Gotta Pokken’ em all!
Με το Switch να έχει κλείσει αισίως μισό χρόνο ζωής, δεν πρέπει να μας φαίνεται παράξενο που η Nintendo αποφάσισε να ακολουθήσει την πεπατημένη, όπως φυσικά έχουν κάνει με επιτυχία και οι δυο μεγάλοι κολοσσοί της βιομηχανίας. Η επανακυκλοφορία τίτλων της προηγούμενης γενιάς κονσολών πρέπει να θεωρείται δεδομένη, ειδικά όταν αυτοί έγιναν διαθέσιμοι σε μια κονσόλα, η μοίρα της οποίας ήταν ήδη διαγεγραμμένη, ανεξάρτητα από τις όποιες προσπάθειες έκανε η Nintendo για να τη βοηθήσει. Έτσι, με το σιωπηλό θάνατο του Wii U και την απροσδόκητη επιτυχία που σημείωσε (και σημειώνει) το Switch, η Nintendo αποφάσισε να δώσει μια νέα ευκαιρία σε τίτλους που είχαν την δυνατότητα να τα πάνε καλά, αλλά δεν τα κατάφεραν.
«Πως γίνεται αυτό;» αναρωτήθηκαν μια μέρα στο συμβούλιο των μεγαλομετόχων, υπό το άγρυπνο βλέμμα του Tatsumi Kimishima. Η απάντηση είναι απλή. Ρίχνουμε στο παιχνίδι τίτλους που ανήκουν σε πασίγνωστα και «δυνατά» franchise. Το Mario Kart 8 Deluxe, εμπνευσμένο από τον μανιταρένιο κόσμο του Μάριο έκανε την αρχή – και τα πήγε καλά. Τι θα ήταν ιδανικότερο για τη συνέχεια; Μα τι καλύτερο από έναν τίτλο που ανήκει, άμεσα ή έμμεσα, σε ένα franchise που έχει κλείσει αισίως την εικοσαετία και το μέλλον του διαγράφεται εξίσου λαμπρό; Η σειρά Pokémon έχει ήδη δείξει την αξία αλλά και τη δυναμική της. Το όνομα Pokémon είναι αρκετό για να δώσει την απαραίτητη ώθηση σε κάθε κονσόλα της Nintendo, με την υπόσχεση για έναν κανονικό, RPG τίτλο να φαντάζει ακόμα θελκτική στη σκέψη κάθε κατόχου επιτραπέζιας κονσόλας της Nintendo, που «αναγκάστηκε» να παίξει κάθε spin-off της σειράς για να ικανοποιήσει τη δίψα του για έναν «κανονικό» τίτλο. Αυτό πιθανόν είχαν κατά νου οι ιθύνοντες της Nintendo και της Game Freak όταν ανακοίνωσαν την έλευση ενός RPG τίτλου. Μέχρι, όμως, να έρθει αυτό το παιχνίδι, οι παίκτες πρέπει να έχουν έναν Pokémon τίτλο να ασχολούνται, ακόμα και αν είναι ένα spin-off – ειδικότερα αν είναι ένα spin-off διαφορετικό από όλους τους τίτλους που έχουν διατεθεί στην αγορά.
Και κάπως έτσι φτάνουμε στο Pokken Tournament DX, την εμπλουτισμένη έκδοση του ομώνυμου τίτλου που κυκλοφόρησε στο Wii U αλλά και στα ιαπωνικά arcades. Πρόκειται για το πάντρεμα του ταλέντου των δημιουργών της Bandai Namco και του gameplay που απαντούμε σε fighting τίτλους όπως τα παιχνίδια της σειράς Tekken, συνδυάζοντας περίπου 20 χαρακτήρες από τη σειρά Pokémon. Όπως συμβαίνει σε πολλά fighting παιχνίδια της Bandai Namco, το παιχνίδι έκανε ένα πέρασμα πρώτα από τα arcade booths σε πολλά σημεία της Ιαπωνίας, πριν βρει καταληκτικά το δρόμο του στο Wii U – και πλέον στο Switch. Έτσι, δίνεται πλέον η δυνατότητα στους παίκτες να εμπλακούν σε μάχες με τα αγαπημένα τους Pokémon, οι οποίες είναι διαφορετικές απ’ ότι έχουμε συνηθίσει: μάχες σώμα με σώμα, με γροθιές, κλωτσιές και μια πληθώρα από ειδικές επιθέσεις.
Το να βλέπουμε τρισδιάστατα μοντέλα Pokémon να έρχονται αντιμέτωπα το ένα με το άλλο, μας φέρνει αναμνήσεις από αναμετρήσεις Pokémon στις σειρές Stadium και Colosseum, μόνο που οι αναμετρήσεις είναι πολύ περισσότερο hardcore και σκληρές – σαν να παίζουμε μάχες σε παιχνίδι της σειράς Tekken. Σε αντίθεση, όμως, με το ύφος και το στυλ των παιχνιδιών της σειράς Tekken, το Pokken Tournament DX βρίσκεται σε μια πιο μειονεκτική θέση. Λόγω της ανάπτυξης του τίτλου για μηχανές arcade, το παιχνίδι είναι αρκετά λιτό. Το μενού του δεν είναι παρά ένας χάρτης της περιοχής Ferrum -όπου και εκτυλίσσεται το παιχνίδι. Η απεικόνιση θυμίζει ακόμα την εποχή του Wii U, με το λιτό σχεδιασμό των αρένων και την παρουσία ελάχιστων animated scenes, που εμφανίζονται μόνο κατά τη διάρκεια του Ferrum League.
Αν και ο ρυθμός ανανέωσης των καρέ αγγίζει τα 60 καρέ με την κονσόλα σε docked mode, η απεικόνιση των γραφικών δεν αλλάζει πολύ, με την ανάλυση να μη μεταβάλλεται σημαντικά σε σχέση με την έκδοση του Wii U. Δεν πρέπει να αγνοούμε όμως πως, με την έλλειψη ενός ουσιαστικού Story Mode, το οποίο υποκαθίσταται από τα επιμέρους πρωταθλήματα στο Ferrum League, δεν υπάρχει λόγος για την ύπαρξη φανταχτερών γραφικών ή εντυπωσιακών animated /CGI cutscenes, ειδικά από τη στιγμή που και η ίδια η αφήγηση δεν απαιτεί κάποια ιδιαίτερη απεικονιστική προσπάθεια, αλλά πραγματοποιείται μέσω on-screen διαλόγων με αγγλική μεταγλώττιση.
Όμως, η πραγματική αξία του παιχνιδιού δεν έγκειται στο Ferrum League και στα πρωταθλήματά του. Άλλωστε, αν και στο αρχικό παιχνίδι το Ferrum League χρησιμεύει στο ξεκλείδωμα δύο νέων χαρακτήρων Pokémon, το Pokken Tournament DX έρχεται με τους χαρακτήρες αυτούς ξεκλειδωμένους, αναιρώντας με αυτόν τον τρόπο την ουσιαστική του χρησιμότητα. Ωστόσο, οι παίκτες που θα επενδύσουν στην ολοκλήρωση του Ferrum League, θα αποκτήσουν πρόσβαση σε αυτό που είναι ουσιαστικά το arcade mode του τίτλου, καθώς θα μπορούν να πολεμήσουν όλους τους ΑΙ αντιπάλους που μπορεί να προσφέρει το παιχνίδι. Αυτό, σε συνδυασμό με το Single Battle mode και με το κατατοπιστικότατο και πλήρες Practice mode, θα ετοιμάσει τους παίκτες για αυτό που έχει πραγματικά ουσία: τις multiplayer αναμετρήσεις.
Και αυτό ακριβώς είναι το κομμάτι του παιχνιδιού που δεν θα απογοητεύσει τους παίκτες, καθώς το Pokken Tournament DX υπόσχεται πολλές ώρες online -και όχι μόνο- αναμετρήσεων. Το παιχνίδι δίνει τη δυνατότητα στους παίκτες να αναμετρηθούν με άλλους παίκτες διαδικτυακά, σε τοπικό επίπεδο κάνοντας χρήση πολλαπλών κονσολών Nintendo Switch, ενώ μπορούν και δυο παίκτες ταυτόχρονα να πολεμήσουν κάνοντας χρήση των δύο χειριστηρίων JoyCon. Ξαφνιαστήκαμε με το Wireless Battle mode, το οποίο και επιτρέπει τη δυνατότητα αναμέτρησης πολλαπλών παικτών σε τοπικό επίπεδο, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να ρίξουμε τρία Pokémon ταυτόχρονα στην αρένα.
Το competitive στοιχείο ενισχύεται ακόμα περισσότερο, αν και δεν θεωρούμε το διαχωρισμό της οθόνης στα τρία για να απεικονίσει αυτή την αναμέτρηση την καλύτερη επιλογή που θα μπορούσαν να κάνουν οι δημιουργοί. Παράλληλα, ασχοληθήκαμε εκτενώς με το Local Battle mode για αναμέτρηση με έναν ακόμα παίκτη και, φυσικά, το Online Battle mode. Αναφορικά με το τελευταίο, μείναμε ικανοποιημένοι για μια ακόμα φορά με τη σταθερότητα του δικτύου και με τη ροή που είχε το συγκεκριμένο mode, αν και θα θέλαμε να είχαμε ασχοληθεί εκτενέστερα μαζί του, καθώς οι online αναμετρήσεις έγιναν διαθέσιμες μερικές ώρες πριν την επίσημη κυκλοφορία του παιχνιδιού.
Αναμφισβήτητα, πάντως, το Pokken Tournament DX ξαφνιάζει ευχάριστα ως προς τον πυρήνα του gameplay του. Αν και πρόκειται για ένα παραδοσιακό fighting παιχνίδι, οι μηχανισμοί του προσδίδουν ένα βάθος που δεν φαίνεται άμεσα, αλλά μπορεί να γίνει εύκολα αντιληπτό όσο περισσότερο ασχολείται κάποιος με το παιχνίδι. Αρχικά, να ξεκινήσουμε με τους ίδιους τους χαρακτήρες. Κάθε ένα από τα 21 διαφορετικά Pokémon ανήκει σε μια συγκεκριμένη κατηγορία. Για παράδειγμα, ο Lucario είναι ένα Standard Pokémon, ο Sceptile είναι ένα Speed Pokémon, o Scizor ανήκει στα Power Pokémon και το Gardevoir ανήκει στα Technical Pokemon. Κάθε κατηγορία έχει τα δικά της χαρακτηριστικά. Τα Pokémon που ανήκουν στην κατηγορία Technical μάχονται βασιζόμενα στις επιθέσεις από μακρινή απόσταση, που μπορούν να κάνουν ζημιά στα Power Pokémon, τα οποία αν και ισχυρότερα τόσο σε επίθεση όσο και σε υγεία, είναι βραδυκίνητα. Τα Speed Pokémon βασίζονται στην ταχύτητα των επιθέσεών τους, ενώ τα Standard Pokémon μπορούν να προκαλέσουν εξαιρετικά μεγάλη ζημιά όταν καταφέρνουν να συνδέσουν πολλές επιθέσεις σε ένα combo.
Αυτό που πραγματικά μας ενθουσίασε στο παιχνίδι, όμως, είναι πως οι κατηγορίες αυτές δεν παίζουν υποχρεωτικά καταλυτικό ρόλο κατά τη διεξαγωγή της μάχης, καθώς όλα ανατρέπονται. Τι σημαίνει αυτό; Πολύ απλά, οι σχεδιαστές του παιχνιδιού κατάφεραν να «εισχωρήσουν» μια ακόμα οπτική στη μάχη. Έτσι, μέσω ενός συγκεκριμένου combo ή σε περιπτώσεις όπου έχουμε Counter Break, η μετάβαση από το γνώριμο 2D περιβάλλον της αρένας μπορεί να μεταβεί σε μια 3D οπτική της αρένας, όπου οι μάχες σώμα με σώμα αποκτούν άλλη διάσταση. Εκεί, τα Pokémon που βασίζονται στην επίθεση από απόσταση ή εκείνα που είναι περισσότερο αργοκίνητα μπορούν εύκολα να υποστούν ήττα λόγω της τακτικής των αντίπαλων μαχητών.
Ο ίδιος ο χειρισμός τροποποιείται αισθητά και οι κινήσεις αλλάζουν, οπότε η αλλαγή της οπτικής γωνίας σηματοδοτεί αυτόματα και τη μετάβαση σε ένα νέο στάδιο μάχης. Κατά τη δοκιμή μας ασχοληθήκαμε εκτενέστατα με το Lucario, το οποίο μπορεί να προκαλέσει ζημιά με τα αλλεπάλληλα combos, αλλά πολύ εύκολα μπορεί να πέσει θύμα των Pokémon που ανήκουν στην κατηγορία Speed. Έτσι, οι ισορροπίες μπορούν εύκολα να ανατραπούν και οι αναμετρήσεις να γίνουν πιο έντονες από ποτέ. Επιπλέον, οι μάχες δεν περιορίζονται μόνο στην αλλαγή της οπτικής. Κάθε Pokémon μπορεί να χρησιμοποιήσει τη δική του Grab Attack και το δικό του Counter Break, ενώ το moveset των Pokémon περιέχει μια πληθώρα εύκολα εκτελέσιμων κινήσεων που προσθέτουν ακόμα περισσότερο στο συνολικό βάθος του gameplay.
Παράλληλα, υπάρχει και η προσθήκη του Synergy Burst, ενός μηχανισμού που ταυτίζεται με τη Mega Evolution των Pokémon. Τα Pokémon που μπορούν να χρησιμοποιήσουν τη Mega Evolution από τα παιχνίδια της έκτης γενιάς και ύστερα, μεταμορφώνονται στη συγκεκριμένη μορφή όσο διαρκεί το Synergy Burst, ενώ εκείνα που δεν είναι συμβατά με τη Mega Evolution, απλά χρωματίζονται διαφορετικά για να δείξουν τη διαφορά. Κατά τη διάρκεια του Synergy Burst, τα Pokémon μπορούν να γίνουν πολύ δυνατότερα, ενώ μπορούν να εξαπολύσουν και μια πολύ ισχυρή επίθεση που μπορεί να προκαλέσει σημαντικά μεγάλη ζημιά στον αντίπαλο. Ωστόσο, το Synergy Burst διαρκεί για ορισμένο χρονικό διάστημα και ακόμα και τότε, το αντίπαλο Pokémon μπορεί να διατηρήσει την ισορροπία της μάχης καταφεύγοντας σε συγκεκριμένες επιθέσεις που μπορούν να σταματήσουν τον αντίπαλο.
Πέρα από αυτό, το παιχνίδι εισάγει και το λεγόμενο “Support Pokémon”, ένα σύστημα όπου δυο Pokémon που δεν σχετίζονται με τους μαχητές, μπορούν να χρησιμοποιηθούν στη μάχη. Τα Support Pokémon έχουν το καθένα τη δική του ικανότητα και το δικό του χρόνο φόρτισης. Όσο πιο αργά θέλει να χρησιμοποιήσει το κάθε Pokémon τη δική του δυνατότητα, τόσο πιο ωφέλιμη για εμάς μπορεί να φανεί η ικανότητά του και να αλλάξει δραματικά το ρου της μάχης. Επιπλέον, οι δημιουργοί του παιχνιδιού φρόντισαν να εισάγουν και το Cheering System. Αυτό μπορεί να προσπελαστεί από τον παίκτη ανάμεσα στους γύρους και δίνει ένα συγκεκριμένο χαρακτηριστικό. Για παράδειγμα, μπορεί να ενισχύσει το ρυθμό που μεγαλώνει το Synergy Burst meter ή το ρυθμό με τον οποίο μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ένα από τα Support Pokémon.
Η μόνη λειτουργία του παιχνιδιού που δεν μπορούμε ακόμα να αιτιολογήσουμε το λόγο ύπαρξής της είναι το λεγόμενο Level Up System. Τα Pokémon που ρίχνουμε στη μάχη αποκτούν πόντους ικανότητας, ανάλογα με την εμπειρία που απέκτησαν στη μάχη. Οι πόντοι μπορούν να μοιραστούν σε τέσσερις κατηγορίες – την επίθεση, την άμυνα, το synergy και τη στρατηγική. Αν και τα Pokémon μπορούν να αποκτήσουν πόντους καθώς παίζουμε στο Ferrum League αλλά και στο Single Battle mode, εν τούτοις δεν φαίνεται κάποια ουσιαστική διαφορά κατά τις μάχες μας με άλλα Pokémon σε διαφορετικά modes. Τα Pokémon που έχουμε αναβαθμίσει μπορούν να μεταφέρουν ωστόσο τις αναβαθμίσεις τους σε όλα τα διαθέσιμα modes, αν και δεν φαίνεται κάποια ουσιαστική διαφορά στη μάχη σε σχέση και με Pokémon που δεν έχουν λάβει κάποια ξεχωριστή αναβάθμιση.
Και κάπως έτσι ολοκληρώνεται η περιγραφή του γενικότερου gameplay του Pokken Tournament DX. Το ερώτημα είναι αν αξίζει κάποιος, ο οποίος και έχει αφιερώσει εργατοώρες στην έκδοση του Wii U, να ασχοληθεί ξανά και με την αναβαθμισμένη έκδοση για το Switch. Όπως και με την περίπτωση του Mario Kart 8 Deluxe, η Nintendo προσφέρει το ίδιο παιχνίδι, πασπαλισμένο με χρυσόσκονη που φαντάζει διαφορετικό – αλλά δεν είναι. Ο κυριότερος λόγος για τον οποίο αξίζουν οι παλιοί παίκτες να ασχοληθούν μαζί του είναι γιατί μπορούν να πολεμήσουν με Pokémon που εμφανίστηκαν αποκλειστικά για τις arcade εκδόσεις και που δεν διατέθηκαν ούτε υπό μορφή DLC, καθώς και με ένα νέο Pokémon που έρχεται κατευθείαν από την έβδομη γενιά παιχνιδιών – το Decidueye.
Τα νέα Support Pokémon (Litten & Popplio) δεν προσθέτουν κάτι διαφορετικό στο παιχνίδι, ενώ οι επιλογές αναμετρήσεων για πολλαπλούς παίκτες σε τοπικό επίπεδο οφείλονται κυρίως στη φύση του ίδιου του Switch και θα έπρεπε να θεωρούνται δεδομένες για την κονσόλα και όχι να παρουσιάζονται σαν μια νέα, καινοτόμα προσθήκη. Μια προσθήκη που μπορεί να τραβήξει το ενδιαφέρον των παλαιότερων παικτών είναι το σύστημα των Daily Challenges. Κάθε μέρα, χρησιμοποιώντας ένα συγκεκριμένο Pokémon μαχητή και έναν συγκεκριμένο συνδυασμό Support Pokémon, ο παίκτης αντιμετωπίζει έναν αριθμό αντιπάλων, με την νίκη απέναντί τους να μεταφράζεται στην απόκτηση πόντων ικανότητας που μπορούν να χρησιμοποιηθούν τόσο από το Pokémon που χρησιμοποιήσαμε, όσο και από τυχαία Pokémon στο συνολικό rooster. Οι προκλήσεις όμως τείνουν να επαναλαμβάνονται, ενώ η ενίσχυση των ικανοτήτων δεν προσθέτει κάτι περισσότερο, όπως αναφέρθηκε και προηγουμένως.
Χωρίς αμφιβολία, όμως, ο τίτλος προτείνεται ανεπιφύλακτα για τους νέους κατόχους του Switch που δεν ασχολήθηκαν με το παιχνίδι στο Wii U. Παρά την έλλειψη ουσιώδους και ουσιαστικού περιεχομένου που βάζει σε σκέψεις κάποιον ο οποίος θα κληθεί να δαπανήσει περίπου 60 ευρώ για την αγορά του τίτλου, το Pokken Tournament DX είναι ένα καθ’ όλα αξιόλογο και τίμιο fighting παιχνίδι, το οποίο προσπαθεί να πατήσει μαζί με το ARMS στο μονοπάτι των E-sports που τείνει να αποσπά το ενδιαφέρον της εταιρείας του Κιότο.
Γεγονός αποτελεί και η ύπαρξη του εργαλείου που επιτρέπει την καταγραφή των αναμετρήσεών μας και το ανέβασμά τους στους server του παιχνιδιού, κάτι που φανερώνει μικρά, αλλά σταθερά βήματα σε αυτό το κομμάτι. Ακόμα και αν η definitive έκδοση του Pokken Tournament που θα τραβήξει το ενδιαφέρον των νέων παικτών δεν προσφέρει αρκετά στους παλιούς, το βαθύ και εθιστικά εύκολο gameplay καθώς και η δυνατότητα παραμετροποίησης της μάχης μέσω της σωστής επιλογής εργαλείων που σου προσφέρει το παιχνίδι, είναι αρκετά για να επιστρέψουν ξανά στις αρένες της Ferrum.
