Η αυγή μιας νέας εποχής στα adventure games.
«Η ενοχή είναι ένα ανατριχιαστικό συναίσθημα»
Επιλέξαμε να ορίσουμε ως τίτλο της παρουσίασης του Fahrenheit τη φράση που συνοδεύει τις διαφημίσεις του παιχνιδιού, γιατί πιστεύουμε πως αυτή η φράση χαρακτηρίζει στο έπακρο το περιεχόμενό του. Από τον Ιούνιο, οπότε και είχαμε την πρώτη μας επαφή με τις εκδόσεις Xbox και PlayStation 2 αυτού του παιχνιδιού, είχαμε διαπιστώσει πως το νέο δημιούργημα της Quantic Dream ήταν ένας τίτλος που ερχόταν για να φέρει μια πνοή ανανέωσης στην κατηγορία adventure, αλλά και στα videogames γενικότερα. Άλλωστε, το γεγονός πως δημιουργήθηκε από τον David Cage (βλέπε Omicron: The Nomad Soul), καθιστούσε σαφές πως δεν θα είχαμε να κάνουμε με μια ακόμη νέα κυκλοφορία, που μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα θα περνούσε στα αζήτητα, αλλά με ένα παιχνίδι όπου το μυστήριο και το ιδιόμορφο gameplay θα ήταν τα κυριότερα χαρακτηριστικά του.
Πολλές φορές εκφράζουμε δυσαρέσκεια για τον κορεσμό που υπάρχει τα τελευταία χρόνια στη βιομηχανία, για την έλλειψη νέων ιδεών, καθώς και για την ετήσια επανάληψη γνωστών franchises, που απλά προσφέρουν στους ανυποψίαστους gamers ελάχιστες και επουσιώδεις προσθήκες. Το Fahrenheit δεν έχει καμία σχέση με όλα τα παραπάνω. Πρόκειται για ένα εντελώς νέο στυλ adventure παιχνιδιού, με εξαιρετικό gameplay, πρωτότυπες τεχνικές και ιδέες που –είμαστε απολύτως σίγουροι- θα αντιγραφούν κατά κόρον μέσα στα επόμενα χρόνια.
Η ιστορία ξεκινά με την κάμερα να ίπταται πάνω από μια χιονισμένη Νέα Υόρκη. Χωρίς πολλές καθυστερήσεις βουτάμε στα βαθιά και βλέπουμε πως ο κεντρικός πρωταγωνιστής της ιστορίας -ένας νεαρός ονόματι Lucas Caine- δολοφονεί έναν ηλικιωμένο άντρα μέσα στις τουαλέτες ενός εστιατορίου. Το παράξενο της υπόθεσης είναι πως, όταν ο Lucas δολοφόνησε τον ανυποψίαστο άντρα, λειτουργούσε ως μαριονέτα χωρίς να έχει καμία απολύτως συναίσθηση του τι διέπραττε. Από αυτό το σημείο αρχίζει ένας Γολγοθάς για τον Lucas, καθώς προσπαθεί να κρύψει το πτώμα, να εξαφανίσει κάθε στοιχείο της δολοφονίας και, φυσικά, να ανακαλύψει το λόγο για τον οποίο έφτασε στο σημείο να σκοτώσει έναν εντελώς άγνωστο άνθρωπο.
Μετά από αυτή τη μακάβρια εισαγωγή, αρχίζουν να κάνουν την εμφάνισή τους οι πρώτες ιδιομορφίες του Fahrenheit. Κάθε φορά που ένα σημαντικό γεγονός πρόκειται να συμβεί, η απεικόνιση της οθόνης σπάει σε πολλαπλά παράθυρα, δείχνοντας ταυτόχρονα τον κεντρικό χαρακτήρα, αλλά και ένα άλλο πρόσωπο που στη δεδομένη χρονική στιγμή παίζει σημαίνοντα ρόλο.
Για παράδειγμα, όταν ο Lucas εξαφανίζει τα στοιχεία του φόνου που έπραξε, έχει λίγα δευτερόλεπτα να βγει από τις τουαλέτες και να εξαφανιστεί από τον τόπο του εγκλήματος. Σε αυτό το σημείο, η απεικόνιση διαιρείται σε δύο παράθυρα, με το ένα να δείχνει τον Lucas (τον οποίο ελέγχει ο παίκτης) καθώς προσπαθεί να διαφύγει και το άλλο έναν αστυνομικό να ανακαλύπτει το πτώμα και να διατάσσει την κράτηση των ατόμων που βρίσκονται στο εστιατόριο. Αυτή η απεικόνιση που παραπέμπει, σε κινηματογραφικές τεχνικές, όχι μόνο είναι πρωτότυπη, αλλά δημιουργεί τόσο έντονο συναίσθημα αγωνiας στον παίκτη, που πραγματικά ζει τη στιγμή. Η τεχνική της διάσπασης της κάμερας εφαρμόζεται πολλές φορές στο παιχνίδι, αλλά πάντα με μέτρο και χωρίς ποτέ να γίνεται κουραστική. Αξίζει να αναφέρουμε πως το Fahrenheit δεν είναι ο πρώτος τίτλος της αγοράς που χρησιμοποιεί τη διάσπαση της εικόνας (είχε προηγηθεί το Alias της Acclaim), όμως σίγουρα τη χρησιμοποιεί με αριστοτεχνικό τρόπο.
Φυσικά, οι πρωτοτυπίες του Fahrenheit δεν περιορίζονται στα προαναφερθέντα. Σε αντίθεση με τη συντριπτική πλειοψηφία των παιχνιδιών της αγοράς, εδώ δεν υπάρχει ένας «κεντρικός» χαρακτήρας αλλά τέσσερις. Εκτός του Lucas Caine, ο παίκτης παίρνει τον έλεγχο των αστυνομικών Carla Valenti και Tyler Miles, αλλά και του αδερφού του Lucas, Marcus, ενός ιερέα που προσπαθεί να τον βοηθήσει στην εξιχνίαση του μυστηρίου.
Το παράδοξο με τη χρήση των πολλαπλών χαρακτήρων είναι το εξής: Στο ένα κεφάλαιο ο παίκτης ελέγχει τον Lucas προσπαθώντας να ξεφύγει από την αστυνομία και στο επόμενο ελέγχει τους αστυνομικούς καθώς αυτοί προσπαθούν να βρουν στοιχεία για να τον συλλάβουν. Ακόμη πιο παράξενο είναι το γεγονός πως, ανάλογα με τις ενέργειες που θα έχουν γίνει με τον Lucas (αν για παράδειγμα κρύψει το φονικό όπλο με το οποίο διέπραξε το έγκλημα στις τουαλέτες), τόσο δυσκολότερο θα είναι το έργο του, όταν θα ελέγχει τους αστυνομικούς. Ακούγεται περίεργο και ίσως να προκαλεί μια κάποια σύγχυση, όμως τελικά αυτή είναι η μαγεία που αναδύεται καθώς κάποιος παίζει το Fahrenheit.
Θέλοντας να διαφοροποιηθεί από οτιδήποτε υπάρχει αυτή τη στιγμή στην αγορά, ο David Cage δημιούργησε το παιχνίδι του με γνώμονα τον κινηματογράφο. Φυσικά, δεν είναι λίγα τα παιχνίδια που τα τελευταία χρόνια έχουν χαρακτηριστεί ως «κινηματογραφικά», όμως κανένα δεν φτάνει στα επίπεδα του Fahrenheit.
Θα σας δώσουμε ένα παράδειγμα για να μπορέσετε να καταλάβετε ευκολότερα τη φιλοσοφία που χαρακτηρίζει το παιχνίδι. Το σύνολο του Fahrenheit μοιάζει με έναν δρόμο που στην αρχή του σπάει σε πολλά μονοπάτια και στο τέλος του καταλήγει πάλι σε μια λωρίδα. Αν ξεκινήσουμε από τον κεντρικό δρόμο, έχουμε στη διάθεσή μας συγκεκριμένο, αλλά πολύ μεγάλο αριθμό μονοπατιών για να διαλέξουμε. Κάθε μονοπάτι που θα επιλέξουμε θα μας οδηγήσει και σε διαφορετική πορεία (και συνεπώς αποτέλεσμα), αλλά στο τέλος η κατάληξη θα είναι η ίδια, δηλαδή η άφιξη στον τερματισμό. Κάπως έτσι εξελiσσεται και η ιστορία του παιχνιδιού της Quantic Dream, δηλαδή υπάρχουν δεκάδες επιλογές που μπορεί να κάνει ο παίκτης, οι οποίες αλλάζουν κάθε φορά και με διαφορετικό τρόπο την εξέλιξη της ιστορίας, μέχρι τελικά να φτάσουμε στη επίλυση και στην απίστευτη αποκάλυψη του μυστηρίου.
Είναι χαρακτηριστικό πως παίζοντας το Fahrenheit, δίνεται η εντύπωση πως συγκεκριμένη ροή δεν υπάρχει και ότι το σενάριο γράφεται εκείνη τη στιγμή και ανάλογα με τις επιλογές που θα κάνουμε, οι οποίες μάλιστα επηρεάζουν το επίπεδο άγχους των πρωταγωνιστών. Η ψευδαίσθηση της απόλυτης ελευθερίας κινήσεων, ήταν το δυνατότερο χαρτί του πανέξυπνου –όπως τελικά αποδεικνύεται- David Cage στη δημιουργία του παιχνιδιού του και το αποτέλεσμα τον δικαιώνει στο έπακρο.
Με γνώμονα τις κονσόλες;
Όσοι αγαπούν τους υπολογιστές και προτιμούν να απολαμβάνουν τα παιχνίδια τους μόνο σε αυτούς, μάλλον θα απογοητευθούν από την μεταφορά του Fahrenheit στα PC. Η απογοήτευση δεν θα έρθει από φτωχά γραφικά και άλλες τεχνικές λεπτομέρειες (και οι τρεις εκδόσεις είναι σχεδόν ίδιου επιπέδου), αλλά από το σύστημα χειρισμού. Παράλληλα με το πρωτότυπο gameplay, έχει εφαρμοστεί ένα σύστημα χειρισμού που προσπαθεί να φέρει τον παίκτη όσο το δυνατόν πιο κοντά στον χαρακτήρα που ελέγχει. Έτσι, όταν ο ψηφιακός χαρακτήρας προσπαθεί να εκτελέσει μια κίνηση που απαιτεί σωματική δύναμη, απαιτείται από πλευράς μας το γρήγορο πάτημα συγκεκριμένων κουμπιών, ούτως ώστε να αυξηθεί μια μπάρα δύναμης.
Με εξίσου ιδιόμορφο τρόπο εκτελούνται όλες οι υπόλοιπες interactive ενέργειες. Το άνοιγμα μιας πόρτας, για παράδειγμα, γίνεται με το πάτημα ενός κουμπιού και το σύρσιμο του ποντικιού ή του αναλογικού μοχλού προς την κατεύθυνση που αυτή ανοίγει, ενώ με τον ίδιο τρόπο γίνονται όλες οι υπόλοιπες λειτουργίες, οι συνομιλίες και ο έλεγχος στοιχείων του περιβάλλοντος.
Τέλος, έχουμε τις action sequences, ο οποίες θυμίζουν τις αντίστοιχες του Resident Evil 4. Θα υπάρξουν λοιπόν στιγμές, όπου ο ήρωας θα πρέπει να δράσει αστραπιαία και σε αυτές τις στιγμές, το παιχνίδι ζητά από τον παίκτη να πατήσει αμέσως συγκεκριμένα κουμπιά για να γλιτώσει από κάποιο κίνδυνο. Το πρόβλημα με το χειρισμό στην έκδοση PC εντοπίζεται κυρίως στην περιήγηση του χαρακτήρα στο χώρο. Ενώ λοιπόν το περπάτημα και το τρέξιμο με το χειριστήριο της κονσόλας είναι μια απλή διαδικασία, στην περίπτωση των υπολογιστών πρέπει να πατηθούν και τα δύο κουμπιά του ποντικιού και στη συνέχεια να πατήσουμε είτε το δεξί shift για τρέξιμο ή να σύρουμε το ποντίκι για αλλαγή κατεύθυνσης.
Αν εξαιρέσουμε την παραπάνω λεπτομέρεια και οι τρεις εκδόσεις βρίσκονται στα ίδια υψηλά επίπεδα. Τα γραφικά στην έκδοση PC χαίρουν υψηλότερης ανάλυσης, ενώ στον αντίποδα βρίσκονται τα αντίστοιχα του PlayStation 2, όπου το φίλτρο θορύβου (εφέ που θυμίζει το αντίστοιχο του Silent Hill 2) είναι πολύ πιο έντονο. Η έκδοση Xbox βρίσκεται κάπου ανάμεσα και στο σύνολό της είναι μάλλον η καλύτερη όλων αφού συνδυάζει πολύ καλό χειρισμό, ικανοποιητική απεικόνιση και ηχητική κωδικοποiηση Dolby Digital 5.1.
Παρόλο που τα γραφικά του Fahrenheit είναι μάλλον φτωχά, εντύπωση κάνει το κορυφαίο animation των χαρακτήρων. Σύμφωνα με την Atari, η Quantic Dream χρησιμοποίησε τα δικά της εργαστήρια motion capture και αποτέλεσμα είναι η ρεαλιστικότατη κίνηση όλων των χαρακτήρων που κάνουν την εμφάνισή τους. Οι υφές στα γραφικά του περιβάλλοντος είναι επίσης φτωχές (ειδικά στα κοντινά πλάνα), όμως το γενικότερο οπτικό αποτέλεσμα του Fahrenheit με άνεση χαρακτηρίζεται ρεαλιστικό και τουλάχιστον ικανοποιητικό. Δεν θα επιτρέπαμε στον εαυτό μας να κλείσουμε το άρθρο χωρίς να κάνουμε ιδιαίτερη μνεία στη μουσική επένδυση. Το παιχνίδι χαρακτηρίζεται κινηματογραφικό και ένα μεγάλο κομμάτι αυτού του χαρακτηρισμού οφείλεται στη μουσική του Angelo Badalamenti.
Ο συνθέτης έχει δημιουργήσει μουσικά θέματα εφάμιλλα παραγωγών του Hollywood και εκτιμούμε πως –αν δεν έχει γίνει ήδη- σύντομα θα γράφει μουσική για κινηματογράφο. Τα θέματα είναι μελωδικά και μελοδραματικά, δημιουργώντας βαριά και μυστηριώδη ατμόσφαιρα. Συνδυαζόμενα με τις πολύ καλές ερμηνείες των ηθοποιών που δάνεισαν τις φωνές τους, παίρνουμε ένα άκρως επαγγελματικό αποτέλεσμα που σπανίως συναντάμε.
Αναζητούσαμε λοιπόν κάτι πρωτότυπο και διαφορετικό και να που κατέφθασε. Μπορεί ως adventure παιχνίδι το Fahrenheit να μην γνωρίσει την εμπορική επιτυχία που ίσως απολάμβαναν τίτλοι των κατηγοριών racing και action. Όμως, αν έχετε βαρεθεί να τοποθετείτε στις κονσόλες και τους υπολογιστές σας νέες εκδόσεις των ίδιων παιχνιδιών, σας συνιστούμε να μην το χάσετε.
Δείτε ένα video του Fahrenheit πατώντας εδώ.
Απαιτήσεις PC
Λειτουργικό Windows 98SE/ Me/ 2000/ Xp
Επεξεργαστής Pentium III 800 MHz
Μνήμη RAM 256 MB
Κάρτα γραφικών 32 ΜΒ
Σκληρός δίσκος 4 GB
Εκδόσεις Xbox/ PlayStation 2
Widescreen Ναι (προκαθορισμένο κομμένο κάδρο)
Progressive Scan Όχι
PAL 60 Hz Ναι (μόνο στην έκδοση Xbox)
Ήχος Stereo/ Dolby Surround/ DD 5.1 (μόνο στην έκδοση Xbox)
