Drive fast. Destroy Everything. Repeat.
Το Wreckfest είναι μία από εκείνες τις ευχάριστες περιπτώσεις που πραγματικά ο παίκτης δεν βαριέται να ασχολείται μαζί της. Μπορεί να μην είναι τίποτα το πρωτότυπο, αλλά έχει ένα μεγάλο ατού: Είναι απίστευτα διασκεδαστικό. Και άμεσο. Και υπερβολικά απλό. Τελικά έχει περισσότερα από ένα ατού και παρόλο που σε πολλούς ίσως και να μην γεμίσει το μάτι, δίχως καμία δόση υπερβολής συγκαταλέγεται στις ευχάριστες εκπλήξεις της περιόδου.
Το θετικό είναι πως η BugBear Entertainment, η ομάδα ανάπτυξης την οποία εμπιστεύτηκε η THQ Nordic και ήταν υπεύθυνη για τη σειρά FlatOut, αποφάσισε να πατήσει σε μία ήδη επιτυχημένη συνταγή και να την πάει ένα βήμα παραπέρα. Το Wreckfest θα θυμίσει σε πολλούς τα παλιότερα Destruction Derby της Reflections και της Psygnosis ή ακόμα τα πιο πρόσφατα FlatOut και η αλήθεια είναι πως η βασική δομή δεν έχει αλλάξει. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Κατόπιν του… καταστροφικού intro, o παίκτης θα μεταφερθεί στο κεντρικό μενού επιλογών, όπου αρχικά ίσως και να μπερδευτεί. Το layout δεν είναι διόλου ξεκάθαρο, ενώ τα πολλά χρώματα στα διάφορα banners δεν φαίνεται να είναι η σωστή επιλογή. Βέβαια όλα έρχονται σε πλήρη αρμονία με το γενικότερο ύφος του τίτλου, που δεν είναι άλλο από “βρώμικο και καταστροφικό”, αλλά σε επίπεδο design του UI, μάλλον κάτι πήγε στραβά.
Το Wreckfest είναι πρακτικά χωρισμένο σε δύο μεγάλες ενότητες, με τη μία από αυτές να καταπιάνεται με την κλασική μορφή αγώνων και τη δεύτερη αποκλειστικά και μόνο με την επιβίωση.
Βέβαια είναι προφανές πως ο τίτλος δεν θα καθυστερήσει ιδιαίτερα τον παίκτη με διάφορες ανούσιες λεπτομέρειες, αφού θυμίζοντας αντίστοιχες arcade προτάσεις -χωρίς ωστόσο να ανήκει στην ίδια κατηγορία- θα τον οδηγήσει σχεδόν άμεσα στην πίστα. Το Wreckfest είναι πρακτικά ένα σύνολο από challenges, τα οποία αποτελούν και τον βασικό του κορμό. Ακόμα και η ύπαρξη του career mode φαντάζει περιττή γιατί, ουσιαστικά, δεν είναι τίποτα περισσότερο από μία σειρά δοκιμασιών που σταδιακά πολλαπλασιάζονται και αυξάνουν την πρόκληση.
Η ποικιλία των αγωνισμάτων είναι αυτή που δεν θα αφήσει ποτέ τον παίκτη να βαρεθεί ενώ και η έξυπνα ρυθμισμένη ΑΙ των αντιπάλων θα είναι υπεύθυνη για άκρως εθιστικούς αλλά ποτέ άδικους αγώνες. Η επιλογή οχήματος ίσως και να κάνει τη διαφορά, ενώ για πρώτη φορά σε τίτλο της κατηγορίας παρέχεται η δυνατότητα αναβάθμισης. Κλασικά αυτό επιτυγχάνεται με την εξαργύρωση των ανάλογων credits που συγκεντρώνει κανείς έπειτα από κάποιο αγώνισμα και, όπως συνηθίζεται, απώτερος σκοπός δεν είναι πάντοτε η πρώτη θέση.
Το Wreckfest είναι πρακτικά χωρισμένο σε δύο μεγάλες ενότητες, με τη μία από αυτές να καταπιάνεται με την κλασική μορφή αγώνων και τη δεύτερη αποκλειστικά και μόνο με την επιβίωση. Στην πρώτη ο παίκτης καλείται να κινηθεί όσο το δυνατόν ταχύτερα μέσα σε διαδρομές που ανακατεύουν την άσφαλτο με το χώμα και τη λάσπη, οπότε τα μεταβαλλόμενα επίπεδα πρόσφυσης θα δοκιμάσουν τις ικανότητες του καθένα. Ο τίτλος ακροβατεί ανάμεσα σε arcade και simulation μοντέλα οδήγησης, με το τελικό αποτέλεσμα να βρίσκεται περίπου στη μέση. Έτσι, τα παρατεταμένα powerslides απουσιάζουν εντελώς, ο χρήστης θα πρέπει να κάνει αρκετές διορθώσεις στο τιμόνι, αλλά γενικά απώτερος σκοπός είναι η γρήγορη οδήγηση και όχι η ακριβής. Έτσι, από τον πρώτο κιόλας γύρο θα μπορέσει να κάνει ο καθένας κτήμα του το μοντέλο χειρισμού που είναι όσο ακριβές και απαιτητικό πρέπει.
Ειδική μεταχείριση έχουν δεχθεί οι συγκρούσεις αλλά και ο τρόπος με τον οποίο τα οχήματα καταστρέφονται σταδιακά. Εδώ ο developer προσφέρει δύο επίπεδα στο ποσοστό παραμόρφωσης, με το πρώτο να έχει περισσότερο αισθητικό χαρακτήρα ενώ το δεύτερο να είναι υπεύθυνο μέχρι και για την ολική καταστροφή των αυτοκινήτων. Το ευχάριστο είναι πως οι ζημιές επηρεάζουν με αρκετά ρεαλιστικό τρόπο και τη συμπεριφορά στον δρόμο, αν και όπως αναφέρθηκε και προηγουμένως σκοπός δεν είναι ο πονοκέφαλος με ρεαλισμό αλλά η διασκέδαση. Οπότε, αν κάποια στιγμή ο παίκτης τερματίσει πρώτος, έχοντας χάσει το μισό και πλέον από το όχημά του, δεν θα πρέπει να του φανεί περίεργο.
Σε κάποιο από τα challenges ο παίκτης καλείται να τερματίσει πρώτος, οδηγώντας μία μηχανή του γκαζόν, ενώ παράλληλα θα διώκεται από φορτηγά…
Όμως ο πρωταγωνιστής του Wreckfest είναι οι αρένες, και εδώ είναι που ξυπνάνε ευχάριστες αναμνήσεις από τις εποχές της σειράς Destruction Derby. Αναμενόμενα, σκοπός είναι η επιβίωση, όπου νικητής θα είναι αυτός που είτε θα καταφέρει να μείνει όσο το δυνατό περισσότερο “αρτιμελής” στο τέλος –κάτι που πραγματικά σπάνια συμβαίνει- είτε θα συγκεντρώσει τους περισσότερους πόντους. Αυτοί προέρχονται από το όσο το δυνατνό περισσότερους αντιπάλους θέσει εκτός μάχης ή, τουλάχιστον, όσο πιο εντυπωσιακές συγκρούσεις προκαλέσει. Ειδοποιός διαφορά είναι ο τρόπος με τον οποίο είναι σχεδιασμένες οι αρένες. Τα οχήματα σε πολλά σημεία θα πρέπει να ανέβουν σε υψηλά επίπεδα, να πάρουν φόρα και, όπως συμβαίνει σε αγώνες…skateboard, να αποκτήσουν την ανάλογη ώθηση, να εκτελέσουν ένα εντυπωσιακό ακροβατικό και να προσγειωθούν με φόρα επάνω σε κάποιον αντίπαλο.
Και αν αναλογιστεί κανείς πως σε αυτές τις αρένες θα υπάρχουν πάντοτε περισσότερα από 25 οχήματα, ο χαμός που δημιουργείται δεν έχει προηγούμενο. Βέβαια, θα ήταν άδικο να σταθούμε μόνο στις δύο προαναφερθείσες ενότητες και να προσπεράσουμε ορισμένα challenges που ενισχύουν ακόμα περισσότερο τη γενικότερη παλαβομάρα του τίτλου. Σε κάποιο από αυτά ο παίκτης καλείται να τερματίσει πρώτος, οδηγώντας μία μηχανή του γκαζόν, ενώ παράλληλα θα διώκεται από φορτηγά. Ακόμα και οχήματα δύο ορόφων θα κάνουν την εμφάνισή τους, όπου το υψηλό κέντρο βάρους θα κάνει τις στροφές απίστευτα δύσκολες και τα rolls ασταμάτητα, ενώ μάλλον δεν θα πρέπει να προκαλεί έκπληξη πως στη λίστα των οχημάτων –που σε αριθμό ξεπερνούν τις 20 κατηγορίες και μοιάζουν να ξεπήδησαν από κάποια μάντρα- έχει συμπεριληφθεί μία ογκώδης αλωνιστική μηχανή…
Συνολικά και σε επίπεδο αριθμών το Wreckfest φαίνεται να βγαίνει οριακά νικητής, αν και καλό θα ήταν οι διαθέσιμες διαδρομές να ήταν ακόμα περισσότερες. Ευτυχώς οι διακλαδώσεις είναι αρκετές και απαιτείται μία υποτυπώδης στρατηγική πριν ο παίκτης πάρει φόρα και καταστρέψει τα πάντα στο διάβα του, αν και σχετικά πολύ σύντομα και αφού το career ολοκληρωθεί, θα στραφεί προς την multiplayer ενότητα του τίτλου.
Ουσιαστικά αυτό είναι και το μεγαλύτερο αγκάθι του Wreckfest, που δεν είναι άλλο από την αντοχή του στον χρόνο. Οι δικτυακές αναμετρήσεις -και παρά τον χαμό που επικρατεί επί της οθόνης- λειτουργούν άψογα, αλλά λόγω της μικρής ποικιλίας των modes και των διαδρομών είναι απορίας άξιο μέχρι πότε θα έχει κανείς το κουράγιο να ασχολείται μαζί τους. Η προσωπική μας δοκιμή οριακά κράτησε μία εβδομάδα και όσο και αν προσπαθήσαμε να βρούμε κάποια δικαιολογία να επιστρέψουμε στις λασπωμένες online αρένες του Wreckfest, αυτό δεν συνέβη.
Ειδική μεταχείριση έχουν δεχθεί οι συγκρούσεις αλλά και ο τρόπος με τον οποίο τα οχήματα καταστρέφονται σταδιακά.
Ο τίτλος ολοκληρώνεται από έναν πολύ όμορφο οπτικό τομέα, όπου το Xbox One X μπορεί με χαρακτηριστική άνεση να διαχειρίζεται 20 και πλέον οχήματα να κινούνται ταυτόχρονα στην οθόνη, συνοδευόμενα από λαμαρίνες που εκτοξεύονται προς κάθε κατεύθυνση και πλούσια εφέ. Ανάλογης μεταχείρισης έχει τύχει και ο ηχητικός τομέας, αν και θα θέλαμε να ακούσουμε κάποιον υπερβολικό, ίσως και φαφλατά σχολιαστή να ολοκληρώνει το σύνολο, γιατί κάτι τέτοιο είναι που φαίνεται να αποζητάει ο τίτλος λόγω της “παλαβής” φύσης του.
Πραγματικά δεν χρειάζεται να ειπωθεί κάτι περισσότερο σχετικά με το Wreckfest γιατί αυτή η απλότητά του, είναι τελικά και το μεγάλο του χαρτί. Παρά την αρχική δυσπιστία μας, εκτιμούμε ότι η πρόταση της BugBear Entertainment συγκαταλέγεται στις ευχάριστες εκπλήξεις της περιόδου, αρκεί να έχει κατά νου ο καθένας πως θα αποτελεί ένα διάλειμμα ανάμεσα στις υπόλοιπες, “σοβαρές” προτάσεις της αγοράς.
To review βασίστηκε στην έκδοση του παιχνιδιού για το Xbox One.
