To “Alan Wake” της adventure κατηγορίας
To 2003 η Future Game Studios είχε κυκλοφορήσει ένα horror mystery adventure, το οποίο αν και έπασχε από σημαντικά προβλήματα, κατάφερε να μείνει στο μυαλό των παικτών για το σκοτεινό art direction του και τη "δυνατή" και επιβλητική του ατμόσφαιρα. Το Black Mirror ακολούθησε τη θλιβερή ιστορία του Gordon από την πραγματικότητα στη παράνοια και, εν τέλει, στο ύστατο "αντίο". Καταλαβαίνετε λοιπόν την έκπληξή μας όταν μάθαμε ότι υπήρχε sequel στα σκαριά, καθώς δεν είχε μείνει η παραμικρή υπόνοια για κάτι παραπάνω στο μυστήριο που είχαμε ήδη λύσει. Οι αμφιβολίες μας δεν περιορίστηκαν μόνο στην ποιότητα του σεναρίου, αλλά και σε ό,τι αφορούσε το gameplay, καθώς η σειρά πέρασε στα χέρια μιας άλλης δημιουργικής ομάδας, της Cranberry Production, η οποία αν και αρκετά χρόνια στην αγορά, δεν είχε κάποια εμπειρία στον κόσμο των adventures.
Επτά χρόνια μετά -και έπειτα από αρκετές καθυστερήσεις και αλλαγές- το Black Mirror 2 είναι επιτέλους στα χέρια μας και είναι η ώρα να δούμε πως μπορεί να σταθεί δίπλα στον προκάτοχό του αλλά και στον ανταγωνισμό.
Behind the looking Glass – Η ιστορία
Η ιστορία λαμβάνει χώρα 12 χρόνια μετά τα τραγικά συμβάντα του Willow Creek και χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, στο χωριό του Biddeford, στο Main της Αμερικής. Ήρωάς μας είναι ο Darren Michaels, ένας φοιτητής Φυσικής από τη Βοστόνη, ο οποίος περνά τις καλοκαιρινές του διακοπές βοηθώντας τη μητέρα του και εργαζόμενος με ημιαπασχόληση στο τοπικό φωτογραφείο. Αρχικά, η οποιαδήποτε σύνδεση με τον πρώτο τίτλο φαντάζει ουτοπική και ομολογούμε πως πιστέψαμε πως η μόνη ομοιότητα θα εντοπιζόταν στο όνομα. Ευτυχώς, πολύ γρήγορα γίνεται εμφανές πως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Μια όμορφη Αγγλίδα εμφανίζεται από το πουθενά στην πόλη και αμέσως τραβάει την προσοχή μας. Καθώς την γνωρίζουμε σταδιακά, ανακαλύπτουμε πως τα πράγματα στο Biddeford δεν είναι τόσο γαλήνια όσο τα είχαμε αρχικά φανταστεί.
Οι κάτοικοι κρύβουν πολλά σκοτεινά μυστικά, το χωριό φαίνεται να έχει ένα περίεργο παρελθόν, ένας άγνωστος παρακολουθεί κάθε μας κίνηση και, σιγά-σιγά, όλα αρχίζουν να αποκτούν δεσμούς με το Willow Creek και την ιστορία της οικογένειας Gordon. Χωρίς να θέλουμε να αποκαλύψουμε τις ανατροπές της ιστορίας, θα αναφέρουμε μονάχα ότι σε κάποιο σημείο μεταφερόμαστε πίσω στο Willow Creek και στην έπαυλη που τόσο μας τρομοκράτησε στο πρώτο παιχνίδι.
Η ιστορία του Black Mirror 2 ομολογουμένως μας άφησε καλές εντυπώσεις. Ενώνει υπέροχα τα δύο παιχνίδια και επιβραβεύει τους παλαιότερους παίκτες με έναν σωρό από "Easter eggs". Από την άλλη, για ακόμα μια φορά πέσαμε στην παγίδα του επερχόμενου sequel. Το παιχνίδι τελειώνει τόσο απότομα, που μόνο εκνευρισμό μπορεί να προκαλάσει στον παίκτη όταν δει το μήνυμα "To be continued..". Αλήθεια; Γιατί αυτά μας τα είπαν και άλλοι. Longest Journey 3, Exchange Student Ep. 3-5, Vampyre Story 2 και δεκάδες ακόμα υποτιθέμενες συνέχειες, όλες άφαντες κάτω από υποσχέσεις για sequels μέσα από τραγικά cliffhangers.
Δηλαδή, πόσο δύσκολο είναι να κλείσεις την ιστορία σωστά και μετά απλά να αφήνεις υπονοούμενο για το sequel; Θα προτιμούσαμε χίλιες φορές το Black Mirror 2 να τελείωνε όπως το πρώτο, και αν οι δημιουργοί αποφασίσουν να προσφέρουν κάποιο sequel, να σκεφτούν μια νέα ιδέα, όπως υπέροχα έπραξαν εδώ.
Και υπάρχουν και ορισμένα προβλήματα, όπως ιδέες που ξεχνιούνται στην πορεία καθώς και τα παραδοσιακά κλισέ των μυθιστορηματικών ιστοριών όσον αφορά στις σκοτεινές συμμαχίες και τα σχέδιά τους. Από την άλλη, αυτά τα στοιχεία δεν θα είχαν γίνει κλισέ αν δεν μας αρέσαν έστω και λίγο και έτσι πολύ εύκολα τα αποδέχεσαι και μάλιστα σε ορισμένα σημεία σε "τραβούν" για να συνεχίσεις. Αυτό οφείλεται στο ότι η γενικότερη ιστορία είναι πολύ καλή και εξελίσσεται με τόσο καλό, αρμονικό και ενδιαφέρων τρόπο, που σιγά-σιγά μαγνητίζει τον παίκτη και προσφέρει συγκίνηση όταν αγγίξει την κορυφή και επιστρέψει στη "σατανική" έπαυλη.
Και ας μην ξεχάσουμε πως την ιστορία τη βοηθά ιδιαίτερα η πολύ καλή γραφή του σεναρίου καθώς και η εξαιρετική δουλεία που έχει γίνει σε όλα τα κείμενα, τα οποία είναι γεμάτα έξυπνες και "σκληρές" ατάκες που ενισχύουν την ανησυχία.
{PAGE_BREAK}
Όταν οι εφιάλτες συναντούν την πραγματικότητα – Ατμόσφαιρα & Τεχνικός Τομέας
Αν έπρεπε να περιγράψουμε το Black Mirror 2 με τρεις μόνο λέξεις, αυτές θα ήταν "Ατμόσφαιρα – Ατμόσφαιρα – Ατμόσφαιρα". To πόνημα της Cranberry είναι πραγματικά το Alan Wake του adventure genre για τη χρονιά που διανύουμε. Διαθέτει εκπληκτική και σκοτεινή ατμόσφαιρα που παγώνει τις φλέβες και δημιουργεί μια μόνιμη παράνοια. Στη δημιουργία αυτής της υπέροχης ατμόσφαιρας συμβάλει σημαντικά η τρομερή βελτίωση που είδε ο τίτλος στον τομέα του voice acting. Το αρχικό Black Mirror είναι θρυλικό για τις τραγικά κακές του ομιλίες και ευτυχώς αυτή τη φορά το αποτέλεσμα είναι πολύ καλύτερο. Η εξαιρετική ενορχήστρωση που έχει γίνει, με παραδοσιακά αμερικάνικα country κομμάτια, αγγλική baroque μουσική και ανατολικοευρωπαϊκή κλασσική, αποτελεί το ιδανικό κοκτέιλ για εξύψωση της ατμόσφαιρας ενώ το κερασάκι στην τούρτα είναι οι διάφοροι ambient ήχοι που ακούγονται στο σύνολο του παιχνιδιού.
Σε αυτό τον τομέα, το Black Mirror 2 παραδίδει μαθήματα, καθώς είναι από τις πιο εντυπωσιακές δουλειές που έχουμε δει και καταφέρνει να πετύχει κάτι που ελάχιστα adventure μπορούν: να μας χαρίσει την αίσθηση ενός ζωντανού κόσμου.
Και μιας και μιλάμε για τον κόσμο, πρέπει να αναφέρουμε ότι το παιχνίδι τρέχει κάτω από τα, κλασσικά πλέον, πρότυπα ενός 2,5D κόσμου, με αρκετά λεπτομερή 3D μοντέλα χαρακτήρων, τα οποία κινούνται σε στατικά 2D backgrounds εκπληκτικής λεπτομέρειας και ομορφιάς. Βγάζουμε το καπέλο στους σχεδιαστές καθώς είναι εμφανές ότι δεν σχεδίασαν τον κόσμο απλά για να δείχνει "περίεργος" αλλά εντρύφησαν στις λεπτομέρειες με αποτέλεσμα τα κτίρια να δείχνουν απόλυτα λογικά από πλευράς αρχιτεκτονικής και τοποθεσίας. Μοναδικό μελανό σημείο αποτελεί ο ολοκληρωτική απουσία κάποιας CG scene, που μας απογοήτευσε κάπως, καθώς θα μπορούσε να απογειώσει ορισμένες κομβικές στιγμές στην ιστορία.
Και αν χαθείς στο δάσος; Gameplay – Γρίφοι
To gameplay αυτό καθ’ αυτό, παραμένει και εδώ κλασσικό 3rd person point and click, με τις τυπικές use/talk/look/walk εντολές, το highlight hotspots κουμπί, και το quick travel. Οπότε, δεν χρειάζεται να αναλωθούμε σε αυτό τον τομέα. Μοναδική προσθήκη ίσως να είναι ένα νέο inventory system, που επιτρέπει με τη ροδέλα του ποντικιού να βλέπουμε αμέσως όλα τα αντικείμενα ασπρόμαυρα, και μόνο αν κάποιο από αυτά ταιριάζει με το hotspot, να λάμπει.
Αυτό το σύστημα εξαλείφει το συνεχές "κυνήγι" δοκιμασιάς όλων των αντικειμένων με όλα τα hotspots και βοηθά το gameplay να εξελίσσεται σωστά. Δυστυχώς, το μεγαλύτερο μας πρόβλημα με τον τίτλο της Cranberry έχει να κάνει με τους γρίφους του. Και το πρόβλημα δεν είναι πως είναι κακοί, αντιθέτως. Συχνά έχουν πάρα πολύ ενδιαφέρον και ο συνολικός αριθμός τους είναι πολύ μεγαλύτερος από αυτόν που έχουμε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια. Το πρόβλημα εμφανίζεται στο γεγονός ότι είναι αρκετά εύκολοι γιατί η λύση τους προδίδεται από παντού. Ακόμα και αυτοί που θα έβαζαν το μυαλό του παίκτη σε έντονες σκέψεις, καταστρέφονται από τα καθόλου διακριτικά hints που εκφέρει ο πρωταγωνιστής όταν κοιτάζει την περιοχή ή από το diary, που στην ουσία μόνο που δεν δίνει τη λύση σε ορισμένες περιπτώσεις. Κατανοοούμε ότι είναι χρήσιμο να υπάρχει κάποια καθοδήγηση, αλλά το σε παίρνει το παιχνίδι "από το χέρι" για να σε πάει βόλτα δεν είναι ό,τι καλύτερο. Ειδικά όταν η βόλτα έχει σημαντικά πισωγυρίσματα.
Εν τέλει, τι αποκομίζουμε από το Black Mirror 2; Αν και αντιμετωπίζει κάποια προβλήματα στον τομέα των γρίφων και του σεναρίου, η γενικότερη εμπειρία δεν απογοητεύει. Η ατμόσφαιρα που κατάφερε να χτίσει η Cranberry Production είναι απαράμιλλη και καταφέρνει να μαγνητίζει τους παίχτες ώστε να συνεχίζουν να παίζουν ένα καλοφτιαγμένο παιχνίδι, που αν και χάνει από τις λεπτομέρειες, έχει πολύ ενδιαφέρον.
{VIDEO_1}
Το Black Mirror 2 είναι σίγουρα αρκετά καλύτερο παιχνίδι από τον προκάτοχό του, συνεπώς οι φίλοι της σειράς και της κατηγορίας θα πρέπει να το δοκιμάσουν. Οι υπόλοιποι; Αξίζει να του ρίξετε μια ματιά. Είναι πολύ καλύτερο από τα περισσότερα παιχνίδια που κυκλοφορούν τελευταία.
Αλέξανδρος Μιχαλιτσιάνος
Ελάχιστες απαιτήσεις συστήματος
Επεξεργαστής Intel Pentium IV 1.4 GHz
Λειτουργικό Windows XP με 512 MB RAM (Windows Vista x32/x64 με 1GB/2 GB RAM)
Κάρτα Γραφικών 128 MB ATI Radeon 9800/ NVidia GeForce 6800 με Shader 2.0
Σκληρός δίσκος 6GB
