“Το πάει πολύ καλ… ααα, μόλις τέλειωσε…”.
Εάν το Hotline Miami είχε ποτέ ένα τέκνο, αυτό θα ήταν το Katana Zero. Τα κοινά στοιχεία είναι πολλά, με πρώτα και καλύτερα τη φιλοσοφία του αμείλικτου gameplay αλλά και την έκδηλη 80s αισθητική σε χρώματα και soundtrack. Υποθέτουμε ότι η Devolver Digital, ένας από τους πλέον ηχηρούς υποστηρικτές των indies, δεν χρειάστηκε και πολύ για να πειστεί να αναλάβει την παραγωγή και προώθηση του Katana Zero, εντοπίζοντας άμεσα αυτές τις ομοιότητες. Αν και το Hotline Miami κατάφερε να κάνει αίσθηση και να αφήσει το στίγμα του στην indie σκηνή, ήδη από το πρώτο κεφάλαιό του, το Katana Zero μάλλον θα χρειαστεί τουλάχιστον ένα sequel αν θα θέλει να καταφέρει κάτι παρόμοιο. Ας δούμε γιατί.
Ένα από τα βασικά του προτερήματα αφορά στην ιδιαίτερη προσοχή που δόθηκε στο σεναριακό υπόβαθρο, κάτι όμως που ταυτόχρονα ίσως αποτελεί έναν από τους λόγους που το Katana Zero δίνει την εντύπωση μισού παιχνιδιού -ή, έστω, ενός ξεκάθαρου πρώτου κεφαλαίου μίας ευρύτερης ιστορίας. Το σενάριο μάς μεταφέρει στον σύγχρονο κόσμο, όπου παίρνουμε το ρόλο ενός πληρωμένου δολοφόνου, η αμφίεση του οποίου και η μέθοδος αντιμετώπισης των θυμάτων του δείχνουν έντονα επηρεασμένα από τους σαμουράι. Τι κι αν οι εχθροί οπλοφορούν με καραμπίνες και πολυβόλα; Ο χαρακτήρας μας δεν χρειάζεται τίποτα περισσότερο από την katana του· α, και την… υπεράνθρωπη ικανότητά του να επιβραδύνει τον χρόνο.
Σταδιακά η πλοκή θα δώσει ορισμένες εξηγήσεις για τις εξαιρετικά θανατηφόρες ικανότητές του, πλέκοντας ένα σενάριο συνωμοσιολογίας, που περιστρέφεται -κυρίως- γύρω από ένα, ακυρωμένο πλέον, κυβερνητικό πρόγραμμα σχετικά με τη δημιουργία υπέρτατων στρατιωτών μέσω της χρήσης του ναρκωτικού ονόματι “chronos”. Η ονομασία της ουσίας δεν είναι καθόλου τυχαία, καθώς το chronos παρέχει τη δυνατότητα σε κάποιον να ζήσει αλλεπάλληλα την ίδια στιγμή, ως ένα άλλο Edge of Tomorrow, κάτι που στα χέρια ενός στρατιώτη ή δολοφόνου μπορεί να αποτελέσει ένα μοναδικό όπλο, δεδομένου ότι θα μπορέσει να ζήσει ξανά και ξανά την ίδια σύγκρουση, έως ότου εντοπίσει το βέλτιστο αποτέλεσμα.
Ο Justin Stander, ο βασικός δημιουργός του Katana Zero, επιχειρεί να εκμεταλλευτεί όσο περισσότερο γίνεται αυτή τη σεναριακή ιδέα ώστε να αναπτύξει ένα αρκετά ενδιαφέρον σενάριο, αλλά και να το αξιοποιήσει σε διάφορες gameplay σεκάνς με αναπάντεχα αποτελέσματα. Υπάρχει συνεχώς ένα μυστήριο πίσω από το παρελθόν του πρωταγωνιστή (που πάσχει από την πάντα “πρωτότυπη” αμνησία βέβαια…), καθώς και των διαφόρων αινιγματικών χαρακτήρων που βρίσκει μπροστά του. Το μπρος-πίσω στον χρόνο δεν είναι πάντα ξεκάθαρο, όπως επίσης και οι στιγμές όπου ο χαρακτήρας μας γίνεται ο ίδιος θύμα της αξιοποίησης του chronos από κάποιον εχθρό, δημιουργώντας καταστάσεις που καταφέρνουν να ιντριγκάρουν.
Αν και δίνονται ορισμένες απαντήσεις και το σενάριο διατηρεί γενικότερα το ενδιαφέρον, δεν παύει να είναι ταυτόχρονα η αχίλλειος πτέρνα του παιχνιδιού, καθώς το φινάλε έρχεται αρκετά απότομα, δείχνοντας σαν να αφήνει την ιστορία στη μέση, έπειτα από περίπου τρεις ώρες διάρκειας (το κοντέρ του Steam έγραψε 6 ώρες συνολικά για δύο playthroughs). Βέβαια, όπως είπαμε και στην εισαγωγή, το Katana Zero είναι ένας κοντινός συγγενής το Hotline Miami, ως εκ τούτου το gameplay του αποτελεί το πλέον νευραλγικό κομμάτι του, πέραν από το κατά πόσον θα κερδίσει το ενδιαφέρον κάποιου το σενάριο.
Ο βαθμός πρόκλησης είναι υψηλότατος, με ένα χτύπημα να είναι αρκετό για να μεταφερθούμε στην αρχή του εκάστοτε checkpoint. Τα αντανακλαστικά πρέπει να παραμένουν συνεχώς ακονισμένα, καθώς οι εχθροί κινούνται ταχύτατα και δεν χάνουν στιγμή να πατήσουν τη σκανδάλη. Θα πρέπει να είστε πάντα ένα βήμα μπροστά, αναγνωρίζοντας την κατάλληλη στιγμή που θα πρέπει να ενεργοποιήσετε το slow-motion, προκειμένου να αποκρούσετε τις αντίπαλες σφαίρες και να τις επιστρέψετε με απολαυστικό τρόπο στους εχθρούς, εξοντώνοντάς τους.
Το μέγεθος κάθε επιμέρους κομματιού των επιπέδων έχει πάντα το απαραίτητο μέγεθος ώστε όσες φορές και να χάσετε (που θα είναι πολλές) να γνωρίζετε ότι δεν θα πρέπει να επαναλάβετε ένα μεγάλο κομμάτι. Η ποικιλία των εχθρών για το μέγεθος του παιχνιδιού είναι αρκετά ικανοποιητική και το design των επιπέδων είναι μεν απλοϊκό αλλά ιδιαίτερα λειτουργικό για το ταχύτατο gameplay. Όπως και στα του σεναρίου, όμως, έτσι και στον τομέα της δράσης η μικρή διάρκεια δείχνει να μην επιτρέπει στη δράση να αναπνεύσει. Σε αυτές τις τρεις ώρες ένα σημαντικό κομμάτι αφορά στην εξέλιξη της ιστορίας, κάτι που σημαίνει ότι μεταξύ της δράσης υπάρχουν διαλείμματα σεβαστής διάρκειας. Δεν υπάρχει κάποιο θέμα με αυτή καθ’ αυτή τη δομή, δεδομένου ότι το σενάριο είναι προσεγμένο, όμως, η μικρή διάρκεια έχει τελικά αντίκτυπο στη συνολική εμπειρία που θα αποκομίσει κάποιος από τη δράση.
Φτάνοντας στους τίτλους τέλους σε καμία περίπτωση δεν νοιώσαμε ότι ασχοληθήκαμε με μία γεμάτη εμπειρία. Με λίγα λόγια, ο συνολικός αριθμός των επιπέδων με δράση φαντάζει αρκετά μικρός, δίνοντας την εντύπωση ότι το αξιόλογο gameplay του μένει αρκετά αναξιοποίητο. Είναι κρίμα που η μικρή διάρκεια βλάπτει ένα κατά τα άλλα ιδιαίτερα αξιόλογο παιχνίδι, με καλοστημένη δράση και ενδιαφέρουσα ιστορία, που περιβάλλονται ιδανικά από τον ιδιαίτερα όμορφο pixel art σχεδιασμό, μία τεχνική στην οποία είναι εμφανές πως η Askiisoft έχει ταλέντο.
Τα περιβάλλοντα έχουν αρκετή ποικιλία και απεικονίζονται με διάφορες λεπτομέρειες που τους δίνουν ζωντάνια ενώ και τα κάθε λογής animations είναι ιδιαίτερα ομαλά, μεταφέροντας ένα καλοφτιαγμένο και “σφιχτό” αποτέλεσμα. Επιπροσθέτως, η μουσική επένδυση περιβάλλει άψογα την εμπειρία, γεμάτη από ποικίλες, ταιριαστές και ωραίες synthwave συνθέσεις, σαν να έχουν βγει από τα 80s.
Το σίγουρο είναι ότι το Katana Zero κατάφερε να κερδίσει την προσοχή μας και πιθανότατα θα βρίσκεται εύκαιρο στο πίσω μέρος του μυαλού μας όταν, με το καλό, η Askiisoft ανακοινώσει το sequel, θερμαίνοντας και πάλι, αβίαστα, το ενδιαφέρον μας. Η σεναριακή βάση είναι ενδιαφέρουσα και κεντρίζει την προσοχή, εκμεταλλευόμενη με ωραίο τρόπο τη μεταχείριση του χρόνου, και η βίαιη και καταιγιστική δράση προσφέρει απολαυστικές συγκρούσεις. Εντούτοις, ο περιορισμένος αριθμός επιπέδων και το ξαφνικό πέσιμο των τίτλων τέλους παραμένουν δύο σημαντικά βαρίδια που κρατάνε πίσω τη συνολική εμπειρία.
Το review βασίστηκε στην έκδοση του παιχνιδιού για PC.