I want to break free!
Στα περίπου δύο χρόνια που η τεχνολογία VR (ξανα)μπήκε στη gaming καθημερινότητά μας έχουμε δει να γίνονται πολλές προσπάθειες δημιουργίας παιχνιδιών που θα εκμεταλλεύονται τις ιδιομορφίες αυτής της τεχνολογίας. Κάποιες από αυτές τις προσπάθειες (Headmaster, Moss) τα πήγαν καλά, κάποιες άλλες (Bravo Team, Job Simulator) όχι και τόσο… Το Salary Man Escape, το πόνημα της Red Accent Studios για το PSVR είναι μια περίπτωση που “κάθεται” σχεδόν στη μέση της κατηγορίας αυτής, δηλαδή των “παράξενων” παιχνιδιών που προσπαθούν να προσφέρουν μια διαφορετική εμπειρία μέσα από το headset εικονικής πραγματικότητας, μην παίρνοντας τον εαυτό τους και πολύ σοβαρά. Το κακό είναι ότι, όταν ο δημιουργός δεν παίρνει και πολύ στα σοβαρά το project του, ελοχεύει ο κίνδυνος το ίδιο να πράξει και το κοινό…
Το Salary Man Escape είναι ένα παιχνίδι γρίφων που, ταυτόχρονα, καυτηριάζει/ σατιρίζει τη γκρίζα, μουντή και βαρετή καθημερινότητα του σύγχρονου εργαζόμενου (και κυρίως του εργαζόμενου σε γραφεία πολυεθνικών). Το concept, βέβαια, της σάτιρας περιορίζεται στον ίδιο τον “πρωταγωνιστή” και σε τσιτάτα που εμφανίζονται σε κάθε επίπεδο, παρά σε οτιδήποτε άλλο, αφού ούτε γραφή μα ούτε και σενάριο ή κάτι σχετικό υπάρχει σε αυτό το παιχνίδι. Πολύ απλά, εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα physics based παιχνίδι γρίφων, στο οποίο ο παίκτης καλείται σε κάθε puzzle να οδηγήσει επιτυχώς τον εργαζόμενο προς την πόρτα της εξόδου από το γραφείο και την “ελευθερία”.
Το Salary Man Escape παίρνει τη λογική του Tumble, ενός πολύ καλού physics based puzzle τίτλου από την εποχή του PS3 (και του PSVR αργότερα), δίνοντας στον παίκτη τον έλεγχο συγκεκριμένων τούβλων μέσα σε ένα 3D περιβάλλον. Στόχος είναι να δημιουργήσουμε τις συνθήκες εντός αυτού του προκαθορισμένου περιβάλλοντος, μετακινώντας τα κόκκινα τούβλα, ώστε να δημιουργηθεί ένα μονοπάτι που θα επιτρέψει στον “μισθωτό” να βρει το δρόμο του, αυτομάτως, προς την έξοδο του εκάστοτε επιπέδου. Η ιδέα πίσω από το Salary Man Escape είναι απλή, αλλά λειτουργεί καλά, προσφέροντας πλειάδα puzzles προς επίλυση, με γεωμετρική αύξηση δυσκολίας.
Για παράδειγμα, τα πρώτα 10 με 15 puzzles μπορούν να χαρακτηριστούν ακόμα και εύκολα, που λύνονται με λίγη σκέψη και προσεκτική παρατήρηση του περιβάλλοντος, ενώ άλλα, λίγο αργότερα (ή τα “special” επίπεδα στο τέλος κάθε κεφαλαίου), μπορούν να προσφέρουν τόσο υψηλή πρόκληση, που ακόμα και τα δέκα λεπτά χρόνου που δίνονται για να επιλυθούν, δεν αρκούν.
Ενδιαφέρουσα είναι και η λογική της προσθήκης νέων στοιχείων φυσικής καθώς προχωράμε στο παιχνίδι, με ζυγαριές και “τραμπάλες” να αυξάνουν την πρόκληση και να υποχρεώνουν τον παίκτη να στύβει το μυαλό του για να φτάσει στη λύση. Από την άλλη, πρέπει να πούμε ότι συναντήσαμε ορισμένα προβλήματα στο χειρισμό, που λειτουργεί με χρήση Dual Shock 4 ή Move Controller, αφού στην περίπτωση του πρώτου ο έλεγχος των τούβλων είναι δύστροπος, ενώ όταν κάνουμε χρήση Move (που θυμίζει απολύτως το μοντέλο του Tumble, χωρίς όμως απόλυτο έλεγχο επάνω στο εκάστοτε τούβλο) πολλές φορές αντιμετωπίσαμε πρόβλημα με την αναγνώρισή του από την κάμερα. Εκτός αυτών των περιπτώσεων, όμως, ο πλήρης έλεγχος του 3D περιβάλλοντος, η περιστροφή του χώρου και το γενικότερο μοντέλο χειρισμού, λειτουργούν ικανοποιητικά.
Στον τομέα των puzzles και του γενικότερου game design, το Salary Man Escape τα πηγαίνει καλά, αλλά στην παρουσίαση δείχνει σαν ένα παιχνίδι που σχεδιάστηκε από ένα άτομο, μέσα σε δύο απογεύματα. Τα γραφικά είναι μεν αρκετά για αυτό που θέλει να πετύχει ο τίτλος, αλλά το γεγονός πως τα πάντα είναι γκρίζα και μουντά (με τη εξαίρεση των κόκκινων τούβλων που μπορούμε να μετακινήσουμε) δημιουργούν μια πολύ άσχημη εικόνα. Αντιλαμβανόμαστε ότι το συγκεκριμένο art direction είναι “δήλωση” που συνάδει με τη γενικότερη σάτιρα της γκρίζας ζωής του μισθωτού, αλλά αυτό δεν καθιστά την ασχήμια του παιχνιδιού πιο εύπεπτη. Ακόμα χειρότερη είναι η κατάσταση σε ό,τι αφορά τα μουσικά θέματα. Για κάποιο λόγο έχουν επιλεγεί τραγούδια J-Pop από τη δεκαετία του 80, που είναι ικανά να προκαλέσουν κρίση…
Συνοψίζοντας, το Salary Man Escape είναι ένα συμπαθητικό παιχνίδι γρίφων, με υψηλή πρόκληση, ευχάριστο gameplay και έξυπνες ιδέες σε ό,τι αφορά τα physics-based puzzles. Βέβαια, αν και κυκλοφορεί για το PSVR θα μπορούσε κάλλιστα να γίνει διαθέσιμο σε οποιαδήποτε πλατφόρμα, αφού δεν διαθέτει σχεδόν κανένα χαρακτηριστικό που το καθιστά ως “καθαρόαιμο” VR παιχνίδι. Αν αντέξετε το πολύ άσχημο εικαστικό του και την απαράδεκτη μουσική, τότε είναι βέβαιο ότι θα σας προσφέρει ορισμένες ευχάριστες ώρες gaming “σπαζοκεφαλιάς”.
VR χαρακτηριστικά
- Θέση gaming: Καθιστή
- Χρήση controllers: Dualshock 4/ Move Controller
- Επίπεδο ναυτίας: Μηδενικό
To “επίπεδο ναυτίας” είναι υποκειμενικό, έχει να κάνει με την αίσθηση που αποκόμισε από το παιχνίδι ο εκάστοτε συντάκτης και μπορεί να διαφέρει από άτομο σε άτομο.
