Όταν τα First Person Shooters εξελίσσονται…
Τρόμος και δράση
Αγαπημένη σχολή τα FPS των υπολογιστών, αλλά ταυτόχρονα μια από τις πλέον χρησιμοποιημένες και τετριμμένες της αγοράς. Μέσα στα δέκα και πλέον χρόνια που έχουν περάσει από τη δημιουργία του Wolfenstein 3D και του αρχικού Doom, οι ουσιαστικές καινοτομίες -αλλά και η εξέλιξη στο είδος- ήταν ελάχιστες. Για κάθε Half-Life που προωθούσε τα FPS μπροστά, υπήρχε ένα Daikatana που τα καταβαράθρωνε. Για καλή τύχη των απανταχού PC gamers, η Monolith προχώρησε στη δημιουργία ενός εξαιρετικού FPS, το οποίο δεν είναι μόνο ένα από τα καλύτερα παιχνίδια της χρονιάς, αλλά, κατά την άποψή μας, ένας τίτλος διαφήμιση για τα FPS, αλλά και τα PC games γενικότερα. Με βαθιές επιρροές από τον κινηματογράφο και ειδικότερα από τις ταινίες τρόμου, το F.E.A.R. έρχεται για να σταθεί επάξια δίπλα στο Half-Life 2 και να μας προσφέρει μια από τις πλέον τρομακτικές και συνάμα συναρπαστικές εμπειρίες των τελευταίων χρόνων.
Η επεξήγηση του σεναρίου που έχει χρησιμοποιηθεί στο F.E.A.R. δεν είναι μια απλή υπόθεση. Το πάντα καλύπτονται από ένα βαρύ πέπλο μυστηρίου, ενώ το υπερφυσικό στοιχείο είναι ένα από τα σημαίνοντα στοιχεία της ιστορίας. Ο παίκτης ξεκινά την περιπέτειά του ως το νεότερο μέλος μιας ειδικής ομάδας καταδρομών γνωστή ως First Encounter Assault Recon (F.E.A.R.), μιας ομάδας που συστάθηκε από την κυβέρνηση της Αμερικής για να αντιμετωπίζει «ιδιόμορφες» καταστάσεις που έχουν να κάνουν με την εμφάνιση υπερφυσικών δυνάμεων και πνευμάτων.
Η ιστορία αρχίζει με μια βίαιη κινηματογραφική σκηνή, που απεικονίζει έναν μυστηριώδη άνθρωπο να δολοφονεί σωρεία φρουρών σε ένα μυστικό συγκρότημα. Όπως μαθαίνουμε λίγο αργότερα, αυτός ο δολοφόνος ανήκει σε μια φατρία μεταλλαγμένων στρατιωτών, που με τη δύναμη του μυαλού του μπορεί να χειραγωγήσει άλλους, παρόμοια μεταλλαγμένους στρατιώτες. Μετά το μακελειό της έναρξης, οι μυστικές υπηρεσίες στέλνουν την ομάδα F.E.A.R. –μαζί με μια διμοιρία καταδρομών- για να εξοντώσουν τους κλωνοποιημένους μεταλλαγμένους στρατιώτες, αλλά και τον αρχηγό τους. Όμως, κάπου εδώ αρχίζουν τα δύσκολα. Το F.E.A.R. σε καμία περίπτωση δεν είναι ένα απλό και επιφανειακό FPS, όπως ίσως προδίδει η αρχή του σεναρίου του. Το παιχνίδι της Monolith είναι φτιαγμένο με ιδιόμορφο τρόπο και παίζει συνεχώς με τις αισθήσεις και την αντίληψη του gamer.
Κάτι βαθύτερο κρύβεται πίσω από την εμφάνιση των δολοφόνων, κάτι που μόνο ως υπερφυσικό μπορεί να χαρακτηριστεί και το παιχνίδι δεν χάνει ποτέ την ευκαιρία να το τονίζει εμφανίζοντας απότομα φρικιαστικά καρέ, η αλλάζοντας τον τρόπο που βλέπουμε το περιβάλλον. Φυσικά, όσοι θα θυμάστε καλά, παρόμοια τακτική είχε ακολουθήσει η Midway με το –επίσης εξαιρετικό- The Suffering: Ties that Bind, όμως η αλήθεια είναι πως στο F.E.A.R. το τελικό αποτέλεσμα της δημιουργίας αυτής της φρικιαστικής και απόκοσμης ατμόσφαιρας ξεπερνά κάθε προσδοκία.
Επίσης, άξιο αναφοράς είναι το γεγονός πως μόνο μία είναι η κινηματογραφική σκηνή που διεξάγεται διαμέσου κάμερας τρίτου προσώπου, καθώς όλη η ιστορία βιώνεται μέσα από τα μάτια του στρατιώτη, μια τεχνική που λειτουργεί ως αρωγός στην ταύτιση του παίκτη με τον ψηφιακό χαρακτήρα. Αυτό που πραγματικά λατρέψαμε στο F.E.A.R. ήταν το επιτυχές «πάντρεμα» των δύο κόσμων που χαρακτηρίζουν την κατηγορία FPS. Εύκολα θα μπορούσε κανείς να το χαρακτηρίσει ως ένα παιχνίδι περιπέτειας και τρόμου, καθώς η εξερεύνηση του χώρου και η απίστευτα καθηλωτική ατμόσφαιρα είναι κυρίαρχα στοιχεία. Όμως σε εξίσου κορυφαία επίπεδα κυμαίνεται και η δράση. Θα υπάρξουν στιγμές όπου μόνος του ο παίκτης θα ερευνά σκοτεινά σημεία και άλλα, στα οποία με τη βοήθεια της ομάδας του θα εμπλέκεται σε μαζικές συρράξεις με σωρεία αντιπάλων στρατιωτών. Σε κάθε περίπτωση, η Monolith αποδεικνύει πως τα πάντα είναι εφικτά, αρκεί να υπάρχει ισορροπημένο gameplay και σωστή υλοποίηση.
Ώρα για μάχη
Εκτός από τη βασική μηχανική των βολών, που είναι αυτονόητο πως υπάρχει σε κάθε FPS, το F.E.A.R. προσφέρει στον παίκτη ορισμένες, ίσως όχι πρωτότυπες, αλλά σίγουρα αξιόλογες προσθήκες. Ως κορυφαίος στρατιώτης, ο ήρωας του παιχνιδιού έχει την ικανότητα να εκτελεί μιας σειρά από melee χτυπήματα, όπως κλωτσιές, αλλά και τη δυνατότητα χειραγώγησης του χρόνου.
Μετά το Max Payne σίγουρα έχει γίνει κατάχρηση της τεχνικής «bullet time» στα videogames, όμως η υλοποίησή της στο F.E.A.R. είναι σαφέστατα μια από τις καλύτερες. Χρησιμοποιώντας αυτήν την ειδική ικανότητα, ο ήρωας μπορεί, για μικρό χρονικό διάστημα, να κινείται με κανονική ταχύτητα, ενώ την ίδια στιγμή οι αντίπαλοί του έχουν σχεδόν παγώσει. Αυτή η τεχνική θα σας βγάλει πολλές φορές από δύσκολες καταστάσεις, μιας και οι εχθροί στο παιχνίδι της Monolith δεν αστειεύονται. Είναι γεγονός πως ακόμη και στον χαμηλότερο βαθμό δυσκολίας, στο F.E.A.R. δεν θα κάνετε περίπατο. Η ΑΙ των αντίπαλων στρατιωτών είναι κορυφαία, τα patterns που χρησιμοποιούν δεν είναι σχεδόν ποτέ τα ίδια και πολλές φορές δίνουν την εντύπωση πως μαθαίνουν το ύφος παιχνιδιού του παίκτη και προσαρμόζονται σε αυτό. Καλύτερα να μην αναφερθούμε σε ορισμένους νίντζα που εμφανίζονται περίπου στα μισά της ιστορίας…
Φυσικά, shooter χωρίς όπλα δε νοείται και το F.E.A.R. διαπρέπει και εδώ. Τα όπλα που θα βρείτε στο δρόμο σας, ως προς το σχεδιασμό τους, δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο μιας και μιλάμε για συμβατικά αυτόματα, καραμπίνες και πιστόλια και ελάχιστες sci-fi προσθήκες, αλλά η χρήση τους είναι πραγματικά απολαυστική και από τις πιο ρεαλιστικές που είδαμε ποτέ σε παιχνίδι. Εκτός από το υπέροχο single player mode, τo F.E.A.R. προσφέρει και multiplayer χάρτες, με τις κλασικές επιλογές Deatmatch, Team Deathmatch, Capture the Flag, Elimination και Team Elimination, όμως για να είμαστε ειλικρινείς, την εμπειρία που θα αποκομίσει ο παίκτης παίζοντας την single player campaign, κανένας multiplayer χάρτης δεν μπορεί να την προσφέρει..
Αν και δεν αγγίζουν τον φωτορεαλισμό των αντίστοιχων του Half-Life 2, τα γραφικά του F.E.A.R. είναι εντυπωσιακά. Δοκιμάζοντας το παιχνίδι σε ένα «παραφουσκωμένο» PC, οι λεπτομέρειες στο περιβάλλον είναι εκπληκτικές, ενώ οι τεχνικές normal mapping, φωτοσκιάσεων πραγματικού χρόνου και εφέ particle δημιουργούν μια ρεαλιστικότατη ατμόσφαιρα. Μοναδικό μειονέκτημα στην απεικόνιση είναι η έλλειψη ποικιλίας. Ακολουθώντας το μονοπάτι που χάραξε το Doom 3, το F.E.A.R. ανακυκλώνει συνεχώς τους διαδρόμους και τα κτίρια όπου διεξάγεται η δράση, με αποτέλεσμα την αναπόφευκτη επανάληψη. Το σίγουρο είναι πως, το παιχνίδι της Monolith αποδεικνύεται απίστευτα βαρύ ακόμη και για έναν υπολογιστή που με άνεση σηκώνει το (φυσικά περσινό) Half-Life 2.
Αν λοιπόν παραβλέψατε τα Age of Empires III και Quake 4 και νομίζετε πως έτσι αποφύγατε την αναβάθμιση, σκεφτείτε το ξανά. Για να παίξετε το F.E.A.R. πρέπει να έχετε ένα από τα δυνατότερα PC της αγοράς. Το να δοκιμάσεις να παίξεις αυτό το παιχνίδι σε ένα μηχάνημα με χαμηλότερα specs από 1GB RAM, κάρτα Radeon 9800 ή GeForce 6800 και επεξεργαστή στα 3.0 GHz είναι σα να το καταστρέφεις. Η μαγευτική ατμόσφαιρα που αναδύει οφείλεται κατά το μεγαλύτερο μέρος στη λεπτομέρεια των γραφικών, στη δημιουργία ορισμένων εξαιρετικών οπτικών εφέ και στην υψηλή ταχύτητα των μαχών.
Αν όλα αυτά δεν εμφανίζονται όπως πρέπει, καλύτερα να το ξεχάσετε. Αλλά πιστέψετε μας, αξίζει να διαθέσει κανείς μερικά χρήματα -που έτσι και αλλιώς ένας gamer πρέπει να πράξει αν θέλει να ακολουθήσει τους ρυθμούς της εποχής και να παίζει ορισμένα από τα καλύτερα παιχνίδια- για να απολαύσει το F.E.A.R., ένα, κατά τη γνώμη μας, από τα καλύτερα παιχνίδια που δοκιμάσαμε ποτέ. Μετά τα No One Lives Forever, Aliens vs. Predator 2 και TRON 2.0 η Monolith διδάσκει ξανά τον τρόπο που δημιουργούνται τα First Person Shooters. Ξαφνικά, οι μήνες μέχρι την κυκλοφορία του Condemned: Criminal Origins για το Xbox 360 φαντάζουν τόσοι πολλοί…
Μην παραβλέψετε να επισκεφθείτε την επίσημη ιστοσελίδα του παιχνιδιού για να κατεβάσετε το patch 1.02 και νέους multiplayer χάρτες.
Δείτε ένα video (quicktime) του F.E.A.R. πατώντας εδώ
Απαιτήσεις συστήματος
Λειτουργικό Windows 2000/XP (service pack 2)
Επεξεργαστής Pentium 4 1.7 GHz
Μνήμη 512MB
Κάρτα γραφικών 64MB
Σκληρός δίσκος 5 GB