Μία απαιτητική βόλτα στο Isle of Man.
Έχουν περάσει δύο χρόνια από την κυκλοφορία του TT Isle of Man: Ride on the Edge, ενός ιδιαίτερου τίτλου που με τη σειρά του βασίστηκε σε έναν πολύ ιδιαίτερο θεσμό. Και παρά τα αρκετά αρνητικά σχόλια, η BigBen πήρε την απόφαση για ένα sequel. Το αν αυτή η κίνηση μπορεί να χαρακτηριστεί ως σωστή, θα προσπαθήσουμε να το αναλύσουμε στις παρακάτω γραμμές, αν και το μόνο βέβαιο είναι πως έχουν γίνει γενναία βήματα προς τα εμπρός. Το Ride on the Edge 2 εμφανίζεται περισσότερο ώριμο, πλούσιο αλλά ταυτόχρονα εξίσου άσχημο και δύσκολο με τον προκάτοχό του, οπότε είναι εμφανές πως και πάλι απευθύνεται σε ένα συγκεκριμένο και μάλλον αρκετά περιορισμένο κοινό.
Η μετάβαση στο κεντρικό μενού γίνεται με τον πλέον άγαρμπο τρόπο, δίχως το παραμικρό εισαγωγικό video και αυτό είναι ένα πρώτο, μικρό αγκάθι στα αγωνιστικά λάστιχα της μοτοσυκλέτας του παίκτη. Ο ίδιος ο θεσμός του TT Isle of Man μπορεί να χαρακτηριστεί τουλάχιστον ως εντυπωσιακός αλλά και απόκοσμος, όπου αγωνιστικές μοτοσυκλέτες μεγάλου κυβισμού περνούν μέσα από αστικά περιβάλλοντα με αστρονομικές ταχύτητες, παρέχοντας πλήθος φωτογραφικού αλλά και τηλεοπτικού υλικού.
Παρά το γεγονός πως η εταιρία έχει εξασφαλίσει τα αποκλειστικά δικαιώματα, αποφεύγει να αξιοποιήσει το προαναφερθέν υλικό, και έτσι περιορίζεται σε ελάχιστες στατικές εικόνες, που “χαραμίζονται” στα ανυπόφορα loading times. Τουλάχιστον, το κεντρικό μενού επιλογών είναι αρκετά όμορφο, λιτό και σαφές, και πλέον τα πάντα είναι οργανωμένα και σαφώς εμπλουτισμένα. Ειδοποιός διαφορά σε σχέση με το παρελθόν είναι το career mode, που αν εξαιρέσει κανείς το γεγονός πως τα πάντα είναι απρόσωπα, το πληρέστατο αγωνιστικό ημερολόγιο θα σκορπίσει χαμόγελα στους φίλους των δύο τροχών. Ο παίκτης, αφού προσπεράσει το αδιάφορο tutorial, θα βαθμολογηθεί ανάλογα με την επίδοσή του. Ο τίτλος αυτόματα θα τον κατευθύνει στην κατηγορία που πρέπει να τρέξει βάσει της απόδοσής του, αν και φυσικά ο παίκτης μπορεί να πάρει τις αποφάσεις που αυτός επιθυμεί.
Το career mode, λοιπόν, ξεδιπλώνεται όχι μόνο στη θρυλική διαδρομή αλλά σε ολόκληρο το νησί – που για όσους αναρωτιούνται βρίσκεται μεταξύ Ιρλανδίας και Ηνωμένου Βασιλείου- καθώς και σε παραθαλάσσιες περιοχές των δύο παραπάνω κρατών. Ανάλογα την επίδοση του καθενός, θα ξεκλειδώνονται και τα ανάλογα events, μόνο που εδώ απαιτείται προσοχή. Συνήθως την ίδια ημέρα διοργανώνονται 2 ή και 3 αγώνες, οπότε επιλέγοντας έναν από αυτούς, αυτομάτως εξαιρούνται οι άλλοι δύο. Με αυτόν τον τρόπο είναι στην κρίση του παίκτη αν θα αποφασίσει να κινηθεί σε ρηχά νερά ή να βουτήξει στα βαθιά. Γιατί αξίζει να σημειωθεί πως, τρέχοντας σε ένα event και περνώντας στο επόμενο, αυτομάτως όλοι οι προηγούμενοι αγώνες δεν είναι πλέον διαθέσιμοι. Και αν αναλογιστεί κανείς το πλήθος των δοκιμασιών – αγώνων, είναι εμφανές πως το career mode του TT Isle of Man: Ride on the Edge 2 είναι ένα από τα πολύ δυνατά χαρτιά του.
Φυσικά, για να υπάρχει μία ισορροπία, οι αγώνες είναι χωρισμένοι σε δύο κατηγορίες: την Junior TT, όπου συμμετέχουν μοτοσυκλέτες έως 600cc, και την κυρίως TT με όριο τα 1000cc. Όπως και στην πραγματικότητα, εργοστασιακές ομάδες υποτίθεται πως δεν υπάρχουν, αν και όλοι γνωρίζουν πως με τον έναν ή άλλο τρόπο έχουν μία διακριτική παρουσία. Όσοι στο παρελθόν είχαν δοκιμάσει το Ride on the Edge, θα θυμούνται πως το μεγαλύτερο πρόβλημά του ήταν το επίπεδο δυσκολίας, και με λύπη διαπιστώνει κανείς πως στο sequel η εικόνα είναι δυστυχώς χειρότερη. Σαφέστατα είναι η φύση του αθλήματος επικίνδυνη, μιας και αγωνιστικές μοτοσυκλέτες κινούνται στο όριο σε επαρχιακούς δρόμους, αλλά η KT Racing έχει πάρει ορισμένες λάθος αποφάσεις.
Καταρχάς, είναι προς τιμήν της πως απέφυγε τις πολλές βοήθειες στην οδήγηση και παρουσιάζει ένα απαιτητικό μοντέλο χειρισμού, δανεισμένο από τον προκάτοχό του, όπου οι κακές γλώσσες λένε πως το “δανείστηκε” από το Moto GP 17 της Milestone. Πρακτικά, ο παίκτης είναι αυτός που ελέγχει τα πάντα και απαιτείται ιδιαίτερη υπομονή για να φτάσει μία μοτοσυκλέτα σε αποδεκτά αγωνιστικά επίπεδα. Όπως συμβαίνει συνήθως κατά τη διάρκεια του career mode, ο παίκτης θα συγκεντρώνει perks αλλά και credits, με απώτερο σκοπό τη βελτίωση των μηχανικών κυρίως μερών της μηχανής του. Αυτός είναι και ο λόγος που αρχικά συμπεριφέρονται κάπως άτσαλα.
Με τις ανάλογες βελτιώσεις στα φρένα αλλά και τις αναρτήσεις, το TT Isle of Man: Ride on the Edge 2 αρχίζει να δείχνει δειλά – δειλά τις αρετές του, και παρά το γεγονός πως το μοντέλο φυσικής δεν είναι και από τα καλύτερα, η οδήγηση είναι αρκετά απολαυστική. Ο συνδυασμός χειροκίνητου κατεβάσματος ταχυτήτων μαζί με το πάτημα κυρίως του εμπρός φρένου είναι μία διαδικασία αρκετά επίπονη, και παρά το γεγονός πως ο τίτλος αδυνατεί να κινηθεί σε απόλυτα simulation μονοπάτια, στο τέλος η οδήγηση γίνεται αρκετά απολαυστική.
Όμως, σε αυτό το σημείο εντοπίζεται το πλέον αδύναμο σημείο του τίτλου. Προσπερνώντας τα “αναιμικά” physics και έχοντας κατά νου το γεγονός πως ο παίκτης θα πρέπει να είναι συνεχώς συγκεντρωμένος στον απόλυτο βαθμό σε μία ανοικτή διαδρομή με πλήθος εμποδίων, είναι κατά τη γνώμη μας απαράδεκτη η απουσία της επιλογής rewind. Εδω δεν υπάρχουν αμμοπαγίδες ή έξοδοι διαφυγής, οπότε μία λάθος κίνηση και η μοτοσυκλέτα θα εκτροχιαστεί από την πορεία της –για το animation του αναβάτη ουδέν σχόλιο- και όταν τελικά επανέλθει, θα βρίσκεται πολύ πίσω. Εδώ είναι απαραίτητο να γίνει μία παρένθεση και να τονιστεί πως στους αγώνες του TT Isle of Man μετράει ο απόλυτος χρόνος και όχι η θέση κατάταξης. Μπορεί στη διαδρομή να βρίσκονται πολλές μοτοσυκλέτες, αλλά αντίπαλος θα είναι μόνο ο χρόνος. Κλείσιμο παρένθεσης και συνεχίζουμε.
Το πλήκτρο respawn είναι πραγματικά άχρηστο, γιατί από τη στιγμή που κάποιος αναβάτης πέσει κάτω, η διαδικασία επαναφοράς είναι συγκεκριμένη, ενώ η παραμικρή επαφή με τα περιβάλλοντα αναιρεί απλούς κανόνες φυσικής και δυστυχώς επιφέρει μία ακόμα πτώση. Είναι προφανές πως η ομάδα ανάπτυξης θέλησε να κρατήσει ένα όσο το δυνατόν περισσότερο σοβαρό ύφος, αλλά η ιδιόκτητη μηχανή γραφικών είναι αρκετές φορές που πραγματικά εκθέτει την κατά τα άλλα φιλότιμη προσπάθειά της. Είναι ανεπίτρεπτο ένας μικρός θάμνος να έχει την ίδια επίδραση με ένα στέρεο αντικείμενο, ή ακόμα και η υπερπήδηση ενός πεζοδρομίου να είναι καταστροφική.
Οπότε, μοναδική σανίδα σωτηρίας είναι το restart, που ακολουθείται από ακόμα ένα εκτενές loading time. Και αν αναλογιστεί κανείς πως το κάθε event είναι αρκετά μακροσκελές, η απουσία του rewind –που έχουμε δει ακόμα και σε σοβαρές simulation προτάσεις- θεωρούμε πως ήταν μία λάθος κίνηση. Το ευχάριστο είναι πως στο career mode έχει ενταχθεί και η ενότητα challenge, κάτι αρκετά έξυπνο αλλά εξίσου απαιτητικό. Θυμίζοντας κάτι από τη σειρά Need for Speed, θα εμφανιστούν στον χάρτη αρκετές έξτρα δοκιμασίες, που με τη σειρά τους θα φέρουν ακόμα περισσότερα credits στην τσέπη του χρήστη. Και εδώ το επίπεδο δυσκολίας είναι σχεδόν… απάνθρωπο, αλλά το ευχάριστο είναι πως το TT Isle of Man: Ride on the Edge 2 προσφέρει πλήθος από δοκιμασίες, συνθέτοντας ένα αρκετά πλούσιο σύνολο.
Αν θέλαμε να ξεχωρίσουμε κάτι στον τίτλο αυτό θα ήταν οι διαδρομές του. Η ομάδα ανάπτυξης τόλμησε και πραγματικά κατάφερε να σχεδιάσει ορισμένες από τις ομορφότερες περιοχές σε πρόταση που καταπιάνεται με δύο τροχούς, και έτσι, πέρα από την κυρίως διαδρομή του θεσμού, υπάρχει πραγματικά ένα ολόκληρο νησί διαθέσιμο προς εξερεύνηση. Η κίνηση στο απόλυτο όριο σε έναν στενό δρόμο δίπλα στη θάλασσα και με φόντο ένα πανέμορφο ηλιοβασίλεμα, είναι μία εικόνα που σπάνια συναντάται σε μία racing πρόταση και είναι κρίμα που η γερασμένη μηχανή γραφικών δεν μπορεί να την αποδώσει όπως θα έπρεπε.
Τα τεχνικά προβλήματα είναι δυστυχώς αρκετά, συνθέτοντας ένα σύνολο που αδικεί τις κονσόλες της τρέχουσας γενιάς, αν και το πρόβλημα του τίτλου δεν είναι τόσο αυτό της αισθητικής. Επί της ουσίας, αυτό που ενοχλεί αφορά στην έλλειψη αρμονίας ανάμεσα στο μοντέλο χειρισμού και στη φυσική του τίτλου, και αυτό φαίνεται όταν πέφτουν αρκετά οι ταχύτητες έπειτα από ένα φρενάρισμα ή απαιτούνται γρήγορες κινήσεις. Η μετατόπιση του αναβάτη επάνω στη μοτοσυκλέτα είναι υπερβολικά αργή, οπότε είναι αδύνατο να περάσει με φόρα από μία σειρά κλειστών στροφών. Και σκεπτόμενοι πως έχουμε μπροστά μας ένα αστικό περιβάλλον, με κλειστές στροφές που σε περιπτώσεις ξεπερνούν τις 90 μοίρες, ο ρεαλισμός για ακόμα μία φορά έχει πάει περίπατο.
Όπως συνέβη και στο παρελθόν με τον προκάτοχο του, έτσι και το TT Isle of Man: Ride on the Edge 2 είναι μία ιδιαίτερη πρόταση. Από τη μία τολμάει να πάει ένα βήμα παραπέρα, αλλά την ίδια στιγμή δεν μπορεί να ξεφύγει από τα δεσμά του, που προκύπτουν από ορισμένες ξεπερασμένες αποφάσεις που έχουν παρθεί. Είναι από τις ελάχιστες φορές που η διαχωριστική γραμμή μεταξύ αγωνιστικής απόλαυσης και εκνευρισμού είναι τόσο δυσδιάκριτη και είναι κρίμα γιατί κάτω από άλλες συνθήκες ο τίτλος θα ήταν ένας ψηφιακός παράδεισος για τους φίλους των δύο τροχών.
Το TT Isle of Man: Ride on the Edge 2 κυκλοφορεί από τις 19 Μαρτίου για PS4, PC και Xbox One. Η έκδοση για το Switch θα γίνει διαθέσιμη στις 14 Μαΐου. Το review βασίστηκε στην έκδοσή του για το PS4.