Μόνοι μαζί στο χαμένο πλανήτη
Την πρώτη φορά που προσπαθήσαμε να ξεκινήσουμε νέο campaign στο Lost Planet 2, νομίσαμε ότι επιλέξαμε λάθος μενού, καθώς μας υποδέχτηκαν επιλογές τύπου Quick Match, Create a Game, κλπ. Κάνοντας μία όπισθεν και ξαναμπαίνοντας στο μενού, σίγουροι πλέον ότι δεν προσπαθήσαμε να μπούμε σε κανένα multiplayer, είχαμε την πρώτη μας ένδειξη για τις ιδέες που προσπαθεί να εφαρμόσει το νέο δημιούργημα της Capcom, και τις αλλαγές που φέρνει σε σχέση με τον δημοφιλή προκάτοχό του. Αντίθετα με το πρώτο Lost Planet, η συνέχεια αυτή θολώνει τη γραμμή του single και του ομαδικού παιχνιδιού, με ένα campaign που έχει σχεδιαστεί αποκλειστικά με co-op λογική και με ενισχυμένα multiplayer χαρακτηριστικά.
Επιστροφή στα κρύα: Κόσμος
Δεδομένου ότι οι αλλαγές είναι αρκετά ριζικές, ας αρχίσουμε από όσα έχουν παραμείνει ίδια. Βρισκόμαστε στον πλανήτη E.D.N. III, ο οποίος φιλοξένησε και τα γεγονότα του πρώτου παιχνιδιού. Εκεί, η ανθρωπότητα, χωρισμένη σε διάφορες παρατάξεις, πολεμά αδιάκοπα για τον έλεγχο της Thermal Energy ή T-ENG, τη μοναδική αυτή πηγή ενέργειας.
Το παιχνίδι είναι ένα καθαρό shooter τρίτου προσώπου, που βασίζεται στην επίτευξη σκοπών οι οποίοι μας παραδίδονται σαν διαταγές από μια απρόσωπη φωνή μέσω του ασυρμάτου, ενώ χρειάζεται να ενεργοποιούμε τα data posts που βρίσκουμε στο δρόμο μας, για να ανοίγουμε το χάρτη της περιοχής και για να έχουμε διαθέσιμα respawn points. Απαράλλαχτα επίσης έχουν μείνει τα κολοσσιαία Akrid που εμφανίζονται κάθε τόσο και χρειάζονται μεγάλα αποθέματα χρόνου και πυρομαχικών για να νικηθούν.
Ο E.D.N. III, ωστόσο, δεν έχει καμία σχέση με αυτόν που θυμόμαστε. 10 χρόνα μετά τα γεγονότα του Lost Planet 1, οι αιώνιοι πάγοι του πλανήτη έχουν λιώσει και πλέον μόνο συγκεκριμένες περιοχές θυμίζουν τις λευκές εκείνες εκτάσεις που συνηθίσαμε.
Πλέον, το παιχνίδι θα μας μεταφέρει από τις πιο υγρές ζούγκλες στις πιο ξερές ερήμους και στα πιο βαθιά νερά, με περιβάλλοντα που διακρίνονται από την ποικιλία τους και τον πολύ καλό σχεδιασμό τους. Σημαντικό ρόλο σε αυτό παίζει η περίφημη MT Framework 2.0, η ιδιόκτητη μηχανή γραφικών της Capcom, που αποδίδει υπέροχα τον κόσμο του παιχνιδιού. Ιδιαίτερα τα εφέ φωτισμού δημιουργούν εξαιρετική ατμόσφαιρα και δίνουν μια καλοδεχούμενη έξτρα διάσταση στα περιβάλλοντα γύρω μας. Το γραμμικό level design, δυστυχώς, σημαίνει ότι πολλά από αυτά τα σκηνικά παραμένουν αυτό ακριβώς – απλές, αλλά πανέμορφες, ταπετσαρίες μέσα από τις οποίες περνάμε για να πάμε από το σημείο Α στο B.
Απαγορευμένος πλανήτης: Παίζοντας
Όπως αναφέραμε και στην αρχή, το Campaign του παιχνιδιού είναι δομημένο σαν να επρόκειτο αποκλειστικά για co-op παιχνίδι. Στο Lost Planet 2 δεν χειρίζεστε έναν συγκεκριμένο πρωταγωνιστή, ο οποίος διασχίζει τον κόσμο του παιχνιδιού ξετυλίγοντας το κουβάρι της ιστορίας του.
Εδώ πρωταγωνιστές θα είναι τέσσερις πολεμιστές (το παιχνίδι αλλάζει πρωταγωνιστές συνέχεια, μεταφέροντάς σας την άποψη πολλών διαφορετικών πλευρών του πολέμου στον E.D.N. III), των οποίων οι βινιέτες αυτές προωθούν, με μερικά από τα χειρότερα δείγματα voice acting που έχουμε ακούσει τελευταία, την κεντρική ιστορία. Αυτή όμως δεν είναι τίποτα ιδιαίτερο και έτσι κι αλλιώς δε μπλέκει στα πόδια του gameplay αρκετά για να έχει σημασία. Το Campaign μπορεί, έτσι, να παιχτεί από έως και τέσσερις παίκτες σε online co-op, με την AI να αναλαμβάνει τους ορφανούς από παίκτη χαρακτήρες.
Παίζοντας μόνοι, συνειδητοποιούμε ότι οι AI σύντροφοί μας είναι αρκετά αποτελεσματικοί στη μάχη και δεν είναι λίγες οι φορές που θα ανακαλύψουμε ότι έχουν κάνει αρκετή από τη βρώμικη δουλειά όσο εμείς γυρίζουμε από το πλησιέστερο respawn point. Ωστόσο, αυτό δεν ισχύει και για σημεία που πρέπει να συνεργαστούμε μαζί τους για την επίτευξη κάποιων στόχων που απαιτούν ομαδική δουλειά, όπου εκτός αν υπάρχουν εχθροί για σκότωμα, οι σύντροφοί μας απλά στέκουν και μας κοιτούν.
{PAGE_BREAK}
Φτου κι απ’ την αρχή: Πρόοδος
Ο προσανατολισμός αυτός προς το online παιχνίδι έχει οδηγήσει επίσης σε ένα ιδιόμορφο σύστημα save/checkpoints. Ουσιαστικά, αυτά δεν υπάρχουν παρά μόνο ανάμεσα στα Chapters των Επεισοδίων του παιχνιδιού. Τα data posts που ενεργοποιούμε εξυπηρετούν μόνο σαν respawn points όπου επιστρέφουμε όταν τελειώσει η υγεία μας, ενώ δεν υπάρχει καμία περίπτωση να σταματήσουμε το παιχνίδι στη μέση ενός Chapter και να περιμένουμε να συνεχίσουμε από εκεί – το παιχνίδι θα μας επιστρέψει στην αρχή του Chapter, κάτι που συνεπάγεται χρόνο αλλά και επανάληψη που δε βοηθά στην αντοχή του τίτλου. Εκτός από την μπάρα ζωής μας, εν τω μεταξύ, υπάρχει και το Battle Gauge, το οποίο είναι ένας μετρητής για όλη την ομάδα και που μειώνεται κάθε φορά που σκοτωνόμαστε.
Αν φτάσει στο μηδέν, τότε Game Over (στο παιχνίδι, όχι δουλειά στο site!) – πρέπει να ξεκινήσουμε το Chapter από την αρχή. Ειδικά σε ορισμένα προχωρημένα επίπεδα, αυτή η επιλογή προκαλεί απίστευτη απογοήτευση και εκνευρισμό, ειδικά όταν έχει προκληθεί από λάθη του παιχνιδιού και της AI, και όχι του παίκτη.
Οι σκιές των κολοσσών: Δράση/ αντίπαλοι
Ευτυχώς, κατά το μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού η δράση είναι απόλυτα ικανοποιητική. Το Lost Planet 2 δε φιλοδοξεί να φέρει επανάσταση στο shooter είδος, αλλά η μάχη του είναι έντονη και στιβαρή, με ποικιλία όπλων (που περιλαμβάνουν και τα αγαπημένα Vital Suits) και με αρκετές ευκαιρίες να τα χρησιμοποιήσουμε. Από τους εχθρικούς στρατιώτες στα τερατόμορφα Akrid, οι αντίπαλοί μας θα είναι πολλοί και διαφορετικοί, αν και η AI τους δεν είναι πάντα η καλύτερη. Φυσικά, ειδική αναφορά πρέπει να γίνει στα τιτάνια boss πλάσματα που συναντάμε, τα οποία προκαλούν δέος καθώς γεμίζουν το πλαίσιο της τηλεόρασης. Το μόνο πράγμα πιο εντυπωσιακό από το μέγεθός τους είναι ο σχεδιασμός τους, καθώς όλα διαφέρουν μεταξύ τους και ευθύνονται για μερικές από τις πιο εντυπωσιακές στιγμές του παιχνιδιού.
Τι κρίμα λοιπόν που οι μάχες μαζί τους γρήγορα γίνονται κουραστικές καθώς περιλαμβάνουν κυρίως την εύρεση των αδύνατων σημείων τους (πράγμα που δε θέλει και πτυχίο, καθώς αυτά λάμπουν πορτοκαλί), και το άδειασμα πυρομαχικών πάνω τους για κανένα 20λεπτο, ανάμεσα σε απανωτά respawns. Ένα συγκεκριμένο boss, μάλιστα, δεν απαιτούσε τίποτα πιο σύνθετο από το να σταθούμε σε ένα σημείο όπου δεν μας έφτανε και συνεχές (και χρονοβόρο) σφυροκόπημα για να πέσει.
Colonies: Multiplayer
Εκτός από το 4πλό co-op, το παιχνίδι διαθέτει ένα αρκετά λεπτομερές multiplayer με όλα τα modes του προκατόχου του, και το οποίο επιτρέπει σε έως και 16 παίκτες να αναμετρηθούν μεταξύ τους. Στο multiplayer έχετε τη δυνατότητα να δημιουργήσετε το δικό σας χαρακτήρα, χρησιμοποιώντας μια πληθώρα χαρακτηριστικών που σας δίνει το παιχνίδι, και τα οποία ξεκλειδώνετε μαζεύοντας τους ανάλογους πόντους κατά τη διάρκεια του Campaign, ενώ παρόμοιες ανταμοιβές δίνονται και για καλές επιδόσεις στο multiplayer. Επιπλέον ανοίγονται ακόμα περισσότερες επιλογές για customization του χαρακτήρα σας, κάτι που δίνει ένα έξτρα κίνητρο να ασχοληθούμε με το multiplayer. Δεν είναι το multiplayer του Modern Warfare 2, αλλά η Capcom έχει δημιουργήσει ένα αρκετά ικανοποιητικό σύστημα που αξίζει την ενασχόληση μαζί του.
Το Lost Planet 2 είναι ένα ενδιαφέρον πείραμα, που συνδυάζει το 3rd person shooter με το συνεργατικό παιχνίδι και τη φιλοσοφία Monster Hunter, στην οποία αρέσκεται τόσο πολύ η Ιαπωνία τώρα τελευταία. Στις καλύτερες στιγμές του είναι ένα γρήγορο και άκρως διασκεδαστικό shooter, με καταιγιστική δράση και μερικά από τα πιο εντυπωσιακά set-pieces που έχουμε δει φέτος.
{VIDEO_1}
Δυστυχώς, υποφέρει από ασυγχώρητα σφάλματα και παράξενες σχεδιαστικές επιλογές που απειλούν να καταστρέψουν τη διασκέδαση αυτή σε κάθε βήμα των παράξενων στρατιωτών σας – και πολύ συχνά το καταφέρνουν. Καλό θα είναι, όσοι αποφασίσουν να εξερευνήσουν τον νέο E.D.N. III, να το κάνουν με παρέα – η εμπειρία θα είναι πολύ πιο ικανοποιητική, ενώ θα αποφευχθούν κάποια προβληματάκια που προκαλεί η AI των συντρόφων σας. Στη βάση του, πάντως, το Lost Planet 2 είναι ένα παιχνίδι που φροντίζει να σας δώσει τεράστια όπλα για να κυνηγήσετε ακόμα πιο τεράστια τέρατα – μπορεί να μην το κάνει πάντοτε καλά, αλλά και μόνο γι’αυτό, αξίζει μια ματιά.
Μιχάλης Τέγος
