Από ακτή σε ακτή…
Η σημασία του θεσμού του beta testing αποτελεί κεφάλαιο που θα μπορούσε κάλλιστα να αναλυθεί σε δικό του, ξεχωριστό, άρθρο. Ρωτώντας, δε, τον οποιονδήποτε για το αν η ύπαρξη αυτού του θεσμού συνιαστά κάτι “γενικά καλό”, η απάντηση θα ήταν εύκολα και συνηθέστατα θετική. Είναι όμως κάτι μικρές λεπτομέρειες, λιλιπούτειες κι όμως ενοχλητικές, σαν άμμος στο παπούτσι, που θα έκαναν κάποιους άλλους να καταπιούν την πρώτη απάντηση που θα έρθει στο στόμα και να το σκεφτεί με λίγη παραπάνω προσοχή.
Σύμφωνοι, μια beta έκδοση ενός τίτλου βοηθάει στη δημιουργία previews σαν τούτο δω. Δίνει μια πρώτη γεύση στον επιλεγμένο παίκτη ή στους έμπιστούς του αναλυτές και βοηθούν στο σχηματισμό μιας πληρέστερης εικόνας πριν την απόφαση αγοράς, μεταφέροντας παρατηρήσεις προς διόρθωση στους δημιουργούς. Αρκεί, βέβαια, να μπορεί κανείς να έρθει σε επαφή με τα χαρακτηριστικά που θεωρητικά θα φέρει ο τίτλος στο launch… κι η άμμος μπήκε στο παπούτσι. Νωπή είναι η ανάμνηση από τις υποσχέσεις και το launch του Driveclub. Τα αξιώματα που υποσχόταν ότι θα φέρει στο gaming, τη social επαναστατική διασύνδεση και την -τουλάχιστον “δυνατή”- online εμπειρία. Το γιατί και πως αυτά δεν ολόκληρώθηκαν καθόλου (ή έστω εν μέρει) πριν το launch, είναι θέμα που αναλύθηκε αλλού και που δεν χωράει εύκολα εδώ. Αρκεί μονάχα να τονιστεί ότι η παραπάνω… “ασυνέπεια” (“αποτυχία” είναι βαρύς όρος), έθεσε προβληματισμούς στον γράφοντα ότι οι δημιουργοί υπόσχονται πράγματα που η τεχνολογία δυσκολεύεται να υλοποιήσει ακόμα. Αλλά κι αυτό έχει αναλυθεί αλλού.
Πώς λοιπόν κάποιος να σχηματίσει εικόνα για το ποιόν του παιχνιδιού, όταν τα μισά -και σημαντικότερα των χαρακτηριστικών του είναι απρόσιτα στη beta προφανώς εξαιτίας της αδυναμίας κάποιων servers να ανταπεξέλθουν στις υποσχέσεις; Είτε λόγω διακοπών, είτε εξαιτίας ασθενούς σύνδεσης, είτε προϊόντος “ειδικής” πολιτικής της εταιρίας για μη αποκάλυψη των (ανέτοιμων) online χαρακτηριστικών του παιχνιδιού, το…crew του The Crew παραμένει στις ανακοινώσεις, πολύ μακριά από τα χειρηστήριά και την αντίληψή μας.
Κάτι που μας φέρνει και στο θέμα του always online, αναμφίβολο χαρακτηριστικό του παιχνιδιού, που πάντα θα αφαιρεί μπόλικους πόντους από αυτό σ’ ένα ιδιαίτερο και προσωπικό scoreboard. Πάντα συνδεδεμένοι λοιπόν και κάποιοι αδυνατούν να κατανοήσουν ότι δε ζούμε όλοι στη Ν. Κορέα κι ότι οι συνδέσεις μπορούν να είναι αδύναμες για ένα μεγάλο πληθυσμιακό ποσοστό και να βρίθουν διακοπών, μακροχρόνιων τε και βραχυχρόνιων. Υπάρχουν μαρτυρίες για περιοχές που είχαν χάσει κανονικά σύνδεση και τηλέφωνο για εβδομάδες, μετά από βαρειές κακοκαιρίες. Αυτοί δεν παίζουν το παιχνίδι που αγοράζουν. Αφού αποδεχθείτε λοιπόν ότι ο τίτλος που αποκτήσατε κάποιες μέρες θα παίζει και κάποιες όχι, μπορείτε να μεταβείτε στην εξέταση των επιμέρους χαρακτηριστικών του. Είναι φαινόμενο της εποχής και ταυτόχρονα μεγάλο κρίμα, να χρειάζεται μια μίνι-διάλεξη επάνω στις ιδιαιτερότητες της τρέχουσας κατάστασης πριν προβεί κανείς στην περιγραφή αυτών που θα έπρεπε να σχηματίζουν ως επί τω πλείστον την εικόνα ενός τίτλου. Το αποδεχόμαστε, ανασκουμπωνώμαστε και συνεχίζουμε…
Η πρώτη επαφή με το επερχόμενο racer της Ubisoft κάθε άλλο παρά δυσάρεστη ήταν: Λαμπερά ηλιοβασιλέματα, πλούσια περιβάλλοντα, απαστράπτοντα οχήματα και πληθώρα οπτικών εφέ. Σαν τέλειος συνοδηγός, δίπλα βρίσκονται “σμήνη” ακατάσχετων διαλόγων, αισθησιακοί βρυχηθμοί δυνατών κινητήρων, υπερ-πλούσια ηχητικά ερεθίσματα και γενικότερα, ό,τι χρειάζεται για να αποδοθεί η αίσθηση της κινηματογραφικής καταδίωξης στη σύντομη playable εισαγωγή μας στο παιχνίδι.
Πέρασαν μονάχα μερικά λεπτά κι όλα δείχνουν ότι το The Crew στοχεύει στην απόδοση μιας blockbuster, Holywood-ανής, ενιαίας εμπειρίας, παρά ενός τυπικού, arcade racer. Όσο οδηγούσαμε τα “τέρατα” του προλόγου, πιασμένοι στην τεχνητή ένταση που άριστα δημιουργήθηκε από το team ανάπτυξης, βομβαρδιζόμασταν από διαλόγους κι εξέλιξη στην πλοκή, σε βαθμό να χάνουμε την προσοχή από το δρόμο και να καταλήγουμε σε αναπόφευκτες συγκρούσεις. Το The Crew φαίνεται να είναι μια κινηματογραφική ταινία, με racers πρωταγωνιστές, πνιγμένη στη δράση κι όχι ιδιαίτερα διαφορετική στο ύφος από κάποια Fast and Furious δημιουργία, ή παλαιότερα μέλη της σειράς Need for Speed.
Όμως, ακόμα και τα λάθη μας κι οι απρόσεχτες συγκρούσεις, δε μας στερούν της ευκαρίας να εντοπίσουμε σφάλματα σε έναν τίτλο. Τα περισσότερα αντικείμενα στο foreground της οδήγησης επηρρεάζουν ελάχιστα το αυτοκίνητο και τη συμπεριφορά του σε περίπτωση επαφής. Μπορούσαμε να σπάσουμε φράχτες, να γκρεμίσουμε κάδους και κατασκευές, να περάσουμε μέσα (!) από δέντρα, χωρίς το κτήνος να χάσει καν λίγα km/h από την ταχύτητά του. Πόσω μάλλον να υπάρξει αντίκτυπο σοβαρό στην κίνησή του.
Ίσως κάποια εμμονή στο ρεαλισμό να έφερνε ανεπιθύμητα αποτελέσματα στο κινηματογραφικό προφίλ που προσπαθεί να πετύχει το παιχνίδι και το ηλιακό κομπιουτεράκι μέσα στο κεφάλι μας συμπεραίνει ότι αυτή η προτεραιότητα ήταν πιο ψηλά στη λίστα των devs και των παραγωγών. Εκθαμβωτικό racing λοιπόν, με καταιγισμό από πληροφορίες, ήχους και διαλόγους, ντυμένο με εύπεπτο -και κάπως εύγευστο- οδηγικό μοντέλο και κάποιες επιλογές παραμετροποίησης. Αυτό είναι μονάχα το The Crew; Ευτυχώς όχι… Μετά το πέρας του προλόγου και το “κατέβασμα” πολλών gigabytes (με ελληνικό bandwidth), πολλά νέα χαρακτηριστικά κάνουν την εμφάνισή τους. Η παραμετροποίηση έχει το απαραίτητο βάθος που συναντάται σε παιχνίδια του είδους κι απλώνεται τόσο στο χειριστικό κομμάτι, όσο και στον οπτικό τομέα. Πολλά εξαρτήματα του αυτοκινήτου αλλάζουν, είτε αισθητικά, είτε ουσιαστικά και το καθετί που μπαίνει ανεβάζει το level του αυτοκινήτου. Μεγαλύτερο level σημαίνει καλύτερες επιδόσεις. Όμορφα και απλά. Καλό; Καλό, αν κάποιος δεν έχει μεγάλες απαιτήσεις σε αυτόν τον τομέα.
Κάθε αλλαγή συνοδεύεται από “ψαρωτικό” animation και έχει στοιχειωδώς αληθοφανή αντίκτυπο στην οδήγηση. Επιπλεόν, φανερώνεται ο υπαινιγμός ότι ολόκληρη η έκταση των Η.Π.Α. αποτελεί την open world παιδική χαρά, όπου θα εκτελέστουν οι αποστολές, θα εξελιχθεί η πλοκή του τυπικου cops and smugglers σεναρίου, θα ανακαλυφθούν μυστικά και θα… συλλεχθούν collectibles. Αν θέλαμε να απλοποιήσουμε σε μια πρόταση την πρώτη εμπειρία με το παιχνίδι, αυτή θα ήταν NFS meets Burnout Paradise. Cheesy ιστορία προδοσίας κι εκδίκησης σε ένα αχανές περιβάλλον γεμάτο μυστικά και τρελή οδήγηση, φουλ στη “μοντίφα” και το “καγκουριλίκι”.
Το παιχνίδι δείχνει να πλούτισε απότομα σε περιεχόμενο κι ακόμα δεν έχουμε τελειώσει. Ή μήπως όχι; Κάπου εδώ θα έπρεπε να μπουν τα online στοιχεία του τίτλου, αυτά που υποτιθέμενα δικαιολογούν την απόφαση των δημιουργών να μην παίζουμε το παιχνίδι στο 100% των ημερών που το κατέχουμε. Δηλαδή η διαφημιζόμενη σύνθεση Crew (ή Driveclub αν προτιμάτε) που θα σας βοηθήσει να ολοκληρώσετε τις αποστολές ευκολότερα και να συλλέξετε περισσότερους πόντους και χρήματα. Αυτά όλα (δεν) τα είδαμε κι αλλού. Μέχρι να υλοποιηθούν από σταθερούς servers, παραμένουν υποσχέσεις και όνειρα θερινής νυκτός (μαζί με τα quick co-op και ό,τι άλλο). Αν όμως συμβεί το υποσχόμενο, τότε θα μιλάμε για μια πληρότητα από features που πραγματικά θα εντυπωσιάζει. Φανταστείτε το συνδυασμό των στοιχείων που περιγράφηκε παραπάνω, με τη σύνθεση ομάδας με ξεχωριστά χαρακτηριστικά σε κάθε μέλος, βάση των upgrade kits που μπορεί να επιλέξει ο καθείς για το όχημά του. Μια ποικιλομορφία στην επίτευξη αποστολών και την εξέλιξη ενός παιχνιδιού που πραγματικά δεν ξανάγινε. Φανταστείτε όμως…
Από δω και πέρα δε μένουν πολλά να ειπωθούν. Το The Crew δείχνει να θέλει να μπει δυνατά στο χώρο και τη νέα γενιά, προσφέροντας τη χρυσή τομή μεταξύ της κινηματογραφικής εμπειρίας, εύκολου χειρισμού, ανοιχτού κόσμου και social χαρακτηριστικών. Η δε Ubisoft δείχνει επίσης να θέλει να πάρει στα σοβαρά τη γνώμη των παικτών, με αλεπάλληλες συγγνώμες για την ποιότητα της σύνδεσης, της κατάστασης των servers και των συνεχών διακοπών αλλά και με τη αίτηση για feedback από τους testers. Ορίστε λοιπόν, μέσα από το παρόν κείμενο, το feedback της δοκιμής μας -τόσο προς αυτούς όσο και προς τους αναγνώστες του GameOver.gr. Μέχρι το παιχνίδι να χτυπήσει τα ράφια, κρατάμε τα δάχτυλα σταυρωμένα, ώστε να υλοποιηθούν όλα όσα έχουν υποσχεθεί.