Δόσεις γέλιου!
Παρόλο που για πολλά χρόνια τα βιντεοπαιχνίδια ήρθαν αντιμέτωπα με τη λογοκρισία αρκετών τεχνοφοβικών ατόμων, που λάτρευαν να εμπλουτίζουν το λόγο τους με καταστροφολογία, κατάφεραν να ενταχθούν στις επονομαζόμενες ως “mainstream” ασχολίες και έτσι μέσα στα τελευταία δέκα χρόνια ο κλάδος του gaming κατάφερε να κάνει τεράστια βήματα.
Αρκετοί gamers, εν έτει 2015, αναζητούν τίτλους που θα τους προσφέρουν ένα επεισοδιακό -επικό σενάριο, που θα τους κρατήσει για πολλές ώρες συντροφιά, μεγάλες προκλήσεις, ρεαλιστικά γραφικά, καινοτομίες στο gameplay, ξεχνώντας έναν από τους πιο βασικούς λόγους ύπαρξης των βιντεοπαιχνιδιών, που δεν είναι άλλος από τη διασκέδαση. Και προς αποφυγή παρεξηγήσεων, κανείς δεν αμφισβητεί την αξία των προαναφερθέντων στοιχείων που αναζητούν οι gamers στα παιχνίδια τους, αλλά η απαξίωση των arcade τίτλων, που έχουν ως μοναδικό στόχο τη διασκέδαση του παίκτη, στρεβλώνει μια κατηγορία παιχνιδιών που έχει να προσφέρει πολλά στο κοινό της, με πιο πρόσφατο παράδειγμα να αποτελεί αυτό του I am Bread των Bossa Studios.
Οι δημιουργοί του γνωστού Surgeon Simulator, έχοντάς μια “φρέσκια” και σίγουρα πρωτοποριακή ιδέα έφτιαξαν το I am Bread. Όπως μας προϊδεάζει και ο τίτλος, το παιχνίδι ασχολείται (όσο αστείο και αν ακούγεται) με τις περιπέτειες μιας φέτας τοστ. Βέβαια, η εύλογη απορία που δημιουργείται σε όποιον ακούσει τη θεματολογία του τίτλου θα είναι: “Τι περιπέτειες μπορεί να έχει μια φέτα του τοστ;“. Η απάντηση μπορεί να δοθεί πολύ εύκολα από την πρώτη κιόλας πίστα του παιχνιδιού. Όμως, το στοιχείο που κλέβει την παράσταση είναι πως το I am Bread έχει σενάριο, και μάλιστα ξεκαρδιστικό.
Εν ολίγοις, η ιστορία του παιχνιδιού επικεντρώνεται στις αναφορές ενός ψυχολόγου για έναν ασθενή του (μάλλον και τον εμπνευστή του τίτλου), που κατηγορεί μια φέτα του τοστ για τις μυστηριώδεις ζημιές που συμβαίνουν στο σπίτι του. Μπορεί το παιχνίδι να έχει ένα υποτυπώδες σενάριο, που ξετυλίγεται παράλληλα με τα επίπεδα, μόνο και μόνο για μην αφήσει το κομμάτι αυτό άδειο, αλλά θα μπορούσε κάποιος να πει πως ο στόχος των δημιουργών επιτεύχθηκε, καθώς το παιχνίδι προσφέρει πολύ γέλιο και έντονες στιγμές. Αφήνοντας πίσω τη μίνι ιστοριούλα και περνώντας στο κυρίως θέμα του παιχνιδιού, η περιπετειώδης φέτα του τοστ έχει ως μοναδικό λόγο ύπαρξης το σωστό ψήσιμό της -και από τις δύο πλευρές- ώστε να γίνει όσο πιο νόστιμη γίνεται. Θα πρέπει να αναφερθεί πως καθένα από τα τέσσερα levels του παιχνιδιού περιλαμβάνει δύο διαφορετικές μοναδικές λύσεις ώστε να επιτύχετε το στόχο σας. Βέβαια, ο κάθε τρόπος επίλυσης του ερωτήματος “πως να ψήσετε τη φέτα σας” ποικίλει τόσο στην υλοποιήση όσο και στο βαθμό δυσκολίας της.
Σχετικά με το περιβάλλον όπου και λαμβάνουν χώρα οι αποστολές του τοστ, αξίζει να σημειωθεί πως η παρατηρητικότητα παίζει μείζονα ρόλο στη διεκπεραίωση του στόχου σας, καθώς σε κάθε επίπεδο οι δημιουργοί του I am Bread έκαναν εξαιρετική δουλειά, φτιάχνοντας ένα πλούσιο περιβάλλον για όλες τις πίστες ξεχωριστά. Παρόλο που οι αποστολές εξελίσσονται μέσα στο ίδιο σπίτι, όλα τα επίπεδα διαφέρουν αρκετά μεταξύ τους, αποφεύγοντας με αυτόν τον τρόπο οποιουδήποτε είδους επανάληψη των επιπέδων. Όλες οι πίστες περιλαμβάνουν εύθραυστα αντικείμενα που μπορούν να μετακινηθούν σε μικρό ή μεγάλο βαθμό, ενώ ορισμένες φορές μπορεί να αποβούν μοιραία ή ως από μηχανής θεός για την επίτευξη του στόχου σας. Αυτός είναι και ο λόγος που πρέπει να προσέχετε τις επιφάνειες που ακουμπάει η φέτα σας, καθώς τα μυρμήγκια, η μούχλα ή το νερό μπορούν να μετριάσουν τη γευση της φέτας, με αποτέλεσμα ο τελικός βαθμός από το score να μην είναι ικανοποιητικός, οδηγώντας σας με αυτόν τον τρόπο σε επανεκκίνηση της πίστας για μία ακόμα φορά.
Ένα ιδιαίτερο μέρος του I am Bread αποτελεί ο δύσκολος χειρισμός του, καθώς απαιτούνται η συγχρονισμένη ομαλή κίνηση τεσσάρων διαφορετικών κουμπιών (κάθε μία για όλες τις γωνίες του τοστ) και η χρήση του μοχλού. Ουσιαστικά, όσο ο παίκτης κρατάει πατημένο ένα από τα τέσσερα κουμπιά, η αντίστοιχη γωνία του ψωμιού κολλάει στην επιφάνεια που βρίσκεται, ενώ με το μοχλό δίνεται η ώθηση, ώστε να ακολουθήσει μια σειρά από πατήματα κουμπιών για να “περπατήσει” το τοστ, ενώ η φυσική -καθ’ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού- θα αποτελεί καθοριστικό παράγοντα. Όπως αντιλαμβάνεστε, ο χειρισμός είναι υπερβολικά δύσκολος μέχρι τη στιγμή που θα σας βγαίνουν αυτοματοποιημένα οι κινήσεις (ας μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για τους δημιουργούς του Surgeon Simulator…).
Όμως, η πιο σημαντική λεπτομέρεια του τίτλου είναι το κοινό στο οποίο απευθύνεται. Σε αντίθεση με τα περισσότερα παιχνίδια που εστιάζουν στο solo-gaming, το I am Bread μπορεί να μην έχει ούτο ίχνος από multiplayer modes, αλλά όταν μπροστά στην οθόνη βρίσκονται περισσότερα από ένα άτομα, προσφέρει αμέτρητη διασκέδαση και άφθονο γέλιο τόσο στους παρατηρητές όσο και στον παίκτη, αποτελώντας το ιδανικό παιχνίδι για τους streamers. Αν επιχειρήσετε να παίξετε μόνοι το I am Bread, τότε το σίγουρο είναι ότι θα ανεβάσετε πίεση και ενδεχομένως κάποιο χειριστήριο να “γλιστρήσει” προς την οθόνη, οπότε περιμένετε τους φίλους και τις πίτσες πριν πατήσετε το start button.
Τέλος, τα δύο μειονεκτήματα που στιγματίζουν τον τίτλο είναι, κατά πρώτον, η πολύ μικρή διάρκειά του, που ουσιαστικά δημιουργεί ένα αίσθημα ανυπομονησίας για τα ερχόμενα DLCs που έχουν ήδη ανακοινωθεί, ενώ -κατά δεύτερον- η μουσική επένδυση είναι πολύ απλοϊκή, σε σημείο που κουράζει. Έτσι, λοιπόν, συνοψίζοντας, μπορούμε να συμπεράνουμε πως το I am Bread αποτελεί ένα μικρό “διαμάντι” -υπό κάποιες προϋποθέσεις-, το οποίο αν δεν το κρίνετε από το εξώφυλλό του, θα απολαύσετε.