“Remember… No Russian”.
Το Modern Warfare 2 έχει το καλύτερο campaign στη σειρά Call Of Duty. Δεν είναι το καλύτερο παιχνίδι της σειράς, γιατί η σειρά βασίζεται στο multiplayer, και καλύτερο Call of Duty multiplayer έχει σίγουρα υπάρξει (η κοινότητα δεν έχει αποφασίσει ακόμα ποιο, αλλά είναι είτε το Black Ops 2 είτε το COD4, χωρίς αυτό να σημαίνει πως το MW2 δεν βρίσκεται και αυτό εκεί ψηλά, όμως το one man army άφησε μεγάλη πληγή).
Το campaign του MW2 είναι τόσο καλό γιατί πήρε τους χαρακτήρες που αγαπήθηκαν από το Call of Duty 4: Modern Warfare και ανέπτυξε περαιτέρω τις σχέσεις μεταξύ τους. Είναι τόσο καλό, γιατί πήρε τη μάχη από τη Μέση Ανατολή και την εγκαταλελειμμένη πόλη Pripyat της Ουκρανίας, και τη μετέφερε στην Αμερική. Το MW2 πάσχει επίσης και από το σύνδρομο “Nο Russian”, τη θρυλική αποστολή που έχει επισκιάσει στο μυαλό πολλών παικτών όλες τις υπόλοιπες αποστολές και περιοχές, την ίδια στιγμή που και αυτές είναι εξίσου σοκαριστικές και κινηματογραφικά δοσμένες.
Το campaign του MW2 δεν ξεπεράστηκε ποτέ. Το MW3 προσπάθησε, αλλά η ιστορία με τη γάτα και το ποντίκι είχε αρχίσει να κουράζει. Είναι η χρυσή τομή ανάμεσα σε κινηματογραφική δράση και gameplay, και το remaster δεν κατάφερε να αλλοιώσει ούτε δευτερόλεπτο από αυτή τη συνταγή. Εν μέρει αυτό είναι καλό -βλέπετε, θα μπορούσε η Beenox, που ανέλαβε το project, να πειράξει φωτισμούς, ήχους των όπλων, περιβάλλοντα και ένα σωρό άλλα πράγματα που θα άλλαζαν την εμπειρία του παίκτη και στο τέλος δεν θα εισέπραττε το MW2 αλλά κάποιο άλλο παιχνίδι.
Αντ’ αυτού, η εταιρία πείραξε το παιχνίδι στον ελάχιστο δυνατό βαθμό για να δικαιολογηθεί κάπως η τιμή των 25€ που ζητάει. Περισσότερα πολύγωνα, καθαρότερα facial expressions, καλύτερες σκιάσεις και τίποτα άλλο. Μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού είναι οι “αλλαγές” που έγιναν στο παιχνίδι ενώ αυτές περιορίζονται στο χρώμα του χλοοτάπητα στην πρώτη πίστα, στην φαλάκρα του Price (αυτό μας ενόχλησε λίγο) και στο τρόπο που ο παίκτης κρατάει ορισμένα όπλα. Μια προσθήκη που δεν υπήρχε καθόλου στο πρώτο παιχνίδι, αλλά είναι εντελώς διακοσμητική και αχρείαστη στο remaster, αποτελεί η επιλογή για inspect του όπλου με το κάτω βελάκι του χειριστηρίου όπως και στο Cof Duty 4: Modern Warfare Remaster, μόνο που στο MW2 ο παίκτης δεν μπορεί να φτιάξει το δικό του class ούτε να βάλει επάνω κάποιο camo. Επομένως, αποτελεί απλά μια ακόμα πινελιά μπας και δικαιολογηθεί η τιμή του παιχνιδιού.
Επομένως, ο λόγος ύπαρξης του MW2 remaster είναι πολύ ξεκάθαρος: κυκλοφόρησε για να χτυπήσει τη φλέβα της νοσταλγίας στους παλιούς παίκτες και να συστήσει τον Ghost στους νέους. Με όσο το δυνατόν λιγότερη δουλειά και όσο το δυνατόν λιγότερο περιεχόμενο από το παλιό παιχνίδι, για να μην “σπάσει” η player base του Call of Duty: Modern Warfare του 2019. Το MW2 Remastered είναι… μια χαμένη ευκαιρία να βγάλει η Activision πολλά περισσότερα λεφτά. Kαι εξηγούμαστε: Mε την προσθήκη του παλιού co-op mode και τον εμπλουτισμό του για πρώτη φορά με online λειτουργία αντί για split screen -που ήταν το μόνο που διέθετε πίσω το 2009- τα 25€ θα δικαιολογούσαν απόλυτα την αγορά του remaster και οι παίκτες θα απολάμβαναν -πέρα από το εκπληκτικό campaign- και ένα από τα πιο διασκεδαστικά και challenging modes που έχει δώσει ποτέ αυτή η σειρά. Δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν έγινε, ενώ φυσικά ούτε λόγος για το multiplayer mode, το οποίο η εταιρία γνωρίζει καλά πως αν κυκλοφορήσει, θα επισκιάσει όχι μόνο το πιο πρόσφατο παιχνίδι αλλά και πολλά επόμενα της σειράς.
Εν κατακλείδι, το Modern Warfare 2 Campaign Remasterεδ είναι σαν μια χρονομηχανή. Το παιχνίδι παραμένει εκπληκτικό, τα γραφικά όπως τα έχει ένας νοσταλγός στο μυαλό του και η τιμή υψηλή. Επενδύστε μόνο αν δεν είχατε ποτέ καμία επαφή με το MW2 ή αν θυμάστε ποιος χαρακτήρας κάνει την ερώτηση “Who’s SOAP? ” σε ποιο σημείο και σε ποιο mission του MW2. “Good, that’s one less loose end”.
To Call of Duty: Modern Warfare 2 Campaign Remastered κυκλοφορεί από τις 31 Μαρτίου για το PS4. Οι εκδόσεις του για PC και Xbox One θα κυκλοφορήσουν στις 30 Απριλίου. Το review βασίστηκε στην έκδοσή του για το PS4.
