Baby Steps.
Σε περίπτωση που δεν το θυμάστε, οι πρώτοι αθλητικοί τίτλοι μιας νέας γενιάς σχεδόν ποτέ δεν ήταν αυτοί που πήγαιναν μπροστά το μέσο. Αιωνίως κολλημένοι σε μια limbo ανάμεσα σε δύο γενιές, αποτελούσαν προτάσεις που έκαναν, απλά, αρκετά για να αναγκάσουν τους φανατικούς παίκτες (που δεν είναι και λίγοι) να παίξουν αυτό που ήδη παίζουν, αλλά αυτή τη φορά με τη μυρωδιά ναφθαλίνης, «καινουργίλας». Αρχικά το NBA 2K21 Next-Gen έδειχνε να σπάει τη ρουτίνα και να φεύγει δυνατά μπροστά για 360 Windmill κάρφωμα. Αλλά, σαν νερόβραστος παίκτης του σύγχρονου NBA, σταματάει για τρίποντο. Το σουτ μπαίνει, αλλά πατάει γραμμή και είναι τελικά δίποντο. Ούτε ζέστη, ούτε κρύο.
Η μεγάλη ερώτηση είναι η εξής: «Είναι το NBA 2K21 πραγματικό Next-gen;» Η απάντηση, σχετικά απλή: «Όχι». Είναι σίγουρα ένα δείγμα next-gen, έχει τον αέρα και την αίσθηση του καινούργιου, ότι εδώ συμβαίνει πράγματι κάτι διαφορετικό. Υπάρχουν εκατοντάδες λεπτομέρειες εδώ κι εκεί που θα τραβήξουν την προσοχή των βετεράνων και όχι μόνο. Η κίνηση και η αίσθηση βάρους των παικτών βρίσκεται για πρώτη φορά σε τόσο ρεαλιστικά επίπεδα.
Ρεαλισμός λοιπόν, και μια συνεχής εντύπωση ότι πριν από κάθε κίνηση, ο παίκτης πατάει δυνατά στο παρκέ, δεν «γλιστρά» ούτε αιωρείται στο χώρο. Η άμυνα είναι επίσης πιο συγκλονιστική από ποτέ, με νέες προοπτικές που ανοίγονται και αλλάζουν όχι μόνο τα 1v1, αλλά ολόκληρη την προσέγγιση ενός παιχνιδιού. Λεπτομέρειες στο παρκέ που πιθανώς πράγματι να μην ήταν δυνατό να δούμε από άποψη gameplay στα προηγούμενα μηχανήματα. Όσον αφορά το οπτικό κομμάτι, και πάλι υπάρχει εμφανής βελτίωση, ειδικά σε αντανακλάσεις, αίσθηση βάθους σε κάθε πλάνο και κυρίως τα πρόσωπα και τα μαλλιά των παικτών. Όλα αυτά ωστόσο, εντυπωσιάζουν τις πρώτες 2-3 ώρες. Από εκεί και πέρα, έχουμε να κάνουμε με ένα γνώριμο παιχνίδι, με γνωστά προβλήματα και προσδοκίες που ακόμη δεν έχουν εκπληρωθεί.
Τι είναι πραγματικά next-gen; Αυτό που κατά τον γράφοντα θα αποτελέσει ίσως την μεγαλύτερη αλλαγή στη νέα αυτή γενιά, σε πρώτη φάση τουλάχιστον: Τα «αστεία» loading times. Αστεία, γιατί την πρώτη φορά που θα βάλουμε ένα ματς, 2-3 δευτερόλεπτα μάς χωρίζουν από το gameplay. Αστεία γιατί σε αυτή τη γενιά θα αναπολήσουμε πολύ τον χαμένο χρόνο σε loading screens του παρελθόντος.
Από εκεί και πέρα, οι αισθητές αλλαγές που φέρνει το Next-Gen NBA 2K21 είναι στο MyCareer και το γυναικείο WNBA, το οποίο είναι πιο πλούσιο από ποτέ, με δική του καριέρα και modes. Όσον αφορά την Καριέρα, που ασχολείται τουλάχιστον το 80% των παικτών, τα πράγματα είναι αρκετά διαφορετικά. Στο πρώτο ματς της καριέρας απέναντι στους Lakers, ο παίκτης νιώθει ότι περπατά μεταξύ γιγάντων. Η διαφορά στο skill και τον σωματότυπο των παικτών είναι τρομακτική, και ο LeBron, που σαν τραίνο μπαίνει στη ρακέτα και καρφώνει επιβλητικά πάνω από τον PG μας, είναι σφαλιάρα που ξυπνά και τον πιο βαριεστημένο gamer. “Welcome to the NBA, boy”.
Υπάρχουν και σημαντικές αλλαγές, όπως νέο σύστημα δημιουργίας του παίκτη, νέα badges, σύστημα προόδου και endorsements αλλά και επιλογή να παίξει πρώτα στη G-League αντί για το κολέγιο πριν πάει στο NBA. Πρόκειται για δειλά βήματα προς ένα πιθανό φανταστικό μέλλον για την Καριέρα, με πράγματα που φωνάζουμε χρόνια τώρα, αλλά το grinding και τα microtransactions επιστρέφουν δριμύτερα, και αυτό είναι κάτι που δεν θα μπούμε στον κόπο να αναλύσουμε ξανά σε αυτό το κείμενο.
Το μεγαλύτερο όμως πρόβλημα, είναι ότι δεν μεταφέρεται ο MyPlayer από τις last-gen εκδόσεις του NBA 2K21. Και αυτό από τη μια έχει λογική αφού υπάρχουν σημαντικές αλλαγές, όπως τα badges, αλλά από την άλλη δεν δικαιολογεί καθόλου το γεγονός ότι χάνονται οι δεκάδες, ίσως και εκατοντάδες ώρες grinding που έχουν ρίξει ήδη αρκετοί παίκτες στην προηγούμενη έκδοση. Δεν δίνεται καν κάποιο boost, κάποια VC, κάποια οποιαδήποτε βοήθεια, έστω ένα κλείσιμο του ματιού προς τους παίκτες, σε ένα παιχνίδι που κάθε χρόνο το progress εκατοντάδων ωρών του MyCareer χάνεται ολοκληρωτικά, και τώρα χάνεται σε λιγότερο από δύο μήνες.
Το δεύτερο μεγάλο «ατού» είναι η The City, η νέα γειτονιά που μόνο… γειτονιά δεν είναι. Πρόκειται για μια τεράστια πόλη στην οποία μπορούν να περιηγηθούν οι παίκτες, να επισκεφθούν καταστήματα, να παίξουν ματσάκια αλλά και πολλά άλλα σε σχέση με το παρελθόν, όπως να αλληλεπιδράσουν με μια από τις τέσσερις factions (affiliations) που υπάρχουν. Είναι όμως ένα αχανές περιβάλλον, που επαναλαμβάνει λάθη του παρελθόντος και μοιάζει λίγο κενό και ασύνδετο, ενώ το latency στα περισσότερα ματς παραμένει απαγορευτικό. Έχουμε την εντύπωση ότι με την City η 2K δαγκώνει περισσότερο από μπορεί να μασήσει, ένα φιλόδοξο σχέδιο που σίγουρα δεν αποτυπώθηκε όπως σχεδιαζόταν στο χαρτί.
Το next-gen NBA 2K21, όπως γράψαμε και πιο πάνω, πάει για τρίποντο αλλά πατάει γραμμή. Με το ένα πόδι στην προηγούμενη γενιά, το άλλο στη νέα και το βλέμμα πιο μπροστά από ό,τι μπορεί να υποστηρίξει αυτή τη στιγμή, είναι μια κυκλοφορία που προτείνουμε επιφυλακτικά στους κατόχους των νέων κονσολών και φίλους της σειράς. Κυρίως όμως, είναι αντιαθλητικό φάουλ στην ήδη μέτρια έκδοση για PS4/ Xbox One, καθώς οι αλλαγές που έχουν γίνει δεν είναι τόσο τεχνικής φύσεως, αλλά επιλογές των developers.
Είναι σχεδόν σίγουρο ότι κρατήθηκαν επίτηδες features που θα μπορούσαν να υπάρχουν και στην προηγούμενη γενιά, ώστε να φαίνεται πιο πλούσια η νέα έκδοση. Δίνεται η αίσθηση ότι το μέλλον είναι λαμπρό, υπάρχουν εξαιρετικές βάσεις, και με modes όπως το MyCareer μπορούν να γίνουν άμεσα πράγματα που θα φέρουν επανάσταση στο πως προσεγγίζουμε τους αθλητικούς τίτλους. Αλλά αυτό θα μπορούσαμε να το πούμε και για κάθε προηγούμενο παιχνίδι της σειράς την τελευταία πενταετία.
Οι εκδόσεις του NBA 2K21 για τα Xbox Series και PS5 έγιναν διαθέσιμες στις 10 και 19 Νοεμβρίου αντίστοιχα. Το review βασίστηκε στην έκδοση για το Xbox Series X.