Kingdom Hearts 3D: Dream Drop Distance

Time to wake up

Τα φετινά, δέκατα γενέθλια της σειράς Kingdom Hearts, μας φέρνουν ένα ακόμη παιχνίδι για φορητή κονσόλα -και το πρώτο για το Nintendo 3DS- το Kingdom Hearts 3D: Dream Drop Distance. Βλέποντας τον μαγικό αριθμό “3” στον μακροσκελή τίτλο και με το franchise να έχει περιοριστεί εδώ και χρόνια στα handhelds, νομίζει κανείς πως η Square Enix παίζει με τα νεύρα των οπαδών της σειράς, που ονειρεύονται τη θριαμβευτική επιστροφή της στα οικιακά συστήματα μέσα από το Kingdom Hearts 3. Ευτυχώς όμως, η υπόθεση του Kingdom Hearts 3D θέτει όντως τα θεμέλια για κάτι μεγαλύτερο κι όλα δείχνουν πως στήνεται το σκηνικό για την έλευση του πολυπόθητου τρίτου μέρους. Τα κακά νέα είναι πως το ίδιο το παιχνίδι, αν και αποτελεί άξιο συνεχιστή της παράδοσης των Kingdom Hearts, παρουσιάζει μία σειρά από προβλήματα και άστοχες επιλογές, που το εμποδίζουν να ξεπεράσει το “for fans only” status του και να αναγνωριστεί καθολικά ως ένας αντικειμενικά σπουδαίος action-RPG τίτλος για το 3DS.

Χαμένοι στο όνειρο – Υπόθεση και Αφήγηση

Με την επικείμενη επιστροφή του Master Xehanort, ο Yen Sid (ο μάγος από τη Φαντασία της Disney) καλεί τους Sora και Riku να περάσουν τη δοκιμασία “Mark of Mastery”, ώστε να γίνουν “keyblade masters”, δηλαδή παντοδύναμοι χρήστες των σπαθιών-κλειδιών (τα όπλα σήμα κατατεθέν της σειράς), και να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν τον Xehanort.

Για να το πετύχουν, οι δύο αγαπητοί πρωταγωνιστές θα πρέπει να ξυπνήσουν-ελευθερώσουν 7 “κοιμισμένους” κόσμους -κυρίως- της Disney, από τους Dream Eaters, και να ξεκλειδώσουν το “keyhole” του καθενός. Η υπόθεση του Kingdom Hearts 3D κινείται σε δύο επίπεδα: από τη μία έχουμε τη “βασική” ιστορία, που μας ετοιμάζει για την επιστροφή του Xehanort, κι από την άλλη τις επιμέρους ιστορίες των κόσμων που βασίζονται σε ταινίες της Disney και στις οποίες εμπλέκονται οι Sora/Riku. Χωρίς να θέλουμε να δώσουμε spoilers σε ό,τι έχει να κάνει με τη “βασική υπόθεση”, απλά θα αναφέρουμε πως, παρά την αργή της κλιμάκωση, στην 20ώρη διάρκεια του παιχνιδιού θα συναντήσουμε πολλούς γνώριμους φίλους και εχθρούς, ενώ δεν λείπουν και κάποιες δυνατές στιγμές στο δεύτερο μισό.

Το πρόβλημα όμως, είναι πως το αρχικό concept του Kingdoms Hearts, που ένωνε τα Final Fantasy με τις ταινίες της Disney, έχει πλέον “τραβηχτεί” πάρα πολύ, με εναλλακτικές διαστάσεις, διαφορετικές μετανσαρκώσεις των ίδιων προσώπων και χαρακτήρες “να ζούν” μέσα στις καρδιές άλλων.

Έτσι, μόνο όσοι έχουν παίξει όλα τα παιχνίδια της σειράς θα μπορέσουν να κατανοήσουν πλήρως τα όσα διαδραματίζονται στο Kingdom Hearts 3D, παρά τη φιλότιμη προσπάθειά του να παρέχει πληροφορίες για προηγούμενους τίτλους μέσα από logs και flashback cut-scenes. Επιπλέον, ο τρόπος που οι σεναριογράφοι προσπαθούν να συνοψίσουν τις ιστορίες της Disney και να εντάξουν τους Sora/Riku σε αυτές, είναι μάλλον άγαρμπος, καθώς οι διάλογοι ακούγονται τις περισσότερες φορές παιδιάστικοι και κακογραμμένοι, ενώ το τυπικό -και ενίοτε κακό- voice acting μόνο δεν βοηθά την κατάσταση.

Οι διαχρονικές θεματικές της σειράς, όπως η φιλία, η αξία των αναμνήσεων και η πάλη ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι απασχολούν και το Kingdom Hearts 3D, αλλά συχνά καταλήγουν σε μελοδραματικούς μονολόγους των Sora/Riku, που δυστυχώς φαίνονται τραγελαφικοί δίπλα στις άψυχες συζητήσεις τους με τους ήρωες της Disney. Απλά παρακολουθήστε τον Riku να μιλάει στον Κουασιμόδο για “τα τείχη που χτίζουμε γύρω από την καρδιά μας…” και θα καταλάβετε…

Drop (Dead) System

Στο Kingdom Hearts 3D παίζουμε τον κάθε κόσμο με τον Sora και τον Riku σε ουσιαστικά δύο παράλληλες ιστορίες, όπου συναντάμε μεν τους ίδιους χαρακτήρες, αλλά παρακολουθούμε διαφορετικούς διαλόγους κι εξέλιξη των γεγονότων. Κι ενώ το σενάριο του παιχνιδιού είναι ήδη αρκετά συγκεχυμένο, οι developers αποφάσισαν να εισάγουν το “Drop System”, καταστρέφοντας τόσο την αφήγηση όσο και το ρυθμό του gameplay. Μέσω του Drop System, το παιχνίδι μας αναγκάζει κάθε 15 με 20 περίπου λεπτά (πραγματικού gameplay χρόνου) άσχετα με το τί κάνουμε εκείνη τη στιγμή, να αλλάξουμε ήρωα και να συνεχίσουμε τη δική του εκδοχή της υπόθεσης.

Όσο παίζουμε, η μπάρα “Drop Gauge” αδειάζει σταδιακά στη δεξιά γωνία της οθόνης και φτάνει σε μία αντίστροφη μέτρηση 30 δευτερολέπτων (συνοδευόμενη από έναν ενοχλητικό ήχο συναγερμού), που μόλις λήξει, ο ήρωας μας θα “αποκοιμηθεί” και θα πρέπει να συνεχίσουμε με τον άλλο. Έτσι, ενώ βρισκόμασταν στα μισά του πρώτου μας boss fight με τον Sora, το παιχνίδι μας ανάγκασε να παίξουμε με τον Riku και μετά από μισή ώρα άλλων μαχών και cut-scenes, επιστρέψαμε στον Sora και στην αρχή του boss, νιώθοντας “χαμένοι” κι εκτός κλίματος.

{PAGE_BREAK}

Ο μηχανισμός αυτός κουράζει και μπερδεύει αφόρητα τον παίκτη, ενώ δεν προσφέρει τίποτα παραπάνω από αδιάφορες παραλλαγές των ιστοριών της Disney. Είναι άξιο απορίας γιατί οι developers έφτιαξαν αυτό το σύστημα, ενώ θα μπορούσαν απλά να είχαν χωρίσει το παιχνίδι σε δύο ξεχωριστά campaigns ή σε chapters, όπου παίζουμε ολόκληρο τον κόσμο με τον κάθε ήρωα. Για να δικαιολογήσει την ύπαρξη του Drop System, το παιχνίδι επιτρέπει να στείλουμε διάφορα “bonus” από τον έναν ήρωα στον άλλο, εξαργυρώνοντας τα drop points με τα οποία μας επιβραβεύει, ανάλογα με το πόσο καλά τα πάμε στις μάχες. Τα bonus αυτά ενισχύουν την επίθεση, την άμυνα ή τη μαγεία του ήρωα, αλλά το πιο χρήσιμο είναι το drop decelerator, που μας δίνει περισσότερο χρόνο στο Drop Gauge. Είναι προφανές πως οι developers αντιλήφθηκαν κι οι ίδιοι το πρόβλημα, γι’ αυτό κι επιπρόσθετα δίνουν τη δυνατότητα να κάνουμε εθελοντικά drop από τα save points αλλά κι από το world map, για να προχωράμε πιο συμμετρικά τις ιστοριές των Sora/Riku.

Υπάρχει ακόμη και το “Drop-Me-Not” item, που υποτίθεται πως μας δίνει λίγο έξτρα χρόνο όταν τον χρειαζόμαστε, αλλά αποδεικνύεται άχρηστο, αφού το Drop έτσι κι αλλιώς είναι αναπόφευκτο και δεν υπάρχει λόγος να θυσιασούμε γι’αυτό το item ένα slot από τα skills μας, ενώ μπορούμε στη θέση του να έχουμε ένα πολύ πιο χρήσιμο spell ή επίθεση.

Εξελιγμένο αλλά λιγότερο RPG – Το Gameplay

H σημαντικότερη νέα προσθήκη του Dream Drop Distance στο παραδοσιακό gameplay των Kingdom Hearts είναι το flowmotion σύστημα, που θέτει νέα δεδομένα στις μάχες αλλά και στο platforming. Χάρη στο flowmotion οι Sora/Riku μπορούν με το πάτημα ενός κουμπιού να πηδήξουν σε κοντινές επιφάνειες και από αυτές να εκτιναχθούν με υπερηχητική ταχύτητα προς τους εχθρούς, να βουτήξουν από ψηλά κατά πάνω τους και να στριφογυρίσουν πιασμένοι από στύλους ή ακόμη και μεγάλους εχθρούς, χτυπώντας όσους πιαστούν στο στρόβιλό τους.

Σχεδόν όλοι οι τοίχοι μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την έναρξη της κίνησης σε flowmotion και, παραμένωντας σε αυτήν (αναπηδώντας από τοίχο σε τοίχο), οι Sora/Riku μπορούν να διασχίζουν με άνεση και ταχύτητα τα επίπεδα, πετώντας, κάνοντας grind σε πλατφόρμες και να εξαπολύουν combos. Το αποτέλεσμα είναι απλά φαντασμαγορικό. Οι μάχες του Kingdom Hearts είναι έντονες και γρήγορες και σε συνδυασμό με τα πανέμορφα animations του flowmotion φέρνουν στο μυαλό τη ροή του gameplay του Bayonetta.

Το πρόβλημα όμως με το flowmotion είναι ότι η γρήγορη κίνηση των Sora/Riku, οι ανοιχτοί χώροι των επιπέδων και το γεγονός ότι συνήθως πολεμούμε μεγάλες ομάδες εχθρών ή γιγαντιαία bosses, ζορίζουν υπερβολικά την κάμερα, που προσπαθεί με νύχια και με δόντια να ακολουθήσει τη δράση αλλά σπάνια τα καταφέρνει σωστά. Ο χειρισμός της κάμερας γίνεται με τα L και R ενώ υπάρχει η δυνατότητα για lock-on (πατώντας και τα δύο ταυτόχρονα) και για να την κεντράρουμε πίσω από τον ήρωα (με ένα double-tap του L ή του R). Εκτός του ότι ο χειρισμός με τα L και R δεν βολεύει, όσο είμαστε μέσα στις μάχες δεν προλαβαίνουμε απλά να αφιερώσουμε χρόνο στο να διορθώνουμε κάθε τρεις και λίγο την κάμερα.

Το παιχνίδι υποστηρίζει και το Circle Pad Pro, αλλά δεν είμαστε σίγουροι κατά πόσο ο δεύτερος αναλογικός σώζει την κατάσταση. Για να είμαστε ακριβείς, η ουσία του προβλήματος έγκειται στο γεγονός ότι το gameplay του Kingdom Hearts 3D φαίνεται πως ασφυκτιά στα στενά πλαίσια της οθόνης του φορητού και είναι ξεκάθαρο πως το παιχνίδι θα “έπαιρνε ανάσα” αν έτρεχε στην οθόνη της τηλεόρασης…

Πέρα από τα παραπάνω, η νέα διάσταση που φέρνει το flowmotion στο gameplay περιορίζει κάπως το RPG στοιχείο του παιχνιδιού, που συχνά νιώθαμε ότι παίζει δευτερεύοντα ρόλο στις μάχες. Πολύ απλά, μπορούμε βασιστούμε παραπάνω απ’όσο θα πρεπε στην ευκινησία και τις επιθέσεις που μας παρέχει το flowmotion, αντί να κάνουμε άμυνα και να αξιοποιούμε μεθοδικά τα commands μας για μία πιο στρατηγική προσέγγιση των μαχών.

Ωστόσο, παρόλο που η RPG πλευρά του παιχνιδιού υποσκελίζεται από τον πιο hack ‘n’ slash χαρακτήρα του flowmotion, το flowmotion είναι σίγουρα η σωστή κατεύθυνση για το μέλλον της σειράς, καθώς προσφέρει την απαραίτητη ανανέωση στο gameplay και το μόνο που μένει είναι να υλοποιηθεί καλύτερα στο επόμενο παιχνίδι. Και μιλώντας για το RPG στοιχείο, ήρθε η ώρα να περάσουμε στους Dream Eaters που αποτελούν τους νέους εχθρούς αλλά και συντρόφους μας στο παιχνίδι.

{PAGE_BREAK}

Ξεχάστε τους Heartless, καλωσορίστε τους Dream Eaters

Οι Dream Eaters είναι πολύχρωμα πλάσματα σαν Pokemon, που συναντάμε σε ομάδες διάσπαρτες στα επίπεδα του παιχνιδιού. Εξοντώνοντας τα κακά Dream Eaters – Nightmares συγκεντρώνουμε συστατικά για να φτιάξουμε τα δικά μας καλά Dream Eaters, τα Spirits, και να έχουμε μέχρι τρία από αυτά στο party μας. Κάθε Spirit έχει τη δική του “συνταγή” για να φτιαχτεί και όσο περισσότερα συστατικά χρησιμοποιήσουμε, τόσο μεγαλύτερου lvl Spirit θα έχουμε. Αν ένα Spirit μας πεθάνει στη μάχη, θα πρέπει να το ξαναφτιάξουμε. Επίσης, μπορούμε να προσδώσουμε κι από μία ειδική ικανότητα σε κάθε Spirit, ώστε να μπορεί να εκτελέσει κάποιο spell, να μας γιατρεύει ή να μας δίνει buffs. Τα Spirits λειτουργούν περισσότερο υποστηρικτικά κι απλά απασχολούν τους εχθρούς. Η πραγματική βοήθεια που παρέχουν είναι η δυνατότητα να κάνουμε ”link” με αυτά για να εκτελέσουμε κάποιες ειδικές επιθέσεις. Ο Sora συνεργάζεται με τα Spirits χρησιμοποιώντας τα ως όπλα, ενώ ο Riku απορροφά τις κινήσεις-επιθέσεις τους.

Το κακό με τα spirits είναι ότι σαν σύντροφοι στην περιπέτεια μας είναι κάπως απρόσωπα και σίγουρα θα προτιμούσαμε να είχαμε στο party μας τον Donald και τον Goofy. Ακόμη δεν υπάρχει ιδιαίτερος λόγος να ασχοληθούμε με την ανάπτυξή τους, εκτός κι αν παίζουμε στο Proud Mode, τον υψηλότερο βαθμό δυσκολίας.

Οι developers έχουν προσθέσει και διάφορα "χαριτωμένα" mini-games για την οθόνη αφής, όπου παίζουμε, εκπαιδεύουμε και ταΪζουμε τα Spirits, ενώ υπάρχουν ακόμα και κάποιες Augmented Reality δυνατότητες. Σίγουρα η Pokemon-Nintendogs λογική με την οποία ενσωματώθηκαν τα Spirits στο παιχνίδι θα έχει απήχηση στους 10χρονους μαθητές των δημοτικών σχολίων του Τόκιο, όμως οι παλιοί οπαδοί του Kingdom Hearts έχουν αφήσει πίσω τους εδώ και χρόνια αυτή την ηλικία, ενώ το γεγονός ότι οι developers αφιέρωσαν χρόνο σ’αυτά, μας έκανε να αναρωτηθούμε πόσο καλύτερα θα μπορούσε να αξιοποιηθεί λίγη παραπάνω δουλειά ώστε να βελτιωθούν άλλοι τομείς…

Ενώ τα επίπεδα είναι συνήθως μεγάλα σε έκταση, ξεγελάνε το μάτι καθώς είναι άδεια και τα περιθώρια εξερεύνησης λιγοστά, όπως τα μοναχικά σεντούκια που εντοπίζουμε περιστασιακά. Η ελευθερία κίνησης που παρέχει το flowmotion ανοίγει την όρεξη για platforming, αλλά το παιχνίδι μας προσγειώνει απότομα με αόρατους τοίχους ή οροφές κτιρίων, που για ανεξήγητους λόγους δεν μπορούμε να σκαρφαλώσουμε.

Το gameplay επικεντρώνεται στο να πηγαίνουμε από τη μία μάχη στην άλλη και δημιουργεί ένα αίσθημα μονοτονίας. Ευτυχώς, το νέοο Kingdom Hearts περιέχει πολλά εντυπωσιακά boss fights και set pieces που καταφέρνουν να κρατήσουν ζωντανό το ενδιαφέρον του παίκτη. Θα πολεμήσετε ένα γιγαντιαίο δράκο Dream Eater στην κορυφή της Παναγίας των Παρισίων, θα οδηγήσετε ένα light-cycle στο Grid, θα απολαύσετε το skydiving mini-game πριν την είσοδο στον κάθε κόσμο κι αυτά είναι μόνο λίγα από τα ενδιαφέροντα πράγματα που θα κάνετε στο παιχνίδι.

Γραφικά, ήχος, 3D – Αγγίζοντας την τελειότητα

Τα γραφικά του Kingdom Hearts 3D είναι από τα καλύτερα που έχουμε δεί μέχρι τώρα στο 3DS, με ζωντανά χρώματα, μαγευτικά εφέ και το γνωστό καρτουνίστικο art direction της σειράς. Κάθε κόσμος της Disney έχει την δική του ατμόσφαιρα και αποδίδεται άψογα, με highlights το νυχτερινό Traverse Town, την ονειρική “Φαντασία” της Disney και τον φουτουριστικό κόσμο του Tron. Είναι στιγμές που το Kingdom Hearts 3D δίνει την ψευδαίσθηση ότι ξεπερνά τα Kingdom Hearts του PS2.

Που και που θα πετύχουμε κάποια textures χαμηλής ανάλυσης, ένα ελαφρύ πιξέλιασμα ή έλλειψη anti-aliasing, αλλά αυτά δεν αλλοιώνουν τη γενικότερη ποιότητα της παρουσίασης. Το βάθος που προσθέτει το 3D εφέ είναι ξεκούραστο και κλέβει την παράσταση στα κολοσσιαία boss fights και το skydiving mini-game, ενώ όσο φορτωμένη κι αν είναι η οθόνη το frame rate αρνείται πεισματικά να πέσει. Τέλος, τo soundtrack του παιχνιδιού είναι εξαιρετικό, με πανέμορφες ορχηστρικές συνθέσεις να στολίζουν την κάθε στιγμή. Είναι προφανές ότι το Dream Drop Distance είναι μία προσεγμένη παραγωγή πολύ υψηλών προδιαγραφών.

Η απόσταση από το όνειρο – Επίλογος

Το Kingdom Hearts 3D: Dream Drop Distance είναι το παιχνίδι που θα απολαύσουν οι fans των Kingdom Hearts, οι οποίοι θα συγχωρήσουν τα ατοπήματά του, θα αγκαλιάσουν το νέο σύστημα του flowmotion και θα απολαύσουν την επιστροφή του Sora και του Riku. Όσοι όμως είναι καινούργιοι στη σειρά, σίγουρα θα απογοητευτούν από την περίπλοκη ιστορία και το ψυχοφθορό Drop System, ενώ δεν θα είναι τόσο ανεκτικοί στα προβλήματα της κάμερας, τη μονοτονία του gameplay και τα ατελειώτα μενού επιλογών για RPG χαρακτηριστικά που δεν έχουν άμεσο αντίκτυπο στη δράση.

Προερχόμενο από ένα ιστορικό franchise με πολλούς φίλους, το Dream Drop Distance επιδεικνύει κι αυτό τα ίδια προβλήματα με άλλους μεγάλους ιαπωνικούς τίτλους, με ανεξήγητες κακές επιλογές (Drop System), έλλειψη ξεκάθαρου προσανατολισμού (Dream Eaters), αλλά και δυνατά σημεία και προοπτικές (όπως το Flowmotion). Η σειρά Kingdom Hearts μπορεί να έχει επιβιώσει στα handhelds, αλλά ταυτόχρονα έχει φθαρεί κιόλας, κάτι που φαίνεται από τον αγώνα που δίνει το Dream Drop Distance να ταιριάξει και να χωρέσει στο 3DS. Όσοι ακολουθούν ευλαβικά τόσα χρόνια τα Kingdom Hearts, μέσα στο KH3D θα βρούν πολλούς λόγους να χαρούν και θα έχουν πολλά να ελπίζουν. Περιμένουμε λοιπόν με αγωνία το 3D Drop Distance να γίνει σκέτο 3…

Νίκος Αδάμης