Ένας φίλος ήρθε από το -όχι και τόσο μακρινό- παρελθόν.
Η άφιξη του GRID είναι αλήθεια πως δημιούργησε πολλά ερωτηματικά, όχι τόσο σε θέματα που αφορούν στην ποιότητα ή το περιεχόμενο του τίτλου αλλά σχετικά με την πολιτική των εταιριών όταν αποφασίζουν να ρίξουν μια ματιά στο παρελθόν και να ξεθάψουν ξεχασμένα διαμάντια. Η γνωστή racing σειρά GRID θα μπορούσε κάλλιστα να ισχυριστεί οποιοσδήποτε πως δεν είναι και τόσο παλιά ή κλασική ώστε να δικαιολογείται ένα remake. Όμως, η σύγχρονη βιομηχανία δείχνει να ασπάζεται στο μέγιστο βαθμό τη συγκεκριμένη τακτική, για τους γνωστούς λόγους…
Ευτυχώς, για τους φίλους των τεσσάρων τροχών που αναμένουν να μάθουν αν το GRID άξιζε ένα τέτοιο remake, η απάντηση είναι καταφατική, αφού η Codemasters δεν αρκέστηκε σε ένα απλό φρεσκάρισμα του τίτλου που είχε κυκλοφορήσει το 2008. Απεναντίας, συγκέντρωσε τα στοιχεία των GRID, GRID 2 και GRID Autosport σε μία πρόταση, όπου με τη συνοδεία ενός βελτιωμένου οπτικού τομέα και κρατώντας όλα τα καλά στοιχεία του παρελθόντος, τη θέτει και πάλι στην κρίση του κοινού. Όπως στο παρελθόν, έτσι και σήμερα ο τίτλος αδιαφορεί για την απόλυτη εξομοίωση και επιθυμεί να γίνει όσο το δυνατόν πιο προσιτός, εντυπωσιακός και, εν τέλει, διασκεδαστικός. Οι θυσίες που έχουν γίνει για χάρη της απολαυστικής οδήγησης είναι για ακόμα μια φορά καλοδεχούμενες, αν και, όπως θα δούμε παρακάτω, το GRID πέφτει σε ένα σημαντικό λάθος που μάλλον οριακά δεν το θέτει εκτός πίστας.
Με το GRID η Codemasters έχει επιλέξει να ακολουθήσει τη λογική του “απαιτητικού arcade”.
Ήδη από το εισαγωγικό video γίνεται σαφές πως δεν έχουμε να κάνουμε με ένα remake του τίτλου από το 2008, μιας και τα πάντα έχουν μία “μυρωδιά” από το δεύτερο μέρος. Από εκεί και έπειτα, ο πρώτος αγώνας θα ξεκινήσει με συνοπτικές διαδικασίες και οι default ρυθμίσεις μαρτυρούν σχεδόν απροκάλυπτα τον δρόμο που επέλεξε η Codemasters για τη συγκεκριμένη σειρά. Έχοντας το απαιτητικό κοινό της F1 από τη μία πλευρά, και το αντίστοιχο για τα χωμάτινα rally από την άλλη, η εταιρία μάλλον επιθυμούσε να κινηθεί σε περισσότερο casual μονοπάτια, που με τη σειρά τους θα προσέλκυαν ένα πιο ευρύ κοινό. Η λήξη του πρώτου αυτού αγώνα θα πλημμυρίσει τον παίκτη με ένα αίσθημα χαράς, γιατί αν έχει έστω και την παραμικρή επαφή με racing τίτλους, κατά πάσα πιθανότητα θα έχει βγει νικητής.
Το GRID ακολουθεί την -ιδανική θα τολμούσαμε να πούμε- καμπύλη εκμάθησης, αφού ποτέ δεν γίνεται αφόρητα εύκολο ή υπερβολικά δύσκολο. Σύμμαχος θα είναι συνεχώς το απλοποιημένο αλλά ακριβές μοντέλο οδήγησης, που σχεδόν ποτέ δεν θα δημιουργήσει κάποιο παράπονο. Και αυτό είναι κάτι σημαντικό, γιατί ο τίτλος δεν καταπιάνεται με μια και μόνο κατηγορία αγώνων, αλλά με αρκετές. Το μοντέλο χειρισμού θα πρέπει να ανταποκριθεί σε κάθε περίσταση, είτε ο παίκτης βρεθεί στο τιμόνι ενός καθημερινού αυτοκινήτου, είτε σε ένα τροποποιημένο drift car, ή σε ένα δύστροπο αλλά ταχύτατο NASCAR, σε ένα πρωτότυπο Super GT ή ακόμα και στο στενό cockpit μίας Renault F1. Όλα τα παραπάνω η Codemasters έχει επιλέξει να τα ακουμπήσει επιφανειακά, χωρίς ποτέ να εμβαθύνει, ακολουθώντας τη λογική του “απαιτητικού arcade”.
Ακόμα και αν ο παίκτης πειραματιστεί με τις αρκετές βοήθειες στην οδήγηση ή ακόμα και αν ανεβάσει το επίπεδο των αντιπάλων, οι αγώνες δεν θα χάσουν τον χαρακτήρα τους, που δεν είναι άλλος από την εντυπωσιακή οδήγηση, τα ασταμάτητα burnouts και drifts και, φυσικά, τις υψηλές ταχύτητες. Το γνωστό damage model της σειράς επιστρέφει, και παρά την ηλικία του συνεχίζει να εντυπωσιάζει, τόσο εμφανισιακά αλλά όσο και πρακτικά, ενώ το boost που έχει δεχθεί η μηχανή γραφικών από το σύγχρονο hardware, της επιτρέπει να παράγει ορισμένα από τα πλέον ρεαλιστικά εφέ σκόνης αλλά και φωτισμού που έχει συναντήσει κανείς.
Ρίχνοντας μια ματιά στο κεντρικό μενού, ορισμένες ενότητες είναι πρακτικά άχρηστες αν και ευτυχώς δεν έχουν να κάνουν άμεσα με τους αγώνες αλλά με την ψηφιακή ταυτότητα του χρήστη. Σε επίπεδο επιλογών το GRID δεν απογοητεύει, και πώς θα μπορούσε να συμβαίνει το αντίθετο όταν έχει τους αριθμούς με το μέρος του. Ούτε λίγο ούτε πολύ, οι διαδρομές, με όλες τις εναλλακτικές μορφές τους, αγγίζουν τις 80, ενώ ξεδιπλώνονται σε Ευρώπη, Ασία, Αμερική και Αυστραλία. Η ποικιλία ακόμα και σήμερα εντυπωσιάζει ενώ είναι αξιομνημόνευτο το γεγονός πως κάθε διαδρομή δείχνει να σφύζει από ζωή, με τα πυροτεχνήματα αλλά και την παρουσία του κοινού να συνθέτουν μία εικόνα πραγματικά αξέχαστη.
Η ποικιλία των διαδρομών ακόμα και σήμερα εντυπωσιάζει ενώ είναι αξιομνημόνευτο το γεγονός πως κάθε διαδρομή δείχνει να σφύζει από ζωή, με τα πυροτεχνήματα αλλά και την παρουσία του κοινού να συνθέτουν μία εικόνα πραγματικά αξέχαστη.
Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και ο αριθμός των διαθέσιμων αυτοκινήτων, αν και η ποικιλία στις κατηγορίες είναι αυτό που κάνει τη διαφορά. Αναμενόμενα, το career mode θα κεντρίσει το ενδιαφέρον, όμως ταυτόχρονα αυτό είναι που θα αποδειχθεί τελικά το μεγαλύτερο πρόβλημα του GRID, αυτό το αγκάθι που κινδυνεύει να το θέσει εκτός πορείας όπως αναφέρθηκε και προηγουμένως. Στην ουσία επιλογή καριέρας δεν υπάρχει, αλλά ο παίκτης οδηγείται σε μία οθόνη όπου αντικρίζει όλα τα διαθέσιμα events. Τα κύρια events είναι επτά και το κάθε ένα από αυτά καταπιάνεται με μία διαφορετική κατηγορία. Το κάθε event προσφέρει 10+1 αγώνες, που με τη σειρά τους θα ξεκλειδώνονται όσο θα έρχονται οι νίκες. Το θετικό είναι πως για τον παίκτη δεν αποτελεί δέσμευση να ξεκινήσει κάποιο πρωτάθλημα και να φτάσει μέχρι τέλους, μιας και μπορεί να τρέξει έναν αγώνα και έπειτα να δοκιμάσει την τύχη του σε μια άλλη κατηγορία χωρίς να χάσει την πρόοδό του.
Όμως, με αυτόν τον τρόπο το career mode καταλήγει να γίνει απλά και μόνο ένα σύνολο αγώνων που αποτυγχάνουν να δώσουν την αίσθηση πως όντως ο οδηγός βελτιώνεται. Η συγκομιδή experience points είναι μάλλον ανούσια, ενώ κάποιες επιλογές της ομάδας ανάπτυξης, όπως αυτή της χρήσης του δεύτερου οδηγού, είναι μάλλον περιττά πυροτεχνήματα. Ο παίκτης μπορεί μέσω του μηχανικού της ομάδας του να ζητάει βοήθεια από τον δεύτερο οδηγό, με έναν ιδιαίτερα απλό και κατανοητό τρόπο, αλλά είναι δυσάρεστο να τον βλέπει να κινείται συνεχώς στις τελευταίες θέσεις της κατάταξης.
Ακόμα και η ένδειξη “Nemesis” σε κάποιον αντίπαλο, που προκύπτει όταν δεχθεί ένα ύπουλο χτύπημα για παράδειγμα, δεν δείχνει να έχει νόημα και ουσία, αφού δεν έχει τελικά κάποιον ιδιαίτερο αντίκτυπο στους αγώνες. Τουλάχιστον, η συμπεριφορά των αντιπάλων στο σύνολό της δεν απογοητεύει, οπότε το συμπέρασμα που προκύπτει είναι πως η Codemasters θέλησε να καταπιαστεί με πολλές λεπτομέρειες, αλλά στην πορεία μάλλον χάθηκε. Ευτυχώς η ροή των αγώνων δεν επηρεάζεται από όλα αυτά, και για ακόμα μία φορά συστήνεται υπομονή γιατί τα αρχικά events δεν συγκρίνονται με τα όσα θα συναντήσει κανείς στις μεγαλύτερες κατηγορίες.
Η τεχνολογία που κρύβεται πίσω από το GRID θα φανεί οικεία στους φίλους της Codemasters, και έτσι η EGO engine, με την “προτίμησή” της σε μία χρωματική παλέτα που βασίζεται στο κίτρινο/ καφέ χρώμα, είναι κάτι που μένει να αξιολογήσει ο κάθε παίκτης αν του αρέσει ή όχι. Για να έχει κάποιος μία σαφή εικόνα του τεχνικού τομέα, είναι απαραίτητο να διευκρινιστεί πως η παρούσα πρόταση δεν είναι κάποιο remake αλλά ουσιαστικά μία ‘’HD remastered’’ δημιουργία. Η υψηλότερη ανάλυση έχει και τα θετικά και τα αρνητικά της, ειδικά όταν επιχειρείται ένα κοντινό πλάνο σε ένα όχημα που είναι ντυμένο με textures…δεκαετίας, αλλά αυτό που μετράει είναι το σταθερότατο frame rate και οι υψηλές ταχύτητες. Ακόμα και σε ένα νυχτερινό circuit πόλης, με πλήθος από εφέ και αντανακλάσεις και με δέκα και πλέον οχήματα να κινούνται στο όριο, η κίνηση δεν σπάει ποτέ και για κανέναν λόγο. Μπορεί η εξωτερική εικόνα των οχημάτων να απογοητεύει, αλλά με ορισμένες έξυπνες πινελιές στο εσωτερικό, η χρήση της κάμερας μέσα από το αυτοκίνητο είναι ανέλπιστα εντυπωσιακή και παρόλο που απουσιάζει το γνωστό εφέ της σειράς SHIFT, περιθώρια για παράπονα δεν υπάρχουν.
Η EGO engine, με την “προτίμησή” της σε μία χρωματική παλέτα που βασίζεται στο κίτρινο/ καφέ χρώμα, είναι κάτι που μένει να αξιολογήσει ο κάθε παίκτης αν του αρέσει ή όχι.
Η ενασχόληση με το ανανεωμένο GRID ήταν συνολικά μία ευχάριστη εμπειρία, παρόλο που αρκετοί φίλοι της σειράς θα ισχυριστούν πως η παρούσα επανακυκλοφορία ίσως και να είναι περιττή. Ακόμα και οι παίκτες νεότερης ηλικίας είναι βέβαιο πως θα δυσανασχετήσουν με τη δομή και την εξέλιξη του career mode, με ορισμένα events να είναι μία απίστευτη αγγαρεία, αλλά από την άλλη θα είναι δύσκολο να γυρίσουν την πλάτη σε μία τόσο προσεγμένη και δελεαστική δημιουργία από το όχι και τόσο μακρινό παρελθόν, που χαρακτηρίζεται από ποικιλία, απλότητα και διασκέδαση.
Το review για το GRID βασίστηκε στην έκδοσή του για το PS4.
