Από τα πρώτα σκίτσα του Oshima, στο σήμερα
Είκοσι χρόνια μετά την πρώτη εμφάνιση του μπλε σκαντζόχοιρου στο Sega Mega Drive, το Sonic Generations έρχεται σε ένα κομβικό σημείο για την ιστορική platforming σειρά. Μετά από σωρεία κακών τίτλων, που αμαύρωσαν την αίγλη του ονόματος Sonic, το studio ανάπτυξης της Sonic Team έχει ξεκινήσει τα τελευταία χρόνια μία ειλικρινή προσπάθεια, με στόχο να αποκαταστήσει τη φήμη της σειράς. Φήμη που επλήγη, από την συχνά αποτυχημένη ερμηνεία στο τρισδιάστατο περιβάλλον των στοιχείων που χαρακτήριζαν τον πυρήνα του gameplay των δισδιάστατων τίτλων. H προσθήκη δυσλειτουργικών μηχανισμών και νέων playable χαρακτήρων, σε ήδη προβληματικά παιχνίδια, καταδείκνυε με το χειρότερο τρόπο, την έλλειψη ξεκάθαρης δημιουργικής κατεύθυνσης από μεριάς των developers.
Η κατάσταση αυτή άρχισε να ανατρέπεται το 2010 με το αξιολογότατο Sonic Colours του Wii, που έφερε νέες προσθήκες και μαζί τους έναν –απαραίτητο- αέρα ανανέωσης στο gameplay, ενώ το εξαιρετικό Sonic 4 Episode 1, σηματοδότησε την πολυπόθητη επιστροφή της σειράς στις 2D ρίζες της.
Η δε ανακοίνωση, της “ολικής επαναφοράς” του παλιού Sonic μέσω του Generations, χαροποίησε τους νοσταλγούς των πρώτων ημερών του, εκτινάσσοντας τις προσδοκίες. Ωστόσο, εξ αρχής, η ευθεία αντιπαραβολή στο ίδιο παιχνίδι, του κλασικού gameplay με το μοντέρνο 3D ύφος του -έτσι όπως έχει διαμορφωθεί μέχρι σήμερα- έδειχνε πως το Generations, έμελλε να αποτελέσει το “προσωπικό στοίχημα” της Sega για τα 20α γενέθλια του Sonic. Κι αυτό το στοίχημα δεν είναι άλλο από το να πείσει, πως ο δημοφιλής ήρωας, πέρα από σπουδαίο παρελθόν, έχει και παρόν και τα εχέγγυα για ένα εξίσου λαμπρό μέλλον.
Δυσκόλεψαν πολύ τα πράγματα… Δεν κάνουμε ένα πάρτυ καλύτερα;
Η ιστορία του Sonic Generations ξεκινά με ένα πάρτυ-έκπληξη που ετοιμάζουν ο Tails και οι φίλοι του σκαντζόχοιρου προς τιμήν των γενεθλίων του. Πριν αρχίσει όμως για τα καλά το γλέντι, ένα μυστηριώδες oν εισβάλλει και χαλάει τα σχέδια της παρέας, στέλνοντας τον Sonic σε μία περιπέτεια, καθ’ όλη τη διάρκειά της οποίας θα πρέπει να συμμαχήσει με τον “παλιό του εαυτό”, να ξαναζήσει τις αναμνήσεις του και να νικήσει άλλη μια φορά τον Dr.Eggman. Τότε είναι που ξεκινά το πάρτυ και για τους παλαιότερους οπαδούς της σειράς, καθώς με αφορμή το παραπάνω σεναριακό εφεύρημα, το παιχνίδι μας ξανα-συστήνει τον Sonic στην αρχική του μορφή, όπως ήταν δηλαδή το μοντέλο του πριν από τον ανασχεδιασμό που υπέστη για τις ανάγκες του Sonic Adventure του Dreamcast.
Double the Fun: Gameplay
O «παλιός» Sonic, κουβαλάει στις αποσκευές του το παλιάς σχολής side-scrolling-platformer gameplay του, το οποίο οι παίκτες μπορούν να απολαύσουν στo μισό τμήμα του παιχνιδιού. Η καθεμία από τις εννέα βασικές πίστες του Generations χωρίζεται λοιπόν σε δύο “Acts”: το Act 1, με τον κλασικό Sonic υπό 2D προοπτική και παραδοσιακό gameplay, και το Act 2 με τον “μοντέρνο” Sonic, με τρισδιάστατο gameplay και απεικόνιση. Το gameplay του “classic” Sonic μοιάζει απαράλλαχτο από αυτό των πρώτων τίτλων της σειράς και αποπνέει μία απόλυτα ρετρό και νοσταλγική αίσθηση. Η Sega επέλεξε συνειδητά -και ορθά κατά την άποψη του υπογράφοντος- να μην πειράξει τη φόρμουλα του gameplay του παλιού Sonic, το οποίο στο Generations ευνοείται περισσότερο από το πολύ καλό level design, παρά από καινοτομίες στους μηχανισμούς.
Ο «παλιός» Sonic διασχίζει με χάρη τα 2D επίπεδά έχοντας στη διάθεσή του το «spin dash», με το οποίο «σπινιάρει» σαν σβούρα και εκτινάσσεται σαρώνοντας τα πάντα στο διάβα του, αλλά και το «spin jump» με το οποίο εξοντώνει τους εχθρούς πηδώντας πάνω τους. Μερικές φορές η κάμερα γυρνάει στις 2μιση ή και τρείς διαστάσεις με ευχάριστα αισθητικά αποτελέσματα. Βέβαια, ο ρετρό χαρακτήρας έχει και την αρνητική του πλευρά, καθώς η απόκριση του παλιού Sonic ενδέχεται να ξενίσει όσους δεν είναι εξοικειωμένοι με το παρελθόν του franchise.
O «σύγχρονος» Sonic τώρα, κινείται ως επί το πλείστον σε 3D περιβάλλοντα (ενώ δεν λείπουν και τα συχνά φλερτ με τις δύο διαστάσεις), χωρίς να παρατηρείται κι εδώ κάποια ουσιαστική εξέλιξη στο δικό του gameplay και χειρισμό. Η “homing attack” του, lock-αρει αυτόματα στους κοντινούς εχθρούς και με το πάτημα του κουμπιού για το άλμα ο Sonic «βουτάει» κατά πάνω τους και τους εξοντώνει, με το πάτημα του boost ο Sonic επιταχύνει σαν αμάξι με… nitro, ενώ με τις σκανδάλες μπορεί να πραγματοποιεί γρήγορους ελιγμούς ακόμη και… drift. Όταν ο μοντέρνος Sonic επιταχύνει, η αίσθηση της ταχύτητας είναι εκπληκτική και η απόκριση του στην κάθε μας εντολή άμεση. Όταν όμως επιβραδύνει, ξεκινούν τα προβλήματα…
Αρκετές φορές θα παλεύετε για να εκτελέσετε σωστά ένα φαινομενικά απλό άλμα, θα κολλάτε σε “άκυρα” σημεία, θα χάνετε τον έλεγχο του Sonic και θα βρίσκετε το θάνατο, χωρίς να μπορείτε να καταλάβετε το γιατί. Αυτά τα προβλήματα μάστιζαν τους πιο πρόσφατους τίτλους της σειράς και η Sonic Team προσπάθησε να τα μετριάσει –και τα κατάφερε- βελτιώνοντας αισθητά την κάμερα και το level design, που πλέον πολύ σπάνια μπερδεύει τον παίκτη.
Το level design των 3D επιπέδων του Generations, πιθανότατα αποτελεί το κορυφαίο που είχε ποτέ να επιδείξει η σειρά. Αυτό που προβληματίζει όμως, είναι το ότι μετά από τόσους τίτλους, η ομάδα ανάπτυξης ακόμη δεν έχει καταφέρει να εξαλείψει τελείως τα παραπάνω προβλήματα, που μπορούν μέσα σε μία στιγμή να καταστρέψουν τη ροή του gameplay. Επιπλέον, δίπλα στις καλοφτιαγμένες πίστες του κλασικού Sonic και τις βελτιώσεις που έγιναν -όπως προαναφέραμε- στις τρισδιάστατες, τα θέματα αυτά χτυπάνε ακόμα πιο έντονα στο μάτι και χαλούν την κατά τα άλλα θετική εικόνα του Generations, που φαίνεται ανήμπορο να αποφύγει εντελώς τα "cheap deaths" και το -κακώς εννοούμενο- trial and error.
Αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν θα διασκεδάσετε αρκετά παίζοντας και με τους δύο Sonics. Κοινός παρανομαστής και στα δύο είδη gameplay που προσφέρει το παιχνίδι παραμένει το κυνήγι των γρηγορότερων χρόνων ολοκλήρωσης των επιπέδων (τα λεγόμενα speedruns) και η συγκέντρωση των collectibles (concept art και τραγούδια), ενώ όλα τα επίπεδα κρύβουν πολλά διαφορετικά μονοπάτια προκαλώντας τον παίκτη να τα εξερευνήσει εξονυχιστικά.
{PAGE_BREAK}
Κάθε πίστα του Generations αντιπροσωπεύει κι ένα από τα σημαντικότερα παιχνίδια απ’ όλη την εικοσάχρονη σταδιοδρομία του Sonic, μία “best of συλλογή” θα έλεγε κανείς από τις καλύτερες στιγμές. Με εξαίρεση την Crisis City, που καλύτερα να είχε μείνει εκεί απ’ όπου ήρθε (στο κακό Sonic the Hedgehog του 2006), οι υπόλοιπες οκτώ πίστες είναι εξαιρετικά σχεδιασμένες τόσο από άποψη αισθητικής όσο και level design. Μόνη μας ένσταση αποτελεί το γεγονός ότι το Generations δεν περιέχει κάποια πρωτότυπη πίστα -αν και αυτό δικαιολογείται απόλυτα από τον επετειακό χαρακτήρα της κυκλοφορίας- ενώ σίγουρα θα θέλαμε περισσότερες από τα πρώτα παιχνίδια της σειράς. Βέβαια, παρά το μικρό τους αριθμό, οι πίστες του Generations είναι γεμάτες περιεχόμενο και πολλά διαφορετικά πράγματα να δει και να κάνει ο παίκτης.
Τέλος, χωρίς να θέλουμε να δώσουμε spoilers, αξίζει να αναφέρουμε πως από το σύνολο δεν λείπουν και κάποιες «τολμηρές» επιλογές, που κρύβουν ευχάριστες εκπλήξεις σχετικές με το πρόσφατο παρελθόν του franchise, αν και οι οπαδοί του Sonic μάλλον θα ενθουσιαστούν περισσότερο από τη δυνατότητα να ξαναζήσουν τα παλιά επίπεδα με τα νέα γραφικά.
Η μετατροπή των αρχικά δισδιάστων επιπέδων στα τρισδιάστατα "αδελφάκια" τους έχει γίνει με τρομερή επιτυχία κι ακόμα πιο ευχάριστο είναι το γεγονός ότι το ίδιο ισχύει και αντιστρόφως. Τερματίζοντας και τις τρεις πίστες του κάθε mini-κόσμου, ξεκλειδώνουμε τα challenges του, και ολοκληρώνοντας μόλις τρία οποιαδήποτε από αυτά, αποκτάμε τα αντίστοιχα κλειδιά που απαιτούνται για να πολεμήσουμε το τελικό boss του, και να προχωρήσουμε στην επόμενη περιοχή. Τα boss fights, είναι απλά αδιάφορα, ενώ πολύ συχνά διαρκούν παραπάνω απ’ όσο πρέπει, κουράζοντας και απογοητεύοντας τον παίκτη, χωρίς να προσφέρουν κάτι ιδιαίτερο από άποψη gameplay και διασκέδασης.
Οι σκαντζόχοιροι αγαπάνε τις προκλήσεις, σωστά;
Αν κανείς ολοκληρώσει μόνο τα απολύτως απαραίτητα είναι πιθανό να φθάσει στα credits του Sonic Generations μέσα σε μόλις 5 ώρες, καθώς το παιχνίδι έχει μέτριο βαθμό δυσκολίας και θα είναι ακόμα πιο εύκολο για τους βετεράνους της σειράς. Εκεί παρεμβαίνουν τα challenges και το online mode που με άνεση διπλασιάζουν την αντοχή του παιχνιδιού στο χρόνο. Το Generations περιέχει 90 συνολικά Challenges (45 για τον κάθε Sonic) βασισμένα στα εννέα main stages του παιχνιδιού.
Το δέλεαρ για την ολοκλήρωσή τους είναι η επιβράβευση μας με κάποιο τραγούδι ή concept art, και τη συγκέντρωση περισσότερων πόντων για να αγοράσουμε αναβαθμίσεις με τις οποίες μπορούμε να εξοπλίσουμε τον Sonic. Δυστυχώς, οι αναβαθμίσεις είναι ως επί το πλείστον αδιάφορες και κάποιες από αυτές κάνουν το παιχνίδι υπερβολικά εύκολο, καθώς δεν συνάδουν με την arcade φιλοσοφία, που είναι συνώνυμη του Sonic. Οπότε, ουσιαστικό κίνητρο για την ενασχόληση με τα challenges δίνει η συλλογή των achievements-trophies και φυσικά των collectibles. Ευτυχώς, κατά ένα μεγάλο ποσοστό, τα challenges έχουν ενδιαφέρον και προσφέρουν είτε ωραίες παραλλαγές του gameplay, είτε απλά ευχάριστες στιγμές, ενώ η επίτευξη του S Rank (ανώτατη διάκριση) σ’ αυτά, ενδέχεται να εθίσει τους τελειομανείς.
Αναπόφευκτα όμως, η πολύωρη ενασχόληση με τα challenges δημιουργεί ένα αίσθημα επανάληψης, καθώς όλα είναι βασισμένα στις εννέα μόνο «κυρίως πίστες» του τίτλου. Αναφορικά με το gameplay, τα challenges παρουσιάζουν σχετικά μεγάλη ποικιλία. Έτσι λοιπόν, θα αγωνιστείτε με το αντίγραφο του Sonic, θα διασχίσετε τα επίπεδα χοροπηδώντας πάνω σε μπαλόνια ή γιγαντιαίους εχθρούς, θα κυνηγήσετε ένα πουγκί που ρίχνει «δαχτυλίδια», προσπαθώντας να συγκεντρώσετε 100 πριν το τέλος της πίστας, θα διασκεδάσετε κάνοντας skate κ.λπ.
Από εκεί και πέρα, κάποια κακοφτιαγμένα challenges (ιδίως αυτά που συμμετέχουν οι φίλοι του Sonic) μπορεί να γίνουν πολύ ενοχλητικά, ενώ κάποια άλλα είναι υπερβολικά εύκολα ή αδιάφορα. Το online mode, σας δίνει την επιλογή είτε να σημειώσετε τον καλύτερο χρόνο σας και στις 18 (9 Χ 2 Sonics) πίστες του παιχνιδιού, ή να προσπαθήσετε μέσα σε 30 δεύτερα να φτάσετε όσο πιο μακριά μπορείτε σε μία πίστα, για να κερδίσετε μία θέση στην κορυφή των leaderboards. Δυστυχώς, το παιχνίδι δεν χρησιμοποιεί τους χρόνους του story mode, κι έτσι θα πρέπει να τους καταγράψετε από την αρχή, παίζοντας στο online mode για να μπείτε στα rankings. Άλλη μία άστοχη επιλογή της Sonic Team στην προσπάθειά της να διογκώσει με όποιον τρόπο μπορεί το replayability.
Guns of the Hedgehogs: Γραφικά και ‘Ηχος
Από άποψη γραφικών το Sonic Generations αποτελεί αναμφισβήτητα το πιο τεχνολογικά ανεπτυγμένο platformer της τρέχουσας γενιάς κι ένα πανέμορφο συνολικά παιχνίδι, χάρη στην ανανεωμένη Hedgehog Engine. Η κάθε πίστα ακολουθεί τη δική της, ξεχωριστή χρωματική παλέτα, που απαρτίζεται από ζωντανά, έντονα χρώματα, ενώ τα συμπαγή textures αποδίδουν ιδανικά τις διάφορες επιφάνειες.
Η αίσθηση της ταχύτητας, οι εκρήξεις, το draw distance και τα εφέ της φωτιάς και του νερού αιχμαλωτίζουν το βλέμμα. Όταν μάλιστα ο Sonic τρέχει με υψηλές ταχύτητες, δίνεται η ψευδαίσθηση πως παρακολουθούμε κάποια ταινία της Pixar, ενώ τα εντυπωσιακά set-pieces προσδίδουν μία (ευχάριστη) δόση Hollywood-ιανής παραγωγής στο gameplay. Μοναδικό ψεγάδι στον οπτικό τομέα, είναι μία περιστασιακή, σύντομη πτώση του frame rate, που παρόλα αυτά δεν έχει κάποιο αντίκτυπο στο gameplay (και παραδόξως εμφανίζεται συχνότερα στις πίστες του παλιού Sonic).
{PAGE_BREAK}
Η ποιότητα του ηχητικού τομέα κυμαίνεται σε αντίστοιχα υψηλά επίπεδα. Tο soundtrack περιέχει φανταστικές νέες εκτελέσεις γνώριμων τραγουδιών του franchise, σε διαφορετικές εκδοχές ανάλογα με τον Sonic με τον οποίο παίζουμε την πίστα, και σίγουρα θα «χαΪδέψουν» τα αυτιά των μεγαλύτερων σε ηλικία fans. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, το beat-ατο remix του (αρχικά pop-rock) City Escape, που λατρέψαμε και παραθέτουμε παρακάτω. Τα ηχητικά εφέ του παλιού Sonic κουβαλάνε από μόνα τους τόνους νοσταλγίας, ενώ τα αντίστοιχα του μοντέρνου τονίζουν εμφατικά την αίσθηση της ταχύτητας. Βέβαια, σε ό, τι έχει να κάνει με το voice acting θα πούμε απλώς πως… προτιμήσαμε τη σιωπηλή παρουσία του παλιού Sonic, μιας και στην πλειοψηφία τους οι υπόλοιποι χαρακτήρες έχουν ακόμα ενοχλητικές φωνές, έστω κάπως λιγότερο στο Generations.
Double the Fan Service: Νοσταλγία
Πριν κλείσουμε, δεν γίνεται να μην αναφερθούμε πιο αναλυτικά σε ένα από τα μεγαλύτερα ατού του τίτλου, που δεν είναι άλλο από τη νοσταλγία που τον διαπνέει. Από τον κεντρικό κόσμο-hub του παιχνιδιού, που αποτελεί ουσιαστικά μία (απλουστευμένη) 2D πίστα, ως τη δυνατότητα, του να παίξουμε το Sonic Τhe Hedgehog μέσω ενός εικονικού Mega Drive, το Generations αποδίδει ένα φόρο τιμής στο παρελθόν της σειράς, και κλείνει γοητευτικά το μάτι στους μεγαλύτερους σε ηλικία fans της.
Μέσα από τα άπειρα collectibles ξεκλειδώνουμε concept art, πληροφορίες για τους χαρακτήρες και μουσικά κομμάτια, περιεχόμενο που μπορούμε να απολαύσουμε στο ειδικά διαμορφωμένο Collection Room. Ακόμα και οι διάλογοι μεταξύ των ηρώων σχολιάζουν με υπονοούμενα το παρελθόν του Sonic, ενώ κάποιοι παλιοί φίλοι και εχθροί του κάνουν ευχάριστες guest εμφανίσεις στην ιστορία αλλά και στις πίστες. Πολύ απλά, το Generations είναι ένας μικρός παράδεισος για τους «βαμμένους» οπαδούς του μπλε σκαντζόχοιρου…
Καλά περάσαμε τελικά στο πάρτυ… Πού πάμε μετά όμως;
Απόλυτα αντιπροσωπευτικό της ιστορίας αλλά και της εξέλιξής της σειράς Sonic, το Generations, αποτελεί ταυτόχρονα, και ένα καλό σημείο εισόδου για όσους δεν έχουν ασχοληθεί ξανά μαζί της, αλλά και ένα παιχνίδι-ονείρωξη για τους νοσταλγούς των πρώτων ημερών της (λόγω της επιστροφής του παλιού Sonic). Ωστόσο, η ασυνεπής-ασταθής ποιότητά του και τα προβλήματα του gameplay που ακόμη δεν έχουν διορθωθεί, το περιορίζουν από το να γίνει το καλύτερο δυνατό παιχνίδι Sonic των ημερών μας. Ακόμη κι αν το κατάφερνε αυτό, η έλλειψη ουσιαστικής καινοτομίας το αποτρέπει από το να συγκαταλέγεται ανάμεσα στους κορυφαίους σύγχρονους εκπροσώπους της κατηγορίας των platform games. Μιας κατηγορίας, που όσο κι αν έχει συρρικνωθεί ποσοτικά σε κυκλοφορίες τα τελευταία χρόνια, άλλο τόσο έχει αναβαθμιστεί ποιοτικά και δημιουργικά.
Άσχετα όμως από τα παραπάνω αρνητικά, το Sonic Generations πρόκειται για έναν από τους καλούς τίτλους που έχει δώσει το franchise και μία αξιόλογη πρόταση για τους φίλους των platformers, οι οποίοι σίγουρα θα περάσουν καλά μαζί του. H προσπάθεια της Sonic Team να διαγράψει το κακό παρελθόν του Sonic, μπορεί να μην είναι ακόμη αρκετή, αλλά προς το παρόν είναι σίγουρα ενθαρρυντική για το μέλλον του σκαντζόχοιρου. Μέλλον που με το Generations, έγινε μερικά «κλικ» πιο φωτεινό…
Νίκος Αδάμης
