Λάσπη, χιόνι και φορτηγά.
Μία ευχάριστη έκπληξη. Αυτό ακριβώς είναι το SnowRunner, η νέα πρόταση δια χειρός Saber Interactive, που πρακτικά αποτελεί την φυσική εξέλιξη του MudRunner. Ένας τίτλος που ακολουθεί τους δικούς του, αργούς ρυθμούς και καλεί τον παίκτη να καθίσει στο τιμόνι όχι ενός αγωνιστικού αυτοκινήτου, αλλά ενός αγροτικού οχήματος, ενός φορτηγού και γενικότερα σε ένα βαρύ όχημα επαγγελματικής χρήσης, και σαν άλλος νταλικέρης να διανύσει αμέτρητα χιλιόμετρα. Πρωταγωνιστής φυσικά θα είναι και πάλι η λάσπη αλλά και το χιόνι, οπότε αν τα παραπάνω ακούγονται ενδιαφέροντα, τότε μάλλον η Focus Home Interactive θα προστεθεί στη λίστα με τους αγαπημένους σας publishers.
Το περίεργο της υπόθεσης είναι πως οι πρώτες ώρες σε καμία περίπτωση δεν προϊδεάζουν για το τι πρόκειται να ακολουθήσει. Πραγματικά το SnowRunner δεν ξεκινάει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, και οι αρχικές εντυπώσεις είναι μάλλον μουδιασμένες. Λίγο τα όχι και τόσο αστραφτερά γραφικά, λίγο ο περίεργος όσο και πολύπλοκος χειρισμός, ίσως να αποθαρρύνουν τους επίδοξους νταλικέρηδες, αλλά πραγματικά αξίζει να αφιερώσει κανείς παραπάνω ώρες σε αυτή την ιδιαίτερη πρόταση γιατί η συνέχεια είναι πολύ καλύτερη.
Χωρίς εισαγωγικές σκηνές, μενού επιλογών και λοιπά περιτυλίγματα, ο παίκτης μεταφέρεται κατευθείαν στο τιμόνι ενός αγροτικού οχήματος και ενημερώνεται πως θα πρέπει να μεταβεί σε ένα συγκεκριμένο σημείο. Η πρώτη επαφή με το όχημα είναι μάλλον περίεργη, γιατί πρακτικά αυτό δεν θα κουνιέται. Το καλά κρυμμένο tutorial ενημερώνει πως θα πρέπει να λυθεί το χειρόφρενο, να γίνει η σωστή επιλογή ταχύτητας και κατόπιν το αυτοκίνητο να εκκινήσει. Λίγα μέτρα παρακάτω, όμως, θα ακινητοποιηθεί και πάλι, μέσα σε έναν βούρκο λάσπης, οπότε επιβάλλεται η επιλογή της τετρακίνησης καθώς και το κλείδωμα του πίσω διαφορικού. Με αυτόν τον τρόπο, δειλά-δειλά, οι τροχοί θα αρχίσουν να σκάβουν το χώμα, η επιλογή της χαμηλής ταχύτητας στο κιβώτιο θα είναι μονόδρομος και με πολύ αργούς ρυθμούς θα καλυφθεί η απαραίτητη διαδρομή και ουσιαστικά θα ολοκληρωθεί η πρώτη αποστολή.
Αυτή είναι η λογική του SnowRunner, και μέχρι το τέλος –που πιστέψτε μας θα αργήσει πολύ να έρθει- δεν επιδιώκει να την αλλάξει ή να γίνει περισσότερο φιλικό. Απεναντίας, σταδιακά το ήδη υψηλό επίπεδο δυσκολίας γίνεται ακόμα υψηλότερο, αν και αυτό πραγματικά δεν ενοχλεί. Δυστυχώς, για έναν περίεργο λόγο τα μικρά οχήματα του τίτλου, και συγκεκριμένα τα jeep, στην αρχική τους μορφή μαστίζονται από περίεργα physics, ένα λαθάκι που υπήρχε και στο MudRunner και μάλλον αποτελεί γενικότερο πρόβλημα της σειράς. Οχήματα αυτού του τύπου συμπεριφέρονται αρκετά περίεργα και όχι με βάση το βάρος τους, αν και ευτυχώς η ουσία βρίσκεται αλλού. Πρωταγωνιστής του SnowRunner είναι τα φορτηγά, θηρία πολλών τόνων που παλεύουν με τη λάσπη και το χιόνι και η συμπεριφορά τους είναι πραγματικά για σεμινάριο.
Ο παίκτης πληροφορείται για την κάθε αποστολή μέσα από ένα όχι και τόσο φιλικό μενού, που συνυπάρχει με τον χάρτη στην ίδια οθόνη. Πολλές φορές τα tasks είναι κάπως μπερδεμένα και όταν απαιτείται η μεταφορά φορτίων με συγκεκριμένη σειρά, αλλά δίχως την απαραίτητη ενημέρωση, είναι μία διαδικασία τουλάχιστον εκνευριστική. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι μία από τις πρώτες αποστολές, όπου απαιτείται η μεταφορά ξυλείας και μεταλλικών δοκών για την επισκευή μιας γέφυρας. Στον χάρτη δεν είναι και τόσο ξεκάθαρο πού βρίσκεται το κάθε υλικό, ενώ αν ο παίκτης μεταφέρει πρώτα τα ξύλα, όταν φτάσει στο σημείο που βρίσκεται η γέφυρα θα διαπιστώσει πως πρώτα θα πρέπει να μεταφέρει τις δοκούς.
Οπότε, αναγκαστικά θα πετάξει το φορτίο του, θα μεταβεί στο σημείο για να παραλάβει την απαραίτητη πρώτη ύλη, θα την παραδώσει, θα επιστρέψει για να παραλάβει τα ξύλα και αν τελικά καταφέρει να συγκρατήσει την υπομονή του και συνεχίσει, να ολοκληρώσει τελικά την γέφυρα. Αυτό που παρουσιάστηκε παραπάνω είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα του SnowRunner, αν και η αλήθεια είναι πως έπειτα από αρκετές ώρες ο παίκτης θα μπορέσει να κατανοήσει τη λογική του τίτλου και έτσι θα μπορεί να ολοκληρώνει τις αποστολές του ακόμα πιο γρήγορα. Γιατί ακόμα και με τον χάρτη ανοικτό, ο ίδιος ο παίκτης είναι αυτός που θα πρέπει να ορίσει την διαδρομή του, δίχως καμία βοήθεια, χωρίς checkpoints.
Η πρόταση της Saber Interactive ακολουθεί από την αρχή μέχρι το τέλος το ίδιο μοτίβο, δηλαδή τη μετάβαση από το ένα σημείο σε κάποιο άλλο, αν και η ποικιλία των αποστολών είναι αυτή που θα κερδίσει τους παίκτες. Όπως και στην πραγματικότητα, τα φορτηγά μπορούν να μεταφέρουν ποικίλα φορτία, οπότε απαιτείται προσοχή στη φόρτωμά τους. Αν ο χώρος δεν είναι αρκετός, η λύση ενός trailer είναι σωτήρια, αν και εδώ το αυξημένο βάρος ίσως να φέρει σε δύσκολη θέση τον κινητήρα. Οπότε θα πρέπει να γίνει μία αναβάθμιση, με την όμως αυξημένη ιπποδύναμη να λειτουργεί αντιστρόφως ανάλογα της πρόσφυσης και να ζορίζει απίστευτα το κιβώτιο ταχυτήτων. Το ίδιο συμβαίνει και με τα λάστιχα, μιας και η λάθος επιλογή αντί να βοηθάει στην οδήγηση, θα θάβει το όχημα ακόμα πιο βαθιά στη λάσπη.
Και τελικά αυτή είναι η γοητεία του SnowRunner. Το γεγονός δηλαδή πως απαιτεί ιδιαίτερη σκέψη και διαχείριση των διαθέσιμων πόρων και όχι το ασταμάτητο πάτημα του γκαζιού. Όσο περνάει η ώρα το γκαράζ θα γεμίσει με ολοένα και περισσότερα οχήματα, οπότε απαιτείται η σωστή επιλογή για κάθε αποστολή. Ο τίτλος ξεδιπλώνεται σε τρεις περιοχές, από το γεμάτο χώμα Michigan, στην παγωμένη Alaska και τέλος στην Taymyr της Ρωσίας, όπου οι μικτές συνθήκες θα δοκιμάσουν την αντοχή του καθένα. Αναμενόμενα, η κάθε περιοχή δεν είναι από την αρχή διαθέσιμη, αλλά θα εμφανίζεται κατόπιν της εύρεσης των watch-towers. Κάθε φορά που ο παίκτης θα ανακαλύπτει και ένα παρατηρητήριο, αρκετά τετραγωνικά χιλιόμετρα θα ξεκλειδώνονται, προσφέροντας μία σχετικά ομαλή εμφάνιση των αποστολών.
Βέβαια, η ζωή του νταλικέρη δεν είναι και τόσο εύκολη, και έτσι ο παίκτης θα πρέπει να έχει πολλά στο μυαλό του. Σημαντικός παράγοντας είναι η βενζίνη, με τη σωστή διαχείρισή της να επιβάλλεται -ειδικά σε μία λασπωμένη περιοχή. Η κατανάλωση εκτοξεύεται όταν ένα όχημα παλεύει να ξεκολλήσει από μία τεράστια λακκούβα, ενώ και η θερμοκρασία του κινητήρα θα αγγίζει επικίνδυνα επίπεδα με κίνδυνο υπερθέρμανσης. Τα βενζινάδικα είναι απομακρυσμένα το ένα από το άλλο, οπότε όταν η στάθμη αγγίξει τον πάτο, η αποστολή θα τελειώσει και πάλι από την αρχή. Το περιβάλλον δεν είναι καθόλου φιλόξενο, οπότε απαιτείται προσοχή κατά το πέρασμα ενός ποταμού γιατί η στάθμη μπορεί να βλάψει τον κινητήρα. Το άτσαλο πέρασμα από βράχια είναι σε θέση να βλάψει την ανάρτηση, ενώ σε επικίνδυνες κλίσεις -και αν το φορτίο δεν έχει δεθεί σωστά- μία ανατροπή είναι πολύ πιθανό να συμβεί.
Με το πέρας κάθε αποστολής ο παίκτης θα συγκεντρώνει τόσο χρήματα όσο και βαθμούς εμπειρίας. Με τα πρώτα θα είναι σε θέση να αγοράσει ανταλλακτικά για να επισκευάσει ή να αναβαθμίσει κάποιο από τα οχήματά του και με τα δεύτερα να αποκτά ολοένα και περισσότερες ικανότητες ο ψηφιακός οδηγός του. Στο SnowRunner τα περισσότερα οχήματα βρίσκονται διάσπαρτα κρυμμένα στον χάρτη, και αν σκεφτεί κανείς πως τα ανταλλακτικά είναι σχετικά ακριβά, είναι προτιμότερο να αναζητήσει αυτά που ήδη υπάρχουν. Βέβαια, ο εντοπισμός μπορεί να ακούγεται απλός, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις απαιτείται η ρυμούλκηση του νέου αυτού οχήματος στη βάση, οπότε, έχοντας κατά νου πως το νέο όχημα θα είναι συνήθως μεγαλύτερο και βαρύτερο, θα πρέπει να γίνει προσεκτική επιλογή του οχήματος που θα το ρυμουλκήσει για αρκετά χιλιόμετρα μέσα στη λάσπη και το χιόνι, προσέχοντας παράλληλα να μην βλάψει κανένα από τα δύο οχήματα.
Ακόμα και στην πιο απλή αποστολή απαιτείται σκέψη, γιατί απώτερος σκοπός είναι τα λιγότερα έξοδα, γιατί τα έσοδα καταφθάνουν… με το σταγονόμετρο. Η μετάβαση από το ένα σημείο στο άλλο μπορεί να γίνει από όποια διαδρομή επιθυμεί ο χρήστης, οπότε με τη σωστή διαχείριση των πόρων του, είτε θα επιλέξει την ασφάλεια της ασφάλτου (αλλά με κόστος τα περισσότερα χιλιόμετρα) είτε το λασπωμένο μονοπάτι με τη δύσκολη πρόσβαση. Σχεδόν σε κάθε αποστολή θα συμβεί και μία αναποδιά, με το κόλλημα στη λάσπη να αποτελεί σύνηθες φαινόμενο, αλλά ευτυχώς ο διαθέσιμος γάντζος ρυμούλκησης πραγματικά θα “ξελασπώσει” τον παίκτη πάρα πολλές φορές.
Μόνο έπειτα από πολλές ημέρες δοκιμών θα είναι κανείς σε θέση να διακρίνει αν το μονοπάτι μπροστά του είναι δύσβατο ή όχι και αν διαθέτει το κατάλληλο όχημα για να το διαβεί. Πολλές φορές το βάθος μία λακκούβας δεν είναι ορατό και αν τελικά το φορτηγό βρεθεί μέσα σε αυτή, δύσκολα θα ξεκολλήσει. Το ακατάπαυστο γκάζι θα κάνει την κατάσταση ακόμα χειρότερη, οπότε επιβάλλεται η επιλογή ενός άλλου από τα διαθέσιμα φορτηγά, η μετάβαση στο σημείο που το προηγούμενο κόλλησε, και η ρυμούλκησή του πίσω στη βάση. Βέβαια, εδώ αξίζει να τονιστεί πως αυτήν τη λογική ασπάζεται πλήρως το multiplayer κομμάτι του SnowRunner και η βοήθεια των υπολοίπων παικτών θα είναι σωτήρια.
Το 4 player co-op είναι ανέλπιστα διασκεδαστικό, όπου πέρα από τη συνολική μεταφορά μεγάλων φορτίων, ο κάθε παίκτης είναι υποχρεωμένος να βοηθήσει κάποιον άλλο, γιατί όλο το εμπόρευμα θα πρέπει να παραδοθεί στον κάθε πελάτη. Η ρυμούλκηση ενός χαλασμένου αλλά βαριά φορτωμένου οχήματος είναι σκέτη πρόκληση και ειναι πραγματικά ευχάριστο που υπάρχει αυτή η ισορροπία αλλά και η εναλλαγή ρόλων τόσο σε online όσο και σε offline περιβάλλον. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το μοντέλο χειρισμού του SnowRunner, όπου και εδώ απαιτείται αρκετή υπομονή για την εκμάθησή του. Πέρα από τις βασικές λειτουργίες, για όλες τις υπόλοιπες απαιτείται το πάτημα δύο ή και περισσοτέρων πλήκτρων. Η εναλλαγή των ταχυτήτων, για παράδειγμα, απαιτεί τη χρήση του συμπλέκτη, το ίδιο και το κλείδωμα του συστήματος ταχυτήτων σε high και low, ενώ και το άναμμα των φώτων δεν γίνεται αυτόματα.
Η χρήση του γάντζου ρυμούλκησης από μόνης της δεν είναι αρκετή και επιβάλλεται η σωστή επιλογή ταχύτητας αλλά και ελεγχόμενη χρήση του γκαζιού, με τα κορυφαία physics να δείχνουν συνεχώς τις αρετές τους. Το SnowRunner δεν είναι καθόλου εύκολο και το υπενθυμίζει στον παίκτη σχεδόν κάθε δευτερόλεπτο, και παρόλο που ελάχιστοι από εμάς έχουμε βρεθεί κολλημένοι στη λάσπη μέσα σε ένα θηριώδες φορτηγό αρκετών τόνων, ο ρεαλισμός φαίνεται να αγγίζει αρκετά υψηλά επίπεδα.Ο έλεγχος των οχημάτων είναι όσο δύσκολος πρέπει, και πάντα με βάση το βάρος τους, αν και ένα παράπονο εντοπίζεται στην οδήγησή τους. Η δοκιμή έγινε αποκλειστικά με την χρήση gamepad και είναι κάπως ενοχλητικό το γεγονός πως έπειτα από μία στροφή και αφήνοντας ελεύθερο το left stick οι ρόδες δεν επανέρχονται αυτόματα σε ευθεία, αλλά απαιτούνται μικρές διορθωτικές κινήσεις. Ένα προβληματάκι που γίνεται ακόμα εντονότερο σε βατά μονοπάτια με υψηλές ταχύτητες, αν και είναι προφανές πως το SnowRunner απεχθάνεται την άσφαλτο.
Ο τίτλος ολοκληρώνεται από έναν όμορφο οπτικό τομέα, που όμως απέχει πολύ από το να χαρακτηριστεί κορυφαίος. Την παράσταση κλέβουν αφενός τα οχήματα, τόσο σε επίπεδο λεπτομέρειας όσο και κίνησης των μηχανικών μερών τους. Η εικόνα των ελαστικών είναι πραγματικά εντυπωσιακή, ενώ και οι αναρτήσεις -παρά το γεγονός πως ταλαιπωρούνται απίστευτα- έχουν αποδοθεί πολύ όμορφα. Ανάλογης μεταχείρισης έχει τύχει και το οδόστρωμα, με τη λάσπη και το χιόνι να έχουν την τιμητική τους. Βέβαια, σε γνωστούς τίτλους rally έχουν επιτευχθεί καλύτερα αποτελέσματα και μάλιστα με υψηλότερες ταχύτητες, οπότε μάλλον οι πόροι της ομάδας ανάπτυξης δεν ήταν και τόσο υψηλοί. Σαφέστατα και το οδόστρωμα αλλοιώνεται από το πέρασμα των οχημάτων, αλλά όχι και με τον πλέον ρεαλιστικό τρόπο. Επίσης, η μετάβαση στα αστικά περιβάλλοντα είναι μάλλον αδιάφορη, γιατί ο παίκτης θα βρεθεί να κινείται μόνος τους σε πόλεις-φαντάσματα, που με τη σειρά τους απαρτίζονται από άσχημα σχεδιασμένα κτίρια.
Όπως αναφέρθηκε και στην εισαγωγή του κειμένου, το SnowRunner -χωρίς να αποκλίνει από το μονοπάτι του προκάτοχού του- καταφέρνει να είναι διασκεδαστικό με τον δικό του, ιδιαίτερο τρόπο. Το γεγονός και μόνο πως απαιτεί ιδιαίτερη σκέψη και όχι το αλόγιστο πάτημα του γκαζιού, το κάνει πραγματικά να ξεχωρίζει από τον ανταγωνισμό και όσοι του αφιερώσουν αρκετό χρόνο και προσπεράσουν τα μικρά προβληματάκια του, θα απολαύσουν μία ιδιαίτερη δημιουργία.
Το SnowRunner κυκλοφορεί από τις 28 Απριλίου για τα PS4, PC και Xbox One. To review βασίστηκε στην έκδοσή του για το PS4.
