Για εγκυκλοπαιδικούς λόγους μόνο…
Στην περίπτωση του Killzone, αυτό που θα θυμούνται όσοι έζησαν την pre-launch εποχή του, είναι το πόσο αποτελεσματικά δουλεύει η μηχανή του marketing, όταν το λάδι που της βάζουν οι εταιρίες είναι «καλής ποιότητας». Το Killzone είχε ακουστεί πολύ πριν κυκλοφορήσει και η αναφορά του συνοδευόταν από βαρύγδουπες δηλώσεις, όπως «Halo killer», «best FPS ever» και «better than Half-Life». Φυσικά, η κυκλοφορία του παιχνιδιού το 2004 στο PlayStation 2 ήρθε και τα διέψευσε όλα.
Όχι ότι το Killzone ήταν κακό, αλλά σε καμία περίπτωση δεν κατάφερε να ανταπεξέλθει στο hype που είχε δημιουργήσει. Η Sony, εφόσον έκλεισε πλέον την τριλογία, αποφάσισε να δώσει στην κυκλοφορία ένα πακέτο με τα τρία κεφάλαια του franchise, από το οποίο ξεχωρίζει η HD «επανεκτέλεση» του πρώτου Killzone, μιας και τα τελευταία δύο είναι σχετικά πρόσφατα και χωρίς αλλαγές ή βελτιώσεις.
Πριν δούμε τι μας φέρνει η HD remastered έκδοση του Killzone, ας ρίξουμε μια ματιά στο παιχνίδι. Το σενάριο λαμβάνει χώρα στο μακρινό μέλλον, όπου η αποίκιση της ανθρωπότητας στο σύμπαν είναι γεγονός. Ο παίκτης παίρνει τον έλεγχο του Jan Templar και μάχεται εναντίον των Helghast κατά την επίθεσή τους στην αποικία της ISA, στον πλανήτη Vekta. Οι Helghast είναι μεταλλαγμένοι άνθρωποι, οι οποίοι τρέφουν θανάσιμο μίσος προς την ανθρωπότητα και έχουν δημιουργήσει μία φασιστική στρατικοποιημένη νοοτροπία, στα πρότυπα των Nazi.
Πρόκειται για ένα first-person shooter που έκανε πολλά τολμηρά πράγματα για την εποχή του, για κάποια εκ των οποίων λατρεύτηκε και για κάποια μισήθηκε. Εν έτει 2004, και σε ένα μηχάνημα που δε φημιζόταν για τα παιχνίδια πρώτου προσώπου, η Guerilla έδωσε το πιο «βαρύ» FPS που φτιάχτηκε ποτέ. Ο παίκτης κινούταν με βασανιστικά χαμηλή ταχύτητα, δεν μπορούσε να κάνει άλματα, ενώ όλες του οι κινήσεις, από το reload μέχρι το crouch για την κάλυψη, πραγματοποιούνταν βασανιστικά αργά.
Σε όλα αυτά προσθέστε και το ρεαλισμό της κάμερας που ακολουθούσε ευλαβικά τα μάτια του χαρακτήρα, σε βαθμό που, μετά από αρκετή ώρα, από τον πολύ ρεαλισμό, ο παίκτης κατέληγε με ναυτία. Το πρόβλημα με το Killzone ήταν ότι προσπάθησε να δώσει τον απόλυτο ρεαλισμό στο gameplay ενός FPS, σε μία κονσόλα/ γενιά που είχε περιορισμένες δυνατότητες και το hardware δε μπορούσε να βοηθήσει και πάρα πολύ στο τελικό αποτέλεσμα. Ακόμη και το κοινό, δεν ήταν εκπαιδευμένο σε τέτοια θεάματα.
Υπήρχαν και άλλα ατοπήματα. Επαναλαμβανόμενα levels, μέτρια AI, κακής ποιότητας voice-overs, άδεια περιβάλλοντα και άλλα πολλά. Ωστόσο, η συνολική εμπειρία που εισέπραττε ο παίκτης δεν ήταν και τόσο κακή. Απεναντίας, παρά τα προβλήματά του, άφηνε μία γλυκιά γεύση στο τέλος. Ο γράφων συνεχίζει να πιστεύει πως όσο καλό του έκανε το αδικαιολόγητο hype πριν την κυκλοφορία του, άλλο τόσο το «κατέστρεψε», γιατί ως γνωστόν, όταν ο πήχης μπει εκ των προτέρων ψηλά, τα κριτήρια υψώνονται μαζί του.
Το campaign διαρκεί αρκετά -περίπου 10 ώρες- ενώ υπάρχει και multiplayer mode, ονόματι Battlefields, το οποίο μάλιστα είναι διαθέσιμο και για πειραματισμό με bots. Επιπλέον, ο παίκτης, μετά τα δύο πρώτα επίπεδα -11 στο σύνολό τους- μπορεί να επιλέξει και άλλους χαρακτήρες οι οποίοι διαφέρουν ως προς το διαθέσιμο οπλοστάσιο που ξεκινούν. Όσον αφορά τα όπλα, ο τίτλος εδώ τα πηγαίνει περίφημα, μιας και εκτός από πολλά, είναι και εξαιρετικά σχεδιασμένα.
Γενικότερα, αν το Killzone πρέπει να επιβραβευτεί για κάτι, είναι για το shooting μέρος του, που για την εποχή του έκανε άλματα μπροστά, τουλάχιστον στην αίσθηση κατά τους πυροβολισμούς. Με εξαίρεση το αριστουργηματικό, σε αυτόν τον τομέα, Black, το Killzone έδινε μία ρεαλιστική και "μεταλλική" υπόσταση στα όπλα, την ώρα που και ο ήχος από την πλευρά του βοηθούσε εξαιρετικά για το εν λόγω αποτέλεσμα.
Δυστυχώς, σε αντίθεση με τα άλλες HD επανακυκλοφορίες, το Killzone δεν φροντίσθηκε όπως θα θέλαμε ή τουλάχιστον όσο θα έπρεπε. Εκτός της υψηλότερης ανάλυσης, απόρροια της οποίας είναι ο εκμηδενισμός του γνωστού «πιξελιάσματος», το Killzone HD δεν προσφέρει καμία σημαντική βελτίωση. Τα textures, το draw distance και το animation, αν όχι καθόλου, έχουν πειραχτεί ελάχιστα. Μάλιστα, σε σημεία -λίγα ευτυχώς- υπάρχει και αισθητή πτώση στο frame rate, κάτι που σημαίνει ότι πρόκειται για πολύ πρόχειρη μεταφορά, που αδικεί το παιχνίδι.
Eν κατακλείδι, θεωρούμε πως το Killzone HD είναι χρήσιμο μόνο για εγκυκλοπαιδικούς λόγους, γι’ αυτούς που έχουν ασχοληθεί με τα Killzone 2 και Killzone 3 και δεν είχαν την τύχη να ασχοληθούν με τον τίτλο που τα ξεκίνησε όλα. Ωστόσο, μετά τα άλματα που έχει κάνει το genre των FPS τα τελευταία χρόνια, θεωρούμε πως το Killzone δεν έχει «γεράσει» και τόσο ομαλά και πως οι νέοι παίκτες θα δυσκολευτούν πολύ να το αγαπήσουν. Όχι τίποτα τ’ άλλο, αλλά και ο «HD μανδύας» δε βοηθάει στην προκειμένη περίπτωση.
Σάκης Καρπάς
