Τον Μάιο του 2025, όταν κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το Release Date Trailer του The Drifter, κανείς δεν μπορούσε να προετοιμάσει το adventure gamer κοινό για το σοκ και δέος που θα ακολουθούσε. Μέσα σε δύο λεπτά, η Powerhoof κατάφερε να παραδώσει ένα από τα πιο εντυπωσιακά trailer που έχουμε δει στο είδος, βουτηγμένο μέσα σε μια πνιγερή retro ατμόσφαιρα με ιδιαίτερο art direction, synthwave και δράση που παρέπεμπε σε αυτά τα τρελά action B-movies της δεκαετίας του 1980.
Ένα παιχνίδι σχεδόν άγνωστο και από μια άγνωστη ομάδα, κατάφερε να εκτοξευτεί στην κορυφή των adventure game wishlists και να προσπεράσει ονόματα-κολοσσούς όπως τα Amerzone, Simon the Sorcerer και Poirot.
Άξιζε όμως την αναμονή και όλο τον ντόρο; Το γενικότερό μας πρόσημο σε αυτήν την ερώτηση θα ήταν σίγουρα θετικό, καθώς πρόκειται για ένα παιχνίδι που καταφέρνει να προσελκύσει όχι μόνο παραδοσιακούς «adventure-άδες», αλλά και gamers που δεν έχουν ιδιαίτερη επαφή με το είδος, ειδικά για όσους μεγάλωσαν με b-movie action/horror ταινίες των 80s.
Βλέπετε, το The Drifter είναι ένας ξεκάθαρος φόρος τιμής σε εκείνες τις pulp ταινίες/σειρές/βιβλία της εποχής και ενώ ξεκινά σαν ένα τυπικό δράμα, η ιστορία πολύ γρήγορα μετατρέπεται σε noir μυστήριο, μετά σε ψυχολογικό horror και σιγά σιγά σε b-movie sci-fi action horror με όλη την τρέλα που θα περιμένατε να δείτε από μια σκονισμένη κασέτα κάπου στα υπόγεια ενός βίντεο κλαμπ.
Χωρίς να είναι κάτι πραγματικά πρωτότυπο, το παιχνίδι ακολουθεί μια πολύ οργανική και σταδιακή μετάλλαξη από το ένα στάδιο στο άλλο, που μαγνητίζει τον παίκτη και τον ρουφάει στον κόσμο του για να δει πού θα φτάσει ποια αυτή η τρέλα. Δυστυχώς, όμως, το παιχνίδι πέφτει σε μια μεγάλη κοιλιά, όπου το backtracking βαράει κόκκινο και η ιστορία χαλαρώνει επικίνδυνα, και εκεί ο παίκτης ξαφνικά νιώθει σαν να ξέμεινε από βενζίνη στη μέση του ταξιδιού.
Η χαλάρωση αυτή βέβαια είναι επιτηδευμένη για να φέρει τις τελικές ανατροπές και το sprint για το τέλος, αλλά ξεκάθαρα τραβάει παραπάνω από όσο έπρεπε, όχι τόσο λόγω σεναρίου όσο σχεδιασμού.
Από εκεί και πέρα πάντως, οι γρίφοι και τα puzzles του παιχνιδιού κρίνονται άκρως ικανοποιητικά. Πρόκειται κυρίως για τυπικά adventure game inventory puzzles ελαφριάς/μέσης δυσκολίας, συχνά όμως με περιορισμούς χρονικούς αλλά και ένα πολύ συγκεκριμένο μηχανισμό, ο οποίος λειτουργεί μαεστρικά αλλά δε μπορούμε να συζητήσουμε παραπάνω γιατί θα είναι spoiler για το μισό παιχνίδι! Αν υπάρχει ένα θέμα εδώ, θα λέγαμε πως είναι το πρόβλημα του pixel hunting. Το εικαστικό του παιχνιδιού – και στο περιβάλλον αλλά και στο inventory – είναι τέτοιο που καθιστά ιδιαίτερα δύσκολη την αναγνώριση ορισμένων αντικειμένων.
Ναι, υπάρχει η επιλογή να ενεργοποιήσετε ένα hotspot indicator που είναι άκρως απαραίτητο για να μην ψάχνετε στα τυφλά μέσα στα pixels, αλλά αντικειμενικά χρειαζόταν λίγο καλύτερη δουλεία στην αναγνώριση των αντικειμένων, γιατί είχαμε να δούμε τέτοιο δύσκολο pixel hunting από τα σπάργανα της LucasArts και τη VGA εποχή της Sierra.
Στα θετικά βέβαια, πέρα από το απαραίτητο hotspot indicator, οι δημιουργοί πολύ σοφά αποφάσισαν όλα τα interactions να γίνονται με ένα κλικ. Βλέπεις ένα αντικείμενο; Πατάς πάνω του και ο χαρακτήρας θα σχολιάσει ή/και θα κάνει κάτι με αυτό. Αν δεν υπάρχει νέα πράξη ή σχόλιο, το hotspot αυτό πλέον γίνεται γκρίζο ή και εξαφανίζεται εντελώς έτσι ώστε να «καθαρίζει» η οθόνη σας από περιττό υλικό. Έχουμε ξαναδεί παρόμοιους μηχανισμούς και στο παρελθόν, αλλά εδώ δουλεύουν ιδιαίτερα καλά και αποτελούν ένα παράδειγμα προς μίμηση και για άλλα adventures.
Mε θετικό πρόσημο (πέραν από το θέμα με τα αντικείμενα) θα πρέπει να δει κανείς όλο το art direction του τίτλου. Πρόκειται για ένα ιδιαίτερο κράμα ανάμεσα στα VGA και SVGA games από τα τέλη των 80s, αλλά με πολύ μεγαλύτερη γκάμα χρωμάτων.
Το αποτέλεσμα είναι μία ιδιαίτερη παλέτα και ένα art direction που ξεχωρίζουν από τον σωρό των εκατοντάδων indie pixel art τίτλων, και ένα αποτέλεσμα που κάνει το The Drifter να ξεχωρίζει. Παρέα με ένα σχεδόν «Vangeli-κο» background soundtrack και ηθοποιούς που αναγνωρίζουν πλήρως το τι τους ζητήθηκε και δίνουν την απαραίτητη υπερβολική έμφαση για τους typecast ρόλους τους, προσφέρεται μία ατμοσφαιρική και αυθεντικά 80s εμπειρία.
Το The Drifter λοιπόν, μπορεί εν τέλει να μην προσφέρει αυτή την καταιγιστική εμπειρία που υποσχόταν με το trailer, και μπορεί να μην είναι το νέο adventure που θα μείνει στην Ιστορία, αλλά είναι σίγουρα μια ιδιαίτερα αξιόλογη περίπτωση.
Με ικανοποιητική πρόκληση για τους παλιούς και βατό για τους νεότερους, αλλά και με ατμόσφαιρα / γραφή / μουσική που θα ξυπνήσει παιδικές αναμνήσεις για κάθε Gen X και Millennial, το νέο αυτό δημιούργημα από την Powerhoof είναι μία εύκολη πρόταση για ένα old-school 10ωρο.
Το The Drifter κυκλοφορεί από τις 17/7/25 για PC. Το review μας βασίστηκε σε review code που λάβαμε από την Powerhoof.
