Μια ημιτελής συνταγή.
Τα στούντιο των Idea Factory και Compile Heart έχουν αναπτύξει και υλοποιήσει αρκετούς αξιόλογους τίτλους στο παρελθόν, οι οποίοι πρόσφεραν σάτιρα, αξιοπρεπές, turn-based, σύστημα μάχης αλλά και διαφορετική θεματολογία σε κάθε πρόταση. Παρόλα αυτά, το Arc of Alchemist που θα δούμε εδώ, δυστυχώς, δεν ανήκει σε καμία από τις παραπάνω κατηγορίες.
Αυτό προκύπτει άμεσα από την ενασχόληση με το εν λόγω παιχνίδι, διότι αν και η ιστορία του παρουσιάζει ένα ενδιαφέρον setting, στο οποίο η ανθρωπότητα έχει εξαφανιστεί και ο κόσμος αποτυπώνεται υπό μορφή ερήμου (που με τη σειρά του παραπέμπει και θυμίζει το ύφος της δημοφιλούς JRPG σειράς Metal Max), οι όποιες ελπίδες για κάτι αξιόλογο σύντομα σβήνουν, αφού η ιστορία -στο σύνολό της- παρουσιάζεται ημιτελής, με αποτέλεσμα να οδηγούμαστε σε μηδενική ανάπτυξη χαρακτήρων, στοιχείο μείζονος σημασίας για παιχνίδια αυτής της κατηγορίας.
Στο Arc of Alchemist το σενάριο μάς βρίσκει να ακολουθούμε τα βήματα της Quinn, η οποία είναι διοικητής μια μικρής ομάδας στρατιωτών. Η ηρωίδα μας, λοιπόν, έχει ξεκινήσει μια μικρή εκστρατεία, στην οποία αναζήτα τη “μεγάλη δύναμη” (great power) η οποία θα σώσει την ανθρωπότητα. Το ταξίδι της Quinn, ευτυχώς ή δυστυχώς, δεν διαρκεί πολύ, αφού το παιχνίδι προσφέρει -μετά βίας- δεκαπέντε ώρες ενασχόλησης στον “κανονικό” βαθμό δυσκολίας.
Αυτό, με τη σειρά του, σημαίνει πως δεν υπάρχει χρόνος για να “αναπνεύσει” το σενάριο, για ανάπτυξη και γνωριμία μεταξύ των μελών της ομάδας, αλλά ούτε και για την ολοκλήρωση της ιστορίας. Ωστόσο, τα αρνητικά, του τίτλου δεν σταματούν στο τμήμα της ιστορίας. Όταν θα βρεθούμε μέσα στο παιχνίδι, το πρώτο πράγμα που αντιλαμβανόμαστε είναι η οπτική υποβάθμιση (εν συγκρίσει πάντα με το ιστορικό των τίτλων από τη συγκεκριμένη ομάδα ανάπτυξης), η οποία θυμίζει γραφικά προηγούμενης γενιάς.
Το Arc of Alchemist δεν χρησιμοποίει το γνώριμο turn-based ύφος που χαρακτηρίζει τους τίτλους των Idea Factory και Compile Heart. Αντ’ αυτού, ακολουθεί action μονοπάτια.
Σε αυτό το σημείο σκεφτήκαμε πως αυτή η “έκπτωση” στα γραφικά ίσως βοηθά στη βελτίωση άλλων τεχνικών τομέων. Ωστόσο, για ακόμη μια φορά το παιχνίδι μάς διέψευσε, διότι από τα πρώτα λεπτά -και, συγκεκριμένα, από την πρώτη κιόλας μάχη- είχαμε συχνή πτώση των frames. Αυτό το πρόβλημα στο τεχνικό τμήμα του τίτλου είναι αυτονόητο πως επηρεάζει τη ροή της μάχης, η οποία αυτή τη φορά κινείται σε action μονοπάτια. Δεν μπορούμε να κατανοήσουμε γιατί δεν έγιναν ενέργειες για βελτιστοποίηση του τίτλου ώστε να αποφευχθούν αυτές οι τεχνικές ατασθαλίες, ειδικά από τη στιγμή που έχουμε έναν τίτλο οπτικά υποβαθμισμένο, ο οποίος έχει δομή μεγάλων, ανοιχτών περιοχών. Πολύ εύκολα καταλήγουμε στο συμπέρασμα της βεβιασμένης υλοποίησης.
Τα αρνητικά χαρακτηριστικά του Arc of Alchemist δεν σταματούν εδώ, διότι μετά έχουμε το σύστημα μάχης. Το Arc of Alchemist, όπως προαναφέραμε, δεν χρησιμοποίει το γνώριμο turn-based ύφος που χαρακτηρίζει τους τίτλους των Idea Factory και Compile Heart. Αντ’ αυτού, ακολουθεί action μονοπάτια. Αλλά και εδώ αποτυγχάνει να παραδώσει κάτι αξιόλογο.
Και το λέμε αυτό διότι η μάχη εκτελείται με μόλις δύο επιθετικές κινήσεις (με χρήση δύο κουμπιών). Η μία επιθετική κίνηση μπορεί να χτυπήσει τον εχθρό είτε από κοντά είτε από μεγάλη απόσταση, και η δεύτερη και τελευταία επίθεση είναι η χρήση μαγείας, η οποία γεμίζει κατόπιν χρήσης των απλών επιθέσεων που πραγματοποιούμε. Σε αυτό το ρηχό σύστημα μάχης προσθέτουμε και μια ανύπαρκτη εχθρική A.I. η οποία σε οποιαδήποτε δυσκολία απλά στέκεται και περιμένει να ηττηθεί.
Συγκεκριμένα, όταν περπατήσουμε στην εκάστοτε περιοχή, εμφανίζονται ξαφνικά οι εχθροί. Αν αποφασίσουμε να ξεφύγουμε ή έστω να απομακρυνθούμε (εκτελώντας δύο με τρία βήματα), οι εχθροί απλά σταματούν την καταδίωξη, οπότε τους χτυπάμε με την επίθεση μεγάλης απόστασης καθώς αυτοί παραμένουν ακίνητοι χωρίς αντίδραση. Σε αυτή τη φάση του παιχνιδιού εκτίμησή μας ήταν πως η πρόκληση που θα συναντούσαμε θα ήταν ανύπαρκτη. Όμως, για ακόμη μια φορά διαψευστήκαμε, διότι όταν φτάσαμε στο boss fight, αντιμετωπίσαμε έναν εχθρό ο οποίος άντεχε όλες τις επιθέσεις μας (το γνώριμο… “σφουγγάρι”). Αφού ηττηθήκαμε, γυρίσαμε στη βάση μας, όπου ξοδέψαμε την αφθονία των χρημάτων μας (τα οποία αποκτήσαμε από τους πανεύκολους εχθρούς) ώστε να ενισχύσουμε τα στατιστικά της ομάδας μας.
Η βάση είναι το μέρος που θα αγοράσουμε αντικείμενα, θα αλλάξουμε μέλη της ομάδας και θα αποθηκεύσουμε την πρόοδο μας.
Εν ολίγοις, στη μάχη η ομάδα μας μπορεί να νικήσει ακόμα και χωρίς βοήθεια από εμάς (μέχρι που αφήσαμε και το χειριστήριο κάτω, στη hard δυσκολία, για το εν λόγω πείραμα) και τα επίπεδα “πέφτουν βροχή”, μέχρι τη στιγμή που θα συναντήσουμε boss fight, στο οποίο θα ηττηθούμε, θα γυρίσουμε στη βάση μας, χωρίς να έχουμε χάσει τίποτα, όπου εκεί απλά θα ενισχύσουμε τα στατιστικά της ομάδας μας ώστε να προχωρήσουμε το ταξίδι μας.
Η βάση στο Arc of Alchemist είναι το μέρος όπου θα αγοράσουμε αντικείμενα, θα αλλάξουμε μέλη της ομάδας και θα αποθηκεύσουμε την πρόοδό μας. Τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό χαρακτηριστικό που αξίζει να προσθέσουμε στα ελάχιστα θετικά του τίτλου, είναι ο όμορφος σχεδιασμός των χαρακτήρων, που για ακόμη μια φορά προσαρμόστηκε από την Compile Heart και άλλαξε για τον συγκεκριμένο τίτλο. Ολοκληρώνοντας, η εκτίμησή μας για το Arc of Alchemist είναι πως έχουμε να κάνουμε με ένα παιχνίδι που κυκλοφόρησε βεβιασμένα και αυτό εξάλλου φαίνεται σε όλο του το εύρος Αν το προσπεράσετε, δεν θα χάσετε κάτι αξιόλογο.
Το Arc of Alchemist διατίθεται σε PS4 και Nintendo Switch. Το review βασίστηκε στην έκδοσή του για το PS4.