Έχουμε άραγε το νέο Machinarium;
Τα βήματά μας αντηχούν ακόμη
Μέσα στο δάσος με τον βόμβο των εντόμων
Και τις βαρειές σταγόνες απ’ τ’ αγιάζι
Που στάζει στα φυλλώματα των δένδρων
Κ’ ιδού που σκάζει μέσα στις σπηλιές
Η δόνησις κάθε κτυπήματος των υλοτόμων
Καθώς αραιώνουν με πελέκια τους κορμούς
Κρατώντας μεσ’ στο στόμα τους τραγούδια
Που μάθαν όταν είτανε παιδιά
Και παίζανε κρυφτούλι μεσ’ στο δάσος.
Ανδρέας Εμπειρίκος 02/09/1901 – 03/08/1975
Η σουρεαλιστική φιλοσοφία της Amanita Design είναι πλέον πασίγνωστη στους φίλους των adventure games. Προερχόμενη από την πανέμορφη και ιδιαίτερη Τσεχία, ξεκίνησε την σταδιοδρομία της με το Samorost, ένα μικρό δωρεάν flash based adventure game, για ένα πλασματάκι που ζει σε έναν αστεροειδή και ταξιδεύει -μέσα από διάφορα ευτράπελα γεγονότα- στον γαλαξία. Το ιδιαίτερο art direction και χιούμορ των δημιουργών κέρδισε αμέσως το ενδιαφέρον του κοινού και η εταιρία προχώρησε στο να κάνει διαφημίσεις για γνωστές εταιρίες (Nike) αλλά και στην κυκλοφορία του Samorost 2, που ήταν μεγαλύτερο σε διάρκεια αλλά και επί πληρωμή.
Αν και τα Samorost ήταν αυτά που την έκαναν γνωστή στο κοινό των indie games, ήταν η κυκλοφορία του Machinarium το 2009 που έσκασε σαν κεραυνός στο χώρο του gaming και καθιέρωσε την Amanita ως μία μεγάλη αναρριχώμενη δύναμη του χώρου. Το πρώτο της “full length” παιχνίδι διηγούταν τις περιπέτειες ενός σκουριασμένου ρομπότ σε μία δυστοπική πόλη. Οι κριτικοί το εκθείασαν, το κοινό το λάτρεψε και τα βραβεία έρχονταν με τέτοιο ρυθμό, που οι δημιουργοί θα έπρεπε να χτίσουν ολόκληρο δωμάτιο στα γραφεία τους για να τα φυλάξουν. Σχεδόν τρία χρόνια μετά, έχουμε πλέον στα χέρια μας το καινούργιο παιχνίδι τους, το Botanicula, το οποίο αποσκοπεί στο να συνεχίσει το θρύλο της εταιρίας και να μαγέψει για άλλη μια φορά τους παίκτες. Τα καταφέρνει όμως;
Η ιστορία του παιχνιδιού εξελίσσεται πάνω και μέσα στα κλαδιά και τις ρίζες ενός πελώριου «μαγικού» δέντρου. Ενώ όλοι οι μικροοργανισμοί ζούσαν καλά και όμορφα επάνω στο σπίτι τους, ξαφνικά εμφανίστηκε ένας μαύρος αραχνοειδής οργανισμός, ο οποίος -μαζί με τα παιδιά του- άρχισε να καταβροχθίζει οτιδήποτε έπεφτε στο διάβα του και να ρουφάει τους ζωμούς του δέντρου, οδηγώντας το σε ταχεία καταστροφή.
Ο παίκτης αναλαμβάνει μια ομάδα οργανισμών (Mr. Lantern, Mrs. Mushroom, Mr. Poppy, Mr. Feather και Mr. Twig), οι οποίοι την γλίτωσαν παρατρίχα από μια τέτοια επίθεση και προσπαθούν να κάνουν ό,τι μπορούν για να σώσουν το δέντρο τους. Στην πορεία της περιπέτειας θα βοηθήσετε άλλους οργανισμούς με τα δικά τους προβλήματα, θα περιηγηθείτε σε όλα τα μήκη και πλάτη του δέντρου, θα λύσετε γρίφους και θα έρθετε συχνά αντιμέτωποι με τους αντιπάλους σας. Η ιστορία, βέβαια, είναι ακόμα πιο χαλαρή και από τα προηγούμενα παιχνίδια της σειράς. Υπάρχει απλά για να στήσει το setting και να έχουμε έναν τελικό στόχο, αλλά ουδέποτε προσφέρει κάτι παραπάνω. Μάλιστα, στην αρχή δεν έχουμε καν ιδέα του τι κάνουμε και γιατί το κάνουμε, και μόνο μετά από μερικές ώρες θα μάθουμε ποιος είναι ο στόχος μας, γεγονός που δημιουργεί ορισμένα προβλήματα στο ρυθμό.
Εκεί που δεν υπάρχει κανένας προβληματισμός όμως, είναι στην ατμόσφαιρα και τον κόσμο στον οποίο είναι στημένο το παιχνίδι. Σουρεαλιστικός όσο δεν πάει, προκαλεί ανατριχίλες με τα έντονα χρώματά του και την ατμόσφαιρα που αποπνέει. Τέτοια σκηνικά δεν έχουμε αντικρίσει ξανά σε παιχνίδι και το σοκ που καταλαμβάνει τον παίκτη είναι κάτι πρωτόγνωρο για τη gaming σκηνή. Αν γνωρίζετε τα Limbo, Flower, Journey και άλλα “semi-indie” παιχνίδια, προσθέστε μια έξτρα δόση παράνοιας με πάρα πολύ χρώμα και ίσως καταλάβετε το τι πραγματεύεται το παιχνίδι της Amanita.
Ο σχεδιασμός όλων των χαρακτήρων δε, είναι κάτι παραπάνω από εξαιρετικός με εκατοντάδες διαφορετικούς οργανισμούς να κάνουν παρέλαση από την οθόνη σε άψογο σχέδιο αλλά και animation. H ηχητική πλευρά του τίτλου βαδίζει στα γνώριμα μονοπάτια της εταιρίας. Μελαγχολικές/ ανατριχιαστικές μελωδίες στα σκοτεινά μέρη του δέντρου, ρομαντικές και ανάλαφρες στα φωτεινά, παιχνιδιάρικες στα αστεία σημεία και επικές στα κομβικά, όλες μαζί συνθέτουν ένα υπέροχο σύνολο που δεν απογοητεύει ποτέ. Και ευτυχώς, υπάρχουν πολλά σημεία που αφήνεστε ελεύθεροι δίχως μουσική να απολαύσετε το θρόισμα των φύλλων, τον ήχο της δροσοσταλίδας και ένα σωρό ακόμα όμορφα ήχητικά εφέ. Ακόμα και η φωνή των χαρακτήρων μένει στο ίδιο στυλ της εταιρίας (ακαταλαβίστικα “μωρουδιακά” τύπου Mario & Zelda) και προσθέτει γοητεία στους χαρακτήρες της περιπέτειας.
Προχωρώντας στις ρίζες ενός adventure game, το gameplay του Botanicula βαδίζει στα πολύ απλά πρότυπα ενός point & click adventure τρίτου προσώπου. Όλα γίνονται με ένα κλικ του ποντικιού σας, από τη μετακίνηση μέσα στο χώρο, το interaction με αντικείμενα, αλλά και τις συνομιλίες, γεγονός που κάνει το παιχνίδι ιδιαίτερα προσβάσιμο στο νέο παίκτη. Στο επάνω μέρος της οθόνης υπάρχει ένα μικρό inventory για τα ελάχιστα αντικείμενα που θα μαζέψετε στο παιχνίδι, το μενού, αλλά και ένα deck καρτών όλων των ζώων που έχετε συναντήσει και επεξεργαστεί. Μάλιστα, ανάλογα με το πόσες κάρτες καταφέρετε να κερδίσετε, μετά το πέρας του παιχνιδιού δίνονται ορισμένα bonus videos για το τέλος, videos που έχουν πάρα πολύ γέλιο και αξίζει κανείς να προσπαθήσει να τα δει όλα.
