Τι θα λέγατε για ένα twin-stick shooter στο Wii U;
Η κατηγορία των twin-stick shooters, η οποία είναι παρακλάδι των κλασσικών shoot ’em ups (γνωστά και ως “shmups”), τα τελευταία χρόνια βρίσκεται σχεδόν σε παρακμή, με τα Stardust HD, Geometry Wars και Delta να αποτελούν τις μοναδικές σανίδες σωτηρίας του genre. Η έλλειψη δύο αναλογικών μοχλών στα DS και Wii, κράτησε τους fans της κατηγορίας μακριά από έναν αξιόλογο τίτλο στη βιβλιοθήκη των προαναφερθέντων μηχανημάτων. Το Wii U όμως έχει τις προδιαγραφές για το genre, μιας και το GamePad ενσωματώνει δύο αναλογικούς μοχλούς.
Το Nano Assault Neo προέρχεται από τη γερμανική Shin’en και συνόδευσε το launch του Wii U πίσω στο Νοέμβριο του 2012. Κάποιοι ίσως να έχετε ακουστά το Nano Assault, ένας τίτλος που κυκλοφόρησε στο 3DS αποκλειστικά στην ιαπωνική αγορά και δεν έφτασε ποτέ προς τα μέρη μας. Ωστόσο, το γερμανικό στούντιο έκανε προσπάθειες και το παιχνίδι, με την ονομασία Nano Assault EX, σκοπεύει να καταφθάσει κάποια στιγμή στο 3DS eShop. Η σειρά έχει κάνει και πέρασμα από το DS, που όμως πέρασε απαρατήρητη.
Όπως ήδη αναφέρθηκε το Nano Assault Neo είναι ένα twin-stick style shoot ’em up. Το μοναδικό αποδεικτικό στοιχείο σεναρίου είναι η περιγραφή που δίνεται στο online κατάστημα της Nintendo. Ο ιός Nanostray έχει προσβάλει πάλι τα κύτταρα του Nano Cosmos, με τον παίκτη να αναλαμβάνει το ρόλο του σωτήρα.
Το Nano Assault Neo, αν και μοιάζει εξαιρετικά με το Stardust HD, εμπνεύστηκε τη θεματολογία του από το Super Mario Galaxy -τουλάχιστον αυτό ισχυρίζονται οι δημιουργοί. Το παιχνίδι διαδραματίζεται πάνω σε κύτταρα (cells) που μοιάζουν με πλανήτες. Με τον αριστερό αναλογικό μοχλό ο παίκτης χειρίζεται το αεροσκάφος προς όποια κατεύθυνση επιθυμεί, ενώ ο δεξιός αναλογικός μοχλός αναλαμβάνει τον έλεγχο των όπλων, τα οποία επίσης μπορούν να στραφούν σε οποιαδήποτε κατεύθυνση.
Όσο το αεροσκάφος κινείται πάνω στους πλανήτες, του επιτίθενται ορδές από μεταλλαγμένους μικροοργανισμούς (ιοί, βακτήρια, παράσιτα), που πρέπει να εξοντωθούν. Ο κεντρικός στόχος είναι να εξολοθρευτεί το 90% των μικροοργανισμών του cell, ώστε να ανοίξει η πύλη για να μεταφερθεί η δράση στο επόμενο μολυσμένο κύτταρο. Η αλήθεια είναι ότι μέχρι να προσαρμοστεί ο εγκέφαλος του παίκτη με αυτόν τον παράξενο χειρισμό, ίσως να φτάσει λίγα στάδια πριν τη ναυτία. Μετά από λίγα λεπτά όμως η εξοικίωση είναι ανεπόφευκτη και το gameplay “καταντάει” απολαυστικό.
Όταν ανοίξει η πύλη, ο παίκτης έχει 30 δευτερόλεπτα να φτάσει σε αυτή. Μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα, αν πιστεύει στις ικανότητές του, μπορεί να προσπαθήσει να καταστρέψει και το υπόλοιπο 10%, πράγμα που θα του δώσει περισσότερες ανταμοιβές στο τέλος. Πριν την έναρξη του επόμενου level, μερικά βοηθητικά αντικείμενα (επιπλέον ζωές, ισχυρότερα όπλα κλπ) μπορούν να αγοραστούν από το Nano Shop. Εκτός από το κεντρικό όπλο, υπάρχουν και δευτερεύουσες δυνάμεις οι οποίες είναι διαθέσιμες σε περιορισμένες ποσότητες και αφορούν κυρίως μαζικές επιθέσεις σε πιο κρίσιμα σημεία. Επιπροσθέτως, στην επιφάνεια των κυττάρων υπάρχουν καμουφλαρισμένα και τα πέντε γράμματα της λέξης “BONUS”, που αν ο παίκτης καταφέρει να τα συλλέξει θα μεταφερθεί σε μία bonus πίστα στην οποία έχει μία μόνο ευκαιρία να κερδίσει “καλούδια”.
{PAGE_BREAK}
Υπάρχουν τέσσερις μεγάλες κατηγορίες (clusters) από cells, οι οποίες έχουν πάρει την ονομασία τους από γράμματα του ελληνικού αλφάβητου. Το κάθε cluster αποτελείται από τέσσερα κύτταρα, που όταν ολοκληρωθούν ξεκλειδώνεται η μάχη με το boss, η εξόντωση του οποίου θα δώσει στον παίκτη πρόσβαση στο επόμενο cluster. Με απλά λόγια, υπάρχουν 12 πίστες και 4 boss fights. Η κάθε πίστα μπορεί να ολοκληρωθεί μέσα σε λίγα λεπτά, με τη διάρκεια του τίτλου στο σύνολο να μη ξεπερνάει τις 2-2.5 ώρες.
Να τονίσουμε πως ο παίκτης έχει περιορισμένο αριθμό ζωών που όμως αναπληρώνονται ανάλογα με τις επιδόσεις του. Αν οι ζωές τελειώσουν όσο ο παίκτης βρίσκεται μέσα στην τετράδα των πιστών ενός cluster, τότε θα πρέπει να ξεκινήσει από την αρχή της εκάστοτε τετράδας. Βέβαια, για τους πιο σκληροπυρηνικούς, όταν ολοκληρωθούν όλες οι πίστες του Arcade Mode, ξεκλειδώνεται το Survival Mode, που υπάρχει μόνο μία ζωή διαθέσιμη.
Τεχνικά, το Nano Assault Neo είναι “χάρμα οφθαλμών”. Ένα πεντακάθαρο 1080p απεικονίζει με λεπτομέρειες τις διάφορες υφές των κυττάρων και των μικροοργανισμών, ενώ η χρωματική παλέτα που αλλάζει από cluster σε cluster χαρίζει μία όμορφη ποικιλία στο σύνολο. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει και στα 60fps, που η αλήθεια είναι ότι σε ένα τέτοιο ιδιότροπο -ως προς την απεικόνιση- παιχνίδι, παίζει σημαντικό ρόλο. Αυτό που δίνει τόνο όμως στη δράση είναι η μουσική, που ως γνήσιοι Γερμανοί, οι δημιουργοί έχουν επιλέξει μερικά πολύ σκοτεινά techno και rave μουσικά θέματα.
Τέλος, να μη ξεχάσουμε να αναφέρουμε πως υπάρχει και co-op mode, όπου ο δεύτερος παίκτης μπορεί να χειριστεί το δικό του αεροσκάφος, είτε με το Wii U Pro Controller, είτε με το Wii Classic Controller, είτε με το συνδυασμό Wii Remote & Nunchuck -το τελευταίο δεν είναι και ότι πιο βολικό, μιας και υποχρεωτικά γίνεται χρήση του D-pad, που “χάνει” φυσικά σε ακρίβεια. Στην περίπτωση του single-player, ο τίτλος παίζεται αποκλειστικά στο GamePad, ωστόσο υπάρχει επιλογή να παιχτεί εξολοκλήρου στην ταμπλέτα. Βέβαια οι αρετές του 1080p σε αυτόν τον τίτλο φαίνονται μόνο στη μεγάλη οθόνη.
Σε γενικές γραμμές το Nano Assault Neo είναι ένα αξιόλογο twin-stick shooter που όμως θα τελειώσει μέσα σε μισό απόγευμα. Οι μηχανισμοί του, αν και χρειάζονται εξοικίωση αρχικά, είναι απολαυστικοί, ενώ σημαντικό ρόλο στην ομαλή ροή παίζει και ο άψογος τεχνικός τομέας, με το πεντακάθαρο 1080p και τα ακατέβατα 60fps. Σε σημεία είναι λιγάκι μονότονο και σε συνδυασμό με την υψηλή πρόκληση των τελευταίων επιπέδων, θα λέγαμε πως ο τίτλος των Γερμανών απευθύνεται σε λίγους.
Σάκης Καρπάς