Ναι, είναι ωραίο να είσαι κακός!
Τελικά, έχει πλάκα να είσαι κακός. Αυτό καταλάβαμε όταν πριν από δύο χρόνια η Triumph Studios ανέπτυξε το πρώτο Overlord, το οποίο μας έδινε τη δυνατότητα να μαζέψουμε στρατό από minions για να μας βοηθήσουν να κυριέψουμε τον κόσμο. Τα minions -"τερατάκια" που θα θυμίσουν στους λίγο μεγαλύτερους τα gremlins- ακολουθώντας πιστά τις εντολές μας, κατέστρεφαν τα πάντα στο πέρασμα τους και μάζευαν θησαυρούς, νικούσαν τους εχθρούς μας, έλυναν γρίφους και θυσιάζονταν με προθυμία για εμάς. Ωστόσο, ποτέ δεν γινόμασταν πραγματικά σατανικοί, αφού το καρτουνίστικο στυλ και το χιούμορ του παιχνιδιού δεν επέτρεπαν κάτι τέτοιο, αλλά δημιουργούσαν μια ευχάριστη και ανάλαφρη ατμόσφαιρα.
Ξεκινώντας το δεύτερο παιχνίδι της σειράς, θα πάρουμε το ρόλο ενός νέου Overlord. Για μία ακόμα φορά θα γελάσουμε με τις καταστάσεις που δημιουργούνται και με τους αστείους διαλόγους, οι οποίοι υποστηρίζονται θαυμάσια από τις ερμηνείες των ηθοποιών, που ενσαρκώνουν πειστικά τους "γραφικούς" χαρακτήρες του παιχνιδιού.
"Αυτή τη φορά -στις περισσότερες των περιπτώσεων- οι μάχες είναι πιο "εγκεφαλικές" και στην ουσία λειτουργούν σαν γρίφοι"
Φυσικά δε λείπουν και οι αστείες αντιδράσεις των minions, τα οποία κάποιες φορές θα ξεκινήσουν να τραγουδάνε χαρούμενα χωρίς εμφανή λόγο, εμψυχώνοντας και εμάς, τους υποψήφιους τύραννους του κόσμου. Πέρα από το χιούμορ, που όπως είπαμε συνεχίζει να υπάρχει, η χρήση των minions είναι ένα δεύτερο σήμα-κατατεθέν για το παιχνίδι και αυτή τη φορά το gameplay εκμεταλλεύεται πολύ περισσότερο τις δυνατότητες τους. Τα είδη των minions δεν αλλάζουν και έτσι έχουμε τα καφέ για τις μετωπικές επιθέσεις, τα πράσινα για τις "ύπουλες", stealth, επιθέσεις, τα κόκκινα για επιθέσεις εξ αποστάσεως και τα μπλε για να ανασταίνουν τα νεκρά minions και να κολυμπούν.
Αυτή τη φορά -στις περισσότερες των περιπτώσεων- οι μάχες είναι πιο "εγκεφαλικές" και στην ουσία λειτουργούν σαν γρίφοι. Για παράδειγμα, υπάρχουν εχθροί που είναι ανίκητοι αν προσπαθήσουμε να τους επιτεθούμε κατά μέτωπο. Έτσι, όταν κληθούμε να αντιμετωπίσουμε ένα γιγαντιαίο Πάντα, η μόνη επιλογή που έχουμε είναι να…τρέξουμε μέχρι να οδηγήσουμε τον εχθρό μας στην παγίδα που έχουμε στήσει. Εκεί, τα πράσινα minions γίνονται αόρατα και περιμένουν την ευκαιρία να επιτεθούν πισώπλατα, ενώ τα κόκκινα ρίχνουν φλόγες από απόσταση αφαλείας.
Επίσης, θα αντιμετωπίσουμε εχθρικούς σχηματισμούς, τους οποίους για να "σπάσουμε" πρέπει να νικήσουμε τον αρχηγό των αντιπάλων ώστε να χαλαρώσει το ηθικό των στρατιωτών και, κατά συνέπεια, να γίνει πιο αδύναμη η παράταξη τους. Ο ρυθμός του Overlord II είναι αισθητά πιο αργός από τον αντίστοιχο του πρώτου τίτλου, με τους περισσότερους εχθρούς να μην επιτίθενται όταν μας βλέπουν, αλλά να περιμένουν καρτερικά στη θέση τους μέχρι να πάρουμε θέσεις μάχης και να ξεκινήσουμε εμείς τη σύγκρουση.
"Η δύναμή μας εξαρτάται άμεσα από τα όπλα και την πανοπλία που έχουμε στην κατοχή μας αλλά και από τα power-ups που θα βρούμε διασκορπισμένα στον κόσμο του παιχνιδιού"
Αυτό μας δίνει χρόνο να στήσουμε το στρατεύματα μας με όποιο τρόπο νομίζουμε, χωρίς να βιαζόμαστε και να μπλέκουμε σε χαοτικές καταστάσεις που ίσως μας δημιουργήσουν προβλήματα. Όλα τα παραπάνω δεν συνεπάγονται και απουσία δράσης. Πολλούς εχθρούς θα τους νικήσουμε χρησιμοποιώντας ωμή βία με τον κεντρικό χαρακτήρα να παίζει σημαντικό ρόλο, χωρίς όμως να υποσκελίζεται ποτέ η χρησιμότητα των minions.
Η δύναμή μας εξαρτάται άμεσα από τα όπλα και την πανοπλία που έχουμε στην κατοχή μας αλλά και από τα power-ups που θα βρούμε διασκορπισμένα στον κόσμο του παιχνιδιού. Σημαντική βοήθεια θα πάρουμε και από τα ξόρκια –που επίσης μπορούν να αυξήσουν σημαντικά την αποτελεσματικότητα τους με power-ups- τα οποία θα χρησιμοποιήσουμε για άμεσες επιθέσεις, προσωρινή ενδυνάμωση των minions και αύξησης της ενέργειας μας. Επίσης, μπορούμε με το κατάλληλο αντίτιμο να βελτιώσουμε και τα minions μας κάνοντάς τα πολύ πιο ισχυρά.
{PAGE_BREAK}
Το Overlord ΙΙ, πιστό στις RPG ρίζες του, εμφανίζει μία κλιμακούμενη δυσκολία που μας ωθεί συνεχώς στη βελτίωση των ικανοτήτων μας για να ανταπεξέλθουμε στις προκλήσεις που θα βρούμε μπροστά μας. Για να βρούμε τους απαραίτητους πόρους δεν χρειάζεται να γυρίσουμε σε επίπεδα που έχουμε ήδη περάσει –αν και μπορούμε να το κάνουμε και αυτό- απλά κρίνεται απαραίτητο να ολοκληρώνουμε τα side quests, τα οποία ακολουθούν τη ροή του κυρίως campaign και αποφέρουν πολλά οφέλη. Στην προαναφερθείσα περίπτωση θα βρούμε αρκετούς πόρους για να προετοιμαστούμε κατάλληλα, αλλά θα κληθούμε να επιλέξουμε τί προτιμάμε, καθώς οι πόροι δε θα φτάσουν για να πάρουμε όλα όσα πιθανόν θα θέλαμε.
"Το Overlord ΙΙ, πιστό στις RPG ρίζες του, εμφανίζει μία κλιμακούμενη δυσκολία που μας ωθεί συνεχώς στη βελτίωση των ικανοτήτων μας"
Επίσης, μέσα από τις μάχες κερδίζουν levels και τα minions, κρατώντας παράλληλα τα όπλα που βρίσκουν, ενώ αν κάποιο από αυτά πεθάνει, μπορούμε να το αναστήσουμε από το κάστρο μας με το ανάλογο αντίτιμο. Η άποψη μας είναι ότι αυτό το πολύ ενδιαφέρον χαρακτηριστικό δεν έχει την καλύτερη δυνατή εφαρμογή, καθώς στο πεδίο της μάχης δεν μπορούμε να δούμε μαζεμένα τα στατιστικά των μελών του στρατού, αλλά και ούτε μπορούμε να ξεχωρίσουμε εύκολα το πόσο δυνατό είναι το κάθε minion.
Απόρροια αυτού είναι να μην μπορούμε να αντιληφθούμε το κατά πόσο η θεωρητική διαφορά δύναμης εφαρμόζεται στην πράξη με αποτέλεσμα να καταναλώνουμε τους πόρους μας σε πιο "απτές" αναβαθμίσεις. Παρόλα αυτά, το εν λόγω στοιχείο μας ώθησε σε οικονομία δυνάμεων καθώς, όσο περισσότερο κρατάει κάποιος το στρατό του, τόσο δυνατότερος αυτός γίνεται, ενώ φυσικά μεγάλο ρόλο στην οικονομία δυνάμεων παίζει και το γεγονός ότι θα βρούμε σημαντικά λιγότερα minions στο δρόμο μας σε σχέση με το πρώτο παιχνίδι. Ωστόσο, όποτε το επιθυμούμε μπορούμε να τα οργανώσουμε εκ νέου αν επιστρέψουμε σε προηγούμενες περιοχές, κάτι που όμως δεν κρίνεται αναγκαίο.
Επιστρέφοντας στις αναβαθμίσεις, θα θέλαμε να σταθούμε στην αναβάθμιση του κάστρου η οποία μπορεί να μη παίζει κανένα ρόλο στο gameplay, αλλά δεν αντισταθήκαμε και χαλάσαμε αρκετά χρήματα, καθώς συμβάλει στην αίσθηση αύξησης της δύναμης. Σε αυτό το μέρος ζούμε μαζί με τρεις συντρόφους μας, οι οποίες πολλές φορές είναι τόσο σατανικές που μας κάνουν να αισθανόμαστε αφελείς μπροστά τους.
"Θα χρησιμοποιήσουμε πολιορκητικά μηχανήματα όπως βαλλίστρες και καταπέλτες, για να λύσουμε γρίφους ή να προστατέψουμε το έδαφος μας από επιθέσεις"
Εμείς, ως τύραννοι, για άλλη μία φορά μπορούμε να γίνουμε κακοί ή σατανικοί ανάλογα με τις αποφάσεις μας, οι οποίες με τη σειράς τους επηρεάζουν τα ξόρκια που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε. Ένα στοιχείο που μας ξάφνιασε ευχάριστα είναι η ποικιλία που θα συναντήσουμε στην πορεία μας εντός της παράξενης αυτής περιπέτειας. Για παράδειγμα, μπορούμε να κάνουμε πλύση εγκεφάλου σε κάποιο minion και να το οδηγήσουμε μαζί με το υπόλοιπο στράτευμα σε μέρη που δε χωράμε να πάμε εμείς. Στη συνέχεια, όταν συναντήσουμε εχθρούς, θα κληθούμε να στήσουμε ενέδρες χωρίς να μας αντιληφθούν.
Σε αυτές τις περιπτώσεις η stealth προσέγγιση είναι επιβεβλημένη μιας και δε μπορούμε να στηριχθούμε στη δύναμη του κεντρικού χαρακτήρα. Επίσης, θα χρησιμοποιήσουμε πολιορκητικά μηχανήματα όπως βαλλίστρες και καταπέλτες, για να λύσουμε γρίφους ή να προστατέψουμε το έδαφος μας από επιθέσεις, ενώ σε κάποιο σημείο θα χρησιμοποιήσουμε και ένα πλοίο.
{PAGE_BREAK}
Ατυχώς, το Overlord II πάσχει από μερικά ενοχλητικά προβλήματα. Η κάμερα είναι μεν βελτιωμένη σε σχέση με το πρώτο παιχνίδι, αλλά αρκετές φορές -σε κλειστά σημεία των χαρτών- δυσκολεύει αρκετά την εξερεύνηση. Ωστόσο, στο σύνολό της η κάμερα δε μας ενόχλησε ιδιαίτερα, αφενός γιατί μπορούμε να τη ρυθμίσουμε κατά βούληση -αν και όχι πάντα- και αφετέρου διότι δεν αντιμετωπίσαμε ποτέ πρόβλημα εντός των μαχών. Στις μάχες πάλι, η στόχευση των αντιπάλων δεν είναι πάντα η καλύτερη δυνατή, ενώ υπάρχουν και κάποια μικρά bugs τα οποία καλύπτονται από το παιχνίδι με τρόπο που να μην μας δημιουργεί πρόβλημα.
"Ο τίτλος των Triumph Studios προσφέρει και multiplayer μάχες για δύο παίκτες, μέσα από τέσσερα modes που εκτυλίσσονται το καθένα στο δικό του, μοναδικό, χάρτη"
Για παράδειγμα, όταν τα minions -μετά τη λύση κάποιου γρίφου- μπερδεύονται και δε μπορούν να γυρίσουν πίσω, δεν "πεθαίνουν" όπως στο πρώτο παιχνίδι αλλά επιστρέφουν στο κάστρο, έτοιμα να τα ξανακαλέσουμε όταν τα χρειαστούμε, ενώ και οι "δεξαμενές" από τις οποίες μπορούμε να τα καλέσουμε είναι περισσότερες. Τέλος, ορισμένα checkpoints βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση μεταξύ τους και μας αναγκάζουν -σε περίπτωση αποτυχίας- να επαναλάβουμε σημεία που έχουμε ήδη ολοκληρώσει.
Ο τίτλος των Triumph Studios προσφέρει και multiplayer μάχες για δύο παίκτες, μέσα από τέσσερα modes που εκτυλίσσονται το καθένα στο δικό του, μοναδικό, χάρτη. Στα δύο εξ αυτών των modes οι παίκτες είναι αντίπαλοι προσπαθώντας να συλλέξουν όσο το δυνατόν περισσότερο χρυσάφι ή να αποκτήσουν περισσότερες περιοχές. Σε ό,τι αφορά τα co-op modes, στο πρώτο οι παίκτες προσπαθούν να επιβιώσουν απέναντι σε συνεχόμενα κύματα εχθρών ενώ στο δεύτερο, πρακτικά, παίζουμε μία αποστολή όπως αυτές του campaign. Θετικό είναι το γεγονός ότι μπορούμε να παίξουμε τα ίδια modes και σε split-screen.
Tα γραφικά στο Overlord II έχουν σημαντικές βελτιώσεις σε σχέση με το πρώτο παιχνίδι. Τα σκηνικά είναι πολύ πιο πλούσια, με σημαντικά μεγαλύτερο draw distance και οι χαρακτήρες έχουν λεπτομερέστερα μοντέλα.
{VIDEO_1}
Η έκδοση για PS3 έχει λίγο "καθαρότερα" γραφικά με πιο ζωντανά χρώματα από το Χbox 360, κάτι που γίνεται αντιληπτό κυρίως στους χαρακτήρες και τα εφέ όπως η φωτιά. Αντιθέτως, στο PS3 παρουσιάζεται aliasing όταν βρισκόμαστε σε υπερυψωμένο σημείο με μεγάλο draw distance, κάτι που δεν συμβαίνει στην έκδοση του Χbox 360.
Συνολικά έχουμε να κάνουμε με έναν τίτλο σημαντικά βελτιωμένο σε σχέση με τον πρωτότυπο, ο οποίος προσφέρει περισσότερο βάθος και ποικιλία σε ένα campaign περίπου 25 ωρών (μαζί με τις περισσότερες δευτερεύουσες αποστολές), διατηρώντας παράλληλα τα στοιχεία που έκαναν δημοφιλή την πρώτη προσπάθεια των Triumph Studios. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι το Overlord ΙΙ εμβάθυνε στον τομέα της στρατηγικής και του RPG στοιχείου, ενώ υποχώρησε στο στοιχείο της δράσης. Η εκτέλεση δεν είναι τέλεια, αλλά τα προβλήματα που υπάρχουν δεν είναι σε θέση να καταστρέψουν την, συνολικά ευχάριστη, εμπειρία.
Νίκος Καβακλής