Where the heart is…
Βρισκόμαστε στο 1995. Οι έφηβοι εκείνης της εποχής θα θυμούνται σίγουρα το Pulp Fiction, την αυτοκτονία του Kurt Cobain, τις VHS ταινίες, τα επεισόδια X- Files και το Super NES μεταξύ πολλών άλλων. Όλες αυτές οι αναφορές υπάρχουν σε πληθώρα στην πρώτη προσπάθεια της The Fulbright Company και σίγουρα το σκηνικό του τίτλου θα γυρίσει πολλούς πίσω στο χρόνο. Οι συντελεστές της ομάδας δεν είναι καθόλου τυχαίοι, αφού ο Steve Gaynor, η Κarla Zimonja και ο Johnnemann Nordhagen εργάστηκαν παλαιότερα επάνω στο Bioshock 2, το XCOM, και το Bioshock Infinite. Ο Steve Gaynor, ειδικότερα, ήταν ο συγγραφέας και lead designer του πολύ καλού “Minerva’s Den” DLC για το BioShock 2.
Όπως καταλαβαίνετε, από μια τέτοια ομάδα αναμένουμε αρκετά στο θέμα του σεναρίου. Και όντως, η ιστορία όχι μόνο δεν μας απογοήτευσε, αλλά κατάφερε να μας κάνει να νοιαστούμε για τους πρωταγωνιστές, τους οποίους δεν είδαμε ποτέ από κοντά κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού. Αυτό από μόνο του δείχνει πολλά! Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή. Όπως είπαμε και πριν, βρισκόμαστε στο 1995 και έχουμε τον έλεγχο της Kate Greenbriar, η οποία μόλις έφτασε σπίτι της μετά από ένα χρόνο διακοπών στο εξωτερικό. Κι ενώ κανονικά θα περίμενε μια θερμή υποδοχή από την οικογένειά της, αντ΄ αυτού βρίσκει ένα σπίτι ερημωμένο, με ένα παράξενο σημείωμα να την περιμένει στην πόρτα και με μια απίστευτη κακοκαιρία να λαμβάνει χώρα.
Αστραπές και βροντές, σε συνδυασμό με δυνατό άνεμο, συμβάλουν στη μυστηριακή ατμόσφαιρα του Gone Home, ενώ μια σημείωση από τη μικρότερη αδερφή της Kate, την Sam, που μας προειδοποιεί να μην ψάξουμε για την απουσία της, μας βάζει σε σκέψεις για την εξέλιξη της ιστορίας. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει κάθε φορά που εξερευνούμε περισσότερο το χώρο, βρίσκοντας καινούργια αντικείμενα και αποδεικτικά στοιχεία. Το μυαλό μας προσπαθεί να καταλάβει τι έχει συμβεί, προσπαθώντας να συνθέσει το πάζλ της ιστορίας.
Σε αυτό το σημείο δεν θέλουμε να δώσουμε περισσότερες λεπτομέρειες για την πλοκή του παιχνιδιού, γιατί εκεί βασίζεται η όλη εμπειρία που θα εισπράξει κάποιος παίζοντας το Gone Home. Ωστόσο, θέλουμε να τονίσουμε ότι το παιχνίδι πραγματεύεται μια εξαιρετικά ώριμη και σπάνια θεματολογία για τη σκηνή των βιντεοπαιχνιδιών, η οποία δεν ενδείκνυται για μικρά παιδιά.
Όσον αφορά το gameplay του παιχνιδιού, αυτό βαδίζει στα μονοπάτια του εκπληκτικού Dear Esther. Και ενώ στην περίπτωση του Dear Esther είχαμε να εξερευνήσουμε ένα ολόκληρο νησί, εδώ καλούμαστε να ερευνήσουμε εξονυχιστικά κάθε γωνιά ενός σπιτιού. Κάτι τέτοιο σε οποιοδήποτε άλλο παιχνίδι θα ήταν ιδιαίτερα βαρετό, όμως οι άνθρωποι της Fullbright Company κατάφεραν να κρατήσουν το ενδιαφέρον μας, τυλίγοντάς το με μια καλοδουλεμένη ιστορία.
Έτσι, οι σχεδόν 2 ώρες που περάσαμε μέσα σε ένα σπίτι ψάχνοντας από εδώ κι από εκεί έφυγαν σα νερό, αφήνοντάς μας με τις καλύτερες εντυπώσεις. Πέρα από την εξερεύνηση υπάρχουν και κάποιοι εύκολοι γρίφοι, οι οποίοι είναι με τέτοιο τρόπο τοποθετημένοι μέσα στο παιχνίδι ώστε να εξυπηρετούν τη δομή της αφήγησης.
Όσον αφορά τον τεχνικό τομέα, η δουλειά που έχει γίνει είναι εξαιρετική. Τα πάντα θυμίζουν ότι είμαστε σε ένα αρχοντικό σπίτι κατά τη δεκαετία του ’90, δίνοντάς μας την ψευδαίσθηση ενός πραγματικού κόσμου. Τα τρισδιάστατα μοντέλα που έχουν δημιουργηθεί αποδίδονται με μεγάλη πιστότητα, κάνοντας την Unity Engine να μοιάζει ως την καλύτερη επιλογή για τους δημιουργούς. Ο ηχητικός τομέας με την καταπληκτική ερμηνεία της Sarah Robertson στο ρόλο της Sam και τα τραγούδια των Heavens to Betsy και Bratmobile από τη Riot Grrrl σκηνή (ή κινήματος αν προτιμάτε), εκτοξεύουν την ατμόσφαιρα του τίτλου στα ύψη.
Το Gone Home απέχει πολύ από το να είναι ένα ακόμα παιχνίδι τύπου Slender. Μπορεί η ατμόσφαιρα των πρώτων λεπτών να δίνει μια τέτοια εντύπωση στον παίκτη, όμως η τροπή που παίρνει μετέπειτα είναι κάτι που δύσκολα θα την προέβλεπε κανείς από την αρχή. Βέβαια, η υψηλή τιμή διάθεσης του τίτλου, στα 19 ευρώ περίπου, ίσως αποτρέψει αρκετούς από το να προβούν στην αγορά του. Όμως, θα συνιστούσαμε σίγουρα να μπει στα υπόψη με την πρώτη πτώση τιμής στο Steam.
Ο τίτλος σίγουρα δεν απευθύνεται σε όλους. Όσοι έχουν “αλλεργία” στα indie παιχνίδια και την προσπάθεια αφήγησης μιας ιστορίας, αφήνοντας στην άκρη τους παραδοσιακούς τρόπους παιξίματος ενός παιχνιδιού, τότε θα πρέπει να ψάξουν κάτι άλλο. Οι υπόλοιποι σίγουρα θα βρείτε πράγματα που θα σας αγγίξουν, αφού το παιχνίδι προσπαθεί με περίτεχνο -αλλά σίγουρα όχι πρωτότυπο- τρόπο να πλησιάσει θέματα που άπτονται μιας ιδιαίτερης, αμφιλεγόμενης θεματολογίας. Μερικά από αυτά είναι οι δυσκολίες της εφηβείας, της αναζήτησης προσωπικής ταυτότητας και της επικοινωνίας μεταξύ γονέων και παιδιών.
Οι άνθρωποι της The Fulbright Company κατάφεραν με το Gone Home να τραβήξουν το ενδιαφέρον των κριτικών σε όλο τον κόσμο, αποσπώντας πολύ καλές βαθμολογίες, που συναγωνίζονται αυτές σημαντικών τίτλων όπως είναι το BioShock Infinite και το The Last of Us. Το αν αξίζει όλος αυτός ο ντόρος ή όχι, εσείς θα το κρίνετε. Εμείς, πάντως, εδώ θα είμαστε και θα περιμένουμε το επόμενο βήμα της The Fulbright Company.
