Μια εξερεύνηση δίχως επιστροφή -και ενδιαφέρον- στο Τρίγωνο των Βερμούδων
Πολλά έχουν ακουστεί -και ακόμα περισσότερα έχουν γραφεί- για το Dark Void, τη νέα δημιουργία της Capcom. Η παραλαβή του τελικού κώδικα για δοκιμή είναι αλήθεια πως συνοδεύθηκε από ένα έντονο αίσθημα αγωνίας γιατί αφενός η εταιρία έχει μια καλή παράδοση στην κατηγορία των action – shooters, αλλά από την άλλη τα πρώτα μηνύματα από το διαδίκτυο δεν ήταν και τόσο ενθαρρυντικά. Τελικά, αποδεικνύεται πως ο τίτλος χρειαζόταν ακόμα πολύ δουλειά πριν παραδοθεί στο κοινό, γιατί με την τρέχουσα εικόνα του δυστυχώς προσγειώνεται κάπως ανώμαλα.
Το οξύμωρο της υπόθεσης είναι πως τα πρώτα λεπτά θα περάσουν σχετικά ευχάριστα και σε καμία περίπτωση δεν προϊδεάζουν για το τι θα επακολουθήσει. Η δράση, παρόλο που δεν κινείται σε νέα μονοπάτια, δείχνει να είναι αρκετά έντονη, ο χειρισμός εμφανίζεται αρκετά απλός, ενώ και η Unreal Engine εγγυάται ένα οπτικό σύνολο τουλάχιστον όμορφο. Οπότε, είναι εύλογο το ερώτημα για το τι φταίει για αυτή τη μετριότητα. Και εδώ έρχονται στην επιφάνεια πολλά ζητήματα σχετικά με το Dark Void.
H αίσθηση που μένει είναι πως η ανάπτυξη διακόπηκε με έναν απότομο τρόπο, σαν κάποιος να τράβηξε την πρίζα. Η ιστορία ολοκληρώνεται υπερβολικά άκομψα, ενώ οι γλυκανάλατες προσθήκες είναι αμφίβολο αν θα καταφέρουν να τραβήξουν την προσοχή των παικτών. Τα ερωτηματικά παραμένουν στην πλειοψηφία τους αναπάντητα, με τους παίκτες να μένουν τελικά με την απορία γιατί βρέθηκαν στο συγκεκριμένο μέρος και για ποιους λόγους ήρθαν σε επαφή με αυτή την εξωγήινη φυλή που απειλεί την ύπαρξή τους.
Αλλά τελικά η απάντηση της γενικότερης μετριότητας ίσως να μην είναι και τόσο δύσκολη. Το Dark Void δεν αποτελεί μια δημιουργία της Capcom, αλλά της Airtight Games, που στο παρελθόν δεν έχει να επιδείξει κάτι περισσότερο πέρα από το Crimson Skies. Ίσως το αποτέλεσμα της δουλειάς του συγκεκριμένου studio να ξεχείλισε το ποτήρι στις σχέσεις τους, με την ιαπωνική εταιρία να δηλώνει πρόσφατα πως από εδώ και στο εξής θα ελαττώσει τις συνεργασίες της με ομάδες ανάπτυξης από τη Δύση. Οπότε, η πραγματικά ημιτελής εικόνα του τίτλου, ίσως και να οφείλεται στον παραπάνω λόγο.
Into the Void: Το σενάριο
Το Dark Void είναι ένα sci-fi shooter τρίτου προσώπου, που δεν διστάζει να ανοίξει τα φτερά του και να βρεθεί στους αιθέρες, προσφέροντας ορισμένες αξιομνημόνευτες αερομαχίες. Η δράση περιστρέφεται γύρω από την αδιάφορη φιγούρα του Will, ενός πιλότου ο οποίος, μαζί με την αιθέρια συντροφιά του ονόματι "Ava", καλείται να περάσει κατά τη διάρκεια μιας πτήσης του από το θρυλικό Τρίγωνο των Βερμούδων. Τα επακόλουθα αυτής της ενέργειας του είναι τα γνωστά. Η ανώμαλη προσεδάφιση σε μια άγνωστη περιοχή είναι μόνο η αρχή της περιπέτειας των δύο χαρακτήρων, αν και για καλή τους τύχη θα έρθουν σε επαφή με τους "Survivors".
Ουσιαστικά, πρόκειται για ανθρώπους που είχαν και αυτοί την ίδια τύχη στο παρελθόν και έχουν παγιδευτεί στο συγκεκριμένο σύμπαν που ονομάζεται "The Void". Οι παίκτες πληροφορούνται πως οι Survivors βρίσκονται σε πόλεμο με τους "Watchers", μια εξωγήινη φυλή που αναζητάει να βρει μια μυστήρια πηγή ενέργειας.
Ξεκινώντας δειλά: To gameplay στο έδαφος
Αρχικά το Dark Void ξεκινάει με σταθερά και δειλά βήματα, προσφέροντας μόνο αναμετρήσεις στο έδαφος. Οι παίκτες θα βρεθούν σε οικεία μέρη, με τη δράση να είναι συνεχώς τρίτου προσώπου και με τις ανταλλαγές πυροβολισμών να έχουν αποδοθεί αρκετά σωστά. Φυσικά, ένα σύστημα κάλυψης δεν θα μπορούσε να λείπει, αν και γενικότερα δεν είναι όσο ακριβές ή άμεσο όσο το αντίστοιχο της σειράς Gears of War για παράδειγμα. Η εναλλαγή ανάμεσα στα δύο διαθέσιμα όπλα είναι αρκετά γρήγορη, ενώ και η δυναμική τους φαίνεται να είναι η σωστή, χωρίς βέβαια να παραλείψουμε να αναφέρουμε πως σταδιακά θα βελτιώνονται -αν και το εύρος αυτής της τροποποίησης είναι υπερβολικά περιορισμένο.
Η αλήθεια είναι πως η Airtight Games έχει κινηθεί αρκετά έξυπνα κατά τις πρώτες ώρες του τίτλου και έτσι η ποικιλία δεν απουσιάζει. Καταρχάς, η γενικότερη αισθητική είναι ιδιαίτερα ελκυστική, με το όλο σκηνικό να παραπέμπει στη σειρά Crimson Skies. Η εναλλακτική πραγματικότητα που ξεδιπλώνεται εμπρός στα μάτια μας είναι ιδιαίτερα προσεγμένη και έτσι οι χαρακτήρες που θυμίζουν φιγούρες του Β’ Παγκόσμιου πολέμου δημιουργούν μια ωραία αντίθεση στην ανεπτυγμένη τεχνολογία των αντιπάλων τους.
{PAGE_BREAK}
Μεταφέροντας τη δράση στους ουρανούς
Και εκεί όπου οι "on-foot" αποστολές θα αρχίσουν να κουράζουν, την εμφάνισή του θα κάνει το jet pack και σε μεγάλο βαθμό θα καταφέρει να ανατρέψει το κλίμα. Ο Will θα κινείται στον αέρα με μοναδική χάρη και ακρίβεια, ενώ και το μοντέλο χειρισμού που έχει χρησιμοποιηθεί είναι τις περισσότερες φορές ιδιαίτερα φιλικό. Η στόχευση των αντιπάλων είναι μια ιδιαίτερα εύκολη υπόθεση ενώ και το διακριτικότατο aim assist θα φανεί πολλές φορές σωτήριο. Το ίδιο ισχύει και για την αιώρηση, ενώ το boost είναι σίγουρο πως θα καλύψει την ανάγκη των παικτών για πραγματικά υψηλές ταχύτητες.
Δυστυχώς, η επιλογή κλειδώματος στους στόχους είναι μια πραγματικά επίπονη εμπειρία γιατί σχεδόν ποτέ δεν πετυχαίνει, ενώ θα είναι υπεύθυνη και για πολλές…ζαλάδες εξαιτίας της απρόβλεπτης κίνησης της κάμερας. Παράλληλα, για την εκτέλεση ορισμένων ακροβατικών απαιτείται η ταυτόχρονη πίεση και των δύο αναλογικών μοχλών, μια επιλογή που στο μέσο μιας αερομαχίας δεν είναι καθόλου βολική.
Έτσι, συμπεραίνουμε ότι το Dark Void είναι μια δημιουργία που χωρίζεται σε δύο τομείς, οι οποίοι δυστυχώς δεν δείχνουν να συνυπάρχουν και τόσο αρμονικά. Το περίεργο της υπόθεσης, πάντως, είναι η επιλογή της Airtight Games να επικεντρώσει την προσοχή της στις αποστολές στο έδαφος, θυσιάζοντας πραγματικά το δυνατό χαρτί της δημιουργίας της. Οι έξυπνες ιδέες δεν απουσιάζουν μεν, αλλά από μόνες τους δεν είναι ικανές να σώσουν την κατάσταση. Για παράδειγμα, σε πολλές περιπτώσεις το gameplay εκτυλίσσεται στον κάθετο άξονα, με τον κεντρικό χαρακτήρα να κινείται άλλοτε προς τα επάνω και άλλοτε προς τα κάτω. Σε αυτά τα σημεία η δράση αποκτάει μια νέα χροιά ενώ και η οπτική που επιλέγει η κάμερα είναι ιδιαίτερα πρακτική.
Τέλος, οι melee επιθέσεις δεν θα μπορούσαν να απουσιάζουν, δημιουργώντας έτσι ένα πλήρες σύστημα μάχης. Ωστόσο, το πρόβλημα βρίσκεται αλλού. Οι αντίπαλοι είναι στην πλειοψηφία τους ιδιαίτερα προβλέψιμοι και έτσι όποιο επίπεδο δυσκολίας και αν επιλέξουμε, η συμπεριφορά τους θα είναι πάντοτε η ίδια. Με τη νοημοσύνη τους να κυμαίνεται σε σκανδαλιστικά χαμηλά επίπεδα, ουσιαστικά, το μόνο που μεταβάλλεται αν προτιμήσει κάποιος την επιλογή hard, είναι ο αριθμός των σφαιρών που απαιτούνται ώστε να εξουδετερωθούν.
Βουτιά δίχως επιστροφή
Ένα ακόμα πρόβλημα με τους αντιπάλους που θα αντιμετωπίσουμε στο παιχνίδι της Airtight αφορά την ποικιλία τους. Είναι αναγκαίο να διευκρινιστεί πως καθ’ όλη τη διάρκεια της περιπέτειας, οι παίκτες θα συναντούν συνεχώς τους ίδιους 2-3 αντιπάλους. Η απουσία των bosses είναι κάτι παραπάνω από ενοχλητική, την ώρα που από ένα σημείο και έπειτα το σενάριο δείχνει να απουσιάζει και να επικεντρώνεται απλά και μόνο στον αγώνα του Will να σώσει την αγαπημένη του. Οι παίκτες δεν πρόκειται να ενημερωθούν περαιτέρω για την προέλευση αυτής της εξωγήινης φυλής, που τελικά μένει απρόσωπη και δεν δείχνει να είναι και τόσο απειλητική.
Και τα δυσάρεστα δεν σταματούν εδώ. Η γενικότερη ασυνέχεια του σεναρίου ενισχύεται ακόμα περισσότερο από τα αδιάφορα cut scenes, ενώ και η συνολική διάρκεια του Dark Void αδυνατεί να ξεπεράσει τις 6 ώρες. Κάτω από άλλες συνθήκες αυτό δεν θα ήταν πρόβλημα, αλλά αν αναλογιστούμε πως πρόκειται για μια αποκλειστικά single player εμπειρία, δίχως την παραμικρή multiplayer προσθήκη, τότε το πρόβλημα της μικρής διάρκειας διογκώνεται. Η γενικότερη μέτρια εικόνα ενισχύεται ακόμα περισσότερο και από τον τεχνικό τομέα, όπου τόσο τα γραφικά, όσο και ο ήχος αδυνατούν να εντυπωσιάσουν.
{VIDEO_1}
Οι διάλογοι από την μια πλευρά δεν έχουν να επιδείξουν κάτι το ιδιαίτερο, με τη μουσική να είναι τις περισσότερες φορές απούσα και με τα διάφορα εφέ είναι κρίνονται ως απλά αποδεκτά. Τα γραφικά από την άλλη -και παρά το γεγονός πως χρησιμοποιούν την Unreal Engine- δεν δείχνουν και τόσο σύγχρονα, με μια εικόνα που θα λέγαμε πως είναι απλά ικανοποιητική. Το frame rate παραμένει πάντοτε σταθερό και ειδικά στις αποστολές στον αέρα υπάρχει μια μοναδική ομαλότητα, αλλά αυτό θα πρέπει να θεωρείται σαν δεδομένο από τη στιγμή που η μηχανή γραφικών δε δείχνει να ζορίζεται με το σχεδιασμό πολύπλοκου περιβάλλοντος και χαρακτήρων.
Ανώμαλη προσγείωση: Συμπεράσματα
Το συμπέρασμα που προκύπτει από το σύνολο του Dark Void, είναι πως ο τίτλος είναι πραγματικά ανολοκλήρωτος. Ορισμένα καλά στοιχεία που εντοπίζονται δεν είναι σε θέση να ανατρέψουν τη συνολικά μέτρια εικόνα, η οποία ενισχύεται ακόμα περισσότερο από την πεποίθηση πως η ανάπτυξή του διακόπηκε στη μέση. Κάτω από αυτές τις συνθήκες είναι πραγματικά δύσκολο να κερδίσει την εκτίμηση του κοινού, αποτελώντας παράλληλα ένα κακό ξεκίνημα της Capcom για το νέο έτος.
Γιώργος Τσακίρογλου
