Εργαστηριακό ατύχημα.
Σκοπεύαμε να ξεκινήσουμε το κείμενο με μια αναδρομή στη σειρά Resident Evil, με αφορμή τα 20α γενέθλιά της, έτσι ώστε να γίνει αισθητή η αντίθεση και η απογοήτευση με το competitve, multiplayer shooter Umbrella Corps, αλλά μετά θυμηθήκαμε την τελευταία πενταετία της σειράς. Όπως και να έχει, άσχετα από το αποτέλεσμα, καταλαβαίνουμε έστω μέχρι ένα σημείο την αρχική ιδέα της CAPCOM σχετικά με το Umbrella Corps, αφού όσο ποιοτικά μέτρια ή μακριά από τις ρίζες τους ήταν τα σύγχρονα Resident Evil παιχνίδια, το co-op αποδείχθηκε ένα από τα δυνατά σημεία τους. Συγκεκριμένα, ο υπογράφων θεωρεί το Resident Evil 5 ένα από τα πολύ καλά co-op παιχνίδια των τελευταίων χρόνων. Δεδομένης της στροφής που έχει κάνει η σειρά σε κάθε προσέγγιση που αποφέρει κέρδος –αρκεί να δούμε το μέτριο Raccoon City, που πούλησε περισσότερα από 2 εκατομμύρια αντίτυπα – αποφασίστηκε να εξερευνηθεί το πιο action/ tactical στοιχείο.
Ξεκαθαρίζουμε ότι ναι, λοιπόν, καταλαβαίνουμε έως ένα βαθμό το τι πήγε ακριβώς να επιχειρήσει η CAPCOM αυτή τη φορά. Βέβαια, εκ του αποτελέσματος, το Umbrella Corps είναι όχι απλά ένα κακό παιχνίδι, αλλά πιθανότατα το χειρότερο και πιο απαράδεκτο παιχνίδι στο σύμπαν αυτό, έστω και αν δεν φέρει άμεσα το όνομα “Resident Evil”. Ας ανοίξουμε το μαύρο κουτί που μετα βίας σώθηκε από την συντριβή. Αρχικά, το Umbrella Corps είναι ουσιαστικά ένα cover based, action multiplayer παιχνίδι, που πλασάρεται ως η πιο διασκεδαστική και τακτική προσέγγιση στον κόσμο του Resident Evil, αλλά που αποτυγχάνει και στις δυο πτυχές. Οι παίκτες παίρνουν το ρόλο στρατιωτών της εταιρίας Umbrella μέσα σε μικρές αρένες, οι οποίες συχνά είναι τοποθεσίες σχετικά γνωστές από παλαιότερα επεισόδια της σειράς. Οι τοποθεσίες αυτές είναι ταυτόχρονα το κοντινότερο στοιχείο του τίτλου στη σειρά Resident Evil – ίσως και το μοναδικό.
Ενώ αρχικά, λοιπόν, φέρνουν μια ευχάριστη εικόνα στο μυαλό, είναι κακοσχεδιασμένες με όρους gameplay, με μεγάλη πυκνότητα αντικειμένων και zombies σε μικρές έως μεσαίες διαστάσεις. Στο online υπάρχουν ελάχιστα, πολύ απλοϊκά modes, τα οποία δεν μπήκαν καν στο κόπο να ονομάσουν διαφορετικά οι developers. Το ένα, “One Life Mode” είναι αυτό που προδίδει ο τίτλος: δυο ομάδες τριών ατόμων τίθενται αντιμέτωπες μεταξύ τους, χωρίς Respawn μέχρι τον επόμενο γύρο. Άλλο είναι το απλό Team Deathmatch, που γρήγορα μετατρέπεται σε άμυαλο χάος, με τα zombies σε ρόλο κομπάρσου. Το ίδιο το gameplay ακυρώνει άμεσα τις όποιες καλές ιδέες φέρνει στο τραπέζι.
Καταρχάς, το cover based σύστημα λειτουργεί νευρικά και είναι ελάχιστες οι περιπτώσεις που αποδεικνύεται χρήσιμο λόγω της ταχύτητας του παιχνιδιού, ενώ συχνά καταντά και μειονέκτημα. Αξίζει, μιλώντας για ταχύτητα, να αναφέρουμε πως η prone στάση των χαρακτήτων είναι από τις πιο αφύσικες στην ιστορία του gaming, αφού προσφέρει απίστευτα γρήγορη κίνηση και ταυτόχρονα ο παίκτης μπορεί να πυροβολεί ασταμάτητα, ενώ δίνει τρομερό πλεονέκτημα στους παίκτες που επιλέγουν να παίξουν την πλειοψηφεία του παιχνιδιού έτσι, χαλώντας περαιτέρω την ισσοροπία. Το shooting, στην καλύτερη των περιπτώσεων κρίνεται απλά λειτουργικό, ενώ δεν καταλαβαίνουμε στη συγκεκριμένη περίπτωση την χρησιμότητα της κάμερας πρώτου προσώπου στη στόχευση των όπλων.
Από την άλλη, οι αντίπαλοι χρειάζονται πάρα πολλές σφαίρες για να πεθάνουν, τη στιγμή που το Melee όπλο, το “Brainer”, καθαρίζει αυτόματα κάθε εχθρό με ένα χτύπημα μόλις βρεθούμε έστω και λίγο κοντά του. Άλλο ένα κομμάτι δηλαδή που καταστρέφει την όποια ισσοροπία ενδεχομένως υπάρχει. Ταυτόχρονα, στις αρένες περιφέρονται κάποια Zombies, τα οποία δεν είναι εχθρικά, λόγω ενός Jammer με το οποίο ξεκινούν στην πλάτη οι παίκτες. Αυτό σημαίνει πως οι αντίπαλοι μπορούν να πυροβολήσουν το Jammer, και τα Zombies να αρχίσουν να κυνηγούν τον παίκτη. Είναι και πάλι τέτοιος ο ρυθμός του παιχνιδιού, όμως, που πρέπει να ξεχαστούμε εντελώς για να αποτέλεσουν τα Zombies πρόβλημα, ακόμη και με την πυκνότητα που εμφανίζονται. Επιπροσθέτως, το lag είναι ένα θέμα που αντιμετωπίσαμε σχεδόν σε κάθε ματς και γίνεται ιδιαίτερα εμφανές από τη χρήση του brainer: εκεί που φαίνεται ο αντίπαλος να ξεφεύγει και έχοντας πατήσει το κουμπί έως και δύο δευτερόλεπτα νωρίτερα, ξαφνικά ο χαρακτήρας μας σχεδόν τηλεμεταφέρεται πάνω του και τον σφαγιάζει. Υπάρχουν ορισμένες, πολύ σπάνιες στιγμές διασκέδασης (όπως η χρήση του brainer) οι οποίες όμως ποτέ δεν δικαιολογούν στο ελάχιστο το συνολικό gameplay.
Τέλος, υπάρχει και ένα παντελώς αδιάφορο Single Player mode, που είναι ουσιαστικά κάποιες αρένες στις οποίες ο παίκτης καλείται να σκοτώσει έναν αριθμό Zombies ή να εκπληρώσει άλλα δυο objectives -τα οποία, φυσικά, ανήκουν στο multiplayer σκέλος. Στον τεχνικό τομέα ισχύει η ίδια κακή έως μέτρια εικόνα, με το frame rate ειδικά να ανεβοκατεβαίνει πολύ συχνά. Στα θετικά θα μπορούσαμε να τοποθετήσουμε το ρυθμό εξέλιξης του χαρακτήρα, που ξεκλειδώνει νέα αντικείμενα και όπλα, και το customization, που έχει ορισμένες ενδιαφέρουσες νότες.
Παρά, όμως, τα παραπάνω παράπονα, άλλο είναι το σημαντικότερο πρόβλημα του Umbrella Corps: Πρόκειται για ένα παιχνίδι για το οποίο αδυνατούμε να βρούμε το λόγο ύπαρξής του -ούτε ως Resident Evil παιχνίδι (από την άποψη του κοινού σύμπαντος) ούτε ως Competitive Multiplayer Shooter. Δεν υπάρχει αρχή μέση και τέλος ούτε στην «ιστορία» ούτε στους μηχανισμούς (ούτε και στο development, από ό,τι φάνηκε). Οι δημιουργοί ξεκίνησαν -υποθέτουμε- με μια απλή ιδέα, και ανακάτεψαν ετερόκλητα στοιχεία όπως zombies, σύστημα κάλυψης, τακτική, τριτοπρόσωπη και πρωτοπρόσωπη κάμερα, γρήγορο ρυθμό, melee όπλα, μέχρι και λίγο… παρκούρ, για να δώσουν ένα μπερδεμένο και βαθιά προβληματικό παιχνίδι. Για να είμαστε ειλικρινείς, έχει ενδιαφέρον από μόνο του το γεγονός ότι αυτό το προιόν κατάφερε να κυκλοφορήσει και να φτάσει στους καταναλωτές ως έχει, οι οποίοι δεν θα πρέπει να συγκινηθούν καθόλου από την σχέση του με τη σειρά Resident Evil.
Η Capcom, στην 20η Anniversary της σειράς Resident Evil, αποφάσισε -εκτός από remasters- να κάνει ένα νέο δώρο στο κοινό της, το Umbrella Corps. Θυμάστε εκείνα τα Χριστούγεννα που περιμένατε το νέο PlayStation και σας ήρθε το… Polystation; Ε, αυτό.
Το review βασίστηκε στην PS4 έκδοση του παιχνιδιου.
Διαβάστε επίσης – Προσθέστε παιχνίδια στη βιβλιοθήκη σας.
