Cat Lady με ολίγον από Silent Hill (sold, που λένε και στα μέρη μας).
Θεματολογία τρόμου. Ένα ιδιαίτερα απαιτητικό είδος, σαφέστατα παρεξηγημένο από μεγάλη μερίδα παικτών αλλά και θεατών, αν πάμε τη συζήτηση στον κινηματογράφο. Όσον αφορά το μέσο των παιχνιδιών, θεωρούμε πως μία μεγάλη μερίδα δημιουργών επικεντρώνεται πρωτίστως στην εύκολη λύση των ξαφνικών “ΜΠΟΥ!”, που θα καταφέρει να “πετύχει” στον απροετοίμαστο παίκτη. Κατά τη γνώμη μας, ένα επιτυχημένο παιχνίδι τρόμου θα πρέπει να καλλιεργεί μία συνεχή αίσθηση κινδύνου, που θα χτίζεται από την τρωτότητα του χαρακτήρα ενάντια σε ένα εχθρικό περιβάλλον (ακόμα καλύτερα με ασαφή τρόπο) δίχως να εκβιάζει το φόβο με “φθηνά” κόλπα, όπως το διαρκή κίνδυνο να πεταχτεί κάτι μπροστά στα μούτρα μας.
Το Detention, παρά τα διάφορα θέματά του (εικάζουμε ιδίως λόγω περιορισμένων πόρων) καταφέρνει να ξεπεράσει τις συνηθισμένες mainstream συνταγές τρόμου, ώστε πραγματικά να δημιουργήσει ένα απόκοσμο περιβάλλον που δουλεύει ιδανικά στις δύο διαστάσεις. Καταφέρνει μάλιστα να πατάει με σχετική επιτυχία στα ακόμα πιο απαιτητικά μονοπάτια του ψυχολογικού θρίλερ αλλά και να θίξει πολιτικοκοινωνικά θέματα, όντας ένα παιχνίδι που καταπιάνεται άμεσα με την εφιαλτική περίοδο της Ταΐβάν του 1949-1987. Μία περίοδο όπου η νησιωτική χώρα βρισκόταν υπό στρατιωτικό νόμο και η ελευθερία του λόγου και της σκέψης ήταν αξίες υπό εξαφάνιση.
Είπαμε, όμως, εκτός από το επιτυχημένο κλίμα τρόμου, το Detention έχει και τα θεματάκια του, που δεν του επιτρέπουν να απογειωθεί, οπότε ας βάλουμε τα πράγματα σε μία σειρά. Το παιχνίδι ξεκινάει σε μία σχολική αίθουσα, όπου ο διευθυντής (με αστυνομική αμφίεση) θα συλλάβει μία καθηγήτρια κατά τη διάρκεια της διδασκαλίας της. Εμείς θα πάρουμε αρχικά τον έλεγχο του Wei, ενός εκ των μαθητών, που ξαφνικα ξυπνάει σε ένα μυστηριωδώς ερημωμένο σχολείο. Δε θα αργήσουμε να εντοπίσουμε τη Ray, μία μεγαλύτερη μαθήτρια και –ουσιαστικά- την πρωταγωνίστρια του παιχνιδιού. Σύντομα θα πάρουμε τον έλεγχό της, οπότε η κάθοδος στην παράνοια θα ξεκινήσει πλέον με γοργούς ρυθμούς.
Το Detention περπατάει τόσο σε μεταφυσικά όσο και σε αλληγορικά μονοπάτια, κάτι που αρχικά αποδίδεται μάλλον λίγο άκομψα, μπερδεύοντας ίσως τον παίκτη και δίνοντάς του την εντύπωση πως η γραφή είναι απλά προβληματική. Για παράδειγμα, σε μία περίπτωση η νεαρή Ray θα χρειαστεί να κόψει το λαιμό ενός πτώματος για την επίλυση ενός γρίφου, όμως η πλήρης απουσία κάποιας αντίδρασης από την ίδια δεν γίνεται παρά να βλάψει το λεγόμενο ως “immersion”. Γενικότερα, οι αντιδράσεις της Ray σε διάφορα φρικιαστικά ή παραφυσικά θεάματα είναι εντελώς ουδέτερες (ή αφύσικες, αν προτιμάτε) και παρόλο που υπάρχει μία μορφή ερμηνείας που μπορούμε να δώσουμε, η αλήθεια είναι πως αυτή η απάθεια παραμένει εκτός κλίματος.
Αφήνοντας πίσω αυτήν τη σχετική παραφωνία, η ερμηνεία της πλοκής, παρά τις μεταφυσικές και συμβολικές προεκτάσεις, είναι ξεκάθαρη για όποιον παρακολουθήσει τους λιγοστούς διαλόγους και τα διάσπαρτα σημειώματα, με την ιστορία να κλείνει τελικά ικανοποιητικά και με το κατάλληλο ύφος για τα δεδομενα της αποπνικτικής ατμόσφαιρας. Κατά την περιήγησή μας στο σχολείο (το περιβάλλον που καταλαμβάνει το μεγαλύτερο κομμάτι του παιχνιδιού) δεν γινόταν παρά να βλέπουμε διάσπαρτες τις επιρροές από τα Silent Hill. Δεν είναι λίγες οι φορές που θα βρεθείτε σε διαφορετικές και αλλοιωμένες εκφάνσεις δωματίων αλλά και σε αλλοπρόσαλες περιοχές, που συνεχώς αλλάζει η δομή τους με ανεξήγητο τρόπο, συνάδοντας ακόμα περισσότερο στην αίσθηση ενός ατέρμονου, ζωντανού εφιάλτη.
Η αίσθηση του τρόμου περνάει στον παίκτη με απόλυτη επιτυχία, μέσα από τους λακωνικούς ήχους, τον αποπνικτικό σχεδιασμό των περιβαλλόντων με τα μουντά χρώματα και αυτή τη διαρκή αίσθηση ότι κάτι φρικιαστικό θα εμφανιστεί ή θα συμβεί. Αν και στα αρχικά στάδια του παιχνιδιού υπάρχουν κάποια jump scares, τα οποία με “άτσαλο” τρόπο στοχεύουν αποκλειστικά στον παίκτη και οχι στη Ray, τελικά η Red Candle φαίνεται ότι σταδιακά άρχισε να αποκτά την αναγκαία αυτοπεποίθηση ώστε να αποφύγει εξ ολοκλήρου αυτήν την τακτική στο μεγαλύτερο κομμάτι της περιπέτειας.
Παρόλο που η δισδιάστατη φύση του παιχνιδιού μπορεί να δημιουργήσει φόβο για backtracking και αποπροσανατολισμό, τελικά η δομή των ζητουμένων και των περιοχών έχει δουλευτεί σε τέτοιο βαθμό ώστε το παιχνίδι να μας (καθ)οδηγεί στο σωστό δρόμο, χωρίς ποτέ να χρειάζεται να καλύψουμε τεράστιες αποστάσεις. Με λίγη παρατηρητικότητα θα γνωρίζετε ακριβώς πού πρέπει να χρησιμοποιηθεί το κάθε αντικείμενο καθώς και την ακριβή τοποθεσία του δωματίου που πρέπει να πάτε. Το επίπεδο των περιβαλλοντικών γρίφων κυμαίνεται σαφέστατα σε εύκολα επίπεδα και με λίγη προσοχή δεν θα έχετε πρόβλημα στην επίλυσή τους, χωρίς βέβαια να φτάνουν και στο άλλο άκρο του στυλ “ενώστε τις τελείες”. Γενικά, η υλοποίησή τους είναι έξυπνη και τα ζητούμενά τους συνάδουν με το μακάβριο ύφος του παιχνιδιού.
Σωστή ισορροπία υπάρχει και σε ορισμένες εχθρικές οντότητες που περιφέρονται στους διαδρόμους του σχολείου. Αυτά τα θανάσιμα πνεύματα βρίσκονται ακριβώς στην ποσότητα που χρειάζεται, έτσι ώστε να εντείνουν επιτυχώς την αίσθηση του κινδύνου. Το ότι αυτές οι οντότητες δεν γίνονται ποτέ κουραστικές στην αντιμετώπισή τους είναι σίγουρα επιτυχία, ιδίως αν λάβουμε υπόψη ότι η αντιμετώπισή τους έρχεται αποκλειστικά μέσω stealth μηχανισμών. Ο τεχνικός τομέας είναι σαφέστατα απλοϊκός, μην έχοντας κάτι παραπάνω από υποτυπώδη animations, αλλά τουλάχιστον εικαστικά αποδίδει ικανοποιητικά τον εφιαλτικό κόσμο όπου έχει αποκλειστεί η Ray. Η τεχνοτροπία του μας θύμισε το εξαιρετικό Cat Lady, ένα ψυχολογικό θρίλερ, που παρά τον υποτυπώδη τεχνικό του τομέα, κατάφερνε να προσφέρει μία μοναδική εμπειρία (αν και το Detention δεν φτάνει το επίπεδο της παράνοιας αυτού του παιχνιδιού).
Η ροή και η 2-3 ωρών διάρκεια του Detention είναι ιδανικές για ένα παιχνίδι το οποίο θα εγκαταστήσετε ένα μοναχικό βράδυ και θα το ολοκληρώσετε μονοκοπανιά (συνθήκες στις οποίες πρέπει να παιχτεί). Η ιστορία και η εξερεύνηση κυλάνε ομαλά και ασταμάτητα (όχι βέβαια εντελώς στον αυτόματο, όπως συμβαίνει στα walking simulator), η αίσθηση του φόβου είναι ικανή να σας κρατάει συνεχώς σε εγρήγορση και η ικανοποιητική κατάληξη έρχεται προτού κοιτάξετε το ρολόι και σκεφτείτε πως θα χρειαστείτε 4-5 καφέδες κατά το πρωινό ξύπνημα για να την βγάλετε καθαρή έως τον μεσημεριανό ύπνο. Με λίγα λόγια, αποτελεί ένα αξιοπρεπέστατο και δουλεμένο indie παιχνίδι τρόμου.
Σχετικά παιχνίδια
