Locke, χαρήκαμε για την γνωριμία, να μην σε κρατάμε άλλο…
Η κυκλοφορία του Halo 5 έρχεται να μας υπενθυμίσει για ακόμα μία φορά την αξία της αναμονής. Να μας δείξει χειροπιαστά πως όταν ένα franchise προσπερνάει την ετήσια οδό, τότε χρόνο με το χρόνο η αδημονία αυξάνεται με γεωμετρική ακρίβεια. Το αποτέλεσμα είναι πως, όταν έρθει η στιγμή να πάρουμε το νέο κεφάλαιο στα χέρια μας, ο ενθουσιασμός ήδη βρίσκεται στο απόγειο. Φυσικά, η Microsoft όλο και κάτι θα βγάλει κάθε χρόνο σχετικό με το σύμπαν των Halo, αλλά ευτυχώς τα βασικά κομμάτια του κορμού παίρνουν το χρόνο τους. Δεν είναι και πολύ συνηθισμένο, άλλωστε, ένα όνομα που έχει αποκτήσει τόση επιτυχία να έχει μόλις 5 (άντε 6 αν βάλουμε και το Reach) κεφάλαια μέσα σε 15 χρόνια.
Για ακόμα μία φορά, ο μεγάλος κύκλος ανάπτυξης απέδωσε και έχουμε στα χέρια μας ένα ακόμα Halo αντάξιο της κληρονομιάς του, προσφέροντας βελτιώσεις και εμπλουτισμούς σε όλους τους τομείς, συνθέτοντας τελικά ένα ακόμα αξιόλογο κεφάλαιο που οι fans των FPS δεν πρέπει να χάσουν. Εάν στο Halo 4 η 343 Industries μάς έδειξε ότι πιθανότατα είναι ο άξιος συνεχιστής της παρακαταθήκης που άφησε η Bungie, με το Halo 5 αυτή υπόθεση δίνει τη θέση της στη σιγουριά. Η σχετικά νεαρή εταιρία ανάπτυξης, μέσω της δεύτερης δημιουργίας της δείχνει πως έχει την ικανότητα να διατηρήσει επάξια τα υψηλά ποιοτικά στάνταρ που έθεσε η σειρά, χωρίς να φοβάται παράλληλα να εξελίξει τα επιμέρους στοιχεία της, ώστε να περιέχει κάθε φορά την απαιτούμενη ανανέωση. Παρόλα αυτά, υπάρχουν κάποιες αρνητικές νότες, που αφορούν αποκλειστικά κάποια στοιχεία του σεναρίου. Εδώ να τονίσουμε ότι δώσαμε ιδιαίτερη προσοχή ώστε να μην μας ξεφύγει το οποιοδήποτε spoiler. Άλλωστε και η ίδια η 343 θέλησε να κρατήσει ως επτασφράγιστο μυστικό το περιεχόμενο του Guardians και εμείς θα το σεβαστούμε, πρωτίστως για να σας αφήσουμε να ανακαλύψετε μόνοι σας τις νέες τροπές του σύμπαντος. Από την άλλη, δε γίνεται να μην ασκήσουμε κριτική για τη γενικότερη αίσθηση που άφησαν ορισμένα κομμάτια του campaign.
“Ο Locke είναι ένας καραβανάς με τη χειρότερη δυνατή έννοια της λέξης. Είναι ο τύπος του στρατιώτη που θα ακολουθήσει τυφλά οποιαδήποτε εντολή, ακόμα και αν πρόκειται να τον στείλει στον θάνατό του και θα βροντοφωνάξει και “HOOAH, SIR” στο τέλος.”
Όσοι παρακολουθήσατε έστω και ελάχιστα βίντεο από τη προώθηση του Guardians θα γνωρίζετε ότι η διαφημιστική καμπάνια περιφέρθηκε γύρω από τη προδοσία του Master Chief και της τετραμελούς Blue Team που ηγείται, κάτι που οδήγησε στην ανάδειξη του Locke ως τον υπεύθυνο Spartan για την καταδίωξή τους. Χωρίς να θέλουμε να πούμε πολλά, τελικά αυτό δεν ήταν παρά ένα διαφημιστικό “τρικ” για τη δημιουργία αινιγματικού διαφημιστικού υλικού ικανού να εντείνει την αναμονή. Τελικά, αυτή η πλευρά της ιστορίας είναι εντελώς χλιαρή και μάλλον το πιο αδύναμο σημείο του campaign, που δείχνει σαν να προστέθηκε αποκλειστικά και μόνο για τις ανάγκες της προώθησης του παιχνιδιού.
Εδώ φτάνουμε στο δεύτερο βασικό αρνητικό σημείο του σεναρίου, που αφορά τον Locke. Δεν είναι μυστικό ότι, όπως και στο Halo 2, έτσι και εδώ παίρνετε εναλλάξ τον έλεγχο δύο χαρακτήρων, που στην προκειμένη περίπτωση είναι οι Master Chief και Locke. Τον Master Chief όλοι τον γνωρίζουμε και τον αγαπάμε. Φυσικά σε αυτό βοηθάει η επιβλητική του πανοπλία αλλά και οι λακωνικές του ατάκες, που εκπέμπουν πάντα σιγουριά όσο εξωφρενικό και αν είναι το σχέδιο που έχει καταστρώσει στο μυαλό του. Προσθέτοντας στα παραπάνω την ιδιαίτερη σχέση που είχε με την Cortana, δημιουργείται ένας χαρακτήρας που μπορεί να μην είναι ο πιο περίπλοκος ή βαθύς που έχουμε δει σε παιχνίδι, αλλά δεν παύει να είναι αναγνωρίσιμος και –φυσικά- ιδανικός για τον έλεγχό του στη μάχη εναντίον εξωγήινων φυλών.
“Ανάλογο πρόβλημα επιφανειακού χαρακτήρα παρουσιάζουν και οι συμπολεμιστές τόσο της Blue Team όσο και της Fireteam Osiris, των οποίων ηγούνται οι Master Chief και Locke αντιστοίχως.”
Εάν πιστεύατε όμως ότι ο Master Chief δεν έχει το οποιοδήποτε βάθος, τότε περιμένετε να δείτε τον Locke , τον συμπρωταγωνιστή που εισάγει το Guardians. Με λίγα λόγια, ο Locke είναι ένας καραβανάς με τη χειρότερη δυνατή έννοια της λέξης. Είναι ο τύπος του στρατιώτη που θα ακολουθήσει τυφλά οποιαδήποτε εντολή, ακόμα και αν πρόκειται να τον στείλει στον θάνατό του και θα βροντοφωνάξει και “HOOAH, SIR” στο τέλος. Παντελώς μονοδιάστατος και ολίγον τι αντιπαθής, ο Locke καλό θα είναι να υποστεί ολοκληρωτικό ρετουσάρισμα αν η 343 επιθυμεί να τον διατηρήσει σε αυτήν την εξέχουσα θέση στα επερχόμενα Halo. Ανάλογο πρόβλημα επιφανειακού χαρακτήρα παρουσιάζουν και οι συμπολεμιστές τόσο της Blue Team όσο και της Fireteam Osiris, των οποίων ηγούνται οι Master Chief και Locke αντιστοίχως.
Εξαιρουμένου του Buck, τον οποίο είχαμε πρωτοδεί στο ODST, όλοι οι υπόλοιποι δείχνουν παράταιροι σεναριακά, με εντελώς επιφανειακές προσωπικότητες. Το πιθανότερο είναι να μην συγκρατήσετε καν τα ονόματά τους, πολύ περισσότερο δε, κάποιο στοιχείο του χαρακτήρα τους, που να τους επιτρέπει να ξεχωρίσουν έστω και λίγο ο ένας από τον άλλο. Μην τρομάζετε όμως… κάπου εδώ τελειώσαμε με τα αρνητικά τόσο του σεναρίου όσο και του παιχνιδιού γενικότερα. Λίγα λόγια όμως ακόμα για το σενάριο (πάντα χωρίς spoiler) προκειμένου να μην σας αφήσουμε με πικρή γεύση, κάτι που άλλωστε δεν το αξίζει, καθώς σε γενικές γραμμές το Guardians προσθέτει πλούσιες νέες πληροφορίες για το σύμπαν του Halo.
“Σε αντίθεση με τα προηγούμενα Halo, το Guardians προσθέτει σε όλο το οπλοστάσιο ανεξαιρέτως κλισιοσκόπια.”
Η ιστορία παίρνει μία νέα και ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα τροπή, διαγράφοντας μία συγκεκριμένη πορεία που αναμένεται να ολοκληρωθεί στο τρίτο μέρος της νέας τριλογίας. Απόλυτα ευπρόσδεκτες είναι οι μεγαλύτερες σε διάρκεια cutscenes και περισσότερες από οποιοδήποτε άλλο μέρος της σειράς, κάτι που προσθέτει σημαντικούς πόντους στη γενικότερη εξιστόρηση του Guardians. Η ποιότητά τους σκηνοθετικά και σεναριακά είναι υψηλών προδιαγραφών και γενικά είναι απολαυστικές στην παρακολούθησή τους, απεικονίζοντας ορισμένες φορές εντυπωσιακές σκηνές δράσης.
Θα πρέπει να είστε προετοιμασμένοι, πάντως, πως όντας το μεσαίο κομμάτι μίας τριλογίας, το Guardians έχει δυστυχώς τον άχαρο ρόλο του συνδετικού κρίκου μεταξύ του πρώτου μυστηριώδους μέρους και του τρίτου καταληκτικού, που ελπίζουμε ότι θα προσφέρει μία εντυπωσιακή/ δραματική κατάληξη. Ως εκ τούτου, δεν υπάρχει κάποιο ουσιαστικό κλείσιμο, αφήνοντας την ίδια αίσθηση που είχε αφήσει το Halo 2 -καλώς ή κακώς.
