Action, RPG ή Adventure; To Folklore προσπαθεί να αυτοπροσδιοριστεί προσφέροντας κάτι ξεχωριστό
Action, RPG ή Adventure; To Folklore προσπαθεί να αυτοπροσδιοριστεί προσφέροντας κάτι ξεχωριστό
Ερώτηση: Τι ακριβώς είναι το Folklore και σε ποιο genre θα το κατατάσσαμε; Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα δεν είναι εύκολη, καθώς το παιχνίδι της Game Republic (δημιουργού της σειράς Genji) προσπαθεί να κάνει λίγο από όλα. Αλλά μια πρόταση χαρακτηρισμού του πονήματος του Okamoto-san -ενός ανθρώπου που έχει εργαστεί στις σειρές Resident Evil, Devil May Cry και Street Fighter- θα μπορούσε να είναι η εξής: Το Folklore είναι μια videogame εκδοχή του Spirited Away, της μαγευτικής κινηματογραφικής παραγωγής του Hayao Miyazaki. Αν και σε πρώτη ανάγνωση αυτή η σύγκριση φαντάζει παράταιρη και εκτός λογικής σκέψης, η αλήθεια είναι ότι τα κοινά στοιχεία των δύο αυτών projects είναι πολλά. Ας πάρουμε για παράδειγμα το εικαστικό κομμάτι -από το οποίο μπορείτε να πάρετε μια πρώτη γεύση από τις εικόνες- καθώς και το ταξίδι που κάνουν οι δύο πρωταγωνιστές σε έναν παράξενο κόσμο που βρίσκεται μεταξύ ζωής και θανάτου. Και στις δύο περιπτώσεις το Folklore και το Spirited Away δείχνουν να αντλούν την έμπνευσή τους από κοινή βάση. Αλλά, καλύτερα να τα πάρουμε από την αρχή και να δούμε τι ακριβώς έχει να προσφέρει το ιδιόμορφο αυτό παιχνίδι σε εκείνον που θα το προτιμήσει.
Αρχικά να τονίσουμε ότι έχουμε ήδη στα χέρια μας την τελική έκδοση του τίτλου, συνεπώς, είμαστε σε θέση να σας μεταφέρουμε με ασφάλεια μια πρώτη γεύση από αυτά που θα δείτε στα τέλη Οκτωβρίου οπότε και αναμένεται να κυκλοφορήσει. Ξεκινώντας με τα της ιστορίας, η οποία σε αυτό το παιχνίδι έχει βαρύνουσα σημασία, βλέπουμε ότι αντλεί τις επιρροές της από την κέλτικη μυθολογία και πιο συγκεκριμένα από τους θρύλους και τις παραδόσεις των Ιρλανδών. Το Folklore καταπιάνεται με την αφήγηση της περιπέτειας δύο χαρακτήρων-κλειδιών, της Ellen και του Keats. H πρώτη είναι μια νεαρή κοπέλα που ταξιδεύει στο χωριό Doolin ούτως ώστε να βρει τη μητέρα της, την οποία θεωρούσε νεκρή για δεκαεπτά χρόνια, ενώ ο δεύτερος είναι ένας δημοσιογράφος, ο οποίος εργάζεται σε ένα περιοδικό που ασχολείται με το υπερφυσικό και τις απόκρυφες τέχνες.
Μια από τις πολλές ιδιομορφίες του Folklore εντοπίζεται στη «διπλή» του υπόσταση και πιο συγκεκριμένα στον τρόπο που οι δημιουργοί του χώρισαν τις ιστορίες των δύο βασικών πρωταγωνιστών σε παράλληλα μονοπάτια. Από την αρχή της ιστορίας και λίγο πριν την έναρξη κάθε κεφαλαίου, το παιχνίδι μάς δίνει τη δυνατότητα να επιλέξουμε έναν εκ των δύο ηρώων και χρησιμοποιώντας τον να ξεδιπλώσουμε το μυστήριο πίσω από τον υποτιθέμενο θάνατο της μητέρας της Ellen, αλλά και να ανακαλύψουμε τα μυστικά του Netherworld, δηλαδή του κόσμου των ζωντανών-νεκρών. Αυτός ο τρόπος διαχωρισμού των δύο πρωταγωνιστών καταφέρνει να κρατά το ενδιαφέρον ψηλά, μιας και η εξέλιξη του κάθε σεναρίου είναι είτε παράλληλη, είτε ένα βήμα εμπρός ή πίσω από την άλλη. Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι παίζοντας με τον Keats θα δούμε άλλες κινηματογραφικές σκηνές, διαφορετική εξέλιξη στην ιστορία και διαφορετικούς υποστηρικτικούς χαρακτήρες από εκείνους που εμφανίζονται όταν ελέγχουμε την Ellen.
Όμως, η διπλή υπόσταση του Folklore δεν περιορίζεται στις παράλληλες περιπέτειες των δύο πρωταγωνιστών. Εντελώς διαφορετική είναι και η φύση του gameplay μεταξύ των δύο κόσμων που θα κινηθούμε. Όταν λοιπόν, βρισκόμαστε στο χωριό Doolin, το παιχνίδι θυμίζει λίγο από Silent Hill δεδομένου ότι η ατμόσφαιρα του περιβάλλοντος είναι βαριά, σκοτεινή και ομιχλώδης και ο ρόλος του εκάστοτε πρωταγωνιστή περιορίζεται σε εξερεύνηση του περιβάλλοντος. Αντιθέτως, με την είσοδό μας στον Netherworld τα πάντα αλλάζουν. Οι δύο ήρωες μεταμορφώνονται σε πολεμιστές με ξεχωριστές ικανότητες, ο κόσμος γίνεται πολύχρωμος και πανέμορφος, αλλά συνάμα άκρως επικίνδυνος.
Ο Netherworld του Folklore είναι μια διάσταση όπου τα παστέλ χρώματα κυριαρχούν, αλλά την ίδια στιγμή καραδοκούν εφιαλτικά και σουρεαλιστικά πλάσματα που, από εικαστικής άποψης, παντρεύουν την παράδοση των Κελτών με την τεχνοτροπία της ιαπωνικής κουλτούρας. Αν αναλογιστείτε το μέγεθος της σύζευξης που έχει επιχειρηθεί εδώ, εύκολα θα μπορέσετε να αντιληφθείτε το πόσο πρωτότυπα και ξεχωριστά θα είναι τα πλάσματα που θα δείτε και θα πολεμήσετε σε αυτό το παιχνίδι. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει και το σύστημα μάχης του Folklore. Συνδυάζοντας στοιχεία action με παραδοσιακές RPG μηχανικές, το παιχνίδι της Game Republic δείχνει να πετυχαίνει το στόχο του και να είναι προσιτό προς κάθε είδους παίκτη.
Οι μάχες με τα πλάσματα του Netherworld εκτελούνται σε πραγματικό χρόνο και με το πάτημα των κουμπιών «face» (Τρίγωνο, Τετράγωνο, Κύκλος, Χ). Κάθε ένα από αυτά τα κουμπιά αντιστοιχεί και στη χρήση ενός folk (τα πλάσματα που κυριαρχούν στον Netherworld), τα οποία προσθέτουμε στο inventory μας αφού τα εξολοθρεύσουμε μια φορά. Όπως κάθε RPG που σέβεται τον εαυτό του, το Folklore εστιάζει έντονα στη χρήση των στοιχείων της φύσης, με κάθε ένα από τα folks να διαπρέπει σε επιθέσεις φωτιάς, αέρα, γης και ύδατος. Οι μάχες στο Folklore χαρακτηρίζονται από απλότητα και ευκολία, με μοναδική ιδιομορφία τη χρήση της ανίχνευσης κίνησης του Sixaxis. Αυτή η δυνατότητα δίνεται σε συγκεκριμένες στιγμές κάθε μάχης και όταν το πλάσμα που έχουμε αντιμετωπίσει βρίσκεται λίγο πριν την ολοκληρωτική του ήττα.
Βλέποντας λοιπόν ένα ειδικό κόκκινο σύμβολο πάνω από το folk που έχουμε σχεδόν θανατώσει, μπορούμε να πατήσουμε το R1 και να εξαπολύσουμε επάνω του έναν ενεργειακό «γάντζο». Στη συνέχεια, τραβώντας το Sixaxis προς τα πίσω -σα να ήταν ένα πραγματικό μαστίγιο- ο ήρωάς μας καταφέρνει να αποσπάσει από το σώμα του folk την ψυχική του υπόσταση, η οποία προσθέτει «mana», βαθμούς εμπειρίας και τη δυνατότητα χρήσης αυτού του folk στο user interface. Θα λέγαμε ότι η προσέγγιση της Game Republic στο όλο concept της μάχης με τους folks είναι επιτυχής καθώς ξεφεύγει από την πεπατημένη και προσφέρει μια διαφορετική -πιο άμεση και «ρεαλιστική»- αίσθηση στον παίκτη.
Όμως, ο ονειρικός και παραμυθένιος κόσμος του Folklore δεν σημαίνει απαραίτητα ότι εξίσου ονειρικό θα είναι και το σύνολο του παιχνιδιού. Το σημαντικότερο μειονέκτημα που εντοπίσαμε -και που μας ταξίδεψε σε άλλες εποχές- ήταν η απουσία ενός ενιαίου κόσμου, ή αλλιώς, ενός χάρτη που θα μας επέτρεπε να ταξιδεύουμε από το ένα σημείο του στο άλλο χωρίς χρόνους φόρτωσης. Και ενώ η επιλογή της Game Republic να διαχωρίσει τον «φυσιολογικό» κόσμο από τον Netherworld είναι απολύτως κατανοητή, το γεγονός πως ο κάθε ένας από τους δύο κόσμους του παιχνιδιού είναι χωρισμένος σε μικρά τμήματα, τα οποία απαιτούν χρόνο φόρτωσης 4-5 δευτερολέπτων για να εμφανιστούν, είναι πραγματικά απογοητευτικό.
Αν αναλογιστείτε ότι σε πολλές περιπτώσεις μεταβαίναμε από το ένα σημείο του εκάστοτε τμήματος στο άλλο μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα, ακολουθούσε χρόνος φόρτωσης, παίζαμε ξανά για λίγα δεύτερα, βγαίναμε από την περιοχή και η οθόνη «loading» εμφανιζόταν ξανά, μπορείτε να καταλάβετε γιατί αναφερθήκαμε σε «ταξίδια σε άλλες εποχές», όπου τα συστήματα δεν είχαν αρκετή μνήμη για να επεξεργαστούν μεγάλους χάρτες και η τεχνολογία streaming ήταν κάτι που ακουγόταν πολύ μακρινό. Μάλλον απογοητευτική είναι και η τεχνολογία των γραφικών που χρησιμοποίησε η Game Republic για τη γενικότερη απεικόνιση του τίτλου της. Εδώ διαπιστώσαμε πως είχαμε να κάνουμε με μια παραλλαγμένη έκδοση της μηχανής του Genji: Days of the Blade, η οποία με τη σειράς της αποτελούσε αναβαθμισμένη έκδοση του Genji από το PlayStation 2. Συνεπώς, ο όρος “next-gen γραφικά” στο Folklore πρέπει να χρησιμοποιηθεί με ιδιαίτερη…ελαφρότητα.
Φυσικά, υπάρχουν πολλά ακόμα που θα μπορούσαμε να σας μεταφέρουμε για το Folklore. Έχοντας «γράψει» περισσότερες από πέντε ώρες παιχνιδιού, μπορούμε να πούμε ότι το παιχνίδι της Game Republic έχει περισσότερα πλεονεκτήματα από ό,τι μειονεκτήματα, όμως, την ίδια στιγμή οι περιπέτειες των Ellen και Keats μοιάζουν τόσο ιδιόμορφες και ξεχωριστές που με δυσκολία θα καταφέρουν να γίνουν αρεστές στο ευρύ κοινό. Λίγο η εικαστική τεχνοτροπία, λίγο το καινοτόμο σύστημα μάχης και σίγουρα η τετριμμένη τεχνολογία του, ίσως απωθήσουν από αυτό το ενδιαφέρον παιχνίδι κάποιον που δεν θα αντιληφθεί γρήγορα το όμορφο σενάριο, τα μηνύματα που αυτό προσπαθεί να περάσει και το βάθος του gameplay. Σε κάθε περίπτωση, είμαστε πεπεισμένοι ότι το Folklore είναι σαφώς ανώτερο από το Genji: Days of the Blade και αυτήν μας την αξίωση θα την αναλύσουμε εκτενέστερα σε ένα περίπου μήνα από σήμερα.
Γιώργος Καλλίφας
Κυκλοφορία Οκτώβριος 2007
{nomultithumb}