Ένας κλώνος από τους λίγους.
Θυμάστε το Zuma; Το puzzle παιχνίδι της, νεαρής ακόμα τότε, PopCap Games που κυκλοφόρησε το 2003 εθίζοντας πολύ κόσμο στο χαλαρό gameplay του, όπου το μόνο που χρειαζόταν να κάνουμε είναι να ταιριάζουμε μπάλες ίδιου χρώματος. Εάν το θυμάστε αυτό το παιχνίδι, το έχετε “κάψει” και θέλετε κάτι καινούριο, τότε δεν υπάρχει και πολύ μεγάλος λόγος για να διαβάσετε αυτό το review. Το Sparkle Unleashed είναι ένας κλώνος που ακολουθεί κατά γράμμα τη συνταγή των Zuma και Luxor, σε σημείο που να κάνει κάποιους τυχάρπαστους κλώνους των CoD, Minecraft κ.λπ. να ντρέπονται που δεν έχουν αφομοιώσει πλήρως τον εμπνευστή τους. Εν ολίγοις, για τους λάτρεις αυτού του είδους, το Sparkle θα αποτελέσει μία συμπαθητική προσθήκη για ένα διάλειμμα μεταξύ “blockbuster” παιχνιδιών.
Όταν λέμε βέβαια ότι αποτελεί κλώνο –ιδίως- του Luxor, το εννοούμαι στον πλήρη βαθμό. Με εξαίρεση του καλογυαλισμένου τεχνικού τομέα του (όχι κάτι ιδιαίτερο βέβαια), με δυσκολία κάποιος θα διαπιστώσει ότι δεν ασχολείται με το Luxor, καθώς το Sparkle είναι σχεδόν πιστό αντίγραφο, πλην λεπτομερειών, χωρίς καμία διάθεση να πρωτοτυπήσει σε κάποιον τομέα ή να προσφέρει κάποια προσθήκη στη συνταγή.
Ο στόχος του Sparkle είναι να ταιριάζουμε μπάλες ίδιου χρώματος, ώστε να σχηματίζουμε τριάδες (ή και μεγαλύτερου αριθμού ενώσεις) ώστε αυτές οι μπάλες να εξαφανιστούν από την πίστα. Οι μπάλες έρχονται σε διάφορα χρώματα και συνεχόμενα από μία ή περισσότερες πλευρές της εκάστοτε πίστας, κυλώντας ασταμάτητα προς μία τρύπα στο τέλος της, την οποία άπαξ και φτάσουν, το παιχνίδι χάνεται. Εμείς έχουμε ως όπλο μία πλατφόρμα που πετάει μπάλες, η οποία βρίσκεται πάντοτε στο κάτω μέρος της οθόνης, με τη δυνατότητα για αποκλειστική οριζόντια κίνηση και κατακόρυφη εκτόξευση μπαλών.
Σε γενικές γραμμές ο βαθμός δυσκολίας του Sparkle είναι αρκετά χαμηλός και πολύ δύσκολα θα βρεθείτε σε σημεία όπου θα νοιώσετε πρόκληση. Τα power ups αποτελούν καταλυτικό ρόλο στο χαμηλό βαθμό δυσκολίας, καθώς ορισμένα από αυτά έχουν υπέρ του δέοντος ισχύ, δεδομένου ότι μπορούν να καταστρέψουν πολλές μπάλες μαζί ταυτόχρονα, ενώ επίσης η εμφάνισή τους είναι σχετικά συχνή. Το σημαντικότερο ατόπημα του Sparkle αποτελεί η πλήρης απουσία μετρητή σκορ, που κατ’ επέκταση σημαίνει πως τα leaderboards λάμπουν διά της απουσίας τους. Είναι απορίας άξιο πώς παιχνίδι αυτού του είδους δεν προσφέρει κανένα εργαλείο καταμέτρησης σκορ, δεδομένου ότι είναι κομμένο και ραμμένο για να ωθεί στην επίτευξη υψηλών σκορ, αλλά και την πιθανή προοπτική για κόντρες για την κατάκτηση μίας θέσης στην παγκόσμια κατάταξη, κάτι που θα προσέδιδε μία σημαντική μορφή πρόκλησης.
Ως έχει, παρόλο που στην αρχή προσπαθούσαμε να πετύχουμε αλλεπάλληλα combos, συνδυάζοντας με τέτοιο τρόπο τις μπάλες ώστε να εξαφανίζονται αλυσιδωτά, τελικά χωρίς να έχουμε κάποιο ουσιαστικό όφελος από αυτή τη διαδικασία, δε γινόταν παρά να αποφασίσουμε να μην μπαίνουμε καν στον κόπο. Άλλωστε, αυτά τα combos δεν είναι σε καμία περίπτωση απαραίτητα ώστε να “καθαρίσει” η πίστα και ως εκ τούτου απλά επιστρέψαμε στη λογική της επίτευξης απλών τριάδων, κάτι που δεν απαιτούσε κάποια ιδιαίτερη τεχνική.
Στα του εικαστικού τομέα, το Sparkle χάνει πόντους σε σχέση την “αζτέκικη” και αιγυπτιακή θεματολογία των Zuma και Luxor, καθώς εδώ έχουμε ένα απροσδιόριστο και μάλλον αδιάφορο αρχαίο τοπίο, δίχως κάποια ταυτότητα. Τα γραφικά του μπορεί να είναι γυαλισμένα, αλλά δεν προσφέρουν κάτι το ιδιαίτερο, και σε συνδυασμό με την απουσία κάποιας συγκεκριμένης θεματολογίας και του απλοϊκού gameplay, το Sparkle δε γίνεται παρά να χαρακτηριστεί τελικά ως ένας λειτουργικός αλλά ταυτόχρονα απελπιστικά αδιάφορος τίτλος στο σύνολό του.
