My big, fat, «geek» wedding.
Κάποια πράγματα, σχετικά ή άσχετα μεταξύ τους, είναι προορισμένα να ταιριάξουν μεταξύ τους. Το λάδι με τη φάβα, το καρπούζι με το τυρί, το βραστό ψάρι με τη μαγιονέζα, η πίτσα «Σάκης» με το σοκολατούχο γάλα (οι μυημένοι στη μεταμεσονύκτια σαβουροφαγία της Συμπρωτεύουσας… θα εννοήσουν). Στα δικά μας, το συναπάντημα του προσγειωμένου, ανθρώπινου και ρεαλιστικού grand RTS Total War, με το high fantasy σύμπαν του Warhammer, ήταν ένα από εκείνα τα αναπόφευκτα, μοιραία θα λέγαμε, «προξενιά», που αργά ή γρήγορα θα οδηγούνταν σε παντρολόγημα. Τα πεθερικά τα είχαν κανονισμένα, άλλωστε η προίκα των δύο κόσμων είναι ανυπολόγιστης αξίας, και τελικώς, στις 24 Μαΐου του σωτηρίου έτους 2016 ενώθηκαν οι «δύο εις Σάρκα μία», προς ικανοποίηση των πολλών φίλων και γνωστών, που ανυπομονούσαν για το αίσιο τέλος αυτής της, κατά τα φαινόμενα, τόσο ταιριαστής σύζευξης.
Όλοι τον θέλαμε αυτό το γάμο και αφού διασκεδάσαμε στην τελετή και «ξενερώσαμε» από τα γαμήλιο γλέντι, ήρθε η ώρα, «νηφάλιοι» πλέον, να εξετάσουμε αν οι πυλώνες στους οποίους στήθηκε αυτός ο γάμος-εγχείρημα, είναι στέρεοι και ανταποκρίνονται στο μεγάλο βάρος που κουβαλάνε αυτά τα δύο franchises. Από όπου και να το πιάσουμε το παιχνίδι, θα πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας, πως είναι ένας Total War τίτλος. Τα βασικά στοιχεία της σειράς -μεγάλης κλίμακας real time μάχες και sandbox campaign mode, με έμφαση στη διοίκηση, στη διπλωματία και στην εξάπλωση- είναι παρόντα, ορίζοντας ουσιαστικά το gameplay του τίτλου. Την αλλαγή και το φρεσκάρισμα τη φέρνει προφανώς το «μαγικό φύσημα» του fantasy αέρα, διαφοροποιώντας το «φαίνεσθαι», μα και την ουσία. Στην θέση των παραδοσιακών στρατευμάτων εμφανίζονται λεφούσια από Ορκς και Γκομπλινς, ιπτάμενα άτια, σκληροτράχηλοι νάνοι και λεγεώνες απέθαντων, συνοδευόμενα από διάφορες ελίτ μονάδες Γιγάντων, τεράστιων αραχνών, ατμοκίνητων αρμάτων και περίτεχνων μονάδων πυροβολικού.
Οι πέντε αρχικές playable factions (Empire, Greenskins, Vampire counts, Dwarves και οι Chaos αν έχετε προ-παραγγείλει ή αγοράσει την πρώτη εβδομάδα το παιχνίδι), μπορεί αρχικά να μοιάζουν λίγες, αλλά είναι τόσο διαφορετικές μεταξύ τους, και ασύμμετρες στον τρόπο παιχνιδιού τους, με λεπτομερή σχεδιασμό η καθεμιά, προσφέροντας έτσι εντελώς ξεχωριστή gaming εμπειρία σε σχέση με τις τυπικές, ιστορικές στρατιές των προηγούμενων τίτλων. Οι διαφορές γίνονται ξεκάθαρες όχι μόνο στο πεδίο της μάχης, μα και στο campaign map, όπου παίζοντας την κάθε faction, o παίκτης έρχεται αντιμέτωπος με εντελώς διαφορετικές προκλήσεις και απαιτήσεις.
Για παράδειγμα, τα Orks πρέπει να είναι διαρκώς σε εμπόλεμη και raiding κατάσταση, για να κρατάνε το επίπεδο Frightness ψηλά και να έχουν συνοχή. Μπορούν να ταξιδεύουν υπογείως, ενώ είναι περιορισμένης διπλωματικής και οικονομικής δυνατότητας, ευνοώντας ένα επιθετικό και επεκτατικό παιχνίδι, που βασίζεται στην ικανότητα του παίκτη να κερδίζει μάχες με τις λιγότερες δυνατές απώλειες. Υπόγεια ταξιδεύουν και οι Dwarves. Βασιζόμενοι στο ανθεκτικό πεζικό, συνοδευόμενο από δυνατές μονάδες πυροβολικού, καθορίζουν την πολιτική τους βάσει της τιμής (Grudges) και της βεντέτας, απαιτώντας πολεμική δράση σε όσους κάνουν επιθετικές ενέργειες εναντίον τους, ενώ δεν έχουν πρόσβαση στη μαγεία. Η Empire, από την άλλη, είναι ό,τι πιο κοντινό σε κλασική Total War faction. Μαστιζόμενη από την κλασική, ανθρώπινη φαγωμάρα μεταξύ των φατριών, είναι ευκολότερο να αποκτήσει μια δυνατή οικονομία, αλλά απαιτεί από τον παίκτη αρκετή περισσότερη δουλειά στον τομέα της διπλωματίας, μιας και ξεκινάει στο «μάτι του κυκλώνα», περιβαλλόμενη από πολλούς και διάφορους εχθρούς σε σχέση με τις πιο απομονωμένες άλλες factions. Είναι ένα ισορροπημένο faction με δυνατό ιππικό, που βασίζεται αρκετά στα bonus που προσφέρουν οι ηγέτες και οι διάφοροι λόρδοι, που οδηγούν τις στρατιές μας.
Οι Vampire Counts -ίσως η πιο ξεχωριστή playable faction- έχουν την πολυτέλεια να κατεβάζουν αμέτρητες, αναλώσιμες λεγεώνες απέθαντων, με τη δυνατότητα να ανανεώνουν τις δυνάμεις τους άμεσα μέσω νεκρομαντείας. Βασίζονται περισσότερο από κάθε άλλο στρατό στις elite μονάδες τους και προκαλούν κοινωνική αναταραχή στους αντιπάλους τους, σπέρνοντας corruption στις βάσεις των. Διαφθορά και τρόμο σπέρνουν και οι πολεμιστές του Χάους, που αντισταθμίζουν την έλλειψη ranged, πεζών μονάδων, και την ανικανότητά τους για εμπορικές συναλλαγές και ουσιαστική διπλωματία, με ένα ισχυρότατο πεζικό και ιππικό, οδηγώντας και αυτοί τον παίκτη σε ένα επιθετικό και battle-centered τρόπο παιχνιδιού.
Πέραν των στοιχειωδών διαφορών μεταξύ των factions (σε νοοτροπία και σύσταση στρατευμάτων), έξτρα βάθος προσφέρεται από την επιλογή του αρχικού ηγέτη (Legendary Lord) που θα διαλέξουμε, αλλάζοντας και αυτό σε κάποιο βαθμό το πώς θα προσεγγίσουμε το campaign. Αυτή ακριβώς η προσέγγιση του TW:Warhammer, απαλλαγμένη από τα περιοριστικά δεσμά της πραγματικής ιστορίας, αποτελεί από μόνη της αφορμή για να επενδύσετε στον τίτλο. Όπως και να το κάνεις, εικόνες όπως η εφόρμηση του Αυτοκράτορα Karl Franz πάνω στον ιπτάμενο Πήγασό του, ενόσω από κάτω οι ανώνυμοι πέφτουν κατά εκατοντάδες, για να διασπάσει τη γραμμή κρούσης των μαινόμενων γιγάντων που τσαλαπατάνε τα πάντα στο πέρασμα τους, είναι κάτι που δε θα ταίριαζε ούτε σε ένα Λεγάτο, ούτε σε ένα Shogun.
Δεν θα μπορούσαμε να μιλάμε για High Fantasy περιβάλλον, αν απουσίαζε η μαγεία, η δεύτερη μεγαλύτερη καινοτομία του παιχνιδιού, μόνο που δε λειτουργεί με τον παραδοσιακό τρόπο που έχουμε συνηθίσει. Αντί να έχουμε μια συγκεκριμένη mana pool, από όπου θα εκτελούμε, τα διαθέσιμα spells –με κάποιον από τους ήρωες ή λόρδους μας- αυτά γίνονται διαθέσιμα σε συγκεκριμένα σημεία του χάρτη, που φυσάνε οι «Winds of Magic» (κατά τα πρότυπα του tabletop, και λειτουργεί σα δεξαμενή για το spellcasting της συγκεκριμένης μάχης, αφού «ελέγχοντάς» τους ξαναγεμίζει η δυνατότητα να εκτελέσουμε κάποιο μαγικό)) και πραγματικά μπορούν να αλλάξουν το «ρουν» (και οι νάνοι με… rune) της μάχης.Επίσης ενδιαφέρον παρουσιάζει η επιλογή για Overcast (ενισχυμένο μαγικό), που μπορούμε να δυναμώσουμε, με το ρίσκο να κάνει backfire και να τραυματίσει το μύστη.
Διαβάστε επίσης
