H CD Projekt επαναπροσδιορίζει το σύγχρονο RPG
Η CD Projekt έκανε μία δυναμική εμφάνιση στο χώρο των videogames με το The Witcher, το οποίο, αν και κυκλοφόρησε γεμάτο τεχνικά προβλήματα σε μία δύσκολη εμπορικά περίοδο, κατάφερε να πουλήσει πάνω από 1.500.000 αντίτυπα. Οι αποφάσεις που ξέφευγαν από το κλασσικό και ξεκάθαρο δίλημμα “καλό” και “κακό” και η επίδρασή τους στην εξέλιξη της ιστορίας το καθιστούν ως ένα από τα καλύτερα RPG των τελευταίων ετών. Η πολωνική εταιρεία, με το νέο μέλος της σειράς, πάει ένα βήμα μπροστά και αποδεικνύει ότι για να φτάσεις στην κορυφή πρέπει να εργάζεσαι σκληρά, να έχεις όραμα και αντίληψη, ώστε να μπορέσεις να κρίνεις και να μάθεις από τα θετικά και τα λάθη σχεδόν όλων των ανταγωνιστικών προϊόντων. Το Witcher 2 κάνει “ζημιά” στη βιομηχανία ανεβάζοντας τον πήχη σχεδόν σε όλους τους τομείς και δείχνει ότι, τελικά, και οι παίκτες πρέπει να ζητάμε περισσότερα.
Η ιστορία ξεκινά λίγο μετά το αινιγματικό τέλος του πρώτου παιχνιδιού, όπου ο Geralt βρίσκεται αντιμέτωπος με συνομωσίες και ανυπόστατες κατηγορίες. Το σενάριο είναι το πιο σημαντικό στοιχείο του παιχνιδιού και δεν θα μιλήσουμε για το περιεχόμενό του. Ωστόσο, η ιστορία είναι αυτόνομη και μπορεί να την παρακολουθήσει κάποιος άνετα ακόμα και αν δεν έχει παίξει το πρώτο παιχνίδι, κάτι που όμως που προτείνουμε λόγω κυρίως της ποιότητας του πρώτου Witcher.
Μέσω των saves του πρώτου παιχνιδιού μεταφέρονται κάποια όπλα και πανοπλίες, ενώ ανοίγουν επιπλέον επιλογές στην εξέλιξη της ιστορίας. Όταν αρχίζει, το Witcher 2 προσπαθεί να εντυπωσιάσει με τα set pieces και την ατμόσφαιρά του και το καταφέρνει, αλλά στην πορεία μπερδεύει κάπως τους παίκτες. Δεν περνάει πολύ ώρα, όμως, μέχρι να ξεκινήσει το ξετύλιγμα του κουβαριού της ιστορίας με αριστουργηματικό τρόπο και έτσι να αποτελέσει σημείο αναφοράς για το είδος. Η ιστορία είναι πολύπλοκη και γεμάτη ανατροπές, αλλά δίνεται με τέτοιο τρόπο που, εν τέλει, δεν μπερδεύει.
Συνεχώς ανοίγονται νέα ερωτήματα και απαντώνται τα παλαιότερα, χωρίς να φορτώνεται ο παίκτης με περιττές πληροφορίες. Ο κάθε NPC δίνει όσες πληροφορίες δικαιολογεί ο ρόλος του στο παιχνίδι και δεν θα βρείτε NPCs – κινητές εγκυκλοπαίδειες. Η ιστορία εξελίσσεται μέσα από εξαιρετικά καλογραμμένους και αληθοφανείς διαλόγους, από όπου απουσιάζει πλήρως το σύνδρομο της… σαπουνόπερας.
Η CD Projekt δεν προσπαθεί να δείξει στους παίκτες πού πρέπει να χαρούν, να λυπηθούν, να αισθανθούν προδομένοι κτλ. O Geralt, πρωταγωνιστής του παιχνιδιού, παραμένει σκληρός, προσπαθώντας να προσαρμοστεί στις συνεχώς μεταβαλλόμενες συνθήκες με τρόπο αληθοφανή, χωρίς περιττές και άτσαλες δραματοποιήσεις. Παράλληλα, οι περισσότεροι χαρακτήρες του παιχνιδιού δείχνουν τα συναισθήματά τους χωρίς να γίνονται γραφικοί, και συχνά η αρχική εντύπωση που δίνουν δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Ο στόχος μας δεν είναι η σωτηρία του κόσμου και ο Geralt δεν είναι το κέντρο του σύμπαντος, αν και επηρεάζει σημαντικά τα γεγονότα.
Το μόνο παιχνίδι που μπορεί να προετοιμάσει τους παίκτες για αυτά που έρχονται είναι… το πρώτο Witcher καθώς οι χαρακτήρες που έχει δημιουργήσει η CD Projekt -για άλλη μία φορά- κάνουν τη συντριπτική πλειοψηφία των χαρακτήρων των σύγχρονων RPGs να φαντάζουν εντελώς μονοδιάστατοι. Τα πρόσωπα στο Witcher 2 είναι πολύπλοκα, έχουν έντονες ψυχολογικές διακυμάνσεις, προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τις καταστάσεις και έχουν τόσο θετική όσο και αρνητική πλευρά.
Όλα αυτά ξεδιπλώνονται με μαεστρία μέσα από τα καλογραμμένα και ουσιαστικά main quests, ανάμεσα στα οποία δεν παρεμβάλλονται καθόλου “fillers” που δεν προωθούν την υπόθεση. Ακόμα και στις περιπτώσεις που υπάρχει ένα quest του τύπου “βρες το Χ αντικείμενο” δίνεται με τέτοιο τρόπο, που επιδεικνύει το lore του παιχνιδιού και συνδέεται με άψογο τρόπο με την εξέλιξη της υπόθεσης. Τα side quests είναι, επίσης, πολύ καλά δουλεμένα και ένα βήμα μπροστά από ό,τι έχει να παρουσιάσει ο ανταγωνισμός.
Η προσοχή στη λεπτομέρεια και η φροντίδα που έχει δοθεί σε αυτό το σημείο κάνει τα quests τύπου “σκότωσε πέντε αράχνες, βρες τρεις πεταλούδες” που βλέπουμε σε άλλα παιχνίδια να φαίνονται αναχρονιστικά και, απλά, μη αποδεκτά σε ένα σύγχρονο RPG. Αξίζει να σημειώσουμε ότι μπορούμε να προχωρήσουμε ένα πολύ μεγάλο μέρος του παιχνιδιού μέσω διαλόγων, οι οποίοι κρατούν την υψηλή ποιότητα και είναι απολαυστικοί χωρίς να περιέχουν περιττές πληροφορίες και να κουράζουν.
Εδώ να αναφέρουμε ότι δεν συμφωνούμε με τα σχόλια περί “cliffhanger” που είδαμε στο διαδίκτυο. Όλα τα ερωτήματα που δημιουργούνται στο παιχνίδι απαντώνται μέσα σε αυτό και δεν δίνονται υποσχέσεις απαντήσεων σε ένα sequel, το οποίο όμως -κατά τα αλλά- φαίνεται αναπόφευκτο. Η ιστορία καταφέρνει αυτό ακριβώς που ζητάε:. Να δώσει έναν αληθοφανή κόσμο όπου ο πρωταγωνιστής προσπαθεί να επηρεάσει δυνάμεις μεγαλύτερες από εκείνον και χαράζει τη δική του, προσωπική ιστορία μέσω των επιλογών του.
