Μακάβριο, ατμοσφαιρικό, μαγευτικό, αριστουργηματικό…
Πατώντας το κουμπί του new game στο μενού του Limbo δεν χρειάστηκε παραπάνω από ένα λεπτό για να καταλάβουμε ότι έχουμε στα χέρια μας ένα μοναδικό τίτλο. Ξεκινώντας το παιχνίδι, η πρώτη εικόνα μας μεταφέρει σε ένα σκοτεινό δάσος όπου ερχόμαστε σε πρώτη επαφή με τη μαύρη σιλουέτα ενός παιδιού με άσπρα λαμπιρίζοντα μάτια, το οποίο και θα καθοδηγήσουμε στο σύνολο αυτής της ξεχωριστής περιπέτειας. Ο σχεδιασμός του περιβάλλοντος είναι αυτός που κερδίζει τις πρώτες εντυπώσεις, μεταφέροντάς μας σε έναν πρωτοφανή κόσμο για τα δεδομένα των βιντεοπαιχνιδιών. Χωρίς να χρειάζεται χιλιάδες πολύγωνα, πολύπλοκα εφέ ή έντονες παλέτες χρωμάτων, η δανέζικη Playdead αρκείται στον σχεδιασμό απλών γραμμών και στις αποχρώσεις αποκλειστικά του μαύρου, του άσπρου και του γκρι.
Το αποτέλεσμα είναι κάτι περισσότερο από μαγευτικό, μεταφέροντάς μας σε εικόνες που παρόμοιές τους δεν έχουμε ξαναδεί σε βιντεοπαιχνίδι. Η γενικότερη αισθητική του τίτλου μας έδωσε έντονα την εντύπωση ότι παρακολουθούμε κάποιο αριστουργηματικό animation, παρόμοιο με ορισμένα από τα καλύτερα δείγματα που έχουν να παρουσιάσουν οι χώρες της βορειοανατολικής Ευρώπης. Αυτή η αίσθηση εντείνεται ακόμα περισσότερο από την παντελή απουσία οποιασδήποτε ένδειξης ή κειμένου επί της οθόνης. Δεν υπάρχει κανένα tutorial, καμία εισαγωγή και κανένα κείμενο που να συνοδεύει την αρχή του παιχνιδιού.
Με την έναρξη παίρνουμε απευθείας τον έλεγχο του παιδιού προσπαθώντας να το καθοδηγήσουμε στο αφιλόξενο περιβάλλον του Limbo. Η μοναδική επεξήγηση που υπάρχει για το λόγο αυτού του επικίνδυνου αλλά και λυτρωτικού ταξιδιού, βρίσκεται στο μενού αγοράς του τίτλου στο Marketplace του Xbox, όπου πολύ απλά μας εξηγεί ότι ο μικρός αυτός χαρακτήρας αναζητά τη χαμένη αδελφή του. Η απουσία άλλης επεξήγησης καθ’ όλη τη διάρκεια της αναζήτησης, αλλά και γενικότερα οποιουδήποτε κειμένου, συμβάλλει σημαντικά στην αινιγματική φύση αυτού του μουντού κόσμου και στην απόλυτη αίσθηση της μοναξιάς που κυριαρχεί.
Έχοντας ως μόνα όπλα ένα απλό άλμα και τη δυνατότητα να πιάνουμε διάφορα αντικείμενα, θα χρειαστεί να λύσουμε πληθώρα από γρίφους αλλά και να αποφύγουμε τους θανατηφόρους κινδύνους που ελλοχεύουν σε κάθε πλευρά του Limbo. Οι απρόσμενες παγίδες και εχθροί πραγματοποιούν συνεχώς την εμφάνισή τους και πολύ συχνά σε σημεία και καταστάσεις που είναι αδύνατο να έχουμε προβλέψει, μετατρέποντας την φράση “trial and error” σε “trial and death” -όπως άλλωστε είχαν δηλώσει πολύ εύστοχα σε μία συνέντευξή τους οι δημιουργοί. Παγίδες για αρκούδες ικανές να αποκεφαλίσουν το μικρό μας χαρακτήρα, ηλεκτροφόρες επιφάνειες, ογκώδεις βράχοι και πολλά άλλα στοιχεία του περιβάλλοντος -και όχι μόνο- θα βάλουν σίγουρα πολλές φορές ένα τέλος στη ζωή του παιδιού. Ο σχεδιασμός δε ορισμένων από τους έμβιους κινδύνους είναι εξαιρετικός, μέσα από την απλότητά του και φυσικά καλύτερα θα είναι να τους ανακαλύψετε μόνοι σας παρά να τους αποκαλύψουμε στο κείμενο.
Μπορεί ο οπτικός τομέας να είναι αυτός που κλέβει την παράσταση, αλλά οι Δανοί δημιουργοί δεν αρκέστηκαν μόνο σε αυτό το στοιχείο. Παρά την απλότητα του gameplay, η ποικιλία στους γρίφους και στα περιβάλλοντα είναι πραγματικά απρόσμενη. Τα σουρεαλιστικά τοπία διαδέχονται το ένα το άλλο χωρίς να βλέπουμε ποτέ την επανάληψη κάποιας τοποθεσίας, με τους γρίφους να είναι πάντοτε ανάλογοι με το θέμα του εκάστοτε περιβάλλοντος. Η λύση τους σπάνια είναι προφανής αλλά τελικά βασίζεται πάντοτε στη λογική σκέψη, προσφέροντας τελικά εξαιρετικά ευφυείς τρόπους επίλυσης. Σε ένα κομμάτι του Limbo θα προσπαθούμε να μεταχειριστούμε το στοιχείο του νερού για να φτάσουμε δυσπρόσιτα σημεία, έχοντας ταυτόχρονα κατά νου την αποφυγή του πνιγμού.
Σε άλλο σημείο θα χρειαστεί να μετακινηθούμε κατάλληλα σε περιστρεφόμενα περιβάλλοντα, αποφεύγοντας κάθε λογής κινδύνους. Η ποικιλία είναι εξαιρετική καθώς δεν περνάνε παρά μερικά λεπτά μέχρι να βρεθούμε αντιμέτωποι με κάποια εντελώς ξεχωριστή πρόκληση, που θα διαφέρει άρδην από ό,τι είχαμε συναντήσει πιο πριν. Εικαστικά το Limbo πραγματικά δεν έχει αντίπαλο στο μέσο των βιντεοπαιχνιδιών, απεικονίζοντας χώρους και καταστάσεις με έναν μοναδικά μακάβριο τόνο. Ο σχεδιασμός του κόσμου είναι εξαιρετικός μεταφέροντάς μας σε μαγευτικά και ιδιαίτερα ευφάνταστα τοπία, τα οποία επιπλέον βρίθουν ποικιλίας και μας εντυπωσιάζουν συνεχώς. Ο ήχος, με τη σειρά του, έρχεται να συμβάλλει καταλυτικά στην όλη ατμόσφαιρα του τίτλου. Τα ηχητικά εφέ βάζουν πραγματικά τα “γυαλιά” στις διάφορες ακριβές παραγωγές του χώρου. Ο οποιοσδήποτε ήχος είναι ο απόλυτα ιδανικός, είτε αφορά τον άνεμο, κάποιο πριόνι ή τον ηλεκτρισμό, μεταξύ άλλων, καθιστώντας τελικά τον ηχητικό τομέα τόσο εντυπωσιακό όσο είναι και ο οπτικός.
Μάλιστα, τα τρία με τέσσερα μουσικά θέματα, διάρκειας μερικών δευτερολέπτων, είναι με τη σειρά τους εξαιρετικά μέσα από την απλότητά τους, συνάδοντας άρρηκτα με την εκάστοτε κατάσταση που εκτυλίσσεται μπροστά μας. Το μοναδικό παράπονο που έχουμε από αυτή τη δημιουργία αφορά τη μικρή της διάρκεια. Την πρώτη φορά που θα ασχοληθείτε, ανάλογα πάντα με το χρονικό διάστημα που θα χρειαστείτε για να λύσετε ορισμένους γρίφους, δύσκολα θα ξεπεράσετε τις τρεις ώρες.
Εν κατακλείδι, η δημιουργία της Playdead καταφέρνει να αποτελεί έναν από τους πιο ξεχωριστούς τίτλους των τελευταίων ετών. Το ταλέντο των Δανών δημιουργών δεν χρειάζεται τα υπέρογκα budget των κολοσσών του χώρου ώστε να μπορέσει να ξεδιπλωθεί σε αυτόν τον αριστουργηματικό πρώτο τους τίτλο, προσφέροντάς μας τελικά ένα πραγματικό διαμάντι. Πέρα από κάθε αμφιβολία, το Limbo μπορεί από μόνο του να αποτελέσει απόδειξη για την επάξια ένταξη του μέσου των βιντεοπαιχνιδιών στην 8η τέχνη.
