Platformer, παιχνίδι βασισμένο σε υλικό που δημιουργείται από παίκτες ή μια επανάσταση;
Οι «επαναστάσεις» στον κόσμο των videogames δείχνουν να μιμούνται τις αντίστοιχες της κοινωνίας. Όλα ξεκινούν ταπεινά, από χαμηλά και με ελάχιστο θόρυβο. Όμως, όταν η ιδέα, που σιγοβράζει, αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά και έχει να προσφέρει κάτι πραγματικά καινοτόμο, κανείς δεν μπορεί να την ελέγξει. Αποτέλεσμα; Η ιδέα γιγαντώνεται, εξαπλώνεται και κατακλύζει τους πάντες σαν χιονοστιβάδα. Και όπως στην κοινωνία, έτσι και στα videogames οι επαναστάσεις δεν συμβαίνουν συχνά, αλλά μόνο όταν ο κόσμος είναι έτοιμος να τις αγκαλιάσει και να προχωρήσει μαζί τους μπροστά. Ακριβώς αυτό συμβαίνει και με το LittleBIGPlanet, ένα παιχνίδι που φέρνει τη δική του επανάσταση, όχι γιατί είναι το πρώτο που επιχειρεί αυτά που επιχειρεί, ούτε γιατί κάνει τα πάντα τέλεια, αλλά γιατί το gaming κοινό είναι πια έτοιμο να δεχτεί αυτά που έχει να του προσφέρει.
Η Media Molecule είναι ένα μικροσκοπικό στούντιο αποτελούμενο από πρώην στελέχη των Lionhead Studios του Peter Molyneux και χωρίς ιδιαίτερες περγαμηνές και τεράστιες επιτυχίες στο ενεργητικό της (πλην του «cult» τίτλου Rag Doll Kung Fu). Παρόλα αυτά, η Sony πίστεψε στις πρωτότυπες ιδέες της μικρής αυτής ομάδας και εκτίμησε ότι όλα είναι έτοιμα για κάτι πραγματικά νέο. Και έτσι, αυτό που αρχικά ξεκίνησε ως κάτι που έμοιαζε απλά και μόνο σαν μια «arcade» προσθήκη για το PSN, κατέληξε στο να γίνει το πιο καυτό project της Sony και η νέα μασκότ του PlayStation 3. Γιατί όμως όλα αυτά; Πως είναι δυνατόν ένα side scrolling παιχνίδι πλατφόρμας να δημιουργεί τόσο ντόρο και να φέρνει αυτήν τη «Game 3.0» επανάσταση που εδώ και καιρό ευαγγελίζεται η Sony;
Η αλήθεια είναι ότι εκ πρώτης όψεως το LittleBIGPlanet δεν προδίδει αυτό που πραγματικά κρύβει μέσα του και που έχει τη δύναμη να προσφέρει στον χρήστη. Αρχικά, η περιπέτεια του -διάσημου πλέον- Sackboy μοιάζει ως μια μετεξέλιξη της φόρμουλας που πρώτη η Nintendo εφάρμοσε: Ένα «ανθρωπάκι», που περπατά από το αριστερό προς το δεξιό μέρος της οθόνης, αποφεύγοντας παγίδες, πηδώντας και φτάνοντας στο τέλος της διαδρομής, συλλέγοντας όσο το δυνατόν περισσότερους πόντους μπορεί. Και αυτό θα ήταν το LittleBIGPlanet αν η Media Molecule ήθελε απλά να προσφέρει ένα πανέμορφο platformer, με γραφικά και textures που θυμίζουν πρωινή παιδική εκπομπή τύπου «stop motion» και φυσικές που δίνουν μαθήματα ρεαλισμού. Όμως, το πόνημα του μικρού, αλλά ταλαντούχου, στούντιο είναι πολλά περισσότερα από αυτό.
Στον πυρήνα του, το LittleBIGPlanet είναι μεν ένα παραδοσιακό παιχνίδι πλατφόρμας, αλλά την ίδια στιγμή λειτουργεί ως «Δούρειος Ίππος» για την εφαρμογή του Game 3.0, μιας ιδέας που μόνο μέσα από την απλότητα και την ευκολία ενός τίτλου πλατφόρμας θα μπορούσε να πλασαριστεί στο κοινό και να βρει άμεση εφαρμογή. Όπως είχε αναφέρει ο γράφων σε παλαιότερο vidcast, το LittleBIGPlanet είναι μισό παιχνίδι και μισή «πλαστελίνη», μια πλαστελίνη με την οποία ο παίκτης μπορεί να χτίσει το δικό του παιχνίδι και να σχεδιάσει τα δικά του επίπεδα. Και η Media Molecule φρόντισε ώστε να μας χαρίσει όλα τα εργαλεία (ίσως υπερβολικά πολλά -περισσότερα για αυτό σε λίγο) για να γίνει πραγματικότητα αυτή η απόλυτη ελευθερία δημιουργίας περιεχομένου.
Παίρνοντας τα πράγματα με τη σειρά, βλέπουμε ότι το κεντρικό μενού του τίτλου διαθέτει ορισμένες κλασικές επιλογές, αλλά την ίδια στιγμή, αυτές συνοδεύονται από αρκετές πρωτοτυπίες. Σε ό,τι αφορά το -ας το αποκαλέσουμε- ήδη έτοιμο περιεχόμενο, η Media Molecule δίνει στον παίκτη τη δυνατότητα να ξεκινήσει ένα story mode, στο οποίο θα ταξιδέψει σε όλες τις ηπείρους του πλανήτη και θα ζήσει ορισμένες από τις αρτιότερες platforming στιγμές όλων των εποχών. Η ομάδα ανάπτυξης φρόντισε να δώσει τον καλύτερό της εαυτό σε ό,τι αφορά το σχεδιασμό αυτών των επιπέδων, τα οποία βρίθουν από πρωτοτυπία, χιούμορ, πρόκληση και φαντασία.
Ωστόσο, το σενάριο είναι απολύτως επιδερμικό (θα λέγαμε ότι δεν υπάρχει καν -τουλάχιστον με τη μορφή μου το αντιλαμβανόμαστε στα games) μιας και κάθε ήπειρος διαθέτει έναν «βασιλιά» που θέτει στον Sackboy κάποια objectives για να ολοκληρώσει. Το αξιόλογο με τα ήδη έτοιμα επίπεδα της Media Molecule εντοπίζεται στον προαναφερθέντα κορυφαίο σχεδιασμό τους. Τα επίπεδα χαρακτηρίζονται από μελωδίες, εικόνες, πλάσματα και περιβάλλον ανάλογο με την εκάστοτε ήπειρο, ενώ -εκτός από τα βασικά επίπεδα, που ξεκλειδώνουν νέες περιοχές και προκλήσεις- δεν λείπουν και αρκετές ευχάριστες εκπλήξεις.
Παίζοντας το LittleBIGPlanet δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που σκέφτεσαι ότι ορισμένες προτάσεις φτιάχτηκαν στον ελεύθερο χρόνο κάποιου μέλους της MM για αστείο και τελικά βρήκαν το δρόμο τους προς το τελικό παιχνίδι. Δείτε το επίπεδο Tie Skipping (με τη μουσική υπόκρουση μιας παραλλαγής του…Ζορμπά) και το επίπεδο «αγώνων ταχύτητας», όπου ο Sackboy αγκιστρώνεται απεγνωσμένα σε ένα skateboard που κυλά σε μια κατηφόρα και θα καταλάβετε ακριβώς τι εννοούμε. Επίσης, τα αρχικά επίπεδα του LBP διαθέτουν και αξιοσημείωτη αντοχή στο χρόνο, όχι μόνο γιατί κάθε φορά που τα δοκιμάζουμε φαντάζουν «φρέσκα», αλλά γιατί τα περισσότερα εξ αυτών έχουν κρυφά σημεία, τα οποία μπορούν να εξερευνηθούν μόνο παίζοντας σε συνεργασία (ή ανταγωνιστικά) με μέχρι και τρεις ακόμα φίλους.
{PAGE_BREAK}
Σε αυτό το multiplayer mode, το παιχνίδι της Media Molecule αποκτά ακόμα περισσότερη χάρη και προσφέρει υπερβολικά υψηλές δόσεις διασκέδασης, ενώ τα επίπεδα αποκτούν νέα υπόσταση και αποκαλύπτουν πολλά μυστικά, που με άλλο τρόπο δεν θα μπορούσαν να ανακαλυφθούν. Σε ό,τι αφορά αυτά τα μυστικά, πρέπει να αναφέρουμε ότι αποτελούν τη «μαγιά» του τίτλου καθώς εδώ μιλάμε για φούσκες που περιέχουν εντός τους σημαντικά βραβεία. Αυτά τα βραβεία δεν είναι τίποτε άλλο από διάφορα αντικείμενα, υλικά και αυτοκόλλητα, που στην πορεία θα χρησιμοποιηθούν ως χρώματα για να ζωγραφίσουμε τον ψηφιακό καμβά μας. Και το γεγονός πως όλα όσα θα δουν οι παίκτες στο LBP κόβουν την ανάσα με την εικαστική και οπτική ποιότητά τους, δεν κάνει τίποτα λιγότερο από το να αυξάνει το θαυμασμό που νιώθει ο παίκτης για τα επί της οθόνης τεκταινόμενα.
Τα χαριτωμένα αυτά ανθρωπάκια κινούνται με καρτουνίστικη χάρη, αλλά ταυτόχρονα υπακούν με σεβασμό στους νόμους της φυσικής. Τα γραφικά, από την άλλη, διαθέτουν τις ομορφότερες και πιο ρεαλιστικές υφές που είδαμε μέχρι σήμερα σε παιχνίδι: Χαρτόνι, σπόγγος, σίδερο, ξύλο, ύφασμα, όλα εμφανίζονται σαν να είναι αληθινά και με τρόπο που μέχρι πριν από 3 ή 4 μόλις χρόνια θα φάνταζε αδύνατος. Κάθε σύγκριση ενός «2.5D» παιχνιδιού με κλασικές 3D προτάσεις θα ήταν άτοπος και άδικος, αλλά οφείλουμε να αναφέρουμε ότι το LittleBIGPlanet μάς προσέφερε ορισμένες από τις ομορφότερες εικόνες που είδαμε σε παιχνίδι μέχρι σήμερα.
Μιλήσαμε για το Story mode και τα 20 πανέμορφα και ευφυώς σχεδιασμένα επίπεδα που υπάρχουν εντός του. Ωστόσο, αυτά τα 20 και πλέον levels, που προϋπάρχουν στο LittleBIGPlanet, είναι απλά και μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Εδώ είναι το σημείο όπου το παιχνίδι της Media Molecule κάνει την υπέρβαση -την επανάστασή του, αν θέλετε- και δίνει στους παίκτες τη δυνατότητα να βιώσουν μια νέα εμπειρία. Τα πάντα ξεκινούν από το Popit, τον «ελβετικό σουγιά» του LittleBIGPlanet, με τη χρήση του οποίου θα μπορούμε να κάνουμε σχεδόν τα πάντα. Πρακτικά, το Popit είναι ένα μενού, που απεικονίζεται με τη μορφή ενός «μπαλονιού». Μέσα σε αυτό το μπαλόνι οι παίκτες θα βρουν σωρεία από επιλογές, που έχουν να κάνουν με τη μορφοποίηση του ίδιου του Sackboy και τη χρήση όλων των υλικών και των αντικειμένων που βρίσκουμε στο Story mode.
Ωστόσο, εδώ πρέπει να τονίσουμε ότι το Popit έχει δύο υποστάσεις. Παίζοντας στα «κανονικά» επίπεδα, είτε αυτά είναι τα ήδη έτοιμα, είτε είναι δημιουργίες άλλων χρηστών, το Popit έχει πιο περιορισμένες επιλογές και απλά μας δίνει τη δυνατότητα να κάνουμε μικρές εικαστικές παρεμβάσεις στα ήδη χτισμένα levels. Όμως, όταν από το κεντρικού μενού του τίτλου, το οποίο -ακολουθώντας τη γενικότερη φιλοσοφία- είναι ένα…χαρτοκιβώτιο, επιλέξουμε να δημιουργήσουμε τα δικά μας επίπεδα σε έναν κενό πλανήτη, το Popit προφέρει εντός του περισσότερες επιλογές, επιλογές που θα έκαναν χαρούμενο ακόμα και έναν βετεράνο χρήστη του Photoshop.
Αφού, λοιπόν, έχουμε ασχοληθεί αρκετά με το Story mode (αλλά και με το tutorial της δημιουργίας επιπέδων) και έχουμε ανακαλύψει αρκετά αντικείμενα, μπορούμε να εισχωρήσουμε στον λευκό καμβά του LBP και να αφήσουμε τη φαντασία μας, κυριολεκτικά, να οργιάσει. Τα εργαλεία που δίνει στον παίκτη η Media Molecule είναι δεκάδες -ίσως και εκατοντάδες- και μέσω αυτών μπορούν να γίνουν πραγματικότητα ακόμα και οι πιο φρενήρεις ιδέες. Ακόμα πιο ευχάριστο είναι το γεγονός πως η βασική ιδέα πίσω από τη δημιουργία επιπέδων δεν στηρίζεται επάνω στον «platforming» πυλώνα. Στο LBP δεν είναι απαραίτητo να σχεδιάσεις επίπεδα που ανήκουν στην εν λόγω κατηγορία, αλλά οτιδήποτε μπορείς να φανταστείς.
Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο ότι στην έκδοση beta του παιχνιδιού, που είχε διάρκεια λίγων μόνο ημερών, είδαμε απίστευτα πράγματα. Από υπονοούμενα κατά του…Xbox 360 και επίπεδα τύπου DigDug, μέχρι την εμφάνιση του Sonic και άλλων γνωστών φιγούρων. Ο παίκτης μπορεί να τοποθετήσει πλατφόρμες, να ορίσει που θα παίζει η μουσική σε κάθε σημείο του εκάστοτε level, να το κάνει μεγάλο σε μήκος ή στατικό, να θέσει χρονικό όριο, να τοποθετήσει παγίδες, να «παίξει» με τα ελατήρια, τα λάστιχα και τις βίδες που του δίνονται και, γενικότερα, να δημιουργήσει τα δικά του «παιχνίδια μέσα στο παιχνίδι».
Οι δυνατότητες είναι πραγματικά ασύλληπτες και άπειρες, ενώ εκτιμούμε ότι λίγες γραμμές κειμένου δεν μπορούν να μεταφέρουν στον αναγνώστη το μεγαλείο και το εύρος αυτών που προσφέρει μέσα από το πόνημά της η Media Molecule. Για να εκτιμήσεις πραγματικά το LBP, πρέπει να το δοκιμάσεις. Βέβαια, εδώ υπάρχει μια μικρή ένσταση σχετικά με τις πραγματικά απεριόριστες δυνατότητες δημιουργίας που προσφέρει το παιχνίδι. Από ένα σημείο και έπειτα, το χτίσιμο των levels τείνει να γίνει χαοτικό. Σταδιακά, τα εργαλεία αρχίζουν να γίνονται υπερβολικά πολλά, τα μενού του Popit αποτελούνται από πολλές σελίδες και τα διαθέσιμα αντικείμενα αγγίζουν τις εκατοντάδες. Για κάποιον που έχει όρεξη, φαντασία και πολύ -μα πάρα πολύ- χρόνο αυτή η ποικιλία μόνο αρνητική δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Όμως, για τον «casual» παίκτη θα φαντάζει ως ένας Γολγοθάς, ως μια εξαιρετικά δύσκολη αποστολή, την οποία ίσως πολύ σύντομα αφήσει στην άκρη.
{PAGE_BREAK}
Λύση για το προαναφερθέν πρόβλημα υπάρχει και είναι απλή: Να μην ασχοληθεί καθόλου με τη δημιουργία περιεχόμένου. Άλλωστε, το τρίτο εκ των βασικών modes του LittleBIGPlanet, μας επιτρέπει να μπούμε online να βρούμε επίπεδα άλλων παικτών, να τα κατεβάσουμε στο σκληρό δίσκο του συστήματος, να τα δοκιμάσουμε και, αν κρίνουμε ότι κάποιοι έχουν ιδιαίτερο ταλέντο, να ορίσουμε τα επίπεδά τους ως «hearted» (η online αξιολόγηση του LBP) και να «τραβάμε» συνεχώς νέα επίπεδα από αυτούς. Αυτή και μόνο η λειτουργία του LittleBIGPlanet -δηλαδή η ανταλλαγή περιεχομένου, που δημιούργησαν οι παίκτες, μεταξύ των ίδιων των παικτών- δεν είναι απλά και μόνο μια σημαντική καινοτομία στο gaming, αλλά και ένα στοιχείο που θα κρατήσει τους παίκτες κοντά στο παιχνίδι για πολλούς μήνες (ίσως και περισσότερο).
Σχεδόν τίποτα από αυτά που είδαμε κατά τη διάρκεια των δοκιμών μας με το παιχνίδι δεν εμφανίστηκε δεύτερη φορά και αν υποθέσουμε ότι το LBP θα φτάσει στα σπίτια αρκετών εκατομμυρίων παικτών, είναι βέβαιο ότι θα δούμε πολλές χιλιάδες νέων επιπέδων. Άλλωστε, η δύναμη του LBP κρύβεται ακριβώς σε αυτό, δηλαδή στους ίδιους τους χρήστες.
{VIDEO_1}
Ωστόσο, αν κάποιος έχει τη διάθεση παραβλέψει αυτό το «πρόβλημα» του υπερβολικού όγκου υλικών και εργαλείων, σίγουρα δεν θα καταφέρει να ξεπεράσει τον -κατά περιπτώσεις- προβληματικό χειρισμό του Sackboy. Αν και σε αυτήν την παράγραφο περνάμε σε πιο «πεζές» και κλασικές παραμέτρους ενός παιχνιδιού, δεν μπορούμε να μην αναφέρουμε ότι τα χαριτωμένα αυτά ανθρωπάκια, πολλές φορές, έκαναν τη ζωή μας δύσκολη. Θα λέγαμε ότι η κίνησή τους στο χώρο είναι λίγο πιο «ανάλαφρη» από όσο θα έπρεπε, με αποτέλεσμα να αναπηδούν με χαρακτηριστική ευκολία και έτσι να μειώνεται η ακρίβεια στις κινήσεις τους.
Αν και στα περισσότερα επίπεδα αυτό το πρόβλημα δεν είναι ιδιαίτερα εμφανές, σε αρκετά -και ειδικότερα σε εκείνα που απαιτείται ακρίβεια στα άλματα ή επιβάλλεται να χρησιμοποιήσουμε το βάθος του πεδίου (όπως προείπαμε, το LittleBIGPlanet είναι ένα παιχνίδι 2,5 διαστάσεων)- γίνεται περισσότερο από εμφανές ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα στον τρόπο που ελέγχουμε τα Sackboys. Και άμεση σχέση με τα προβλήματα του χειρισμού έχει και το -μοναδικό ίσως- σχεδιαστικό σφάλμα της Media Molecule, το οποίο έχει να κάνει με τα checkpoints και τον τρόπο που χάνουμε ζωές. Αν και το παιχνίδι προσφέρει άπειρες ζωές για το Sackboy σε κάθε επίπεδο, μετά από κάθε checkpoint έχουμε την ευκαιρία να δοκιμάσουμε την τύχη μας μόνο τρεις φορές.
Αν δεν τα καταφέρουμε -και υπάρχουν κάποια σημεία, ειδικά μετά το ξεκλείδωμα των επιπέδων της Νοτίου Αμερικής, που παιδεύουν τον παίκτη- τότε αναγκαζόμαστε να επιστρέψουμε στην αρχή του εκάστοτε επιπέδου. Εδώ θα θέλαμε από την Media Molecule μεγαλύτερη ευελιξία και μια λύση που από τη μία δεν θα καθιστούσε το παιχνίδι πολύ εύκολο, αλλά από την άλλη δεν θα ανάγκαζε τον παίκτη να επιστρέφει στην αρχή κάθε επιπέδου όταν θα έχει παιδευτεί αρκετά για να φτάσει λίγο πριν το τέλος.
Αλλά αυτά τα σφάλματα που προαναφέραμε δεν είναι παρά μικρά αγκάθια επάνω σε ένα πανέμορφο λουλούδι. Κάποιος που θα ξεκινήσει να ασχολείται με αυτό το παιχνίδι δύσκολα θα τo αφήσει από τα χέρια του για να δοκιμάσει κάτι άλλο. Και αυτό, γιατι η Media Molecule έκανε αυτό που τόσοι άλλοι developers δεν πέτυχαν το τελευταίο διάστημα: Τήρησε τις υποσχέσεις της. Έτσι, μας παρέδωσε ένα άρτιο project, που φέρνει στο προσκήνιο μια νέα γενιά παιχνιδιών. Αν είχε κυκλοφορήσει την εποχή του PS One, ή ακόμα και την εποχή που η Sony έφερε στην αγορά το PlayStation 2, η τύχη αυτού του ιδιόμορφου πονήματος ίσως να μην ήταν η ίδια. Αλλά, πλέον, η ιδέα του «Game 3.0», όπως την οραματίστηκε η Sony και ο Phil Harisson, είναι μια πραγματικότητα.
Εν έτει 2008 το κοινό δεν τρομάζει στην ιδέα του να δημιουργήσει δικά του παιχνίδια και η συντριπτική πλειοψηφία των χρηστών Internet έχει -με τον ένα ή τον άλλο τρόπο- δοκιμάσει να φτιάξει μια δική του σελίδα ή ένα δικό του flash game. Ως εκ τούτου, το LittleBIGPlanet έφτασε κοντά μας την κατάλληλη στιγμή. Αν θέλετε να περάσετε ατελείωτες ώρες διασκέδασης και δημιουργίας, αλλά και να πάρετε μια γεύση από το μέλλον του gaming, αποκτήστε το χωρίς δεύτερη σκέψη.
Γιώργος Καλλίφας
