Ride of the Valkyries.
Όταν το φθινόπωρο του 2008 ήρθε στα χέρια μας το δισκάκι για ένα, τότε, καινούργιο JRPG/RTS από τη Sega, πρέπει να ομολογήσουμε πως δεν περιμέναμε και πάρα πολλά. Ναι, έδειχνε πανέμορφο το άτιμο, αλλά πόσα και πόσα παιχνίδια μάς είχαν παγιδέψει σε ένα 50ωρο όμορφου περιτυλίγματος αλλά “σάπιου” περιεχομένου; Ξεκινώντας την ενασχόλησή μας, μπήκαμε σιγά-σιγά, για να παίξουμε 2-3 ωρίτσες. Και ξαφνικά, είχε ξημερώσει, τα χέρια ήταν ιδρωμένα από την εξάντληση, και το σώμα έτοιμο να παραδοθεί σε ύπνο βαθύ και σκοτεινό, αλλά κρατιόταν με νύχια και με δόντια, για να δει πώς θα εξελιχθεί η ιστορία. Παρόμοια ζημιά έγινε και με τα αξιόλογα Valkyria Chronicles 2 και 3, παρόλο που βγήκαν μόνο σε PSP, και παρόλο που το τρίτο το είδαμε μόνο στα ιαπωνικά.
7,5 χρόνια μετά την τριψήφια σε αριθμό ωρών ενασχόλησή μας με το αρχικό παιχνίδι, η Sega αποφάσισε να προετοιμάσει την επιστροφή του franchise στις home consoles, κυκλοφορόντας το αρχικό παιχνίδι σε μια remaster έκδοση για PC και PS4. Θα ομολογήσουμε, λοιπόν, πως αυτή τη φορά ήμασταν πιο προετοιμασμένοι. Ξέραμε απ’ έξω το παιχνίδι και όλο του το υλικό, και θυμόμασταν ακόμα για τις μισές αποστολές πώς μπορεί κανείς να κερδίσει το υψηλότερο ranking. Μπήκαμε λοιπόν μέσα στα χαρακώματα με άνεση και αεράκι έπαρσης, με λογική «σας έχω όλους» και έτοιμοι να κάνουμε χορευτικά γύρω από τους εχθρούς. Και ξαφνικά, gameover! Λίγο ξεχαστήκαμε, λίγο φύγαμε από την πεπατημένη και όλη η αποστολή πήγε περίπατο, και φτου ξανά από την αρχή.
Αυτό είναι το Valkyria Chronicles. Ένα ιαπωνικό strategy/rpg παιχνίδι, με πολύ τσαγανό, πλουσιότατο και ανέλπιστα ανθρωποκεντρικό σενάριο και, κυρίως, πανέξυπνα σχεδιασμένες αποστολές που απαιτούν βαθιά και στρατηγική σκέψη. Για όσους, όμως, το είχαν “λιώσει” ήδη το παιχνίδι στο παρελθόν, υπάρχει κάποιος λόγος να επιστρέψουν ή έχουμε να κάνουμε με ακόμαο ένα πρόχειρο remaster; Η απάντηση σε αυτό είναι κάπως δύσκολη και μάλλον βρίσκεται κάπου ανάμεσα στα δύο άκρα.
Καταρχάς, για όσους νεαρούς, μη κατόχους PS3 (ή, απλά, “εγκληματικά αμελείς” παίκτες που δεν ασχολήθηκαν με τον τίτλο το 2008), θα πούμε πως η ιστορία του παιχνιδιού αποτελεί έναν ημί-φανταστικό παραλληλισμό με την Ευρώπη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Δύο υπερδυνάμεις αρχίζουν τα επεκτατικά τους παιχνίδια και οι μικρότεροι που βρίσκονται ανάμεσά τους, είτε γίνονται πιόνια τους είτε πεδίο μάχης ανάμεσα στις δύο πλευρές. Κοινωνικός ρατσισμός, φτώχια, πόνος, σφαγές αμάχων, ανθρωπιά, σκλαβιά, αγάπη και μίσος, όλα κάνουν την εμφάνισή τους, σε ένα παιχνίδι που από τη μία δείχνει σαν μια χαρούμενη, ιαπωνική περιπέτεια, και από την άλλη σαν ένας φόρος τιμής αλλά και αγανάκτησης για τους ήρωες και τους εγκληματίες των παγκόσμιων πολέμων. Πρόκειται για μια καμουφλαρισμένα και χαλαρά δοσμένη ιστορία, που εν τέλει είναι τόσο βαθιά ανθρώπινη και συνδεδεμένη με τα πάθη των χαρακτήρων, που σπάνια βλέπει κανείς σε άλλα παιχνίδια να διατηρεί τέτοια συνοχή και καλή ροή δίχως να ξεφουσκώσει.
Η σεναριακή μαγεία, βέβαια, κορυφώνεται χάρη στην ευρηματική δημιουργία της CANVAS Engine της Sega. Πρόκειται για μια ειδικά σχεδιασμένη μηχανή Cel shaded γραφικών, που αν και υποφέρει αρκετά στη καθαρότητα των μεγάλων textures, προσδίδει στη σειρά Valkyria Chronicles ένα art direction μοναδικό για το είδος. Δημιουργώντας ένα ειδικό φιλτράρισμα πάνω σε όλες τις γραμμές των textures, η Canvas Engine μετέτρεπε τα γραφικά του παιχνιδιού έτσι ώστε να δείχνουν σαν να έχουν σχεδιαστεί με μολύβι πάνω σε ένα μπλοκ ακουαρέλας. Ήταν ένα αριστουργηματικό αποτέλεσμα για την εποχή του και ακόμα και σήμερα παραμένει ιδιαίτερα όμορφο.
Και μιας και μιλάμε για remaster, το παιχνίδι αυτή τη φορά έχει «αναβαθμιστεί» στα 1080p/ 60fps από τα 720p/30fps του PS3, δίνοντας ένα καθαρότερο οπτικό αποτέλεσμα. Είναι όμως αυτό απαραίτητα καλό; Εξαρτάται… Αν ένας τίτλος έχει σχεδιαστεί εξ αρχής για να δουλεύει σε υψηλές αναλύσεις, τότε ΟΚ. Επίσης, αν η αναβάθμιση ενός τίτλου γίνει με πολύ προσοχή και σοβαρό… “ρεκτιφιέ”, τότε επίσης είναι αποδεκτό. Όταν, όμως, απλά «αναβαθμίζεις» πέντε ρυθμίσεις του τίτλου και δεν κοιτάς να κάνεις σοβαρή δουλειά, κάπου, κάποιος πρέπει να σηκώσει το δάχτυλο και να φωνάξει «προχειρότητα».
Και εξηγούμαστε. Για έναν περίεργο λόγο, η remastered έκδοση του Valkyria Chronicles έχει περισσότερα graphical glitches από την παλιά. Ναι, είναι πιο καθαρό το τοπίο, αλλά αυτό δε δικαιολογεί ούτε τις αρκετές καθυστερήσεις σε loading textures και αντικειμένων που είδαμε, ούτε για τις αστάθειες σε ορισμένα textures. Το μεγαλύτερο παράπονο, όμως, εμφανίζεται στη σχεδόν μηδενική ύπαρξη κάποιου anti-aliasing μηχανισμού, στοιχείο που υπάρχει και στην PC έκδοση, παρόλο που εκεί υπάρχει η δυνατότητα μιας σχετικής ρύθμισης.
Βλέπετε, ανεβάζοντας την ανάλυση και το framerate, η Canvas Engine έκανε όλες τις γραμμές πιο καθαρές. Όμως, όταν βασίζεσαι σε μια μηχανή γραφικών που πουλάει στυλιζάρισμα και σάρωμα γραμμών, αυτές δεν τις θέλεις να “πετάγονται”, αλλά να χάνονται και να αναμιγνύονται με τα περιμετρικά τους χρώματα και σωματίδια. Δυστυχώς, στην PS4 έκδοση του Valkyria Chronicles θα δείτε πολλά από τα περιγράμματα να λαμπυρίζουν, να τρεμοπαίζουν και γενικά να κάνουν ζημιά στη γενικότερη εικόνα του παιχνιδιού. Τα υψηλά framerates θέλουν και επιδέξιο προγραμματισμό αγαπητοί devs.
Διαβάστε επίσης
