Της Γερακίνας… κόρη.
Τα ζώα-σύντροφοι στα videogames δεν είναι ένα νέο concept. Εδώ και δεκαετίες είχαμε ως παρέα στον βασικό πρωταγωνιστή διαφόρων παιχνιδιών, πλάσματα με τα οποία δημιουργούσαμε δεσμούς και χρησιμοποιούσαμε με πολλαπλούς τρόπους. Συνέβαινε με κάπως απλοϊκό τρόπο στο Shinobi και με κάπως πιο πολύπλοκο στα Fallout 3, Haunted Ground και The Last Guardian. Επάνω στην αρχή αυτή, λοιπόν, στη συνεργασία ενός ανθρώπου με ένα ζώο, σχεδίασε το Falcon Age η Outer Loop Games, μια indie ομάδα ανάπτυξης με έδρα το Seattle.
Πριν συνεχίσουμε με τις εντυπώσεις μας από το παιχνίδι, θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάτι σημαντικό. Το Falcon Age είναι ένα παιχνίδι που “λάμπει” όταν το παίζεις με το PSVR και χρησιμοποιώντας Move Controllers. Όμως, δεν είναι ένα “VR only” παιχνίδι, αφού λειτουργεί και “παραδοσιακά”, παίζοντας στην τηλεόραση (χωρίς VR) και με χρήση του Dual Shock 4. Η εμπειρία που παίρνουμε από αυτή τη μορφή gaming σαφώς και είναι κατώτερη, αλλά πρέπει να αναφερθεί ότι δίνεται και αυτή η δυνατότητα.
Βρισκόμαστε, λοιπόν, σε έναν εξωτικό κόσμο, έναν παράξενο πλανήτη, του οποίου οι κάτοικοι έχουν πέσει θύματα εισβολής μιας ρομποτικής, εξωγήινης φυλής. Οι εν λόγω κάτοικοι (που φυσιογνωμικά θυμίζουν ιθαγενείς της Κεντρικής και Νοτίου Αμερικής), αφού σκλαβώθηκαν από τους εισβολείς και έχουν αναγκαστεί να εργάζονται ως σκλάβοι σε ορυχεία, αποφασίζουν να αντιδράσουν και οργανώνουν την Αντίσταση. Κάπου εδώ ο παίκτης παίρνει το ρόλο της Ara, μιας νεαρής φυλακισμένης, που καταφέρνει να δραπετεύσει από τη φυλακή με τη βοήθεια ενός μικρού γερακιού, που λίγο πριν είχε διασώσει. Λίγα λεπτά μετά την απόδραση -και αφού στηθεί ο κόσμος και γίνει ένα σύντομο tutorial- το δίδυμο Ara-Γερακίνας αποφασίζει να αναλάβει δράση και, μέσα από δολιοφθορές σε ορυχεία και διυλιστήρια των εισβολέων, να ελευθερώσει τον πλανήτη τους.
Η ιστορία του Falcon Age είναι συμπαθητική και γραμμένη με προσοχή, θίγοντας ευαίσθητα θέματα αποικιοκρατίας και δουλείας. Ωστόσο, όλος αυτός ο αγώνας των ιθαγενών απέναντι στους εισβολείς λειτουργεί περισσότερο ως η θεατρική σκηνή για να στηθεί μια ιστορία ωρίμανσης και δεσμού της νεαρής Ara με τη γερακίνα της παρά ως “ιδεολογική δήλωση”. Και εδώ φτάνουμε στο πιο σημαντικό στοιχείο του παιχνιδιού, που είναι το δίδυμο των πρωταγωνιστριών.
Το Falcon Age έχει χτιστεί ως ένα παιχνίδι action/ adventure, που μέσα από απεικόνιση πρώτου προσώπου ζητά από τον παίκτη να περιηγηθεί εντός ενός εκτενούς, ανοιχτού κόσμου και, πάντα με τη βοήθεια του γερακιού, να διώξει τους καταπιεστές του λαού του. Το highlight, βεβαίως, είναι η αλληλεπίδραση του παίκτη με το γεράκι του, ειδικά όταν μιλάμε για την εμπειρία που έρχεται με χρήση PSVR και Move Controllers. Από την αρχή κιόλας, από τα πρώτα λεπτά του παιχνιδιού, το δέσιμο με το πτηνό είναι άμεσο, αφού η προσομοίωση του κάθε χεριού εντός του παιχνιδιού με ένα Move Controller είναι αριστοτεχνική.
Η επικοινωνία με το γεράκι είναι άριστη χάρη σε αυτό το μοντέλο χειρισμού, αφού δίνεται με απόλυτη επιτυχία η ψευδαίσθηση ότι το πτηνό κάθεται στο χέρι σου όταν φέρεις το χειριστήριο κοντά στο πρόσωπο και σφυρίξεις για έρθει κοντά, όταν τινάζεις το χέρι σου για να το στείλεις να πετάξει, όταν το χαϊδεύεις για να βγάλεις από το σώμα του βέλη ώστε να το ηρεμήσεις μετά από μια μάχη ή όταν του δίνεις τροφή. Η επικοινωνία με το πτηνό είναι εξίσου εξαιρετική όταν το στέλνεις να κυνηγήσει κουνέλια, σαύρες ή αλεπούδες, όταν του υποδεικνύεις να πετάξει ψηλά για να φέρει ένα φρούτο από ένα απόμακρο σημείο ή όταν το διατάξεις να επιτεθεί σε ένα εχθρικό ρομπότ.
Εκτιμούμε ότι η Outer Loop, παρά τα προβλήματα που συναντήσαμε και θα περιγράψουμε σε λίγο, κατάφερε κάτι μοναδικό εδώ: ένα δεσμό με ένα εικονικό ζώο τόσο επιτυχή, που σπάνια συναντάμε σε παιχνίδια. Δεν είναι τυχαίο που λίγες ώρες μετά την έναρξη, κοιτάς στον ουρανό συνέχεια για να δεις πού βρίσκεται η φίλη σου, την αναζητάς κατά τη διάρκεια της μάχης για να δεις αν έχει τραυματιστεί και χρειάζεται τη βοήθειά σου, ψάχνεις για φαγητό και αντικείμενα για να αγοράσεις ή φτιάξεις στολές και αναβαθμίσεις ώστε να την κάνεις πιο ισχυρή και ανθεκτική, και όλα αυτά όχι μόνο γιατί αυτό θα σε βοηθήσει να ολοκληρώσεις αποστολές, αλλά γιατί αυτό το πτηνό που αποτελείται από άσους και μηδενικά, από ένα σημείο και έπειτα, το θεωρείς φιλαράκι σου.
Βέβαια, αυτό το κομμάτι του παιχνιδιού, αν και το βασικότερο, είναι μόνο ένα από τα τέσσερα που προσφέρει το Falcon Age. Εν τάχει, θα πούμε ότι υπάρχει ένα υποτυπώδες και (ευτυχώς) όχι πολύπλοκο και κουραστικό τμήμα crafting (που περιλαμβάνει μαγειρική και κηπουρική), ένα κομμάτι κυνηγιού, που μπορεί να γίνει σε οποιαδήποτε φάση και εκτός αποστολών και, φυσικά, οι μάχες. Δυστυχώς, το σύστημα μάχης του Falcon Age είναι το πιο αναιμικό σημείο του. Οι εχθροί -σε αντίθεση με το γεράκι- έχουν απαράδεκτη ΑΙ, εκτελούν σχεδόν πάντα συγκεκριμένες ρουτίνες και είναι αδιάφοροι από σχεδιαστικής και gaming άποψης. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό το πρόβλημα. Η ίδια η μάχη, που βασίζεται σε συνδυασμό χρήσης επιθέσεων από το γεράκι με ένα melee ρόπαλο/ μαστίγιο που κραδαίνει η Ara, είναι κακοσχεδιασμένη. Με πάνω από δύο εχθρούς ταυτόχρονα στην οθόνη το σύστημα μάχης “σπάει”, ο παίκτης δεν ξέρει πού να πρωτοκοιτάξει (αν το γεράκι του είναι καλά ή αν τρώει ξύλο ο ίδιος και πρέπει να απομακρυνθεί) και η αίσθηση των χτυπημάτων μας προς τους αντιπάλους απογοητευτική. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που πριν την έναρξη ενός playthrough δίνεται η επιλογή ενός “no combat” mode, που μετατρέπει το παιχνίδι από “action/ adventure” σε, απλώς, “adventure”…
Σε αντίθεση με το απογοητευτικό σύστημα μάχης, ο κόσμος του Falcon Age είναι ενδιαφέρων. Έχουμε να κάνουμε με ένα open-world παιχνίδι, με αρκετά μεγάλη έκταση, η οποία αποκαλύπτεται σταδιακά και περιλαμβάνει κρυμμένα σημεία προς εξερεύνηση, υποψία “metroidvania” (που σημαίνει ότι πρέπει να επιστρέψουμε στο Χ κλειδωμένο σημείο όταν θα έχουν στην κατοχή μας πια το Ψ αντικείμενο), πολλούς NPCs, που δίνουν πληροφορία για το lore, αλλά είναι ταυτόχρονα και quest givers, και, βεβαίως καταστήματα με αναβαθμίσεις, στολές και άλλα ενδιαφέροντα στοιχεία. Σε γενικές γραμμές, μιλάμε για ένα πλούσιο παιχνίδι, με διάρκεια, πολλά πράγματα να κάνεις και αξιοπρεπή ποικιλία.
Όλα αυτά απεικονίζονται μέσα από ένα γοητευτικό εικαστικό, που θυμίζει καρτούν και δανείζεται στοιχεία από παιχνίδια της σειράς Zelda (κυρίως από τα Breath of the Wild και Wind Waker) με λίγο από Ico και μια “πρέζα” Journey. Αν και η αίσθηση που προκύπτει από το εικαστικό ενός παιχνιδιού πάντα αποτελεί θέμα γούστου, σε εμάς φάνηκε ικανοποιητικό και ταιριαστό με τον κόσμο που έχτισε η Outerloop Games. Βέβαια, σε ό,τι αφορά την τεχνολογία του Falcon Age, δεν είναι όλα επιτυχή, αφού τα bugs και τα glitches είναι αρκετά, και ενοχλητικά, με τα textures σε ορισμένα σημεία του περιβάλλοντος να είναι τόσο θολά, που νομίζεις ότι ξέχασαν να τα ρίξουν, τα χόρτα να …φυτρώνουν μπροστά στα μάτια σου καθώς προχωράς (το pop-in σε σημεία είναι απελπιστικό, και όταν το βλέπεις σε VR, αντιλαμβάνεστε ότι “βγάζει μάτια”), ενώ πέσαμε και σε σημαντικές πτώσεις του frame rate (παρόλο που η δοκιμή έγινε σε PS4 Pro). Τίποτα από αυτά δεν είναι κάτι που δεν μπορεί να διορθωθεί με κάποιο patch, αλλά αξίζει να αναφερθούν.
Συνολικά το Falcon Age είναι μια από τις πιο “τίμιες” προτάσεις που έχουμε δει το τελευταίο διάστημα στην κατηγορία παιχνιδιών για το PSVR (αν και, το επαναλαμβάνουμε, δεν είναι “VR only”. Όμως, κακά τα ψέματα, με αυτόν τον τρόπο αξίζει να το δείτε). Η μάχη του είναι απογοητευτική και τα bugs θα σας ταλαιπωρήσουν, αλλά ξεπερνώντας αυτούς τους σκόπελους, φτάνουμε σε ένα πλούσιο σε ό,τι αφορά το υλικό του παιχνίδι, που στον πυρήνα του έχει τον δεσμό ανθρώπου-ζώου, τον οποίο, εν τέλει, καταφέρνει να αποδόσει επιτυχώς.
