με μία οργάνωση μαφιόζων αλλά και… ζόμπι, μεταξύ διαφόρων άλλων παραφυσικών τεράτων. Κατ’ αναλογία με τα Persona, η φοιτητική ζωή συνεχίζεται κανονικά, σαν να φαίνεται ότι οι θανάσιμοι κίνδυνοι και η παρακολούθηση μαθημάτων απαιτούν ξεχωριστά την προσοχή των πρωταγωνιστών.
Η Faye δεν θα πτοηθεί καθόλου από αυτήν την σουρεάλ κατάσταση, καθώς, όπως υποστηρίζει και η ίδια, έρχεται από μία οικογένεια με μακρά ιστορία κυνηγών τεράτων και γνώση των αποκρυφιστικών τεχνών. Μία γνώση που θα τη βοηθήσει και στα ιδιόμορφα ζητούμενα που θα της δώσουν οι καθηγητές, όπως η εύρεση στοιχειωμένων βιντεοκασετών – μεταξύ άλλων που ουδεμία σχέση θα μπορούσαν να έχουν με ένα τυπικό κολέγιο.
Αυτό είναι και το ρεζουμέ της ιστορίας, δηλαδή η εκπλήρωση διαφόρων ζητουμένων ανά βδομάδα, παράλληλα με την αντιμετώπιση των δαιμόνων που τριγυρίζουν στο νησί του Hemsk. Ταυτόχρονα, η Faye θα κληθεί να βρει νέους συμμάχους σε αυτόν τον αγώνα, παίρνοντας στην ομάδα της έως και 14 άλλα άτομα έως το τέλος της περιπέτειας.
Όπως είναι αναμενόμενο, δεν έχουν όλοι οι χαρακτήρες την ίδια εμβάθυνση, εντούτοις, υπάρχουν αρκετοί οι οποίοι κέρδισαν τη συμπάθειά μας. Οι διάλογοι έρχονται με αρκετές δόσεις χιούμορ, προσπαθώντας να μεταφέρουν παράλληλα τις αντιπαραθέσεις, τις ζήλιες και μία κάποια αφέλεια μεταξύ των νεαρών χαρακτήρων. Σίγουρα η πλήρης έλλειψη φωνών είναι κάτι που ζημιώνει την ανάπτυξη των χαρακτήρων, αλλά τουλάχιστον τα κείμενα και τα καλοφτιαγμένα σκίτσα που συνοδεύουν τις συνομιλίες είναι προσεγμένα.
Παρά τον μεγάλο όγκο ομιλιών, το Demonschool αποφεύγει τις φλυαρίες, τις πολύωρες συνομιλίες και τα κατεβατά κειμένων. Ο μεγάλος όγκος έρχεται πρωτίστως από τη διάρκεια του παιχνιδιού, που ξεπερνάει τις 30 ώρες, και τη δομή, που ακολουθεί ευλαβικά την πορεία 10 εβδομάδων προς τον τελικό ερχομό των αρχιδαιμόνων (κάτι που γίνεται γνωστό από την αρχή της περιπέτειας), όπου κάθε μέρα χωρίζεται σε πρωί, μεσημέρι, απόγευμα και βράδυ.
Η πορεία είναι αυστηρά γραμμική καθώς πάντα, δίχως καμία εξαίρεση, κάθε μέρα εξελίσσεται και ολοκληρώνεται αποκλειστικά και μόνο όταν εκπληρώσουμε το main objective. Υπάρχουν βέβαια και ορισμένα παράπλευρα ζητούμενα, αλλά αυτά είναι συνήθως μικρής διάρκειας και ποτέ δεν έχουν κάποιο αντίκτυπο στον τρόπο που εξελίσσεται η μέρα.
Η γραμμικότητα λειτουργεί υπέρ της εμπειρίας, αν λάβουμε υπόψη ότι ένα σημαντικό πρόβλημα που πλήττει το Demonschool είναι η έλλειψη βάθους, κάτι που σημαίνει ότι οποιαδήποτε ελευθερία κινήσεων μάλλον θα διόγκωνε ακόμα περισσότερο αυτό το πρόβλημα. Η έλλειψη βάθους παρατηρείται σε διάφορους τομείς, που συχνά μπαίνει ως εμπόδιο στα διάφορα θετικά στοιχεία του, όπως για παράδειγμα στο θέμα των χαρακτήρων.
Αν και θα συμπαθήσετε αρκετούς από αυτούς, όπως οι Faye και Namako, είναι κάτι που δεν μπορεί να αντισταθμίσει το επιδερμικό σενάριο. Το αρχικό σεναριακό πλέξιμο, γεμάτο μυστήριο, για τους δαίμονες, τη μαφία, τις εξαφανίσεις συμμαθητών και τις περίεργες οντότητες, αργεί πολύ να δώσει οποιεσδήποτε νέες πληροφορίες ώστε να ρίξει καύσιμο στην αρχική περιέργεια.
Σταδιακά αρχίζουμε να αντιλαμβανόμαστε ότι μάλλον δεν υπάρχει κάποιο ευρύτερο μυστήριο. Απλά έχουμε τον έλεγχο φοιτητών που μάχονται τη μαφία και τους δαίμονες, προσπαθώντας παράλληλα να ανταπεξέλθουν στα καθήκοντά τους ως φοιτητές και τίποτα παραπάνω.
Το οποιοδήποτε μυστήριο δεν αργεί να χάσει την αίγλη του και τη θέση του να πάρει η ρουτίνα της καθημερινότητας. Κάθε μέρα θα περάσουμε από τις ίδιες περιοχές, ώστε να δούμε αν υπάρχει κάποιο μικρό, side quest, αν θα πάρουμε μέρος σε κάποια ασχολία ενδυνάμωσης των σχέσεων με άλλους χαρακτήρες (όπως η συμμετοχή σε καραόκε), μέσα από αδιάφορα και υπεραπλουστευμένα mini games, και τέλος θα προχωρήσουμε στο επόμενο objective που -τυπικά- συνοδεύεται από 2-3 μάχες.
Δεν υπάρχουν πολλές εκπλήξεις στη συνταγή ενώ επίσης η κάθε εβδομαδιαία εργασία (εν είδει βασικού objective) δείχνει σχεδόν σαν αυτοτελές επεισόδιο, παρέχοντας μόνο ψήγματα πληροφοριών για την ευρύτερη πλοκή. Το παραπάνω είναι ένα θέμα που προκύπτει και στο σύστημα μάχης, παρότι έχει έξυπνες ιδέες, ικανές να τραβήξουν την προσοχή.
Η μάχη ακολουθεί την turn-based λογική, επιτρέποντάς μας να έχουμε ενεργά τέσσερα άτομα από την ομάδα μας. Στον γύρο μας έχουμε συνολικά 10 action points, τα οποία μπορούμε να τα αξιοποιήσουμε με όποιον τρόπο θέλουμε ανάμεσα από τα μέλη της ομάδας μας. Ο βασικός περιορισμός έρχεται από το ολοένα αυξανόμενο κόστος σε AP, για όσες αλλεπάλληλες ενέργειες πραγματοποιούμε με τον ίδιο χαρακτήρα στον γύρο μας.
Για παράδειγμα, η κίνηση προς ένα εχθρό, κάνοντας αυτόματα επίθεση, κοστίζει 1 AP, εάν όμως συνεχίσουμε προς άλλο εχθρό έπειτα με την ίδια κίνηση, αυτή θα κοστίσει 2 AP, έπειτα 3 AP και ούτω καθεξής. Από την άλλη αν ελέγξουμε έναν διαφορετικό χαρακτήρα, τότε η πρώτη ενέργειά του θα κοστίσει 1 AP. Σημειωτέον, ότι η σειρά των εχθρών έρχεται αφού εκτελέσουμε πρώτα όλα τα AP μας.
Η πρόκληση εδώ έρχεται από την ικανότητά μας να εξουδετερώσουμε όσους περισσότερους εχθρούς γίνεται στον γύρο μας, οι οποίοι μπορεί να ξεπερνάνε τους δέκα. Στην εξίσωση μπαίνει και η δυνατότητα να σπρώχνουμε προς διάφορες κατευθύνσεις τους εχθρούς πετυχαίνοντας damage σε πολλαπλούς στόχους με ένα χτύπημα, αν π.χ. πίσω από έναν εχθρό υπάρχουν άλλοι τρεις, όπου το χτύπημα στον πρώτο προκαλεί μία αλυσιδωτή αντίδραση.
Στο παραπάνω προστίθενται και οι λιγοστές αλλά καίριες διαφορετικές κλάσεις ηρώων, όπου άλλος μπορεί να κάνει απλό damage και να σπρώχνει τους εχθρούς, άλλος ενδέχεται να μην κάνει καθόλου damage αλλά να αλλάζει τη θέση διαφόρων εχθρών, και άλλος μπορεί να εκτελεί επιθέσεις που διαπερνάνε τους εχθρούς. Γενικά υπάρχει μία ικανοποιητική ποικιλία από ειδικές ικανότητες, που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε συνδυαστικά εξουδετερώνοντας έναν μεγάλο αριθμό εχθρών στη σειρά μας.
Όλο το οικοδόμημα διακρίνεται από μία απλότητα και ταχύτητα, οδηγώντας σε μία ιδιαίτερα ευχάριστη διαδικασία, που θυμίζει κατά κάποιον τρόπο και μία μορφή puzzle, με μία σχετική συγγένεια προς το εξαιρετικό Into the Breach. Ο βαθμός πρόκλησης θα λέγαμε ότι είναι αρκετά χαμηλός, καθώς γενικά είναι δύσκολο να χάσουμε. Η πρόκληση έρχεται από το πόσο γρήγορα θα μπορέσουμε να ολοκληρώσουμε την κάθε μάχη, ώστε να πετύχουμε τη μέγιστη βαθμολογία (συνήθως αν εξοντώσουμε όλους τους εχθρούς σε δύο ή τρεις γύρους).
Όπως όμως και στο θέμα του σεναρίου έτσι και εδώ υπάρχει έντονη στασιμότητα. Έπειτα από μερικές ώρες θα φανεί ότι ο εμπλουτισμός είναι μηδαμινός, είτε στα είδη εχθρών, είτε στις ικανότητες των χαρακτήρων μας. Μπορεί να υπάρχουν 15 διαφορετικοί ήρωες, αλλά αρκετοί από αυτούς έχουν παρόμοιες ικανότητες και άλλοι απλά είναι εμφανώς υποδεέστεροι.
Ενώ η Necrosoft Games είχε μία ωραία ιδέα για το σύστημα μάχης, τελικά αυτή μένει ανεκμετάλλευτη (με εξαίρεση τα προσεγμένα και ποικιλόμορφα boss fights, στο τέλος κάθε εβδομάδας, τα οποία όμως έρχονται υπερβολικά αραιά για να κάνουν τη διαφορά). Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ίσως να στεκόταν καλύτερα αν το παιχνίδι ήταν πιο συμμαζεμένο και δεν εποφθαλμιούσε να έχει τη διάρκεια μίας επικής περιπέτειας δεκάδων ωρών, κάτι για το οποίο εμφανώς δεν έχει αρκετό υλικό για να το υποστηρίξει.
Το παραπάνω φαίνεται και από τον αριθμό των επιμέρους περιοχών (πάντα πολύ μικρής έκτασης), που είναι πολύ συγκρατημένος και δίχως πολλές εκπλήξεις. Από την άλλη η pixel art με τα ζωηρά χρώματα δίνει ένα ιδιαίτερα όμορφο και καλαίσθητο χαρακτήρα, που σε συνδυασμό με την ισομετρική προοπτική δημιουργεί ένα ευχάριστο αποτέλεσμα. Το art design φαίνεται ότι δέχτηκε την προσοχή της ολιγομελούς ομάδας ανάπτυξης με ταιριαστές ενδυμασίες σε κάθε χαρακτήρα και προσεγμένο σχεδιασμό κάθε υποπεριοχής, πείθοντας ότι βρισκόμαστε σε μία κωμόπολη και ένα κολεγιακό περιβάλλον που κρύβει κάτι απόκοσμο.
Το αυτό ισχύει και για την προσεγμένη μουσική επένδυση, με ταιριαστά θέματα τόσο για τις μάχες όσο και τη περιήγηση, παρότι δεν έχει και την καλύτερη δυνατή ποικιλία. Το μελανό κομμάτι ωστόσο του ηχητικού τομέα έρχεται στα ελλιπή ηχητικά εφέ και -κυρίως- στην πλήρη απουσία φωνών, κάτι αρκετά αρνητικό για ένα παιχνίδι που στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στους χαρακτήρες τους και στις μεταξύ τους σχέσεις.
Θα πρέπει να δώσουμε ωστόσο τα εύσημα στη Necrosoft Games που αν και σκοντάφτει στα της σεναριακής εξέλιξης, από την άλλη σέβεται τον χρόνο μας, από την άποψη ότι η μετάβαση μεταξύ περιοχών είναι αμεσότατη και ποτέ δεν χρειάζεται το παραμικρό χρονοβόρο backtracking. Γενικότερα το Demonschool διακατέχεται από έναν γρήγορο ρυθμό, με διαλόγους που δεν τραβάνε περισσότερο από όσο πρέπει και μετακινήσεις που είναι άμεσες, εξομαλύνοντςα, έστω και μερικώς, την περιορισμένη ποικιλία περιβαλλόντων.
Εν κατακλείδι, η ομάδα ανάπτυξης φαίνεται να στόχευσε σε μία μεγαλεπήβολη περιπέτεια, επιθυμώντας να μας κρατήσει το ενδιαφέρον για μερικές δεκάδες ώρες. Κάπου όμως φαίνεται να μην λήφθηκε υπόψη ότι για να το καταφέρει αυτό, πρέπει να υπάρχουν και οι κατάλληλες εξελίξεις ή ο κατάλληλος εμπλουτισμός της μάχης.
Ο υπερβολικά επίπεδος σχεδιασμός της μάχης, των χαρακτήρων και του σεναρίου το μόνο που καταφέρνει είναι να μειώσει σταδιακά το ενδιαφέρον που δημιουργεί χάρη στην όμορφη αισθητική και τις γερές βάσεις του συστήματος μάχης, καταλήγοντας ως ένα επιφανειακό υποκατάστατο των Persona.
Το Demonschool κυκλοφορεί από τις 19/11/25 για PS5, PS4, PC, Switch, Xbox Series και Xbox One. Το review μας βασίστηκε στην έκδοσή του για PC με review code που λάβαμε από την Ysbryd Games.
