Όχι ένας αλλά τέσσερις Indiana Jones ξεκινούν για την Αίγυπτο.
Η Rebellion Developments είναι μία από τις πλέον αγαπητές ομάδες ανάπτυξης, μέσου βεληνεκούς. Αυτές δηλαδή που στοχεύουν σε “ΑΑ” παιχνίδια, μία μερίδα τίτλων δηλαδή που συνεχώς ατονεί, όντας στο ενδιάμεσο του ολοένα και μεγαλύτερου χάσματος μεταξύ indie παραγωγών χαμηλού budget (και ανάλογου αντιτίμου βεβαίως) και φανταχτερών AAA παιχνιδιών (με το ανάλογο αντίτιμο πάντα…). Γνωστότερη την τελευταία δεκαετία από τα συμπαθή Sniper Elite (αν και έχει μακρά ιστορία πριν εμφανιστεί το εν λόγω franchise), ήταν λογικό να παραμείνει σε αυτή τη συνταγή των third person shooters, αν λάβει κανείς υπόψη του, φυσικά, ότι οι πωλήσεις του εν λόγω franchise δεν ήταν διόλου ευκαταφρόνητες.
Αν και το Strange Brigade εφαρμόζει ένα παντελώς όμοιο μοντέλο gameplay με αυτό των Sniper Elite, καθώς επίσης μοιράζεται εμφανώς την ίδια τεχνολογία, θα ήταν δύσκολο να το ονομάσουμε ως ένα spin-off. Το Strange Brigade αφήνει τις μοναχικές εξορμήσεις προκειμένου να μπει στα χωράφια των Left 4 Dead, Vermintide και λοιπών τίτλων που στοχεύουν στο συνεργατικό παιχνίδι τεσσάρων παικτών.
Η είσοδός του σε αυτό το είδος γίνεται αρκετά επιτυχημένα, δεδομένου ότι καταφέρνει από την αρχή ως το τέλος να διοχετεύσει τη δική του προσωπικότητα, αλλά και να προσφέρει ορισμένες ευπρόσδεκτες gameplay πινελιές, σε αντίθεση με πλήθος ανάλογων παιχνιδιών που απλά προσπαθούν να ακολουθήσουν πιστά τις συνταγές των πετυχημένων της αγοράς. Εξαρχής είναι εμφανές ότι η Rebellion έδωσε βαρύτητα στη συνολική αισθητική, η πηγή έμπνευσης της οποίας βρίσκεται εξίσου στα Indiana Jones και σε ταινίες της δεκαετίας του ’30 και του ’40, όπου οι ήρωες είναι περιπετειώδεις εξερευνητές. Αυτό το ύφος μίας παλιότερης εποχής το έχει πετύχει σε πολύ μεγάλο βαθμό μέσω της ρετρό παρουσίασης (ασπρόμαυρα φίλτρα στις cutscenes, πομπώδεις γραμματοσειρές κ.λπ.).
Πέραν των παραπάνω, όμως, μία σημαντική συνιστώσα για το ταξίδι στο ύφος των ταινιών εκείνης της εποχής αποτελεί ο αφηγητής, ο οποίος ουσιαστικά είναι και ο πραγματικός πρωταγωνιστής του Strange Brigade. Ο χαρακτήρας του δεν θα μπορούσε να έχει περισσότερο επιτηδευμένη βρετανική προφορά (ηθελημένα βέβαια) ακόμα και αν είχε ρόλο σε ανάλογο σκετς του Flying Circus. Τα κωμικά του σχόλια ακούγονται συνεχώς, δίχως να χάνει στιγμή να μας ενθαρρύνει, να εντείνει την προσοχή μας σε νέους κινδύνους αλλά και να σχολιάζει την κάθε μας ενέργεια, χωρίς ενδοιασμούς για το σπάσιμο του τέταρτου τοίχου, σχολιάζοντας ακόμα και το πάτημα του pause.
Με την πληθώρα των κειμένων, λογικό είναι να υπάρχουν ορισμένες αστοχίες, αλλά γενικά συνοδεύει αρμονικά την περιπέτεια στο σύνολό της, προσθέτοντας πόντους στη γενικότερη αισθητική της ηρωικής μάχης των πρωταγωνιστών ενάντια στις δυνάμεις του κακού, πάντα με μία… χαριτωμένη σεναριακή αφέλεια. Φυσικά και το ίδιο το περιβάλλον όπου διαδραματίζεται το Strange Brigade δεν θα μπορούσε να είναι ιδανικότερο για το γενικότερο ύφος του παιχνιδιού, τοποθετώντας μας στην Αίγυπτο και απέναντι στην αδυσώπητη Seteki, μία καταραμένη βασίλισσα, που έχει φέρει μαζί της ορδές απέθαντων. Και τα εννιά επίπεδα (περίπου μισής ώρας διάρκειας το καθένα) δεν ξεφεύγουν από αυτό το σκηνικό, κάτι που σε σημεία ενδέχεται να δημιουργήσει την εντύπωση επανάληψης, αν και οπτικά σίγουρα είναι αξιοπρεπέστατο.
Πάντοτε στοχεύοντας σε μία στερεοτυπική (βάσει σχεδιασμού) περιπέτεια τυμβωρύχων, διάσπαρτοι περιβαλλοντικοί γρίφοι έρχονται να εμπλουτίσουν άκρως καλοδεχούμενα τη δράση. Σε αυτά τα (προαιρετικά συνήθως) σημεία απαιτείται μία σχετική παρατηρητικότητα ώστε να αναγνωρίσουμε συγκεκριμένα σύμβολα στον τριγύρω χώρο, τα οποία θα μας βοηθήσουν να ανοίξουμε την εκάστοτε κρύπτη.
Σε άλλες περιπτώσεις η ομάδα θα χρειαστεί να συνεργαστεί, προκειμένου να ευθυγραμμίσει δεσμίδες φωτών ή να συντονιστεί για να σταθεί ο κάθε ήρωας σε κατάλληλες πλάκες πίεσης ώστε να ξεκλειδώσουμε την πύλη για έναν καινούριο θησαυρό. Δεν μιλάμε βέβαια για περίπλοκες καταστάσεις, καθώς κάτι τέτοιο θα έριχνε επικίνδυνα το ρυθμό, αλλά για απλοϊκούς γρίφους, που όμως δένουν ιδανικά με τη θεματολογία, ενισχύοντας παράλληλα την ψευδαίσθηση πως, εκτός από εξολοθρευτές απέθαντων, έχουμε επίσης και το ρόλο των αρχαιοκάπηλων (που στο μεταξύ βέβαια θα γλυτώσουν και τον κόσμο από μία θανατηφόρα απειλή).
Στην αμιγώς δράση, η πολύχρονη εμπειρία της Rebellion είναι εμφανής, χάρη στην ικανοποιητική αίσθηση των όπλων, τον απροβλημάτιστο και λειτουργικό χειρισμό και τη γενικότερη πλήρη απουσία οποιουδήποτε τεχνικού προβλήματος. Ορισμένες μεταφυσικές δυνάμεις εισέρχονται στην εξίσωση, αλλά όσο και αν προσπαθούν να πείσουν πως είναι διαφορετικές ανάλογα με τον ήρωα που θα επιλέξουμε, η αλήθεια είναι ότι καταλήγουν τελικά ως μία ακόμα μορφή όπλου, που είτε θα προκαλεί ισχυρή ζημιά σε έναν αντίπαλο, είτε μικρή σε πολλούς ταυτόχρονα. Αν και αποτελεί μία καλοδεχούμενη προσθήκη στο οπλοστάσιο, εν τέλει δεν φέρνει μία ιδιαίτερα εξωτική δύναμη όπως ίσως οραματίζονταν οι δημιουργοί.
Σε ίδια, αδιάφορα, επίπεδα κυμαίνεται και ο εξοπλισμός, με λιγοστές επιλογές από συνήθεις υπόπτους (πολυβόλα, καραμπίνες, περίστροφα) με ελάχιστες παραμετροποιήσεις. Οι περιορισμένες επιλογές έχουν επίπτωση σε ένα πιθανό replayability, αφού η γραμμικότητα των επιπέδων και η απουσία του ουσιαστικού random στοιχείου (όπως τυχαία τοποθέτηση εχθρών) δύσκολα θα σας πείσει να επιστρέψετε στα ίδια επίπεδα. Εντούτοις, τουλάχιστον για το αρχικό πεντάωρο που διαρκεί το Strange Brigade, θα έχετε μία διασκεδαστική εμπειρία, ιδίως εάν ασχοληθείτε με παρέα. Και σε αντίθετη περίπτωση βέβαια δεν θα δυσκολευτείτε να βρείτε άτομα online, ενώ αξίζει να αναφέρουμε ότι, τυχαία ή όχι, στη δική μας εμπειρία συναντήσαμε αποκλειστικά και μόνο συνεργάσιμους και ήρεμους παίκτες.
Στην ευχάριστη πρώτη ολοκλήρωση του παιχνιδιού συμβάλλει και η αρκετά καλή ποικιλία από εχθρούς, που έρχονται σε διάφορες μορφές σκελετών, σκορπιών και πειρατών (γιατί όχι;) ενώ δεν λείπουν και τα ογκώδη bosses που κοσμούν το τέλος κάθε επιπέδου, φέρνοντάς μας μπροστά από απαιτητικές μάχες, κάθε μία με το δικό της gimmick, που συμβάλλει σε μία σχετική ποικιλία.
Αλλά όπως αναφέραμε και παραπάνω, το Strange Brigade είναι με τέτοιο τρόπο δομημένο, που εν τέλει χάνει την αξία του όταν φτάσετε για πρώτη φορά στους τίτλους τέλους, κάτι που εννοείται ότι ζημιώνει σημαντικά την αντοχή του στον χρόνο, σε αντίθεση με τους καλύτερους τίτλους του είδους. Το Strange Brigade, εν τέλει, είναι ένα αξιοπρεπές co-op παιχνίδι που, παρά την έλλειψη replayability, θα σας προσφέρει μερικές ιδιαίτερα ευχάριστες ώρες καθαρόαιμης δράσης σε ένα άκρως γοητευτικό, κινηματογραφικά ρετρό, περιπετειώδες περιτύλιγμα.
Το review βασίστηκε στην έκδοση του παιχνιδιού για PC.
