Human after all…
Ο Τάλως, σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, ήταν ένα ανθρωπόμορφο γιγαντιαίο πλάσμα με σώμα από χαλκό. Σύμφωνα με την πιο γνωστή εκδοχή του μύθου, τον κατασκεύασε ο θεός Ηφαιστος και τον χάρισε στο βασιλιά Μίνωα με σκοπό την προστασία της Κρήτης. Κατά τον Πλάτωνα, μάλιστα, ήταν υπεύθυνος για την επιβολή των νόμων στο νησί, έχοντάς τους πάντα μαζί του υπό μορφή χάλκινων πλακών. Ο θάνατός του ήλθε όταν η Μήδεια ξεγέλασε τον Τάλοντα υποσχόμενή του αθανασία, δίνοντας την ευκαιρία στον Ιάσωνα να αφαιρέσει το καρφί που έκλεινε τη μοναδική φλέβα του, που περιείχε Ιχώρ, γνωστό και ως το αιθέριο χρυσό υγρό, το αίμα των θεών. Από αυτή την ιστορία αντλείται το περισσότερο περιεχόμενο του The Talos Principle.
Την ιστορία υπογράφουν ο Tom Jubert και ο Ελληνογερμανός Jonas Kyratzes, που το 2012 δημιούργησε το The Sea Will Claim Everything, αποσπώντας θετικές κριτικές. Σε συνεργασία με την Croteam τόλμησαν να επενδύσουν σε ένα είδος βιντεοπαιχνιδιού που σπάνια συναντάμε. Το The Talos Principle, λοιπόν, είναι ένα first person puzzle παιχνίδι με δικό του χαρακτήρα. Μπορεί ήδη το μυαλό σας -δικαιολογημένα- να πηγαίνει στο Portal, όμως, παρόλο που τα δύο παιχνίδια έχουν πολλά κοινά μεταξύ τους, οι λεπτομέρειες είναι εκείνες που απομακρύνουν το The Talos Principle από το να κατηγορηθεί για φθηνή αντιγραφή.
Το παιχνίδι ξεκινάει κάπως απότομα, όμως αργά ή γρήγορα θα καταλάβετε ότι έχετε αναλάβει το ρόλο ενός ρομπότ. Η φωνή που ακούγεται από τον ουρανό, αυτοαποκαλείται “Ελοχίμ”, που σημαίνει “θεός” στα εβραϊκά. Σύμφωνα με τον Ελοχίμ, θα περάσετε μια σειρά απο δοκιμασίες για να του αποδείξετε την άξια σας. Οι δοκιμασίες αυτές δεν είναι τίποτα άλλο από τα puzzle του παιχνιδιού, που χωρίζονται σε δωμάτια και ενώνονται μεταξύ τους από ανοιχτές περιοχές.
Οι περιοχές χωρίζονται σε τρεις μεγάλες ζώνες. Η πρώτη είναι η αρχαία ελληνική, με κίονες και αγάλματα, αρκετά πιστά στην πραγματικότητα, θυμίζοντας έντονα κήπους μιας καλοδιατηρημένης Αθήνας. Έπειτα θα συναντήσετε την αρχαία Αίγυπτο και μια περιοχή με μεσαιωνικά κτίσματα. Τα τοπία δεν επαναλαμβάνονται ιδιαίτερα και κάθε ζώνη χωρίζεται με τη σειρά της σε επτά πίστες, αρκετά διαφορετικές μεταξύ τους. Οι φωτισμοί σε αυτές εντυπωσιάζουν, ενώ και ο υπόλοιπος τεχνικός τομέας κινείται σε υψηλά επίπεδα. Τα κτίρια, όπως ήδη αναφέραμε, εξωτερικά τουλάχιστον, χαρακτηρίζονται από τη λεπτομέρειά τους, με όμορφα textures, ενώ δεν θα βρεθείτε σε πολλούς εσωτερικούς χώρους, με αποτέλεσμα να δίνεται η εντύπωση πως βρίσκεστε μονίμως σε κήπους αγγελικά πλασμένους από τον ίδιο τον Ελοχίμ.
Καθ’ όλη την διάρκεια του τίτλου επικρατεί μοναξιά. Κάποιες φορές θα ακουστεί η φωνή του δημιουργού από ψηλά. Άλλες θα βρείτε κείμενα κολλημένα σε τοίχους, ενώ οι μοναδικοί διάλογοι που θα έχετε θα γίνουν μέσα από κονσόλες, υπολογιστές δηλαδή, χωρίς οπτικοποιημένο περιβάλλον. Για αυτό το λόγο, ίσως, ο κόσμος του παιχνιδιού μοιάζει κενός, αφήνοντας μια γλυκόπικρη γεύση. Αυτή, βέβαια, είναι μια επιλογή που εξυπηρετεί το παιχνίδι και έχει γίνει σίγουρα συνειδητά. Εκεί, μάλιστα, είναι που φαίνεται η δουλειά των σεναριογράφων, καθώς θα συναντήσετε κείμενα από αρχαίους Έλληνες φιλόσοφους, και όχι μόνο.
Τα θέματα που θίγονται στο παιχνίδι θα μπορούσαν να αφήσουν κάποιους παγερά αδιάφορους, όμως εμείς τα βρήκαμε εξαιρετικά. Ο τίτλος της Croteam θέτει πολλά ερωτήματα, τα οποία δυστυχώς δεν επιδέχονται μιας και μόνο απάντησης. Τα κείμενα αυτά ξεκινούν με μια κριτική απέναντι στην τεχνητη νοημοσύνη και πού μπορεί αυτή να καταλήξει. Αν ο άνθρωπος καταφέρει να περάσει μια μοναδική συνείδηση σε μηχανή, όμοια με του ανθρώπου, τότε αυτή τί θα πιστεύει για τον εαυτό της; Θα αυτοπροσδιορίζεται ως άνθρωπος ή ως μηχανή; Έπειτα, πηγαίνοντας ένα βήμα παραπέρα, μπορούμε να αναλάβουμε το ρόλο του Θεού -ή του δημιουργού αν θέλατε καλύτερα- θεωρώντας ότι αυτή η μηχανή έχει ψυχή ή μήπως όχι; Ποιές θα είναι οι συνέπειες; Υπάρχει μετά θάνατον ζωή ή ο άνθρωπος πρέπει να αναζητήσει την αθανασία μέσω της επιστήμης; Αυτά είναι μόλις μερικά από τα θέματα που θίγονται μέσα από κείμενα είτε απλών ανθρώπων είτε σπουδαίων φιλοσόφων.
Παρά τη θεματολογία, όλα τα παραπάνω δίνονται τόσο προσεκτικά στον παίκτη, αφήνοντάς του να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα. Επειδή τα θέματα που θίγονται είναι ιδιαίτερα, είναι σημαντικός ο τρόπος που αυτά παρουσιάζονται, έτσι ώστε να μην προσβάλουν τις πεποιθήσεις κανενός, έχοντας όμως ξεκάθαρη ταυτότητα και άποψη. Θεωρούμε ότι το The Talos Principle το πετυχαίνει αυτό στο μέγιστο βαθμό.
Ο πυρήνας του The Talos Principle είναι φυσικά τα puzzles. Η δομή τους είναι η ακόλουθη: Όσο προχωράτε στο παιχνίδι, θα ξεκλειδώνετε όλο και περισσότερα αντικείμενα. Σε κάθε δωμάτιο θα σας δίνονται μερικά από αυτά, τοποθετημένα σε διάφορα σημεία, ώστε να φτάσετε στο τέλος του γρίφου και να συλλέξετε την αμοιβή σας, που δεν είναι άλλη από ένα κομμάτι puzzle, το οποίο θα σας βοηθήσει να ξεκλειδώσετε τις επόμενες περιοχές του τίτλου. Τα αντικείμενα είναι ένα κύβος, που για κάποιο λόγο χαρακτηρίζεται εξάεδρο, ένα πρίσμα, με το οποίο συνδέετε τις δυο διαφορετικές πηγές φωτός, ένα jammer, ικανό να σταματήσει τη λειτουργία κάθε συσκευής, και μια πλατφόρμα που μπορείτε να κρατάτε ψηλά.
Η πλατφόρμα από μόνη της είναι άχρηστη, όμως μπορεί να συνδυαστεί με την ικανότητα να δημιουργείτε έναν εικονικό χαρακτήρα, που κάνει ό,τι και εσείς. Θα το περιγράφαμε σαν βίντεο που εφάπτεται της πραγματικότητος. Αντίπαλοί σας είναι ρομπότ, που ανατινάζονται μόλις τα πλησιάσετε, και κάποια αυτόματα όπλα, τοποθετημένα επάνω σε τοίχους, που θα σας πυροβολήσουν μόλις αντιληφθούν την ύπαρξή σας. Ο μεγαλύτερος εχθρός σας, όμως, είναι οι ενεργειακές πόρτες και ο τρόπος που θα τις ανοίξετε με σκοπό -όπως αναφέραμε- να φτάσετε στο τέλος του puzzle. Για να τα καταφέρετε, θα χρειαστείτε ένα συνδυασμό από τα αντικείμενα που προαναφέρθηκαν, καθώς επίσης και αρκετή έμπνευση για το πώς θα τα συνδυάσετε ώστε να επιτύχετε το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Η διαφορά εδώ από παρόμοια παιχνίδια έγκειται στο γεγονός πως κάθε puzzle θυμίζει λαβύρινθο. Έτσι, σπάνια δίνεται στον παίκτη η συνολική εικόνα του γρίφου. Θα πρέπει λοιπόν να είστε σε θέση να θυμάστε τι υπάρχει πίσω από κάθε τοίχο. Και σε αντίθεση με την έμφαση που δίνεται τα τελευταία χρόνια και στις τρεις διαστάσεις του χώρου, συμπεριλαμβάνοντας το ύψος, το The Talos Principle παραμένει “προσγειωμένο” στο έδαφος. Επίσης, συχνά οι γρίφοι λύνονται κλιμακωτά, ακολουθώντας πάντως ένα μοτίβο το οποίο γρήγορα θα υιοθετήσετε σαν τρόπο σκέψης. Σε σημεία, βέβαια, το παιχνίδι δεν θα διστάσει να χρησιμοποιήσει αυτό το μοτίβο σαν παγίδα, “κοροϊδεύοντας” τον παίκτη.
Υπάρχουν στιγμές που θα κληθείτε να σκεφτείτε εντελώς διαφορετικά από τον τρόπο με τον οποίο το παιχνίδι σάς “εκπαίδευσε” μέχρι εκείνη τη στιγμή. Μάλιστα, ακόμα δεν είμαστε σίγουροι αν μερικούς από τους γρίφους τους λύσαμε όπως τους είχαν σκεφτεί οι developers ή αν σε σημεία απλώς… κάναμε τα δικά μας. Όπως και να έχει, το αίσθημα της ανταμοιβής είναι έκδηλο μέσα από τη λύση, κάτι το οποίο λατρεύουμε και το θεωρούμε απαραίτητο συστατικό για κάθε τίτλο που θέλει να έχει αυτό που ονομάζουμε σύγχρονο game design. Ο επιμένων νικά άλλωστε. Γεμάτοι υπερηφάνεια δηλώνουμε ότι δεν χρειάστηκε να δούμε κάποιο walkthrough στο δεκαεπτάωρο ταξίδι μας, άρα το πιθανότερο είναι να μη νιώσετε ούτε και εσείς την ανάγκη για μια εύκολη λύση. Πάντως, υπάρχουν και ειδικές ανταμοιβές από τις οποίες μαζέψαμε ελάχιστες, πρώτον γιατί είναι καλά κρυμένες, και δεύτερον γιατί απαιτείται ιδιαίτερη προσήλωση και ίσως λίγη βοήθεια, μιας και αγγίζουν τα όρια της υπερβολής.
Σύμφωνα, λοιπόν, με αυτά που αναφέραμε, γίνεται κατανοητό πως το The Talos Principle είναι ένα ιδιαίτερο παιχνίδι, και λόγω είδους, άλλα και εξ αιτίας της προσέγγισης των δημιουργών του. Η θεματολογία του δε, μας εξέπληξε ευχάριστα, ενώ οι γρίφοι του παρουσιάζουν την απαραίτητη ποικιλομορφία και το αίσθημα της επίτευξης μετά τη λύση τους. Ίσως τα κείμενα να κουράσουν κάποιους, αλλά οι γρίφοι από μόνοι τους αξίζουν την επένδυση στον τίτλο της Croteam. Τι και αν οι γρίφοι ήταν σε σημεία δύσκολοι. Ο μεγαλύτερος πονοκέφαλός μας ήταν, μονίμως, η ένταξη του παιχνιδιού σε μια κατηγορία, τη στιγμή που οι διαφορές των “ΑΑΑ” τίτλων με τους indie γίνονται ολοένα και πιο θολές…