Νέα έκδοση, το ίδιο απολαυστικό gameplay. Τα «αυτοκινητάκια» της νιότης μας επιστρέφουν!
Τούρμπο….μινιατούρες
Τα Micro Machines (ελληνιστί…Μικρομηχανές) είναι ορισμένα από τα διασημότερα παιχνίδια που εμφανίστηκαν ποτέ στην αγορά. Λίγο το έμφυτο πάθος των αγοριών με τα αυτοκίνητα και λίγο η μανία της συλλογής, τα Micro Machines αγαπήθηκαν από τα μικρά –και όχι μόνο- παιδιά όσο λίγα παιχνίδια. Μετά την τεράστια αυτή επιτυχία των μεταλλικών/ πλαστικών μικροσκοπικών αυτών οχημάτων, η μεταπήδησή τους στον κόσμο των videogames ήταν αναπόφευκτη. Το 1999 είχε κυκλοφορήσει το πρώτο 3D παιχνίδι της σειράς για το PlayStation, το οποίο γνώρισε μεγάλη επιτυχία, ενώ στη συνέχεια ακολούθησαν και άλλες, όχι τόσο επιτυχείς, προσπάθειες με το όνομα Micro Maniacs (ένας spin-off τίτλος) και Micro Machines (από την Atari), ενώ αν πάμε ακόμη πιο πίσω στο παρελθόν, θα συναντήσουμε και άλλες ηλεκτρονικές εκδόσεις που βασίστηκαν στα διάσημα αυτά παιχνίδια.
Από το 2002 και την κυκλοφορία του Micro Machines της Atari έχουν περάσει αρκετά χρόνια και για αυτό η Codemasters έκρινε πως έφτασε η ώρα να πάρει πίσω τα δικαιώματα του franchise, να αναθέσει στο στούντιο Supersonic να δημιουργήσει ένα καινούργιο παιχνίδι και να μας δώσει εκ νέου την ευκαιρία να νιώσουμε όπως τότε που παίζαμε με τις μινιατούρες. Στην ουσία του, το Micro Machines V4 ελάχιστα διαφέρει από το πρώτο 3D παιχνίδι της σειράς, δηλαδή το Micro Machines V3 του PlayStation.
Ο σκοπός και οι μηχανικές του παραμένουν ακριβώς οι ίδιες και έχουν να κάνουν με αγώνες ταχύτητας (και μάχης) μικροσκοπικών οχημάτων, οι οποίοι διεξάγονται σε κάθε λογής επιφάνεια. Και όταν λέμε «κάθε λογής επιφάνεια» κυριολεκτούμε, μιας και στο V4 οι «πίστες» όπου διεξάγεται η δράση, ουδεμία σχέση έχουν με τις παραδοσιακές τύπου Laguna Seca, Hockenheim και Suzuka, τις οποίες συνήθως συναντούμε σε παραδοσιακά παιχνίδια αγώνων ταχύτητας. Πεδίο δράσης στο παιχνίδι της Codemasters είναι δωμάτια σπιτιών, αυλές, βεράντες, τραπέζια μπιλιάρδου, κουζίνες, ντουλάπια, γραφεία, πάγκοι και οποιοδήποτε άλλο έπιπλο ή μέρος μιας οικίας μπορείτε να φέρετε στο μυαλό σας. Εδώ είναι και το σημείο όπου εντοπίζεται η διαφορετικότητα και η ξεχωριστή διασκέδαση του τίτλου της βρετανικής εταιρείας. Το παιχνίδι δεν παίρνει ποτέ τον εαυτό του στα σοβαρά, καθώς σκοπός του είναι να χαρίσει στον παίκτη μια σουρεαλιστική και κάπως «κωμική» αίσθηση των αγώνων ταχύτητας.
Άλλωστε το γεγονός πως τα μικρά οχήματα που θα κληθούμε να οδηγήσουμε, κάποιες στιγμές δείχνουν να έχουν ζωή και να πανηγυρίζουν χορεύοντας για τη νίκη τους, προδίδει τις προθέσεις του developer. Ωστόσο, μην γελιέστε, το Micro Machines V4 δεν είναι ένα «παιδικό» παιχνίδι, αλλά περισσότερο ένα παιχνίδι που κλείνει πονηρά το μάτι στα παιδικά μας χρόνια. Άλλωστε, το γεγονός πως η Supersonic, η οποία ανέπτυξε το παιχνίδι σε όλες τις εκδόσεις του (PlayStation 2, PSP, PC και DS) έκανε χρήση της μηχανής Havoc, μιας από τις πλέον καταξιωμένες μηχανές φυσικής στην ιστορία των videogames, καταδεικνύει περίτρανα το τι ακριβώς προσπάθησε να επιτύχει εδώ.
Κάπου εδώ, δηλαδή στη χρήση της Havoc και στην προσπάθεια εφαρμογής ρεαλισμού στο gameplay, το Micro Machines V4 είναι που καταφέρνει να κερδίσει τις εντυπώσεις. Τα αυτοκινητάκια κινούνται με άκρατο ρεαλισμό στις διαδρομές, υπακούν με συνέπεια στους νόμους της φυσικής, γλιστρούν, χάνουν το κέντρο βάρους τους, επιταχύνουν εντυπωσιακά και, γενικότερα, κινούνται ακριβώς όπως θα έκαναν οι πραγματικές μεταλλικές μινιατούρες αν τις σπρώχναμε με τα χέρια μας στο χώρο. Ένα ακόμη σημείο που χρίζει ιδιαίτερης αναφοράς στο παιχνίδι της Codemasters είναι ο σχεδιασμός των διαδρομών. Παίζοντας αυτό το παιχνίδι διαπιστώσαμε πόση φαντασία είχαν οι δημιουργοί του και πόσο θα διασκέδασαν δημιουργώντας το, μιας και στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι διαδρομές χαρακτηρίζονται από γερές δόσεις χιούμορ. Αλλά και στον τομέα των γραφικών, η Supersonic δεν τα πήγε άσχημα.
Δοκιμάσαμε το παιχνίδι σε δύο εκδόσεις (PC και PlayStation 2) και παρόλο που σε αυτήν των υπολογιστών η υψηλή ανάλυση «ζωντανεύει» την απεικόνιση, οι υφές -παραδόξως- στην έκδοση του παιχνιδιού για το PS2 ήταν καλύτερης ποιότητας, ενώ σε καλύτερα επίπεδα κινούταν και το frame rate, το οποίο ωστόσο έκανε μερικές βουτιές στους multiplayer αγώνες, όταν στην οθόνη βρίσκονταν και τα τέσσερα αυτοκίνητα και την ίδια στιγμή η μηχανή γραφικών καλούταν να δημιουργήσει κάποια οπτικά εφέ των power ups.
Σε ό,τι έχει να κάνει με τα διαθέσιμα modes και τα έξτρα χαρακτηριστικά του, το νέο Micro Machines είναι ένα από τα πληρέστερα παιχνίδια της αγοράς. Ο αριθμός των οχημάτων που θα βρείτε στα μενού του αγγίζει τα 750, τα οποία ανήκουν σε 25 διαφορετικές κατηγορίες (φορτηγάκια, αγωνιστικά, κλπ), ενώ υπάρχουν τρεις βασικές κατηγορίες αγώνων, με κάθε μια από αυτές να διαθέτει αρκετές υποκατηγορίες και δεκάδες διαθέσιμες διαδρομές για να δοκιμάσουμε τις ικανότητές μας. Επίσης, για πρώτη φορά σε παιχνίδι της σειράς υπάρχει η επιλογή Track Editor. Πρόκειται για μια ιδιόμορφη περίπτωση δημιουργίας διαδρομών, η οποία δεν δίνει στον παίκτη τη δυνατότητα σχεδιασμού μια νέας πίστας από το μηδέν, αλλά την επιλογή να δημιουργήσει τη δική του «ειδική» διαδρομή μέσα σε ένα ήδη υπάρχον επίπεδο. Όσον αφορά στο gameplay του, το Micro Machines V4 χωρίζεται σε δύο κυρίως τμήματα. Το πρώτο εκ των δύο έχει να κάνει με τους παραδοσιακούς αγώνες που διεξάγονται σε μια διαδρομή και βασίζονται σε συγκεκριμένο αριθμό γύρων.
Σε αυτούς τους αγώνες, η εξέλιξη είναι συνεχόμενη και ο αγώνας δεν διακόπτεται ποτέ, παρά μόνο αν το όχημά μας βγει εκτός πίστας, ενώ κατά μήκος της διαδρομής υπάρχουν ορισμένα power ups, τα οποία συλλέγουμε και χρησιμοποιούμε είτε για να προφυλάξουμε το αυτοκίνητό μας, είτε για να προξενήσουμε ζημιά στους αντιπάλους μας. Στο δεύτερο «πρόσωπο» του gameplay, το οποίο γίνεται εμφανές, κατά πρώτο λόγο, κυρίως σε multiplayer αγώνες και, κατά δεύτερο, στους single player αγώνες της κατηγορίας Βattle, σκοπός μας είναι να ξεφύγουμε ορισμένα μέτρα από τον αντίπαλο και να κερδίσουμε «bonus».
Δυστυχώς, αυτό το είδος αγώνων υποφέρει από συχνές παύσεις και διακοπή της εξέλιξης του αγώνα κάθε λίγα δευτερόλεπτα, κάτι το οποίο γρήγορα καταντά ενοχλητικό και αυτομάτως απαξιώνει την όποια διασκέδαση προσφέρουν οι multiplayer μάχες. Τέλος, αξίζει να αναφέρουμε τον υποδειγματικό χειρισμό που απολαύσαμε κατά τη διάρκεια των δοκιμών μας, ένα χειρισμό κομμένο και ραμμένο στα μέτρα ενός τόσο arcade τίτλου, ο οποίος ωστόσο κρίνεται ως απολύτως απαραίτητος, μιας και ο βαθμός δυσκολίας του Micro Machines V4 είναι σχετικά υψηλός. Για την ακρίβεια, δεν είναι τόσο η δυσκολία του παιχνιδιού αυτού καθ΄αυτού (οι δύσκολες διαδρομές και οι παγίδες που αυτές κρύβουν γρήγορα απομνημονεύονται) που προκαλεί τα όποια προβλήματα εντοπίσαμε, αλλά η υψηλή AI, η οποία είναι αμείλικτη και τιμωρεί βάναυσα τις προσπάθειες ενός άπειρου παίκτη.
Το Micro Machines V4 είναι ένα άκρως διασκεδαστικό παιχνίδι, περί αυτού δεν υπάρχει καμία απολύτως αμφιβολία. Ωστόσο, το πρόβλημα εντοπίζεται στο γεγονός πως η «συνταγή» του gameplay, επτά ολόκληρα χρόνια μετά το πέρασμα της σειράς στις τρεις διαστάσεις, δεν έχει αλλάξει ούτε στο ελάχιστο. Για την ακρίβεια, οι βελτιώσεις σε σχέση με το Micro Machines V3 του PlayStation είναι σχεδόν ανύπαρκτες, όχι μόνο στο gameplay, αλλά ακόμη και στην τεχνολογία των γραφικών. Για πολλούς αυτό ίσως να μη θεωρηθεί ως αρνητικό, όμως όσο περνούν τα χρόνια, περιμένουμε από τους developers να ρίχνουν νέες ιδέες στο «τραπέζι» και να αναζητούν τρόπους εξέλιξης των προϊόντων τους. Ατυχώς, το Micro Machines V4, όσο διασκεδαστικό και ευχάριστο και αν είναι, δεν έχει καταφέρει να εξελιχθεί καθόλου και αυτό το γεγονός ίσως τελικά να του κοστίσει.
Κατεβάστε το demo του Micro Machines (240 MB) πατώντας εδώ
Widescreen Όχι Progressive Scan Όχι PAL 60 Hz Όχι Ήχος Stereo PEGI 3+
Απαιτήσεις συστήματος PC Λειτουργικό Windows 2000/ XP Επεξεργαστής 800 MHz Μνήμη 128 MB Κάρτα γραφικών 32 MB Σκληρός δίσκος 2GB
