Με την ευγενική χορηγία των Pampers!
Μετά από καιρό, επιστρέφει ακόμα στο μυαλό μου. Φόβος. Αυτός που βύθισε την ίδια την ύπαρξή μου. Για τόσο πολύ καιρό. Μια ωμή αίσθηση βαθιά στα σωθικά μου, μια που δεν μπορώ να ξεχάσω όσο πιο σύντομα. Τώρα και ύστερα, στις λίγες ήρεμες στιγμές, στη μέση αυτής της “ασφαλούς” νέας ζωής μου, εγώ θυμάμαι.
Θυμάμαι τη βροχή. Το τρέμουλο και τον πόνο. Τρέχω, τρέχω αλλά ποτέ δεν αγγίζω αυτό που δεν μπορούσα να δω. Μέσα μου μια τρεμάμενη καρδιά που ποθούσε τη γαλήνη. Ωστόσο, ακόμα δεν καταλαβαίνει τι ακριβώς συνέβη.
Τα λόγια αυτά του ερασιτέχνη διαδικτυακού και αντισυμβατικού ποιητή Melod είναι πιθανώς ένας από τους ελάχιστους τρόπους για να περιγράψει κανείς έναν τίτλο όπως το Amnesia. Μετά από πολλαπλούς τερματισμούς και με την ψυχική μας υγεία διαταραγμένη ανεπανόρθωτα, προσπαθούμε να καταλάβουμε τί ακριβώς…ταΐζουν τους δημιουργούς εκεί ψηλά στη Σουηδία. Γιατί τα παλικάρια της Frictional Games μόνο φυσιολογικά δεν τα λες! Έχοντας ήδη στο βιογραφικό τους τους την πολύ δυνατή και τρομακτική σειρά Penumbra, δημιούργησαν έναν καινούργιο κόσμο στο Amnesia, με τον οποίο ανέβασαν τον πήχη σε τόσο υψηλό σημείο παράνοιας, που όμοιο του δύσκολα θα επιτευχθεί ξανά.
Πριν όμως προχωρήσουμε στα ενδότερα του τίτλου, θα θέλαμε την προσοχή σας στο εξής: Το παιχνίδι της Frictional δεν ενδείκνυται για παίκτες μικρών ηλικιών. Πιστέψτε μας, δεν κάνουμε αυτή την αναφορά ελαφρά την καρδίαν, υπάρχει σοβαρός λόγος. Ο τίτλος πραγματεύεται έντονο ψυχολογικό τρόμο αλλά και hardcore splatter στοιχεία. Πνεύματα, τέρατα, αποτρόπαιες σκηνές, αηδιαστικά βασανιστήρια και πολλά άλλα είναι εικόνες που δεν θεωρούμε ό,τι καλύτερο για μικρά παιδιά. Ναι, εκτιμούμε ότι το Amnesia είναι πιθανότατα ό,τι πιο τρομακτικό έχει κυκλοφορήσει σε video game.
Στο Amnesia: The Dark Descent αναλαμβάνουμε το ρόλο του Daniel, ενός άντρα που ξυπνά μόνος του μέσα σε ένα παλιό κάστρο, θυμούμενος μονάχα το όνομά του (από εκεί προκύπτει και ο τίτλος: “Αμνησία”), καθώς και ότι κάποιος, ή κάτι, τον κυνηγά. Πρακτικά, είναι αδύνατον να σας πούμε τι ακριβώς συμβαίνει στην ιστορία καθώς θα καταστρέψουμε όλη την εξέλιξη του σεναρίου. Παρόλα αυτά, μπορούμε να αναφέρουμε επιγραμματικά ότι, καθώς ο Daniel ανακτά τη μνήμη του, ανακαλύπτει πως όλα τα τρομακτικά γεγονότα που συμβαίνουν στο κάστρο, οφείλονται σε δική του απροσεξία. Οπλιστείτε λοιπόν με πολύ υπομονή και γερά νεύρα, καθώς θα τα χρειαστείτε απέναντι στις τρομερά αντίξοες συνθήκες στο διάβα της επιβίωσης και της διόρθωσης του λάθους.
Απαντώντας στο ερώτημα όλων, δυστυχώς η ιστορία δεν κερδίζει δάφνες πρωτοτυπίας. Ή, μήπως, ευτυχώς; Ομολογούμε πως αρχικά μας φάνηκε αρκετά κοινότυπη με πολλαπλές επιρροές από τους διάφορους συγγραφείς του είδους και, δυστυχώς, τα πολλαπλά endings που προσφέρει δεν ολοκληρώνουν το “πακέτο” ικανοποιητικά. Το ευχάριστο, όμως, είναι πως οι επιρροές παραμένουν απλές επιρροές και όχι κλεμμένες ιδέες που τόσο συχνά βλέπουμε στα παιχνίδια. Η ιστορία βασίζεται στο δικό της κόσμο, δένει απόλυτα με την ατμόσφαιρα του τίτλου και ωθεί τον παίκτη στο να συνεχίσει ό,τι και αν συμβεί.
Και μιλώντας για την ατμόσφαιρα…σας περιμένει μεγάλη έκπληξη! Δύσκολα θα βρει κανείς τίτλο που κρύβει μέσα του τόσο δυνατά συναισθήματα, τόσο παγερό περιβάλλον, τόσο αγχωτικές περιοχές και τόσο ανατριχιαστικές λεπτομέρειες. Εγγυόμαστε με απόλυτη βεβαιότητα πως θα πατάτε συχνά το pause, μόνο και μόνο για να επαναφέρετε την ψυχική σας ηρεμία στα φυσιολογικά της επίπεδα. Ναι, τόσο καλή και έντονη είναι η ατμόσφαιρα του τίτλου. Και μιας και είναι αναπόφευκτη η σύγκριση με τα υπόλοιπα παιχνίδια της horror κατηγορίας, θα τολμήσουμε να αναφέρουμε πως το Amnesia είναι πιθανότατα το πιο τρομακτικό από όλα για ένα βασικό λόγο: Ποτέ, μα ποτέ, δεν νιώθεις ασφαλής.
Στο Dark Fall, για παράδειγμα, όταν ο παίκτης βρίσκεται σε ένα καλοφωτισμένο χώρο, γνωρίζει ότι θα είναι καλά. Στο Silent Hill, όταν δεν μεταβαίνουμε στον “παρανοϊκό” κόσμο, τουλάχιστον είμαστε πιο ήρεμοι. Στα Resident Evil και Dead Space, μπορεί να εκπλαγούμε από απότομες επιθέσεις αλλά και πάλι υπάρχουν σημεία που νιώθουμε ασφάλεια. Στο Amnesia αυτές τις στιγμές ξεχάστε τις. Για πρώτη φορά θα ζήσετε ένα παιχνίδι που ποτέ δεν πιστεύεις ότι μπορείς να σταματήσεις για να ηρεμήσεις, καθώς είναι μάλλον το μόνο παιχνίδι που αδυνατείς πλήρως να περιμένεις την επερχόμενη επίθεση. Και αυτό, γιατί την περιμένεις σε κάθε βήμα, κάθε ήχο και κάθε αναπνοή. Πρόκειται για μια μοναδική αίσθηση τρόμου που ακόμα και οι μετρ του Hollywood θα ζήλευαν.
Υπέροχη, λοιπόν, η ατμόσφαιρα αλλά δεν γίνεται να αγνοήσουμε το πιο νευραλγικό σημείο κάθε τίτλου, το ίδιο το gameplay. Ευτυχώς, το Amnesia δεν απογοητεύει ούτε εδώ. Ο χειρισμός του παιχνιδιού κυμαίνεται στα τυπικά πρότυπα ενός first person shooter με ό,τι μπορείτε να περιμένετε από αυτό. Η κίνηση πραγματοποιείται με χρήση των κλασικών πλήκτρων WASD, υπάρχει δυνατότητα άλματος, να συρθούμε στο έδαφος και, ίσως το πιο σημαντικό, να κοιτάξουμε κλεφτά από τις γωνίες, μια κίνηση που θα γίνει το “ιερό ευαγγέλιο” καθ’ όλη τη διάρκεια του τίτλου. Το δε mouse χρησιμοποιείται για να ελέγχουμε την κάμερα, να επεξεργαζόμαστε αντικείμενα και να εκτελούμε διάφορες άλλες λειτουργίες.
Θα λέγαμε ότι το Amnesia αποτελεί ένα αψεγάδιαστο κράμα survival horror με adventure πρώτου προσώπου, στο οποίο ο παίκτης θα κληθεί να τρέξει, να κρυφτεί να προσπεράσει εμπόδια, να αποφύγει αντιπάλους και να λύσει διάφορους γρίφους.
