Advance War(groove).
Από το 2008 είχαμε να δούμε την άμεση και ταχύτατη στρατηγική εμπειρία των Advance Wars, τα οποία δέσποζαν στις φορητές (κυρίως) κονσόλες της Nintendo. Αν η εξαφάνιση του franchise έγινε αδίκως ή όχι δεν μπορεί να το πει ο γράφων καθώς δεν έχει ασχοληθεί με το έτερο και συγγενές ισχυρό franchise της Intelligent Systems που ακούει στο όνομα Fire Emblem. Εντούτοις, είμαστε σίγουροι ότι το πιο ευχάριστο και καρτουνίστικο ύφος των Advance Wars σίγουρα θα λείπει από πολλούς φαν της σειράς. Δέκα χρόνια, μετά η Chucklefish αποφάσισε πως δεν μπορεί να μείνει ακάλυπτο αυτό το κενό, πήρε την κατάσταση στα χέρια της και μας έφερε το Wargroove, που δεν είναι τίποτα λιγότερο (και τίποτα περισσότερο) από ένας -κατά γράμμα- φόρος τιμής στην πιο χαρωπή απεικόνιση πολεμικού θεάτρου που έχει περάσει από το μέσο των βιντεοπαιχνιδιών.
Η σημαντικότερη, άμεσα εμφανής, διαφοροποίηση μεταξύ των δύο παιχνιδιών αφορά τον κόσμο που διαδραματίζεται η δράση, με τα μεν Advance Wars να λαμβάνουν χώρα στη σύγχρονη εποχή -των τανκ, πολυβόλων κ.λπ.- και το δε Wargroove να μας τοποθετεί στο fantasy setting των μάγων, δράκων και τα συναφή. Αν μη τι άλλο, η Chucklefish είχε ένα δύσκολο αλλά και εύκολο έργο ταυτόχρονα. Από τη μία πατάει στα σίγουρα, σε μία δοκιμασμένη gameplay συνταγή αλλά και οπτική τεχνοτροπία, από την άλλη οι άμεσες συγκρίσεις που προκύπτουν με μία μακρόχρονη και αγαπημένη σειρά ενδέχεται να αποδειχθούν μοιραίες για την αντιμετώπιση από τους φαν των Advance Wars.
Έχοντας στα χέρια της αυτό το δίκοπο μαχαίρι, η βρετανική εταιρία αποφεύγει τελικά να πέσει στην παγίδα του άχαρου μιμητή, πλησιάζοντας το είδος με αυτοπεποίθηση, μεράκι και, κυρίως, ένα τεράστιο και ποικίλο υλικό που θα σας κρατήσει απασχολημένους για πολλά μερόνυχτα (ή θα κάνει πολύωρα ταξίδια να φύγουν εν ριπή οφθαλμού εάν το αποκτήσετε στο Switch). Το βασικότερο mode αφορά στο εκτενέστατο campaign, που παρουσιάζει μία κοινότυπη αλλά ευχάριστα αφελή fantasy ιστορία. Το σενάριο ακολουθεί τη βασίλισσα Mercia, κατά την άτακτη υποχώρηση και ανασυγκρότηση των δυνάμεών της έπειτα από τη δολοφονία του πατέρα της και βασιλιά της περιοχής του Cherrystone. Νέες φυλές και ήρωες θα έρθουν στο προσκήνιο και στον αγώνα για την αντιμετώπιση αντίπαλων βασιλείων και δαιμονικών δυνάμεων, βοηθώντας παράλληλα στο κυνήγι της απόκτησης ενός πανίσχυρου όπλου, που μπορεί να σώσει ή να καταστρέψει τον κόσμο.
Χωρίς να παίρνει ποτέ στα σοβαρά τον εαυτό της, η Chucklefish έχει συνθέσει μία ευχάριστα ανάλαφρη ιστορία, δίχως φλυαρίες, συνοδεύοντας κάθε μία από τις δεκάδες αποστολές με καλοσχεδιασμένες, αν και απλοϊκές σαφέστατα, cutscenes, όπου βλέπουμε τους ήρωες και villains σε όλη την pixel art χάρη τους. Το campaign ξεδιπλώνεται σε έναν μεγάλο αριθμό κύριων και δευτερευουσών αποστολών, οι οποίες είναι δημιουργημένες με φροντίδα ώστε καμία μάχη να μην δίνει την εντύπωση πως βρίσκεται εκεί απλά για να γεμίσει τη διάρκεια.
Κάθε μάχη διεξάγεται σε έναν πανοραμικό χάρτη, όπου κάθε παράταξη ελέγχει όλες τις μονάδες της στο γύρο της. Υπάρχει μία απόλυτα ικανοποιητική ποικιλία από ξεχωριστές μονάδες, ξεκινώντας από πεζικάριους με σπαθιά ή λόγχες, και φτάνοντας μέχρι πανίσχυρους δράκους και υποθαλάσσιες χελώνες που σπέρνουν την καταστροφή στο υδάτινο περιβάλλον. Η λογική του πέτρα-ψαλίδι-χαρτί κυβερνά σε μεγάλο βαθμό τις ισορροπίες, αν και ο μεγάλος αριθμός μονάδων σημαίνει ότι υπάρχει ένα σχετικό βάθος κατανόησης για το ποιες μονάδες μπορούν να αντισταθούν αποδοτικότερα απέναντι σε άλλες. Στην εξίσωση μπαίνει φυσικά και το είδος του εδάφους που βρίσκεται ο αμυνόμενος, καθιστώντας τον ανάλογα περισσότερο θωρακισμένο ή ευάλωτο.
Ευχάριστα περιπλέκει την κατάσταση και το σύστημα των critical, που οδηγεί σε ισχυρές επιθέσεις σε περίπτωση που εκπληρώνουμε τις ειδικές συνθήκες που απαιτεί κάθε τύπος μονάδας. Για παράδειγμα, ένας λογχοφόρος μπορεί να πετύχει critical χτύπημα όταν επιτίθεται έχοντας έναν άλλο λογχοφόρο στο διπλανό τετράγωνο, ενώ ο τοξότης πετυχαίνει critical εάν εκτοξεύσει τα βέλη του δίχως να μετακινηθεί στο γύρο του. Η κατάλληλη αξιοποίηση των criticals μπορεί να γύρει την παλάντζα της μάχης, δίνοντας ακόμα περισσότερη τροφή για σκέψη στη σωστή μετακίνηση των μονάδων μας στο πεδίο της μάχης. Από την άλλη πλευρά, ατολμία φαίνεται πως υπήρξε στις δυνάμεις που απαρτίζουν κάθε μία από τους τέσσερις πολιτισμούς καθώς είναι πανομοιότυπες μεταξύ τους, αν και –τουλάχιστον- οπτικά είναι ιδιαίτερα διαφορετικές.
Αντιλαμβανόμαστε βέβαια ότι είναι ιδιαίτερα δύσκολο ένας δημιουργός -και δη μια μικρή ομάδα- να αναπτύξει όχι τέσσερις αλλά ακόμα και δύο παρατάξεις με ξεχωριστές μονάδες, διατηρώντας παράλληλα τις μεταξύ τους ισορροπίες. Τουλάχιστον, ως έχει, μπορείτε να είστε σίγουροι πως εκ των πραγμάτων οι δικές σας δυνάμεις και οι αντίπαλες είναι πλήρως εξισορροπημένες. Θα πρέπει να σημειώσουμε εδώ ότι δεν υπάρχει δυνατότητα save κατά την πορεία της μάχης, κάτι που σημαίνει ότι εάν χάσετε, ξεκινάτε και πάλι από την αρχή την εκάστοτε σύρραξη. Δεδομένου ότι οι μάχες σπάνια ξεπερνούν τη μισή ώρα, θεωρούμε ότι η απουσία του save συμβάλλει στην εμπειρία, καθώς σε διαφορετική περίπτωση θα υπήρχε ο πειρασμός για συνεχή save states έπειτα από κάθε γύρο, ρίχνοντας ως ένα βαθμό την αναγκαιότητα για σκέψη πριν από κάθε κίνηση μέχρι και της τελευταίας μονάδας.
Όσον αφορά στα πεδία μάχης, το Wargroove δεν φοβάται να μας μεταφέρει σε ορισμένους αρκετά μεγάλους χάρτες -σε σύγκριση με αυτούς που είχαμε δει στα Advance Wars- που καταφέρνουν να δημιουργήσουν την αίσθηση επικών συγκρούσεων. Ειδικότερα στις μεγαλύτερες από τις συγκρούσεις, όποτε οι κινήσεις μας αποδεικνύονταν όσο έξυπνες ελπίζαμε πως θα είναι, γυρνώντας τους ανέμους του πολέμου με το μέρος μας, δε γινόταν παρά να νοιώσουμε ως ένας παμπόνηρος στρατηγός.
Η A.I. ευτυχώς στέκεται στο ύψος των περιστάσεων ώστε να μας φέρνει στα όρια, δίχως να καταφεύγει σε “cheats” και ύποπτες εμφανίσεις μονάδων και προμηθειών από το πουθενά. Ορισμένες φορές ενδέχεται να κάνει αψυχολόγητες κινήσεις (όπως αχρείαστες επιθέσεις σε μεταγωγικά οχήματα), αλλά δεν παύει να βγάζει τον αδίστακτο χαρακτήρα της στις αφύλαχτες μονάδες μας και τις αδύναμες πτέρυγές μας. Σαν να μην έφτανε το ογκωδέστατο campaign, το Wargroove περιέχει δύο ακόμα εκτενέστατα modes, τα puzzle και arcade. Στο puzzle τοποθετούμαστε σε προσχεδιασμένες μάχες, όπου σε έναν μόλις γύρο θα πρέπει να χειριστούμε κατάλληλα τις μονάδες μας ώστε να εξοντώσουμε την αντίπαλη παράταξη. Στο arcade, κάθε ένας από τους 12 ήρωες και villains, μας φέρνει σε πέντε ξεχωριστές μάχες σε σχετικά μικρούς χάρτες, προσφέροντας άμεσες και γρήγορες συγκρούσεις.
Πέρα από όλα τα υπόλοιπα, το Wargroove περιλαμβάνει έναν λεπτομερή editor, δυνατότητα για εύκολο κατέβασμα επιπέδων άλλων παικτών (με την απαραίτητη βαθμολόγηση για το φιλτράρισμά τους) ενώ επίσης υπάρχει η δυνατότητα για online ή local συνεργατικό ή ανταγωνιστικό παιχνίδι έως τεσσάρων παικτών. Να αναφέρουμε, βέβαια, ότι δεν μπορέσαμε να βρούμε online παίκτες, αλλά δεν παύει να αποτελεί μία άκρως καλοδεχούμενη προσθήκη για όσους θέλουν να παίξουν με φίλους τους. Όπως καταλαβαίνετε, η έλλειψη υλικού είναι το τελευταίο στοιχείο που θα πρέπει να προβληματίσει όποιον επιθυμεί να αποκτήσει το Wargroove.
Στα του οπτικού τομέα το πόνημα της Chucklefish ακολουθεί το δρόμο που χάραξαν τα Advance Wars (εκτός του Days of Ruin βέβαια…) με ένα ιδιαίτερα χαρούμενο και παιδικό ύφος (αλλά όχι παιδιάστικο), με την λεπτομερή αξιοποίηση της pixel-art να φαντάζει ως ιδανική για την απεικόνισή του. Αν και μετά από τα πρώτα επίπεδα μάλλον θα απενεργοποιήσετε το λεπτομερές animation των συγκρούσεων, η αλήθεια είναι ότι αυτά τα animations, που μας φέρνουν κοντά στην εκάστοτε σύγκρουση, προσδίδουν πολλούς βαθμούς στην προσωπικότητα του παιχνιδιού, ακόμα και αν τα δείτε μόνο μία φορά. Αποτελούν άλλο ένα κομμάτι που δείχνει έμπρακτα την όρεξη της Chucklefish για τη σωστή απόδοση της εγγυημένης συνταγής.
Εν κατακλείδι, το Wargroove είναι κομμένο και ραμμένο για τους φαν των Advance Wars, επαναφέροντας αναμνήσεις ενός αγαπημένου franchise με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Αν και λείπουν ουσιαστικές καινοτομίες, με την Chucklefish να πατάει σε σίγουρα μονοπάτια δίχως να έχει τη διάθεση για παρεκκλίσεις, το Wargroove προσφέρει έναν τίμιο φόρο τιμής στον εμπνευστή του, με πλήθος υλικού, μέσα από ένα ιδιαίτερα όμορφο και χαρούμενο fantasy περιβάλλον και –το κυριότερο- ποικιλία μονάδων και δουλεμένες ισορροπίες που θα σας φέρουν σε απαιτητικές αλλά δίκαιες συγκρούσεις.
Το review βασίστηκε στην έκδοση του παιχνιδιού για PC.
